Arquivos da etiqueta: Antón Avilés de Taramancos

Cuestionario Proust: Paco Souto

Publicado o por

DesdePaco Souto o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Paco Souto:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Adaptabilidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que non teñan un coitelo afiado nas costas.
4.– A súa principal eiva?
– A dispersión.
5.– A súa ocupación favorita?
– A pesca.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Traballar para que ninguén pase fame, tamén de xustiza.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Morrer? Game over.
8.– Que lle gustaría ser?
– Ser humano.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Azul, azul cobalto que diria Estevo Creus.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A da laranxeira.
12.– O paxaro que prefire?
– Un arao.
13.– A súa devoción na prosa?
– Esa chica… Sara Mago. Tamén Galeano e Sampedro.
14.– E na poesía?
– O Lorca de Poeta en Nueva York. Avilés.
15.– Un libro?
– Tres que son cinco: Poeta en Nueva York. Cantos Caucanos. Memoria del fuego.
16.– Un heroe de ficción?
– Ulises.
17.– Unha heroína?
– Maria Balteira.
18.– A súa música favorita?
– O jazz. Morro por un trio de piano, contrabaixo e bateria. Sobre todo se está ao piano Bill Evans ou Monk. Claro que tampouco me disgusta o piano solo do Köln Koncert de Jarret ou o sexteto que gravou o Kind of blue de Miles.
19.– Na pintura?
– Tantos! Goya, Klimt, Munch, Pollock, Kandinski. Fiquei fascinado da expo de Ana Mendieta no CGAC. Tamén lembro como se fora hoxe cando de novo entrei nas covas de Altamira…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Sampedro pola coherencia. A xente do común que traballou arreo e non aparece como resposta de ningún cuestionario Proust. Meus pais.
21.– O seu nome favorito?
– Alba.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A hipocrisía.
23.– O que máis odia?
– A impunidade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Ese bo e xeneroso… Manuel Fraga. Por estar próximo que a historia é moi grande e hai moito onde sachar.
25.– Un feito militar que admire?
– A música militar nunca me soubo levantar… se acaso a revolución dos cravos, claro, que se pegaron poucos tiros. As loitas pola independencia: Cuba, India.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da ubicuidade… estamos en camiño.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Suicidado. Digoo por aquelo de sermos donos do destino até as últimas consecuencias.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– O optimismo comedido.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– O despiste. Pero non o do que che pasa por riba porque non mira máis que para o seu cu.
30.– Un lema na súa vida?
– Pola boca morre o peixe.”

Cuestionario Proust: Agustín Agra

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Agustín Agra:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A perseveranza.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada en especial, se acaso comprensión.
4.– A súa principal eiva?
– Entre outras moitas, a obsesión polo tempo (cronolóxico).
5.– A súa ocupación favorita?
– Correr, ler, ver cinema, viaxar, escribir …
6.– O seu ideal de felicidade?
– Poder facer acotío o que me gusta facer.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A desaparición dos meus.
8.– Que lle gustaría ser?
– O que son.
9.– En que país desexaría vivir?
– Descreo das fronteiras. Malia a iso, nesa Galiza utópica coa que moitas/os soñamos.
10.– A súa cor favorita?
– Non teño. A cousa vai máis de contrastes, luces, texturas …
11.– A flor que máis lle gusta?
– Os estraloques (Digitalis purpurea), de velenosa beleza.
12.– O paxaro que prefire?
– O merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Non son de devocións pero confeso que sempre volvo a Borges e a Xavier Queipo.
14.– E na poesía?
– O mesmo con Kavafis e Avilés de Taramancos.
15.– Un libro?
– Son incapaz de dicir só un.
16.– Un heroe de ficción?
– Son pouco de heroes. Atticus Finch quizais.
17.– Unha heroína?
– Tampouco de heroínas.
18.– A súa música favorita?
– World music.
19.– Na pintura?
– Klee, Rothko, Seoane, Lugrís…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A miña nai.
21.– O seu nome favorito?
– Antón, Carme.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A prepotencia.
23.– O que máis odia?
– O dogmatismo, a intolerancia, a crueldade…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Difícil escolla; moi extensa a listaxe dos feixistas.
25.– Un feito militar que admire?
– Nada hai de admirar nos feitos militares. Si admiro a afouteza coa que os “paseados” afrontaron aos seus asasinos ou a dos sublevados no gueto de Varsovia.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da ubicuidade, pero moi natural non é.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sereno e cos soños intactos.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Tectónico, como una placa litosférica.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
–
30.– Un lema na súa vida?
– Non son de lemas, fánseme un tanto dogmáticos.”

Cuestionario Proust: Francisco X. Fernández Naval

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Francisco X. Fernández Naval:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Se cadra, a constancia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Cariño e comprensión.
4.– A súa principal eiva?
– Algo máis de decisión.
5.– A súa ocupación favorita?
– Camiñar, só ou en compañía.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Compartir o bo e o malo da vida cos seres queridos.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ficar absolutamente só.
8.– Que lle gustaría ser?
– Músico.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nun que non me doese.
10.– A súa cor favorita?
– Poñamos a azul.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Xasmín.
12.– O paxaro que prefire?
– Permíteme dous: o merlo e o paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
– … Borges?
14.– E na poesía?
– … Avilés de Taramancos?
15.– Un libro?
– O caderno dourado.
16.– Un heroe de ficción?
– Sam Spade.
17.– Unha heroína?
– Anna Karenina.
18.– A súa música favorita?
– Os cuartetos de Beethoven.
19.– Na pintura?
– Chagall.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Históricos: Gandhi e Mandela. Na actualidade a vida real está chea de heroes anónimos.
21.– O seu nome favorito?
– Daniel.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A calumnia e a difamación.
23.– O que máis odia?
– A inxustiza, expresada como: guerra, fame, persecución, explotación, tiranía, absolutismo…
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– A resistencia contra o fascismo.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Simpatía.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Durmido.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Tranquilo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Todos.
30.– Un lema na súa vida?
– Vivir.”

A Coruña: Día Lugrís, o sábado 22 de decembro

Publicado o por

O movemento cidadán In Nave Civitas e a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) convocan a toda a cidadanía a unha nova xornada cívica de homenaxe a Urbano Lugrís, o gran pintor das cousas do mar, este sábado 22 de decembro.
Na obra do artista agroma un mar sen tempo, onde os elementos coruñeses –Marola, Torre, Orzán- se converten en arquetipos –illa, faro, praia- para nós contar a historia toda dos océanos. A presenza de Urbano Lugrís segue a iluminar as rúas e tabernas da Pescadería, como representante máximo da bohemia. Poderosa humanidade – así o definiu o poeta Antón Avilés de Taramancos–  protagonista de moitas historias populares daquela cidade dos anos cincuenta.
Mais tamén, un ano máis, este Día Lugrís  ten que ser, desgraciadamente, unha xornada de reivindicación. Lugrís mostrounos un océano máxico, cheo de historias e de misterios inmortalizados para sempre en debuxos, cadros e murais. Admirado por moitos, a súa figura fica esquecida e mesmo algunhas da súas obras palidecen á intemperie. A obra que creou para diferentes locais hostaleiros coruñeses, non goza de protección institucional ningunha. O grande mural da cafetería Veccio da Rúa Real ten un futuro absolutamente incerto. Máis grave é aínda a situación das pinturas que decoraban o antigo restaurante Fornos (Rúa dos Olmos). Un establecemento actualmente pechado, sen control público ningún sobre estado desas obras.
Ante isto, o colectivo cidadán In Nave Civitas  e a Asociación de escritoras e escritores en lingua galega queremos removelas conciencias e honrala memoria de Urbano Lugrís coa celabración do III Día Lugrís:

ACCIÓN LUGRÍS, velaí o programa deste ano:

– 20:00 horas. Obradoiro submarino: Xuntanza no Obelisco para decorar paraugas con debuxos de peixes. Se chove, faremos da necesidade virtude, e poderemos principiar deseguido, ao son dos gaiteiros, a manifestación atlántica.
– 20:30 horas. Camarote Lugrís: Intervención pictórica na rúa Mantelería, no lugar onde estivo situado o estudo do artista.
– 21:00 horas. Habitación do vello mariñeiro. Presentación no Borrazás, café moi querido por Lugrís, do colectivo poético-musical In Nave Civitas, artistas diversos reunidos ao redor da condición da Coruña como cidade-barco.

Día Lugrís. Está subindo a marea, ti non quedes varado en seco !

Medre o mar!

Unha tese reivindica a vixencia da obra de Avilés de Taramancos

Publicado o por

“O nome do poeta Avilés de Taramancos segue sendo toda unha institución na súa vila natal, Noia. O pasado xoves cumpríronse 20 anos da súa morte, e coincidindo co aniversario, saíu á luz unha tese doutoral que será publicada pola editorial Espiral Maior nos próximos meses. O autor do traballo de investigación é o tamén noiés Martín Veiga, que ademais de ser profesor na University College Cork (Irlanda), é poeta, tradutor e crítico literario. «A obra recibiu a máxima cualificación por parte da miña universidade, institución onde desenvolvín vos meus estudos de doutoramento e na que traballo desde hai máis dunha década», explica Veiga. A tese constitúe a primeira monografía dedicada ao estudo íntegro dos aspectos esenciais da obra literaria de Avilés. «Esta tese explora vos aspectos esenciais dá súa obra, establece ou posicionamento de Avilés non seo do sistema literario galego e defende que a súa poesía constitúe un vehículo de valores puramente estéticos e literarios», sinala o autor da investigación. O estudo demostra que a poesía de Avilés inclúe valores tanto literarios como ideolóxicos, e que a súa contribución á literatura galega radica xusto na tensión existente entre os conceptos de lugar e ideoloxía. A súa relación con varios poetas iberoamericanos e outros creadores galegos tamén se retrata a fondo neste concienzudo traballo asinado polo profesor Martín Veiga.” Vía La Voz de Galicia.

Noia: recital poético en homenaxe a Antón Avilés de Taramancos

Publicado o por

O venres 23 de marzo, a partir das 20:30 horas, na Casa da Cultura de Noia, terá lugar un recital poético en homenaxe a Antón Avilés de Taramancos, ao se cumprir 20 anos do seu pasamento, coa participación de Yolanda Castaño, Ana Romaní, María Xosé Canitrot e Eva Veiga.

A Coruña: recitado poético en homenaxe a Antón Avilés de Tamarancos e ao Día Internacional da Poesía

Publicado o por

O mércores 21 de marzo, ás 20:30 horas, no Fórum Metropolitano (Rúa Río Monelos) da Coruña, terá lugar un recitado poético organizado pola A. C. Alexandre Bóveda co que se conmemora o Día Internacional da Poesía e tamén homenaxear a Antón Avilés de Taramancos. No acto participan, entre outros, Miguel Mato, Henrique Rabunhal, Olga Patiño, Lino Braxe, Dores Tembrás, Xulio López Valcarcel, Diana Varela, Xoán Abeleira ou Xosé Manuel García.

Avilés de Taramancos: Poemas desde a distancia

Publicado o por

Desde Cultura Galega:
“Nos anos 70 Antón Avilés de Taramancos gravou na súa casa de Cali (Colombia) os seus Poemas da ausencia, que despois se publicarían en Noia no ano 1982, no volume O tempo no espello. No 2003, coincidindo co Día das Letras Galegas dedicado a Antón Avilés de Taramancos, o Arquivo Sonoro de Galicia editou o volume 19 da colección As nosas voces, reunindo estes poemas e algunhas entrevistas concedidas por Avilés nas que reflexiona sobre a súa vida, a poesía e Galicia.”

Marisol Gándara gaña o Premio Francisco Añón de Poesía

Publicado o por

“Marisol Gándara Sánchez, de Ordes, gañou o XV Certame Francisco Añón de Poesía, que convoca o Concello de Outes, pola súa obra Manuscrito segundo da poeta caníbal. O premio está dotado con mil euros e a publicación do poemario. A casa de cultura da Serra de Outes vestiuse de gala para acoller a gala de entrega de galardóns do certame de poesía nas súas distintas categorías. Na de 6 a 7 anos, o xurado declarou os premios desertos. No apartado de nenos de 8 a 9 anos, o galardón foi para Iago Santos Moledo polo seu traballo titulado A natureza. Na categoría de 10 a 11 anos, o premio recaeu en Lucía Valle-Inclán pola súa obra A mosca chosca. Mentres que en 12 a 14 anos gañou Marcela Porto Mato con A ti, e en 15 a 17 anos, o galardón foi para Lara Porto Mato por Doce cafés. Cada un deles recibiu vales de 120, 150, 180 e 230 euros para a compra de libros, respectivamente. O xurado, integrado por María Reimóndez, Román Cerqueiro, María Golán e Manuel García, tamén decidiu conceder varios accésits nas distintas categorías, que teñen como premio a súa publicación.
Por outra banda, o Concello de Noia rendeulles homenaxe aos escritores da localidade María Mariño e Antón Avilés de Taramancos. O acto, presidido polo alcalde, Rafael García Guerrero, consistiu nunha ofrenda floral diante dos bustos que ambos teñen na Alameda da vila.” Vía Galicia Hoxe.