Arquivos da etiqueta: Caderno da crítica

Cuestionario Proust: Elena Gallego

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Elena Gallego:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Considérome unha persoa tenaz, ás veces teimuda.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Precisamente iso, lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– O tempo e a memoria, nunca son abondo.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir e viaxar, mellor se poden ser as dúas cousas á vez.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Compartir o recendo dun novo libro acabado de chegar do prelo coas persoas que máis quero. Se a cheminea está acendida, mellor.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Prefiro non mencionar ao demo, non vaia ser…
8.– Que lle gustaría ser?
– De maior? Escritora.
9.– En que país desexaría vivir?
– Despois de visitar medio mundo, teño a cousa ben clara: en Galicia, por suposto.
10.– A súa cor favorita?
– Para vestir, negro. O meu mundo, verde e azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Os tulipáns. Pero colecciono rosas.
12.– O paxaro que prefire?
– As pitas.
13.– A súa devoción na prosa?
– Teño varios autores “favoritos”, pero aínda non atopei a pluma que me conquiste neses termos. Aínda me queda moito por ler, así que seguirei buscando.
14.– E na poesía?
– Hai varias autoras galegas que me gustan.
15.– Un libro?
– O dicionario. Todos. Imprescindibles.
16.– Un heroe de ficción?
– Robin Hood. Mágoa que sexa un personaxe de novela.
17.– Unha heroína?
– Carapuchiña Vermella. Eu, cando nena, quería ser valente coma ela.
18.– A súa música favorita?
– Vai por tempadas. Agora que estou revisitando os meus tempos de traballo na radio, ando ancorada nos éxitos dos anos oitenta e noventa.
19.– Na pintura?
– Leonardo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Esa muller anónima que, sen cartos, sempre atopa recursos para poñer un prato quente na mesa.
21.– O seu nome favorito?
– Catarina. Era o da miña avoa.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A falta de hixiene persoal.
23.– O que máis odia?
– Que me fagan perder o tempo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
–
25.– Un feito militar que admire?
–
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A ubicuidade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen decatarme.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ocupada.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os dos cativos.
30.– Un lema na súa vida?
– Seguro que podes facelo mellor, así que borra iso e comeza de novo.”

Cuestionario Proust: Ramón Loureiro

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ramón Loureiro:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O pesimismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada.
4.– A súa principal eiva?
– A inconstancia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Soñar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ver feliz a quen quero
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A que se cebe nos do meu propio sangue
8.– Que lle gustaría ser?
– Neste mundo, un recordo; e no Outro, unha alma á beira de Deus.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na última de todas as Bretañas posibles.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11. – A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– A rula.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cervantes.
14.– E na poesía?
– Luz Pozo Garza.
15.– Un libro?
– O Quijote.
16.– Un heroe de ficción?
– Ulises.
17.– Unha heroína?
– Carapuchiña vermella.
18.– A súa música favorita?
– A clásica.
19.– Na pintura?
– A románica.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A madre Teresa de Calcuta.
21.– O seu nome favorito?
– Ana.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A crueldade.
23.– O que máis odia?
– Non habito odio ningún.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Stalin.
25.– Un feito militar que admire?
– A derrota do nazismo.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A bondade.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Con prontitude.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A tristeza.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que son fillos do medo.
30.– Un lema na súa vida?
– Fai o que os teus mortos farían.”

O que vén en 2014 (efemérides literarias), por Ramón Nicolás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Non é difícil conxecturar que boa parte da actualidade cultural do 2014 estará ocupada por dous escritores que, sen dúbida, suscitarán unha abondosa atención mediática en forma de actualización e posta ao día da súa obra literaria. Eles son Xosé María Díaz Castro e Eduardo Blanco-Amor, mais talvez non sería desaxeitado atender aniversarios e datas simbólicas doutras voces, igualmente significativas para a nosa cultura.
Son dúas as circunstancias que este 2014 ofrece en relación ao poeta de Guitiriz. Por un lado a celebración, o 19 de febreiro, do centenario do seu nacemento e, polo outro,  a decisión da Real Academia Galega para que protagonice o Día das Letras Galegas.
Díaz Castro ben merecía este recoñecemento, malia ser un autor dun único libro publicado en vida ou mesmo talvez por esa mesma razón pois Nimbos é deses poemarios que honran e dan brillo a unha literatura. O mesmo ocorreu con autores que faleceron cun único libro publicado, véxase De catro a catro de Manuel Antonio, Fírgoas de Manuel Luís Acuña ou Proel de Luís Amado Carballo. Neste ronsel é onde, ao meu xuízo, cómpre situar a Díaz Castro: o que quixo dicir deixóunolo nun excelente poemario e logo calou, ou gardou silencio. É evidente que este ano traeranos necesarias biografías, a edición do resto da súa obra literaria que sospeito abondosa e interesante e outras iniciativas. Benvido, pois, este 2014, ano Díaz Castro para a cultura galega.
Tamén a RAG dispón xa diversas actividades que se vincularán co 35 aniversario da morte do autor de A esmorga; o mesmo aniversario, por certo, que lle corresponde a Celso Emilio Ferreiro ou Luís Seoane.
Respecto a Eduardo Blanco-Amor xa se programan tanto a celebración dun plenario extraordinario na cidade de Ourense como un simposio que afonde en diversos aspectos da súa produción literaria. O perfil do escritor ourensán cómpre evocalo sempre, entre outras causas porque viviu moitos anos como un outsider, ignorado e maltratado tantas veces polo oficialismo. Gústame esta homenaxe porque posibilitará outra nova ollada á súa biografía –insuperable a que nos deixou Gonzalo Allegue co título EBA diante dun xuíz ausente– e, asemade, á súa obra.
Descoñezo se algunha institución pública ou asociación privada planifica algunha actividade ao fío das posibles celebracións que as circunstancias cronolóxicas fan cadrar, mais así debía ser. Entre elas salienta a do cincuenta aniversario do falecemento tanto do político sadense Ramón Suárez Picallo, que viviu axitadamente entre Galicia e América toda a súa vida, como do político e arquitecto vigués Manuel Gómez Román, que desenvolveu un labor aínda hoxe escasamente recoñecido tanto no ámbito do Partido Galeguista como, anos despois, na resistencia cultural no franquismo no seo da editorial Galaxia e da Fundación Penzol.
Por último, tamén este 2014 cumpriría cen anos o mestre, político e ensaísta Avelino Pousa Antelo, falecido hai tan só ano e medio, que foi presidente da Fundación Castelao durante moito anos e exemplar modelo de fidelidade ao seu país e á súa lingua. Neste mesmo grupo cumpriría citar a Celestino Fernández de la Vega, outro ilustre tradutor e ensaísta, especialmente coñecido polo seu intemporal O segredo do humor (1963) e mais a Ramón de Valenzuela, quizais unha das voces narrativas máis precisadas de difusión e revisión, tamén pola dificultade de atopar libros clave como Non agardei por ninguén ou Era tempo de apandar…, obras que non deben faltar para este 2014.

Este artigo publicouse nas páxinas do suplemento Culturas de La Voz de Galicia, o 4 de xaneiro de 2013, baixo o título de O ano de Díaz Castro e Blanco Amor.

P. D. Dous días despois da publicación infórmanme que neste 2014 hai 110 que naceu Arturo Cuadrado e cen anos do escritor murgardés Xosé Rubia Barcia. Deixo constancia aquí deles. Grazas.”

Cuestionario Proust: Iolanda Zúñiga

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Iolanda Zúñiga:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Obsesivo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Que teñan cartos.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que me permitan tirar proveito dos seus cartos.
4.– A súa principal eiva?
– Non saber cociñar. Non querer aprender a cociñar.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ver vídeos porno.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir dopada con diazepam 10 mg.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Sobrevivir alén dos trinta anos. Xa estou a vivir en desgraza.
8.– Que lle gustaría ser?
– Un ourizo cacho en estado de hibernación.
9.– En que país desexaría vivir?
– En Mordor.
10.– A súa cor favorita?
– O óxido.
11.– A flor que máis lle gusta?
– As flores plásticas dos nichos que ninguén visita o Día de Defuntos.
12.– O paxaro que prefire?
– Galiña de curral choca.
13.– A súa devoción na prosa?
– Manual de instrucións da mesa auxiliar LACK, de Ikea.
14.– E na poesía?
– Dry Martini SA (Sexo Anal), de Nacho Vegas.
15.– Un libro?
– O catecismo: forxou quen hoxe son.
16.– Un heroe de ficción?
– Patán, o can de risa asmática de Pierre Nodoyuna.
17.– Unha heroína?
– «Clara… de noche».
18.– A súa música favorita?
– As bucinas dos barcos no porto do Vigo.
19.– Na pintura?
– Un graffiti que lin no asfalto de París mentres ía acompañada dun tipo cuxo maior pasatempo consistía en menosprezarme: «je suis la femme de ma vie».
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Lorena Bobbitt.
21.– O seu nome favorito?
– Smith & Wesson.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Carencia de empatía.
23.– O que máis odia?
– Á especie humana.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Deus.
25.– Un feito militar que admire?
– Os combates entre clicks de Playmobil.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Morrer agora sen que sufra a única persoa que considero non debe sufrir máis.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Comendo Donuts, antes de que unha multinacional absorba Panrico.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Desinterese maiúsculo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Ningún; os «defectos» son subxectivos e os peores adoitan ser invisibles.
30.– Un lema na súa vida?
– «Espérote no inferno».”

Cuestionario Proust: Beatriz Maceda Abeleira

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Beatriz Maceda Abeleira:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A tenacidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– Ser moi teimuda.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A tranquilidade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A perda dos meus seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha boa escritora.
9.– En que país desexaría vivir?
– En Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– O verde.
11. – A flor que máis lle gusta?
– A chorima.
12.– O paxaro que prefire?
– A curuxa.
13.– A súa devoción na prosa?
– Ramón María de Valle-Inclán.
14.– E na poesía?
– Celso Emilio Ferreiro.
15.– Un libro?
– A montaña máxica.
16.– Un heroe de ficción?
– Don Quixote.
17.– Unha heroína?
– Dorothy Gale.
18.– A súa música favorita?
– O jazz.
19.– Na pintura?
– Matisse.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A miña bisavoa María.
21.– O seu nome favorito?
– Carme.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A desorde.
23.– O que máis odia?
– A desorde.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler. Os ditadores en xeral.
25.– Un feito militar que admire?
– A Revolución dos caraveis.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A música.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen darme de conta.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimista.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que van unidos ao cariño.
30.– Un lema na súa vida?
– A suprema felicidade da vida é saber que es amado por ti mesmo ou, máis exactamente, a pesar de ti mesmo.”

Cuestionario Proust: Pedro Feijoo

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Pedro Feijoo:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Dubitativo, creo. Ou non. Bueno, si. Non, agarda. Si. Non. Mmm, non sei.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bonhomía.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que estean aí, que non é pouco…
4.– A súa principal eiva?
– Teño tantas e tantas, que nin para escoller unha me podo poñer de acordo…
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ter con quen compartir a vida.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter con quen compartir a vida.
8.– Que lle gustaría ser?
– De momento estou en prácticas, e aínda vou cun «L» ás costas, pero algún día gustaríame ser escritor.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha ponte entre Galiza e Cataluña.
10.– A súa cor favorita?
– Todas as que amosa o mar.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Unhas que crecen no noso xardín de Cabrera de Mar, que non sei como se chaman, pero que arrecenden a sugus de laranxa…
12.– O paxaro que prefire?
– Todos os anos, coa chegada da primavera e desde xa non recordo cando, viña visitarnos unha parella de bubelas. Estou seguro de que sempre era a mesma parella. O ano pasado só veu un dos dous paxaros. E entón decateime de canto, de cantísimo, me gustaban eles, os dous paxaros xuntos. Nunca máis volveu máis que un.
13.– A súa devoción na prosa?
– Suso de Toro.
14.– E na poesía?
– Rosalía, por suposto
15.– Un libro?
– Só un!? Pero iso pode facerse!!!???
16.– Un heroe de ficción?
– Alvy Singer.
17.– Unha heroína?
– Non, grazas. Era un vicio moi feo, e agora estouno deixando.
18.– A súa música favorita?
– Aquela que no seu momento me fixo vibrar, chorar de emoción, saltar, berrar.
19.– Na pintura?
– Titanlux.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Coa que está caendo, evidentemente todas e cada unha das persoas que seguen adiante coas súas vidas, máis alá de todo o que contra eles pretenda facer este desencanto masivo e omnipresente que nos quere sitiar.
21.– O seu nome favorito?
– Benigno (e se vén acompañado de «Extirpable», mellor que mellor…).
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Que me fagan máis de vinte e unha preguntas…
23.– O que máis odia?
– Non, home. O odio é un sentimento demasiado pesado, ocupa moito, cansa, e inda por riba non adelgaza. Odiar non compensa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera das moitas que non souberon ver a grandeza humana. E o Coronel ese do Kentucky Fried Chicken, tampouco vaias pensar que este me cae demasiado ben, sempre con ese risiño nos beizos… De que raio está a rir o tipo este?
25.– Un feito militar que admire?
– Que aínda sigan pensando que a súa «Intelixencia (Militar)» existe. Iso si que é moral, rapaces…
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Mmm, creo que era unha boa memoria, pero agora non o lembro…
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– A Virxe! Pero non eramos amigos? Co ben que iamos…
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A tristura disimulada baixo un torrente de respostas máis ou menos simpáticas.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Non facéndolle mal a ninguén, todos.
30.– Un lema na súa vida?
– Ad astra per aspera.”

Taboleiro do libro galego (XVIII), por Ramón Nicolás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Derradeira entrega deste ano do Taboleiro do libro galego que recolle, segundo os datos obtidos dalgunhas librarías galegas, as novidades editoriais máis vendidas en lingua galega ao longo do mes decembro. O meu agradecemento, nesta ocasión, ás seguintes librarías: Biblos, Casa do Libro de Vigo, Torga, Couceiro, Andel, Aira das Letras, Pedreira, Á lus do candil, Carricanta e Libros para Soñar.”

NARRATIVA
1º-. A memoria da choiva, de Pedro Feijoo, Edicións Xerais.
2º-. Vento e chuvia. Mitoloxia da antiga Gallaecia, de Manuel Gago e Manel Cráneo, Edicións Xerais.
3º-. Matarte lentamente, de Diego Ameixeiras, Edicións Xerais.
4º-. A lúa da colleita, de Anxos Sumai, Editorial Galaxia.
5º-. Acordes náufragos, de Antón Riveiro Coello, Editorial Galaxia.
6º-. Cadeas, de Xabier López López, Edicións Xerais.

POESÍA
1º-. Eu violei o lobo feroz, de Teresa Moure, Através.
2º-. Dos tempos sombrizos, Daniel Salgado, Xerais.
3º-. Caderno do Nilo, Cesáreo Sánchez Iglesias, Xerais.
4º-. Ningún precipicio, de Olalla Cociña, Toxosoutos.
5º-. Presente continuo, de María Reimóndez, Xerais.

ENSAIO-TEATRO
1º-. Historia de Galicia, Anselmo López Carreira, Edicións Xerais.
2º-. Exhortación á desobediencia, Xosé Manuel Beiras, Laiovento.
3º-. O valego, de Xosé-Henrique Costas, Edicións Xerais.
4º-. Outra idea de Galicia, de Miguel Anxo Murado, Debate.

INFANTIL-XUVENIL
1º-. Ámote, Leo A., Rosa Aneiros, Edicións Xerais.
2º-. Caídos do mapa 1. O comezo, de María Inés Falconi (tradución de Rafael Salgueiro), Sushi Books.
3º-. O cullarapo Croque, de Miguel Ángel Alonso Diz e Luz Beloso, Nova Galicia Edicións-A porta verde do sétimo andar.
4º-. O elefante branco, de Xesús Fraga, Tambre.

ÁLBUM ILUSTRADO
1º-. Pan de millo, de Migallas, Kalandraka.
2º-. Toc Toc, de Pablo Díaz, ilustracións de Nuria Díaz, Galaxia.
3º-. A pantasma da casa da Matanza, de Miro Villar, ilustracións de Xosé Cobas, Biblos.
4º-. A nena e o grilo nun barquiño, de Magín Blanco, Fol Música.
5º-. Os Bolechas fan unha banda, de Pepe Carreiro.

BANDA DESEÑADA
1º-. Astérix e os Pictos, René Goscinny (autor), Albert Uderzo (ilustrador), Jean-Yves Ferri (autor), Didier Conrad (ilustrador), Xavier Senín e Isabel Soto López (tradutores), Edicións Xerais.
2º-. Ardalén, de Miguelanxo Prado, El Patito Editorial.
3º-. Historias de Icía e avoa, de Sabela Arias, Asociación Cultural Eira Vella.

OUTROS
1º-. CoraSons, colectivo CoraSons, Kalandraka.
2º-. Cartas que veñen e van,  Susa Herrera/Mamá Cabra, Primerapersona.