Arquivos da etiqueta: Día das Galegas nas Letras

VII Día das Galegas nas Letras. Imma António Souto

Publicado o por

Desde a Plataforma de Crítica Literaria A Sega:

“MANIFESTO. A palabra no escenario

Houbo e hai unha grande xenerosidade para nos levar á escena. Resistirmos, porfiarmos, construírmos sobre ruínas. Si. Mais non nos gusta asentar a vida no resistir, cómpre ir máis alá. Porfiarmos era/é preciso. Construírmos sobre a ruína, construírmos a ruína. Así foi e así é para vivificarmos palabra. Para vivificarmos o xesto: a rebeldía. Para vivirmos.
Houbo e hai unha grande xenerosidade para dignificar a escena. Ela escribe. Desde a soidade do seu espazo, chanta no papel persoas de onte, de hoxe e de mañá: a humanidade que habita en cada ser. Pénsalles a voz, os movementos, os desacougos, as alegrías. Nacen espidas e ela ponlles roupa. Nácenlle no país das súas palabras, no seu laboratorio, cuarto propio íntimo. Nácenlle das palabras que dela nacen. Algunhas véñenlle herdadas, outras de cárceres de esquenzo. Ela escribe e no seu corpo estoupan choros e gargalladas e flúe a tranquilidade necesaria, para ese pouso de serenidade. Todo o que lle importa vai entrar no papel. Amazona, cabalga e sabe da brida necesaria para dirixir e dominar os cabalos: a apocalipse. Sabe da fame e do alimento do texto.
Houbo e hai unha grande xenerosidade para revirar a escena. Ela é actriz. Métese nas palabras e nos seus silencios, pénsaas, devóraas, expúlsaas. Habita en cada unha e alentan no xesto: a rebeldía. Dálle vida ás palabras coa voz, co silencio, co corpo, co movemento. Hai tantos mundos no seu interior e ela desfacéndose dela, espíndose, habita todos eses mundos. Non é maxia. É traballo digno. Traballo en escena. Traballo, o seu que nos pertence, é para nosoutras. Para todas nós. Temos dereito ao seu traballo. Ela ten dereito ao seu traballo.
Houbo unha gran necesidade para vestir a escena. Ela deseña o escenario. O mundo que acolle as palabras que xa son grandes e abandonan a casa do texto. Traza no papel o vestiario. Píntao para ser cosido.
Ela é Dramaturga.
Resistiu. Porfiou/porfía. Constrúe. Ela fixo a pregunta: Que hai aí?
Nesa pregunta que o teatro propón habita a humanidade. Habita a rebeldía.
Que hai aí?
Imma António.”

A Sega reivindica no Día das Galegas nas Letras a figura imprescindíbel de Xela Arias

Publicado o por

Desde Sermos Galiza:
“(…) É ben significativo que, como explica Eli Ríos, a Real Academia Galega só teña recoñecido o valor literario e cultural de catro mulleres ao longo da súa centenaria historia cando a Plataforma de Crítica Literaria A Sega xa leva seis edicións do seu Día das Galegas nas Letras. “É a constatación”, sostén, “de que a realidade vai moi por diante do que o fan as institucións”.
O 15 de agosto, no parque do Castro de Vigo, Xela Arias (Sarria, 1962-Vigo, 2003), é a protagonista. Cun roteiro “imaxinario (ou non)” pola súa vida, guiado por Susana Arins, e a lectura dun manifesto sobre as razóns de lle dedicar esta xornada e de celebrar, ao tempo, unha iniciativa destas características, decorreu a mañá da homenaxe, que rematou coa sesión vermú de Dúas Gamberras e un Micro e cun xantar popular no que se deron cita ducias de persoas atraídas pola personalidade e a traxectoria incomparábel da poeta, tradutora e editora luguesa.
A celebración non para aí. A actuación das Pandereteiras de Verducido, a poesía de Cristal Méndez Queizán, as regueifas de Alba María e Queco, a intervención de Silvia Penas e a música de Laura LaMontagne e Mai, así como un obradoiro de camisolas a cargo de Nuria Vil, completan unha xornada reivindicativa que pretende pór no lugar que lle corresponde non só Xela Arias, senón todas as mulleres “esquecidas polas institucións culturais do país”, sinalan desde A Sega.
Emma Pedreira destaca de Xela Arias o seu carácter transgresor e a súa achega “impagábel” aos eidos da poesía e da tradución. “Vémonos na obriga de facer o que non fan as institucións, nas que a presenza feminina é testemuñal ou, mellor dito, ridícula”. E non é unha cuestión de méritos. “Soou como candidata para o Día das Letras da RAG”, apunta, “e a nós parecíanos xenial, mais iso non ía impedir organizar este acto”. “Estamos felices”, prosegue, “de poder levalo adiante e de ver que as redes sociais están envorcadas e que moita xente, sobre todo moita xente nova, estea descubríndoa. Para nós, isto revela que a súa obra segue a ser actual e un reclamo para moitas persoas”.
“Móvennos as ganas de celebrar os nosos referentes”, sostén Eli Ríos, “tanto para as escritores de hoxe como para as que están por vir, obrigadas a construír o mundo desde a nada, invisibilizadas como estiveron e estamos en calquera eido, o cultural incluído”, manifesta. “Xela foi poeta, tradutora, editora… E viviu sempre nas marxes. É hora de cambiar moitas dinámicas, non só institucionais, senón tamén na sociedade. Xa abonda!”, láiase.
Para María Reimóndez é fundamental sacar do esquecemento e do ostracismo autoras chave na literatura galega cunha “traxectoria moito máis relevante” que outros escritores que si obtiveron tal recoñecemento institucional e cunha menor capacidade de incidir na súa e posteriores xeracións. “Debemos pór o foco na falta de apoio desas institucións e reinvindicar a urxencia de saír do silencio”, engade. Nesa liña, lamenta que ese escaso apoio teña ademais repercusión no coñecemento e difusión da obra de Xela Arias. “O seu labor no campo de tradución segue sen ser estudado malia dimensión que ten”, critica.”

Vigo: VI Día das Galegas nas Letras, en homenaxe a Xela Arias, o 15 de agosto

Publicado o por

Marica Campo, protagonista do V Día das Galegas nas Letras

Publicado o por

Desde Sermos Galiza:
“A escritora Marica Campo vai ser a protagonista do Día das Galegas nas Letras deste ano após ser elixida esta fin de semana pola plataforma de crítica literaria A Sega como A Nosa Señora das Letras 2018. Unha designación feita na data de nacemento da autora lucense e de Rosalía de Castro, o 24 de febreiro.
María Pilar Campo Domínguez, a escritora Marica Campo, naceu no Val do Mao (O Incio, Lugo) no ano 1948. Ten tocado múltiples xéneros literarios, desde a poesía á narrativa, pasando pola literatura infantil e xuvenil, o teatro, a tradución… “Hai autoras que son coma os ollos das patacas, como patacas con ollos, que dende a súa leira e o seu campo van tirando das que estaban aí, das que están ao lado. Sen preguntar de onde es ou que tipo de pataca serás no futuro, abren os seus ollos para abriren ollos en ti”, afirma A Sega no manifesto deste ano, ‘Os ollos das patacas’.
Un manifesto que foi lido por Maria Reimóndez na libraría Lila de Lilith (Compostela) após dunha peculiar e orixinal sesión de ‘ouija’ rosaliana no día en que se facían 181 anos do nacemento do nacemento de Rosalía de Castro e na que se revelou o nome de Marica Campo como homenaxeada neste ano. Unha nominación que, comunicada á escritora, esta acolleu moi emocionada.
O Día das Galegas nas Letras, que ten lugar o 15 de agosto, é unha celebración instaurada pola Sega. Nas edicións anteriores as homenaxeadas foron Patricia Janeiro, María Xosé Queizán, María Victoria Moreno e Dorothé Schubart.

MANIFESTO: “Os ollos das patacas”

Antes da era das sementes transxénicas que cando nacen morren, a única maneira de que un campo puidese encherse de patacas era que estas botasen ollos e fillasen. Para que puidesen nacer patacas novas, precisábase doutras que desen algo de si, que mirasen cara á fóra, cara á terra que as rodeaba, que se mergullasen nela e sacasen o xermolo que levaban dentro.
Os ollos das patacas miran, xa que logo, cara a dentro e cara a fóra. Miran coa vontade de rescatar as que viñeron antes, mais tamén de crear espazo, terra remoída e vizosa, para as que veñen despois. É este un labor teimudo, artesán e sempre de corpo aberto.
Por desgraza, as patacas que botan ollos e fillan tenden a quedar soterradas. Por veces polo mero desleixo de quen fai os regos das leiras, porque semella que quen non está en certos centros non existe. Outras veces, as máis, porque quen determina a extensión do campo, faino, no canto de cos ollos das patacas, co ollo dun funil sexista, elitista e rancio. Un funil que ignora que sen patacas con ollos, non podería haber campos en flor cheos de palabras.
Hai autoras que son coma os ollos das patacas, como patacas con ollos, que dende a súa leira e o seu campo van tirando das que estaban aí, das que están ao lado. Sen preguntar de onde es ou que tipo de pataca serás no futuro, abren os seus ollos para abriren ollos en ti. Porque delas aprendemos cada unha que unha pataca soa non fai campo e que se precisan moitas para producir a vida e o alimento. Que con ese traballo de tubérculo alimenticio rachamos os marcos e invadimos novas leiras. As autoras dos ollos das patacas abren fendas no terrón seco do presente, co seu compromiso coa lingua, cos lugares e coas mulleres, sen dubidar un segundo en proporcionar anacos de si a quen teña terra que acollelos.
E nosoutras, que somos segadoras, agardamos as patacas. Queremos ser patacas con ollos. Que fillen tantas outras cálidas, profundas e combativas coma ela. Coma a Nosa Señora das Letras Marica Campo.”

Foto interior do acto desenvolvido na Lila de Lilith e na que se nomeou Marica Campo para esta V edición.

Semana do Libro de Compostela (Selic), actos destacados do venres 2

Publicado o por

O venres 2 de xuño abre as súas portas a Semana do Libro de Compostela (na Praza da Quintana, con horario de 16:00 a 22:00 horas), organizado polo Concello de Santiago, cos seguintes actos literarios destacados para este día dentro do seu programa:

– 17:30 h. Presentación da nova edición de O enigma de Embívicus, de X. A. Perozo, publicado por Galaxia. No acto haberá un faladoiro coa presenza do autor, Francisco Castro, Montse Pena Presas, Lara Rozados Lorenzo, André Chamadoira e alumnado do clube de lectura do IES Fernando Esquío de Neda.
– 18:30 h. A Sega presenta o Día das Galegas nas Letras 2017, dedicado a Patricia Janeiro.
– 19:00 h. María Solar firmará exemplares de Os nenos da varíola.
– 19:30 h. Presentación de José Ángel Valente: Cántigas de Alén, publicado por Ouvirmos.

Programa do III Día das Galegas nas Letras adicado a María Xosé Queizán, o 15 de agosto

Publicado o por

Día das Galegas nas Letras 2016Dende a Plataforma de crítica literaria A Sega recordamos que o vindeiro 15 de agosto se celebrará o III Día das Galegas nas Letras, dedicado este ano á escritora María Xosé Queizán. O acto terá lugar en Vigo, no Parque María Xosé Queizán.

PROGRAMA DA XORNADA:
12:00-13:00 h. Presentación da xornada por parte de representantes da Sega.
Palabras de María Xosé Queizán.
Lectura de textos e poemas da autora.

13:00-20:00 h. Comida no parque, que levará cada persoa / familia de forma particular (non se venderán alimentos nin a organización entregará ou organizará comida, o formato é tipo «Romaría»).

Actuacións:
– Mercedes Peón
– Cintaadhesiva
– Sofía Espiñeira
– Silvia Penas
– Ai-el-ela Pandereteiras
– Rianxeiras da Covecha
– Actuación infantil por Educultoras, S. Coop. Galega

Estades convidadas!!

A Sega: III Día das Galegas nas Letras: ‘Je suis…’

Publicado o por

JE SUIS…

Manifesto d’A Sega para a celebración do
III DÍA DAS GALEGAS NAS LETRAS

ParaMaría Xosé Queizán o patriarcado as treboadas teñen nome de muller. Ao patriarcado dálle medo o vento, a choiva e os eventos da terra e do mar. Mais nosoutras gardamos no noso seo un trebón, unha forza da natureza, pero totalmente racional. Un trebón que nos pensou para podernos logo repensar. Unha voz que non admite xustillos, que os habitou e os rachou todos, incluídos os máis duros.

Se algunha de nós pode sentir a violencia do privado que os homes da cultura levan ao espazo público é ela. Os silencios, as exclusións, as insinuacións e as infamias que ela encheu de luz cunha voz firme e controvertido, total e iconoclasta. Case todos os séculos foron algo escuros para ela porque a sombra patriarcal non acepta francotiradoras. Mais nosoutras si.

Nosoutras habémonos deixar arrastrar pola forza dos ventos, caer nas catástrofes que ela crea e nas redencións marabillosas que nos outorga para sementar e multiplicar a súa obra inmensa e vizosa. Aprendemos dela, que devolve cada agravio cunha palabra certeira, cunha reflexión, cunha obra universal porque nada do que acontece lle é indiferente. Ela devolve cada agravio cunha palmada, co ritmo dun rap, cun baile e cunha festa.

Antes de que fósemos modernas e falásemos do queer ela xa escribira vidas trans, lésbicas, fóra de ningún canon. Antes da reflexión sobre as reescritas ela regresara a Antígona, a Medea. Antes das intertextualidades ela puxera a orella no buraco para escoitar falas doutros lugares. Catou moitas bandeiras pero só para pasalas -con perdón- polo seu soberano cu e seguir sendo irreverentemente quen ela é.

Nun momento no que as bandeiras, a egalitè-libertè-fraternitè, as nacións e os estados se usan adoito para calquera cousa menos para acabar co patriarcado, nosoutras, coma ela, facemos do noso cu un pandeiro e subvertemos o aberrante JE SUIS pola causa das mulleres. Porque se temos que ser alguén, seremos MARÍA XOSÉ QUEIZÁN ou non seremos ninguén.