Reportaxe en Letra en Obras:
“Nun mercado interno pequeno, e por riba non normalizado como é o noso, que unha novela chegue a vender 2.000 exemplares é xa nova. Comentabamos en 2013 que a tiraxe media dunha novela era de 1.000 exemplares (agora a cifra sería incluso menor) e a dun libro de poesía apenas superaba os 250. Mais entres os títulos que se publican sempre hai algúns que conquistan o público e que se converten en auténticos “long-sellers”.
Un exemplo podemos buscalo nunha das principais editoras en galego. Edicións Xerais, fundada en 1979, conta con seis libros que ao longo de todo este tempo superaron os 40.000 exemplares vendidos. Este é o seu particular ranking (con datos de finais de 2014):
– Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz (1995) – 91.000 exemplares vendidos.
– O lapis do carpinteiro, de Manuel Rivas (1998) – 85.000 exemplares vendidos.
– Galván en Saor, de Darío X. Cabana (1989) – 52.000 exemplares vendidos.
– Cando petan na porta pola noite, de Xabier P. Docampo (1994) – 48.500 exemplares vendidos.
– As flores radioactivas, de Agustín Fernández Paz (1990) – 48.000 exemplares vendidos.
– A sombra cazadora, de Suso de Toro (1994) – 42.000 exemplares vendidos.”
Arquivo da categoría: Infantil e xuvenil
Entrevista a Sabela González sobre Feitizo de sangue
Desde o programa Galicia por diante da Radio Galega:
“Entrevista a Sabela González sobre Feitizo de sangue, publicado en Galaxia, pertencente á serie As crónicas de Landereina, no programa Galicia por diante da Radio Galega.”
A tradución de Ramón Nicolás de Bisa Bea, Bisa Bel, de Ana Maria Machado, entra na Lista de Honra de IBBY
Desde Galaxia:
“A tradución que Ramón Nicolás fixo do libro de Ana María Machado, Bisa Bea, Bisa Bel entra na Lista de Honra de IBBY, prestixioso recoñecemento que recolle as mellores producións, neste caso referida á tradución, do mundo nas distintas linguas. (…)”
A Coruña: presentación de O bigote de Mimí, de Manuel María
Escarlatina, de Ledicia Costas, na lista de honra do IBBY
Desde Brétemas, de Manuel Bragado:
“Recibimos con satisfacción a noticia da elección de Escarlatina. A cociñeira defunta de Ledicia Costas para formar parte da Lista de Honra do IBBY do bienio 2015-2016. Recoñécese outra vez un deses textos literarios, que ademais de merecer o premio Merlín 2014 de literatura infantil e o Fervenzas ao mellor libro infantil do ano, está recibindo unha acollida calorosa entre os lectores e lectoras novos, xa que en cinco meses van xa tres edicións e varias ducias de encontros en bibliotecas escolares do país. Xaora, este fulgor de Escarlatina é o propio dunha novela nacida con vontade de clásico infantil contemporáneo, sexa pola orixinalidade da súa proposta temática e estrutura narrativa, onde a cociña e o inframundo teñen grande protagonismo, como pola súa sutileza para abordar a relación da rapazada coa morte e co auténtico valor da vida. (…)”
Vigo: presentación de Feitizo de sangue, de Sabela González
O martes 10 de febreiro, ás 20:00 horas, na Libraría Librouro (Rúa Eduardo Iglesias, 12, baixo) de Vigo, preséntase Feitizo de sangue, segunda parte da triloxía As crónicas de Landereina, de Sabela González, publicado en Galaxia. No acto, xunto á autora, participa Francisco Castro.
Espantallo amigo, de Xosé Neira Vilas, traspasa formatos
Desde El Correo Gallego:
“Pasaron xa máis de catro décadas dende que Espantallo amigo, de Xosé Neira Vilas viu a luz. Lonxe de esmorecer, o texto reinvéntase con cada nova adaptación teatral. A derradeira, a aposta da compañía Os Quinquilláns, conxuntamente coa Editorial Galaxia, que se estreou en sete concellos en decembro pasado dentro do programa de dinamización lingüística da Consellería de Cultura Nadal na Rede. Agora, o texto neiraviliano traspasará formatos e espera convertirse nunha película de animación. O guionista e director cubano de debuxos animados, Ernesto Padrón, autor da longametraxe animada Meñique, quere converter Espantallo amigo nunha das súas xenuinas obras. Así llo transmitiu ao escritor de Gres (Vila de Cruces) hai unhas semanas.
Segundo explica Neira Vilas, Ernesto Padrón remitiralle unha proposta de animación para que o autor do libro faga as súas aportacións. Xa adianta o escritor que presumiblemente o director cubano cambie o final da historia, por outro máis feliz. “Di que lle parece moi triste. Pola miña banda, non lle poño trabas”. Segundo Neira Vilas, a Padrón gustoulle a humanidade do espantallo, e os valores que se tratan no libro, como a solidariedade, a concordia e a harmonía humana. Valores dignos de ser transmitidos a formato de debuxos animados.”
Outeiro de Rei: actividades do primeiro trimestre na Casa Museo Manuel María
Eli Ríos: “Agora chámanlle whatsapps de papel ás notiñas de toda a vida”
Entrevista a Eli Ríos en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Por esta obra [Bicha] acaban de concederlle o premio Pura e Dora Vázquez de Narración da Deputación de Ourense. O xurado destacou a importancia que o relato da á amizade entre nenos e animais. ¿Como é o argumento?
– Eli Ríos (ER): Pois está ambientada nese colexio e conta unha aventura moi na narrativa coa que se criou a miña xeración que é Os Cinco. O contido da obra reclama un diálogo aberto entre os adultos e os nenos, que sexan escoitados con máis atención.
– LVG: ¿Non se lles escoita dabondo?
– ER: Non. Hoxe en día esquécenos escoitar o importante que eles teñen para contar. Non deberíamos banalizar o contido do que nos transmiten os nenos. (…)
– LVG: ¿E como é iso de amentar á Bicha? ¿Por que ese nome?
– ER: Bicha é un animal mitolóxico, é un dragón no que todas as partes son importantes. No meu conto é igual. Todos os nenos e as nenas que participan son importantes ó mesmo nivel. Non hai un que destaque por ter máis habilidade que os outro. Cada un ten a súa personalidade, os seus recursos. Un entende de informática, a outra é máis áxil… O conxunto deses elementos conforma o todo. (…)
– LVG: Isto de contar contos aos nenos, ¿venlle de familia?
– ER: Si. Meu avó sempre tiña tempo para sentarse a contarnos contos. De feito, estou na literatura por el. Eu vivía nunha aldeíña e empecei a vivir mundos grazas a el. Cando cheguei á carreira e empecei a ler a Dieste ou a Cunqueiro, eu xa coñecía eses contos. Non era a mesma localización, pero eu xa vira o da muller que se convertía en lobo ou o da xente que resucita. ¡Había cantidade desa nos enterros! [Risas] (…)”