Arquivos da etiqueta: Eduardo Blanco Amor
Cuestionario Proust: Xulio Pardo de Neyra
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xulio Pardo de Neyra:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A constancia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Todas as que implican calidade persoal.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade, iso tan difícil de achar.
4.– A súa principal eiva?
– A insistencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ser amante, pai e lucense, por esta orde.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir nun mundo onde se practique o respecto, a seriedade e a legalidade, onde as persoas sexamos libres e iguais en dereitos.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Sentir dor ou ver como o sente quen amo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Nunca soñei con ser outra persoa distinta da que son, só con mellorar o que traio de serie. Gustaría, iso si, de ser un bon intérprete de música: violinista ou pianista estaría ben…
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha Galiza onde prime o rigor, a fidelidade a nós mesmos e mesmas e a intelixencia.
10.– A súa cor favorita?
– A amarela.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A camelia e a xesta branca.
12.– O paxaro que prefire?
– A águia real, por iso da devoción cara á simboloxía familiar.
13.– A súa devoción na prosa?
– Entre outros e outras, obras de Bataille, Chékhov, Deleuze, Cortázar, Otero Pedrayo, Joyce, Pizán, Bisiou, Woolf, Lampedusa e Isabel Pedrosa funcionaron, nalgún momento, como aliadas miñas. Mais non son eu moito de símbolos, relixións e devocionarios.
14.– E na poesía?
– Posto a elixir, podería citar o corpus medieval galego, Neruda, García Lorca, Cernuda, Vallejo, Méndez Ferrín, Mallarmé, Rubén Darío, Blanco-Amor ou Storni.
15.– Un libro?
– É moi difícil citar un só libro, mais agora veñenme á cabeza os Sonetos líricos de Quevedo e El hondero entusiasta de Pablo Neruda.
16.– Un heroe de ficción?
– Se apelo á mitoloxía clásica, Προμηθεύς, Prometeo; se penso na literatura contemporánea Leopold Bloom, Poldy.
17.– Unha heroína?
– Seguindo o mesmo patrón anterior, Πηνελόπη, Penélope; e Adela, de La casa de Bernarda Alba.
18.– A súa música favorita?
– A de Chopin, Debussy e Listz; a de José Castro Chané, Freire Penelas e Bal e Gay; a popular galega sempre.
19.– Na pintura?
– Klimt, Tamara de Lempicka, Mondrian, Barradas, Seoane, Díaz Pardo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Todo aquel e toda aquela que verdadeiramente actúe defendendo a liberdade integral da persoa, mais por agarimo e fidelidade familiar podería falar dos meus próximos devanceiros Cachamuíña e Pepe Benito Munín, os libertadores de Vigo.
21.– O seu nome favorito?
– Pili.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O de dar consellos.
23.– O que máis odia?
– A ignorancia e a estupidez humanas.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Son tantos os ditadores, imperialistas e integristas que seica son “figuras históricas”, que podería estar medio verán a nomear xente.
25.– Un feito militar que admire?
– A verdade, non admiro ningún dese tipo de feitos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da intelixencia social, que eu relaciono ás veces moi de preto coa hipocrisía ou unha certa habilidade baleira de compromiso.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Tranquilo, con todo o siso, sen dor e a poder ser pasados os cen anos. Ah, se é durmindo mellor!
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Inquieto, con moita moita inquietude en todas as súas variantes.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Todos aqueles que teñan a ver co amor.
30.– Un lema na súa vida?
– Podería lembrar o que decote pronunciaba Hartt, personaxe de Illa do Atlántico de Waldo Frank, mais creo que na nosa casa funciona mellor o propio, así que cada can que lamba o seu carallo.”
Trailer de A esmorga (II)
Trailer de A esmorga (I)
Ars dedicandi: Francisco Luis Bernárdez
Desde o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
“O escritor porteño-galego Francisco Luis Bernárdez (Buenos Aires, 1900-1978) tivo dende novo unha querenza polo noso que o levou a escribir poemas e artigos en galego que alternou coa escrita en castelán. Nesta última lingua chegou a ser unha das figuras cimeiras da literatura arxentina, o que non o privou de se converter nunha voz de interese certo nas nosas letras do tempo das Irmandades e a República, mesmo na de despois, pois tamén na Posguerra contactou co grupo Galaxia e deixou escritos de tema galego en diversos libros. (…)
Velaquí deixo o testemuño dese afecto cruzado na dedicatoria do exemplar de Alcándara (1925), publicado en Buenos Aires e asinado para o ‘hirmán’ Blanco-Amor, coa inequívoca cruz de Santiago ao pé, símbolo dunha galeguidade compartida da que nunca abdicou.”
Santiago: VI Bienal Literaria en Compostela
Cuestionario Proust: Emílio Xosé Ínsua
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Emílio Xosé Ínsua:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A entrega ao traballo e ser moi testán.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade, a integridade, a honradez.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada que elas non agarden de min.
4.– A súa principal eiva?
– Ser algo iluso.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler, ver cine, investigar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar tranquilo coa miña xente.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Prefiro nin amentala, non vaia ser…
8.– Que lle gustaría ser?
– Co que “son” teño abondo.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na Galiza ceibe futura.
10.– A súa cor favorita?
– O vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A gardenia.
12.– O paxaro que prefire?
– O paporrubio.
13.– A súa devoción na prosa?
– Blanco Amor.
14.– E na poesía?
– Rosalía, especialmente a de Follas Novas.
15.– Un libro?
– As Décadas de T. L., de Lois Tobío.
16.– Un heroe de ficción?
– O Rañolas de Os dous de sempre.
17.– Unha heroína?
– María Balteira.
18.– A súa música favorita?
– Son policonsumidor.
19.– Na pintura?
– Luís Seoane, Maruxa Mallo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A miña avoa Consuelo: esforzada vida, amor inmenso, lingua.
Meus pais: un exemplo de entrega impagábel e un afecto intensísimo.
21.– O seu nome favorito?
– O da miña filla, Aloia.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O autobombo e o trato prepotente.
23.– O que máis odia?
– O odio, precisamente.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera das, desafortunadamente, moitas que se caracterizaron por impedir coas súas decisións que outros seres humanos fosen/sexan máis libres e felices.
25.– Un feito militar que admire?
– A orde de “rompan filas”.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Contar con graza os chistes. Debuxar ben.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Pracidamente e con dignidade (e o máis tarde posíbel).
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Serio e instrospectivo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que non danan outras persoas.
30.– Un lema na súa vida?
– Fixo todo o que puido sempre coa mellor intención.”
Comeza a constituirse a Fundación Blanco Amor
Desde Galaxia:
“Onte deuse o primeiro paso para a constitución da Fundación Blanco Amor nun acto celebrado no Centro Cultural da Deputación de Ourense. No acto participaron representantes das distintas institucións implicadas no que será a futura Fundación. Así, asistiron, entre outros, o conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, Xesús Vázquez Abad, o presidente da Deputación de Ourense, José Manuel Baltar, o vicepresidente do Parlamento de Galicia, Miguel Santalices, o presidente do PEN Club Galicia, Luís González Tosar, o director da editorial Galaxia, Víctor F. Freixanes, e a sobriña-neta de Blanco Amor, Ana Risco Bóveda. Todos eles tiveron ocasión de estudar en detalle o borrador dos estatutos da futura Fundación.”
Cuestionario Proust: Roberto A. Rodrigues
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Roberto A. Rodrigues:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Depende da lúa.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada.
4.– A súa principal eiva?
– Teño moitas, a cada cal peor que a outra.
5.– A súa ocupación favorita?
– Vivir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Rir, beber, amar, falar, foder, como se non houbese mañá.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ter á sogra intranquila.
8.– Que lle gustaría ser?
– Eu mesmo, sen ter que erguerme para ir traballar.
9.– En que país desexaría vivir?
– En todos.
10.– A súa cor favorita?
– A cor dos ollos da miña namorada.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O saramago.
12.– O paxaro que prefire?
– O moucho.
13.– A súa devoción na prosa?
– García Márquez, Homero, Blanco Amor, Twain, Woolf, Blasco Ibáñez, Lourenzo González, Norman Mailer, Tolkien…
14.– E na poesía?
– Celso Emilio, Rimbaud, Withman, Rosalía, Storni, Neruda, Cabanillas…
15.– Un libro?
– Unha biblioteca.
16.– Un heroe de ficción?
– Pereira.
17.– Unha heroína?
– Lilith.
18.– A súa música favorita?
– Calquera que non leve chundachunda.
19.– Na pintura?
– Xerónimo Bosch.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– As persoas que non se resignan.
21.– O seu nome favorito?
– Tintafemia.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O cinismo.
23.– O que máis odia?
– A hipocrisía.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Ao malnacido que inventou o espertador.
25.– Un feito militar que admire?
–
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Poder voar.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Definitivamente non me gustaría morrer.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A indiferenza.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os meus propios.
30.– Un lema na súa vida?
– Aínda queda moito millo no canastro.”
Eduardo Blanco Amor na Insua dos Poetas
Desde o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
“Como cada ano, dende hai xa máis dun lustro, onte tivo lugar no singular marco da Insua dos Poetas na Esgueva, Madarnás, O Carballiño, a VI Festa da Palabra, que organiza, baixo a coordinación de Luís González Tosar e Xabier Castro Martínez, a Fundación que leva o nome do lugar.
Con grande asistencia de público tanto anónimo coma significado nos eidos culturais e artísticos, a Festa da Palabra entregou onte os seus Premios Setecarballas e, sobre todo, rendeu homenaxe á figura de Eduardo Blanco-Amor, á memoria do cal ía este ano dedicada a xuntanza e, con tal motivo, inaugurouse un espectacular grupo escultórico recordando a súa produción que asinou o artista Acisclo Manzano.
O evento conduciuno Xabier Castro Martínez, secretario da Fundación Insua dos Poetas, quen logo de dar comezo ao mesmo cedeu a palabra ao presidente desta, González Tosar, para que saudase os presentes, se congratulase da celebración e exhortase a todas as forzas vivas do país a se unir en prol da consecución dun futuro que superase as actuais dificultades pola vía da “concentración parcelaria” superadora do minifundismo cultural, avanzando, así mesmo, que a próxima convocatoria do evento estaría dedicada ao intelectual galego-porteño Francisco Luis Bernárdez.
Tomou logo a palabra Miguel Santalices, vicepresidente do Parlamento de Galicia, quen deu lectura á proposición, non de Lei, pola que todos os grupos parlamentarios aprobaron declarar na cámara este 2014 (no que se fan trinta e cinco anos do pasamento do escritor) Ano Blanco-Amor. (…)”