Desde
Galiciaé:
“O novelista e poeta galego Manuel Rivas, autor de obras como O lapis do carpinteiro ou Que me queres, amor, defendeu este martes a importancia da lectura nos centros educativos e opininou que “a gran revolución” da ensinanza non son as tabletas electrónicas nin os teléfonos móbiles, senón a literatura.
Rivas (A Coruña, 1957) fixo esta reflexión nunha reunión con escolares de varios centros educativos da cidade de Ourense, unha actividade que organiza o Concello. Durante máis dunha hora o autor galego debateu cos alumnos de Primaria sobre o seu libro Bala perdida e destacou o “interese” e “atención” co que estes mozos se achegan á lectura.
Tras o encontro, Rivas defendeu o papel da literatura e da escola na formación das novas xeracións e reivindicou o papel do libro neste proceso. “Nestes tempos nos que parece que hai unha obsesión por meter nas aulas as novas tecnoloxías. Para min a gran revolución pedagóxica sería situar á biblioteca no centro xeográfico da escola”, reivindicou o autor coruñés.
O autor lamentou que na actualidade as escolas convertéronse en “un espazo onde todo pasa pola tecnoloxía” e no que “todos” os nenos teñen móbiles ou tabletas, “cando o importante sería que soubesen manexar ben un dicionario ou interpretar un libro”. “Hai nenos que xa non saben practicamente caligrafía, ou non saben facer contas se non é co computador. Para min iso é un atraso. O moderno e o novo é que leven un libro na man”, reivindicou.
O escritor destacou o éxito deste tipo de encontros con mozos, aínda que cualificou como “un reto” conseguir a súa atención e “falar de literatura contando historias, para que vexan que non é algo marxinal senón que forma parte da vida”.”
Arquivos da etiqueta: Galiciaé
Os gañadores dos Minicontos de Outono son premiados en Lugo
Desde
Galiciaé:
“A sede de El Progreso, en Lugo, acolleu o venres 31 de maio a entrega de premios do terceiro certame Minicontos de Outono, que organizan o Centro PEN Galicia e o semanario LV. De Luns a Venres co patrocinio da Xunta de Galicia. O acto estivo presidido polo secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, e a presidenta do Grupo El Progreso, Blanca García Montenegro.
O primeiro premio, dotado con 600 euros, foi recollido por Marcos Viturro polo seu relato Axuste de cornos. Alberto Ramos fíxose cos 300 euros do segundo posto por Liquidación total, en tanto que Pedro Naveira é o terceiro clasificado (100 euros) con De seu.
Os traballos gañadores serán publicados tanto na web de Galiciaé como no semanario LV. De Luns a Venres, que se distribúe todos os venres nas principais cidades galegas.
O xurado desta terceira edición estivo composto polo presidente do Centro PEN Galicia, Luís G. Tosar; o director de LV, Alfonso Riveiro; o xornalista e escritor Diego de Cora; o director do Centro PEN, Xabier Castro, e o xornalista Juan Méndez, que actuou como secretario.
Tras a súa deliberación, os membros do xurado salientaron a abraiante acollida do certame, no que competiron 244 orixinais chegados de toda Galicia e España e incluso de países como Arxentina, Colombia, Venezuela, Uruguai ou o Reino Unido.”
Elías Portela: “Non debería ter tanto rebumbio que a primeira ministra islandesa se declarase fan da miña poesía”
Entrevista 
a Elías Portela en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): Como acabou vostede en Islandia? Non é un lugar de emigración moi común…
– Elías Portela (EP): Pois un pouco entre a casualidade e o puro milagre. Eu xa tiña pensado pasarme polo norte, mais dado que fun cunha Erasmus a Reykjavik para estudar italiano, xa podes imaxinar que houbo un cruzamento de expectativas. Logo tamén houbo atrasos, mal tempo, bombas e perda de equipaxe… Toda unha odisea. (…)
– G: ¿Alí segue sendo Knörr ou recuperou o Portela?
– EP: Na miña vida literaria o alcume de Knörr case é máis importante que o meu apelido. En Islandia, como escritor, é imposible ser Portela. Mais, aínda que sexa un heterónimo e ficticio, gústame ter outra liña de investigación poética nunha lingua e nun sistema literario diferentes; resulta moi enriquecedor. (…)”
Daniel Salgado: “A literatura é unha cousa e o xornalismo, outra distinta; non hai que confundilos”
Entrevista 
a Daniel Salgado en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): ¿Que nos podería dicir do seu Ruído de fondo?
– Daniel Salgado (DS): O libro responde ao tempo que vive e aos ruídos que inundan a época; xa sexan políticos, musicais, literarios… Intenta reflectir o caudal reinante. (…)
– G: ¿Concibe un xornalismo afastado da prosa?
– DS: Non, eu creo que o xornalismo ten uns mecanismos e procedementos que están inventados, que ao aplicarse con rigor e seriedade seguen funcionando. Outra cousa é que polas condicións laborais, ideoloxía dominante ou políticas empresariais isto se poida levar adiante. Pero a literatura é unha cousa e o xornalismo outra, e non hai que confundilos, aínda que a miña experiencia vital se reflicte na poesía. (…)”
Xosé Neira Vilas: “Emigrei a Bos Aires para poder estudar e ter libros”
Entrevista 
a Xosé Neira Vilas en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): ¿Que o levou a emigrar?
– Xosé Neira Vilas (XNV): Marchei a Bos Aires para estudar e ter libros. Alí, traballando, entre outras cousas, fixen a carreira de xornalismo e coñecín a Anisia, unha moza cubana que estudaba o mesmo, coa que casei e fundamos a editorial Follas Novas, onde publicamos algúns libros en galego, ademais dos primeiros escritos por nós.
– G: Tamén tiñan unha distribuidora…
– XNV: Si, ¡e abarcaba toda América! Fixemos tres mostras do libro, en Bos Aires, Montevideo e Caracas. Mandabamos catálogos de todo o que se publicaba en Europa relacionado con Galicia aos exiliados e sociedades galegas. E tamén libros galegos á Biblioteca Nacional. Financiabamos a actividade co 30% que nos daba o maiorista. ¡Non gañabamos nada!, máis ben perdiamos cartos. Seoane, no prólogo do meu libro Historias de emigrantes, lémbranos a Anisia e a min en conferencias e actos culturais, ”tratando de vender o invendible: libros…”, como dicía, que sempre levabamos nunha maleta. (…)
– G: ¿Como foi a volta a Galicia?
– XNV: Ao xubilarnos decidimos volver. Eu regalara a casa onde nacín á Xunta para que fixera unha biblioteca, e fixo moito máis. César Portela realizou un proxecto magnífico, restaurando a casa e creando a sede da Fundación, cunha biblioteca con 8.700 volumes. A casa natal ten hoxe museo etnográfico, biblioteca para nenos e para adultos e salón de actos. (…)”.
Xavier Rodríguez Baixeras: “O bonito da homenaxe que me vai render a AELG é que os compañeiros estarán comigo”
Entrevista 
a Xavier Rodríguez Baixeras en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): Como acolle a homenaxe que vai recibir en Ribadeo mañá da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG)?
– Xavier Rodríguez Baixeras (XRB): Moi ben. Esta é unha homenaxe que se organiza anualmente chamada O/a escritor/a na súa terra e este ano tocoume a min. Escollín Ribadeo porque vivo aquí e é a vila das primeiras vivencias poéticas e as máis intensas; da miña infancia e da miña adolescencia. Porque aquí tamén veraneei moitos anos.
– G: Será unha homenaxe moi próxima.
– XRB: O bonito deste día é que os teus compañeiros están contigo. Hai un acto no Concello no que ao mellor un colega escritor fala de ti, e ti contéstaslle. É un acto de solidariedade e de amizade. Eu teño asistido a varias celebracións deste tipo. Hai uns dez anos estiven en Ribadeo no que se lle adicou a Luz Pozo.
– G: Como é a súa relación coa AELG?
– XRB: Esta é unha asociación fundada a principios dos 80 e que nunca deixou de funcionar. Recordo que o primeiro congreso foi no mosteiro de Poio, ao que asistiu moita xente, entre eles moi importantes escritores. Sobre todo tiven contacto coa asociación nas chamadas ‘galeuscas’, unhas viaxes que sirven de encontro con outras literaturas do territorio estatal, como a éuscara, valenciana, mallorquina ou catalá. Nunca perdín o contacto con eles, aínda que co tempo vai a menos.
– G: E como valora o seu labor?
– XRB: Desenvolven a importante función de crear lazos entre os escritores e de defensa dos seus intereses.
– G: Tivo a experiencia iniciática coa cultura galega en Madrid nun curso impartido por Ben-Cho-Shey.
– XRB: Si. En 1970 asistín a aquelas clases do Centro de Amigos da Unesco co meu amigo Juan Soto. Alí impartíanse clases de galego en anos moi difíciles; aquilo case tiña un toque clandestino. Pero foi algo importante, porque entón en Madrid deixara a súa esteira a xeración de Brais Pinto, que trouxo a modernidade á literatura e cultura galegas contemporáneas de Ferrín, Bernardino Graña, Raimundo Patiño, etc. Así que puidemos entrar en contacto con xente desta xeración.
– G: Hai uns anos descubriu Salvador de Baía, lugar onde reside parte do ano.
– XRB: Salvador de Baía é unha cidade moi peculiar dentro do seu país porque ten unha cultura moi diferente á do resto de Brasil; é de cultura africana. Preséntase atractiva e ao mesmo tempo estraña a un mesmo, que pode observala como espectador. Ademais, ten un compoñente importante de poboación galega, xa que houbo unha emigración que xurdiu dunha zona moi concreta de Pontevedra que se pode situar aproximadamente entre Ponte Candelas e Mondariz.
– G: Como definiría a poesía un poeta experimentado coma vostede?
– XRB: A poesía é unha arte que expresa ideas e sentimentos dun xeito orixinal e a través dunha forma proporcionada pola tradición. Expresa o mundo interior de cada un mediante unha lingua que se procura orixinal obtida da tradición cultural; porque o poeta non inventa nada, só se mergulla nun río de tradición e cultura.
– G: En que está a traballar nestes momentos?
– XRB: Un sempre ten algo na cabeza. Eu sigo escribindo libros, poemas, algo en prosa -que tamén pode ser poesía-. Todo o que un escribe vai madurando e converténdose en libro. Aínda que ultimamente hai que ter un pouco de calma con todo isto, porque a partir de certa idade hai que tomar as cousas con outro ritmo.”
Méndez Ferrín: ”A Paz Andrade gustaríalle que se fixese un uso político do seu pensamento económico, que está máis vivo ca nunca”
Entrevista 
a Xosé Luís Méndez Ferrín en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): Este homenaxeado [Valentín Paz Andrade] ten escasa obra literaria. ¿Inflúe isto na percepción que del poida ter o público nun día como o das Letras Galegas?
– Xosé Luís Méndez Ferrín (XLMF): Non, a escaseza de obra literaria vén compensada cunha chea de obras de pensamento económico, político e literario. Agora a súa obra poética vaise incrementar porque se van publicar libros novos inéditos.
– G: Parece que a sociedade demanda un achegamento da RAG aos galegos. ¿Que lle parece o contacto entre a academia e os institutos?
– XLMF: A Real Academia Galega é unha institución que se resiste a ser unha momia. É a depositaria da memoria cultural e nacional do país, polo que ten que recibir as escolas e ter contacto coa xente. Ten que estar viva. (…)
– G: E como escritor, ¿séntese máis a gusto na poesía ou na prosa?
– XLMF: Á poesía esíxolle moito. Como escritor teño o vicio de ir sempre máis alá, forzar os límites. Interésanme máis os contos breves. (…)
– G: ¿Como ve a literatura galega actual?
– XLMF: Está nun intre de moita potencia. Hoxe a literatura máis nova está en mans de mulleres. Estamos nun momento moi rico, un signo de saúde deste pobo.
– G: Nós somos estudantes de portugués. ¿Que opina do ensino desta lingua nos institutos?
– XLMF: Sempre o pedín. Paz Andrade sostiña que hai que aprender portugués. De feito, Pescanova fíxose co monopolio da pesca en Mozambique grazas aos negociadores que sabían portugués.”
Andrés Torres Queiruga: ”Somos libres, grazas a Deus, que nos quere realmente libres”
Entrevista 
a Andrés Torres Queiruga en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): Para que o cidadán de a pé o entenda de xeito sinxelo. Pode resumir que é o que molestou tanto á Comisión para a Doutrina da Fe?
– Andrés Torres Queiruga (ATQ): En definitiva, son dous xeitos distintos de interpretar teoloxicamente a fe; non é diferenza na mesma fe, que todos profesamos. O problema está en que a comisión non fixo con claridade e rigor esta necesaria distinción.
– G: Atendendo á coherencia mantense nos seus trece respecto á súa obra e pensamento, que non pensa cambiar. Espera desculpas ou outros razoamentos despois desta chamada a capítulo?
– ATQ: Non se trata de cambiar sen máis, senón de dialogar e seguir pensando. Non son infalible e se nun diálogo serio, mediante razóns teolóxicas, aparecese algo que fose contra a fe, claro que cambiaría. Faino todo teólogo responsable. De todos modos, son moi coidadoso, nunca agresivo e sempre respectuoso e positivo. De momento penso honestamente que na miña teoloxía, que como todas pode ter e seguramente ten aspectos discutibles, non hai nada que lesione a fe da Igrexa. (…)”.
Manel Cráneo: “O cómic en Galicia está mellor que hai 20 anos, pero queda moito por percorrer”
Entrevista 
a Manel Cráneo en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): ¿Onde reside o éxito da novela gráfica histórica?
– Manel Cráneo (MC): É un formato que atrae os consumidores de novela histórica e de certos xéneros fóra do cómic e máis a aos que leen banda deseñada que está acostumada a todo tipo de temática.
– G: ¿A que se debe o auxe actual da banda deseñada?
– MC: Agora temos grandes talentos de diferentes xeracións, que traballan aquí ou fóra, nas editoriais máis importantes do mundo. Ademáis temos máis editoriais avanzamos moito desde hai 20 anos, pero aínda queda moito por percorrer, hai que ir pasiño a pasiño.”
Henrique Monteagudo: ”Hai que valorar o conseguido no galego co esforzo da xente e sentir a lingua como algo noso”
Entrevista 
a Henrique Monteagudo en Galiciaé:
“(…) – Galiciaé (G): No discurso de ingreso dixo que o galego precisa desenvolvemento e modernidade, ¿como pode a Real Academia Galega actuar nisto?
– Henrique Monteagudo (HM): A RAG ten un papel social moi orientador, xa que é unha institución que vela pola lingua. Conta cun prestixio e carisma, polo que as súas opinións e as orientacións que dá son ben escoitadas. Iso, ademais do servizos concretos que teñen que ver coa norma lingüística ou o asesoramento público. (…)
– G: ¿Que risco ten o uso do galego como baza política?
– HM: Non se pode falar do galego sempre en ámbito de enfrontamentos, de desacordos, de leas, senón que se asocie a innovación, a acordos e a compromisos positivos para o país. É importante que haxa sensacións positivas na lingua. Polo interese común, as grandes liñas da política lingüística deben estar amplamente consensuadas entre os partidos. Aínda que é lexítimo que xurdan discrepancias concretas.
– G: ¿Que opinión lle merece o Manifesto das cadeiras que reclama máis presenza feminina na Academia?
– HM: Esta iniciativa era unha crítica á Academia, na que non hai unha representación equitativa entre mulleres e homes. Xa non é unha cuestión de cuotas, senón de xustiza: o papel das mulleres no desenvolvemento da lingua é importantísimo, así como por exemplo na creación do Día das Letras Galegas.”
