Arteixo: macro-recital poético na Libraría Á lus do candil

Publicado o por

O venres 27 de decembro, ás 20:30 horas, na Libraría Á lus do candil (Rúa Historiador Vedía, 3, baixo) de Arteixo, terá lugar un macro-recital poético aberto a quen desexe participar, baixo o título A poesía é o grande milagre do mundo. Participan: Iolanda Aldrei, Marica Campo, Maria Dovigo, José Estévez, María José Fernández López, Alfredo Ferreiro, Adela Figueroa, Modesto Fraga, Xosé Iglesias, Verónica Martínez Delgado, Alberte Momán, Ramiro Torres, Luís Valle e Ramiro Vidal Alvarinho.

Xosé Antonio López Teixeira gaña o Premio de Investigación de Historia Medieval de Galiza e Portugal 2013

Publicado o por

Desde Fervenzas Literarias:
“A Casa da Cultura do concello de Porto do Son acolleu o acto do fallo do Premio de Investigación de Historia Medieval de Galiza e Portugal 2013, que organizan conxuntamente a editorial Toxosoutos e os Concellos de Carnota, Lousame, Muros, Noia, Outes e Porto do Son dende o ano 2001.
O xurado do premio, formado por Henrique Monteagudo, Clodio González Pérez, Xerardo Agrafoxo, Ana Isabel Boullón, Pedro García Vidal e Olga Novo, decidiu por maioría entregar o premio á obra presentada baixo o lema Códice Calixtino, de Xosé Antonio López Teixeira. A obra gañadora deita unha ollada na historia de Galicia baseada nos documentos e afastada da visión habitual da historiografía española asentada por Menéndez Pidal. Salientan o coñecemento e a crítica da bibliografía existente e mais a exposición argumentada e documentada dunha tese que refuta o lugar común de considerar a Xelmírez como o principal axente político do sei tempo, para outorgarlle este papel a Pedro Froilaz, o conde de Traba, como cabezaleiro dunha clase aristocrática que tivo un maior protagonismo no desenvolvemento do reino de Galicia do que é adoito outorgarlle. (…)”

Alva Martínez Teixeiro: “No âmbito português e brasileiro, quando sabem que sou galega, o comentário mais habitual é mas és quase portuguesa“

Publicado o por

Entrevista a Alva Martínez Teixeiro no Portal Galego da Língua:
“(…) – Portal Galego da Língua (PGL): Vens de publicar na Laiovento o ensaio Nenhum vestígio de impureza. Que vai encontrar o leitor nesta tua última obra?
– Alva Martínez Teixeiro (AMT): Nos últimos tempos, está a produzir-se, por um lado, uma intensificação no processo de divulgação e/ou no conhecimento da obra andreseniana, tanto no âmbito dos países de língua portuguesa, quanto no alargamento da difusão internacional da mesma segundo uma nova conceção. Nesta linha de pensamento, o objetivo geral que persegui neste ensaio foi o de dar a conhecer (de maneira mais aprofundada) a escrita de Sophia de Mello Breyner Andresen, figura central e basilar na poesia portuguesa do século XX.
Neste sentido de (re)descoberta plena da sua escrita complexa e plural, o leitor vai encontrar no ensaio a consensual admiração perante a palavra e o retorno poéticos à pura necessidade intelectual de beleza, verdade e sabedoria, absolutamente diferentes dos standards estéticos da sua época. Porém, encontrará também –e isto é relativamente novidoso– o espanto perante a obscuridade que se percebe sob a superfície luminosa da sua obra, ligada aos temas da consciência da quebra da unidade com o ideal ou da superficialidade e da pobreza espiritual do mundo contemporâneo.
Enfim, nas páginas do livro procurei explorar as diferentes possibilidades de interpretação desta obra paradoxal, com base no claro-escuro, para demonstrar a verdadeira dimensão da sua exigência de esclarecimento, a partir da oposição contra qualquer forma de mistificação ontológica e/ou moral, como a indiferença, a alienação, a mentira ou a injustiça. (…)
– PGL: E da ótica oposta, como é que vem a Galiza nesse âmbito [mundo académico portugués e brasileiro]?
– AMT: De modo geral, não existe um conhecimento muito aprofundado quanto à Galiza, mas há um certo sentido de proximidade, de facto, quando as pessoas sabem que sou galega, o comentário mais habitual que ouço é “Ah! Mas és quase portuguesa”…
Desde este ponto de vista, procuro aproveitar todas as oportunidades possíveis –e escassas– de divulgação da cultura galega entre os alunos de literatura e cultura brasileira, por exemplo, estabelecendo comparações entre o processo de formação da identidade brasileira e o processo de (re)construção da nossa identidade nacional nas aulas de Literatura do Século XIX ou, ao falar do ‘Orientalismo’ na literatura ocidental, referindo a figura de Cunqueiro ao lado de Borges, pois, se um dos alunos procura um livro de Cunqueiro na biblioteca da faculdade –aliás, uma biblioteca razoavelmente bem dotada de bibliografia galega–, já terá valido a pena. (…)”

Cuestionario Proust: Carmen Blanco

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Carmen Blanco:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A liberdade e o amor, que son o mesmo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– A persistencia na paz, no amor, na liberdade e na responsabilidade.
5.– A súa ocupación favorita?
– O amor e a liberdade.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A utopía libertaria.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Un mal irreparable nas persoas que máis quero e o avance de calquera tipo de totalitarismo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha persoa que fai ben.
9.– En que país desexaría vivir?
– En calquera en paz e con quen amo. Amo todos os lugares.
10.– A súa cor favorita?
– O negro da liberdade total e o branco do amor total.
11. – A flor que máis lle gusta?
– As brancas ou negras absolutas.
12.– O paxaro que prefire?
– O paxaro do gozo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Nestes momentos fragmentos de Christine de Pizan, Valle-Inclán, Camus, Carla Lonzi, Claudio Rodríguez Fer… E sempre a aberta autoría da vida verdadeira, imprescindible…
14.– E na poesía?
– Nestes momentos fragmentos de cantares de mulleres, Safo, Shelley, Pimentel, Valente… E sempre a poesía da vida e Claudio Rodríguez Fer.
15.– Un libro?
– Un cuarto de seu de Virginia Woolf.
16.– Un heroe de ficción?
– Todos os homes sabios, bos e defensores da liberdade fronte aos poderes: Peter Pan na súa inocencia, os sabios de Verne…
17.– Unha heroína?
– As mulleres sabias, boas e defensoras da liberdade fronte aos poderes: Alicia a do país das marabillas, Lisístrata a pacifista…
18.– A súa música favorita?
– A música do amor e algúns nomes de música compartida: Orff, Ferré, Patti Smith…
19.– Na pintura?
– A boa pintura da vida. Cousas do Bosco ou Leonor Fini e a creación de Van Gogh, Granell e Isaac Díaz Pardo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– As xentes anónimas loitadoras e resistentes. Meus pais, na súa modestia, os primeiros. E, polas prácticas boas e os ideais de avance, Emma Goldman, as Mulleres Libres, Fourier, Gandhi, as xentes anarquistas parias e humildes…
21.– O seu nome favorito?
– Mariña.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Os indignos, como a covardía…
23.– O que máis odia?
– Non odio e, precisamente, considero nefasto o odio, que deriva do medo patolóxico e é a orixe de todos os males menores e maiores: a crueldade, a envexa, a avidez, os celos, as guerras…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Todas as autoritarias, xerárquicas, prepotentes, dogmáticas, totalitarias, integristas, imperialistas, racistas, sexistas…
25.– Un feito militar que admire?
– Admiro a resistencia pacífica. Todas as guerras son perniciosas. Agardo que un día desaparezan os exércitos e os seus esforzos se dediquen só a tarefas humanitarias.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Facer feliz a quen quero e ser útil para todas as causas útiles que eu elixa.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– En paz e sen causar dor a quen amo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Total liberación mental e esperanza na resolución dos conflitos persoais e sociais do mundo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os nacidos do mantemento na vida e dos seus instintos vitais básicos de conservación e reprodución, e, sobre todo, os derivados do amor e da xenerosidade: toda prodigalidade…
30.– Un lema na súa vida?
– Amo mais non teño amo, dito nas Novas noites nosas de Vermella con lobos.