Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“As chaves do tempo. Arredor de Luísa Villalta. Pode escoitarse aquí.”
Arquivos da etiqueta: Luísa Villalta
A Coruña: Luísa Villalta e as chaves do tempo. Roteiro A cidade sobre o espello do mar e do vento, con María Casar
Luísa Villalta e as chaves do tempo é 
unha actividade organizada pola AELG e a Agrupación Cultural Alexandre Bóveda, coa colaboración de Monty4, Deputación da Coruña e Concello da Coruña.
As chaves do tempo quere ser un espazo de re-encontro multidisciplinar co verso, coa prosa, co diálogo atemporal, mais en presente continuo, coa poeta coruñesa Luísa Villalta. Porque queremos ler a Cidade Alta tatuada nos ollos da poeta que máis se representou nela.
SÁBADO 18 DE NOVEMBRO DE 2017
12:00 h.
A CIDADE SOBRE O ESPELLO DO MAR E DO VENTO, CON MARÍA CASAR
A inscrición previa, necesaria e gratuíta, farase en oficina@aelg.org ou no teléfono 981-133233, en horario de 09:00 a 14:30 horas, de luns a venres.
Un percorrido polos espazos da cidade da Coruña que Luisa Villalta poetizou nos libros En Concreto e Papagaio ofrécenos a fusión entre poesía e paisaxe que sinala o territorio como xerme da creación. A cidade do vento e do mar que se sabe sempre aí, medrando en ondas que mollan os ollos e lamben as xanelas, faise palabra e debúxase no vento en ceos poboados de nubes. A poeta re-constrúe a Cidade como lugar mítico, actualizando a súa inclusión no inventario dos TERRITORIOS literarios do noso país.
María Casar. Licenciada en Filoloxia Hispánica e en Humanidades. Presidenta da A.C. Ergueitos de Sarria e organizadora dende o ano 2000 do Premio de Poesía Fiz Vergara Vilariño. Coordinadora dos roteiros Fiz Vergara na Xabreira por Santalla de Lóuzara, Sons de Mulleres na cidade de Vigo para Mulheres Nacionalistas Galegas e a concellaría de Igualdade e o roteiro Luisa Villalta na Coruña.
Plano do roteiro:
1. Xardíns Méndez Núñez. Estatua Pardo Bazán.
2. Obelisco.
3. Porta de Ares.
4. Pazo Municipal.
5. Papagaio.
6. Asilo rúa Adelaida Muro. Campo de Marte.
7. Cemiterio de San Amaro.
María Reimóndez: “Realmente nun período moi curto de tempo as mulleres desaparecen”
Entrevista
a María Reimóndez en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza: Desde A Sega apoiastes a candidatura de María Victoria Moreno ás Letras 2018, entre outras mulleres. E finalmente foi escollida. Cres que foi unha vitoria do feminismo?
– María Reimóndez: Eu son moi reticente a falar en termos de vitorias e derrotas, porque creo que é unha retórica moi patriarcal. Eu concibo máis as cousas desde o punto de vista do traballo doméstico ou da agricultura, eu creo que hai que ir sachando, sachando e sachando e en certo momento se o clima ou as circunstancias son propicias, entón dase un froito, pero ese froito non existiría se non se sachase. E eu creo que o labor dos feminismos ten que ser ese sachar para que certas cousas non sexan admisíbeis noutros espazos. O feito de que se escollese a María Victoria Moreno é evidente que parte de distintas iniciativas, como por exemplo, cando se buscou que entrasen máis mulleres na RAG. Estou totalmente convencida de que tería sido imposíbel se na directiva non estivese Marilar Aleixandre ou Fina Casalderrey.
Si é certo que no caso concreto de Moreno é necesario ser xustas e recoñecer que se non fose polo traballo que fixo A Sega en 2015 a súa figura seguiría totalmente escurecida. E isto é preocupante, porque é unha muller que morreu non hai moitos anos. Acontece o mesmo con Xela Arias, con Luísa Villalta. Foron mulleres que tiveron un impacto moi grande durante a súa vida, pero que rapidamente caen no esquecemento do sistema literario. Non se fan estudos sobre elas nin sobre a súa obra. Hai unha serie de baleiros, con pingas aquí e alá, pero que realmente nun período moi curto de tempo as mulleres desaparecen. E creo que niso foi vital o traballo que se fixo desde A Sega en 2015 de botar luz sobre esta autora, sobre todo no feito da lingua como escolla dos afectos, que creo que no contexto no que nos movemos é importante, ese compromiso, esa filiación de afecto cara á lingua.”
Polo Correo do Vento: “Unha muller para as Letras Galegas 2018”
Desde
Polo Correo do Vento:
“Convidámosvos a participar na campaña #Propónunhamuller, promovida xunto ao Concello de Pontevedra e dirixida á Real Academia Galega para que sexa unha muller a quen lle dediquemos o Día das Letras Galegas de 2018.
É moi sinxelo, vía correo electrónico, redes sociais, correo postal… como prefirades, propoñédelle unha muller aos académicos e académicas!
Coa etiqueta #Propónunhamuller ou a que queirades.
Hai moitas máis, pero nós propoñemos as seguintes:
Avelina Valladares
Belén Feliú
Clara Corral Aller
Filomena Dato
Luísa Villalta
María de los Ángeles Tobío
María Victoria Moreno
Pura Vázquez
Xela Arias
Xosefa Iglesias Vilarelle
Velaquí tedes un modelo de carta para enviar a proposta.”
Paseos pola Coruña Literaria Primavera 2017
Paseos pola Coruña literaria – Primavera 2017 é
unha iniciativa da AELG desenvolvida coa colaboración e patrocinio do Concello da Coruña.
Hai moitas formas de pasear pola cidade. Nesta ocasión, seguirémolo facendo a través de paseos pola Coruña da man das propias autoras e autores que escribiron obras ambientadas na cidade:
Sábado 1 de abril (12:00 – 13:30 h): paseo con Emma Pedreira.
Este paseo é ao mesmo tempo un recital efémero, unha exposición fotográfica itinerante, unha homenaxe da poeta ao fotógrafo e ás rúas que pasearon e viviron xuntos como neta e avó, unha volta ao pasado nos tempos da guerra civil e, sobre todo, unha entrada exclusiva nun álbume de familia daquel neno que aprendeu o oficio da fotografía dentro dunha guerra.
Sábado 22 de abril (12:00 h – 13:30 h): paseo con Beatriz Maceda.
Camiñar, retornar ao barrio de Beiramar na compaña dos versos de Luísa Villalta e do pasado anarquista deste o meu lugar da infancia, que sempre mirou cara ao mar. No que aprendín que ser muller era sinónimo de afouteza, que os viquingos contaban historias máxicas e, que na vida hai barricadas.
Sábado 6 de maio (12:00 h – 13:30 h): paseo con Nacho Taibo.
O paseo percorrerá algunhas recordacións do autor sobre o centro da Coruña, fundamentalmente en relación cos escenarios da novela Os tres de nunca.
Sábado 13 de maio (12:00 h – 13:30 h ): paseo con Francisco X. Fernández Naval.
A Coruña: feminina e plural. Dous serán os fíos condutores: a particularidade de ser A Coruña unha cidade que deu, ou na que viviron, mulleres transcendentes no seu pensamento e nos seus feitos e, tamén, o de ser de sempre cidade liberal. Pasaremos por lugares vinculados a María Casares, María Miramontes, María Pita, Rosalía de Castro, Concepción Arenal, Herrera Garrido, Luísa Villalta. Falaremos do mito do nome da cidade, da razón da rúa das Damas, e invocaremos a Juana de Vega, Concepción Arenal, Isabel Zendal ou Eugenia Osterberger, sen deixar de atender ás referencias liberais que atoparemos camiño.
Actividade dirixida a persoas maiores de 16 anos. 55 prazas por paseo.
A inscrición previa, obrigatoria e gratuíta, pode facerse na conserxería do Centro Ágora (Lugar da Gramela, 17) ou chamando ao 981 189 888 (a partir das 9.00 h, en calquera dos casos), ou en lingua@coruna.es, a partir respectivamente das seguintes datas:
– Paseo con Emma Pedreira: inscrición desde o xoves 23 de marzo.
– Paseo con Beatriz Maceda: inscrición desde o luns 10 de abril.
– Paseo con Nacho Taibo: inscrición desde o luns 24 de abril.
– Paseo con Chisco Fernández Naval: inscrición desde o martes 2 de maio.
Ramón Nicolás recrea un Medievo luminoso en O espello do mundo
Artigo
en La Voz de Galicia:
“Ramón Nicolás estivo arroupado na presentación da súa obra na Feira do Libro de Vigo polo subdirector de Xerais, Fran Alonso, a quen agradeceu «multitude de orientacións e consellos xenerosos»; a escritora Marga Romero, «hildegardiana confesa»; e o profesor de tradución e de formación medievalista, José Yuste, en quen o autor recoñeceu a inspiración para atopar «o título exacto da novela». Ramón Nicolás confesou tamén que as súas moitas lecturas como crítico foran deixando un pouso que contribuíu á escrita de O espello do mundo, xa que, como lembrou, «para escribir cómpre ler e cómpre saber ler». Deste xeito, citou algunhas achegas a este período como as de Luísa Villalta ou Darío Xohán Cabana, ademais de citar como influencias as lecturas de textos de autoras como Marilar Aleixandre, Begoña Caamaño ou especialmente Herba moura, de Teresa Moure, e a súa estrutura de patchwork literario.
Para Ramón Nicolás, esta incursión no Medievo é tamén un exercicio de memoria, cun epicentro claro, o de Ramirás: «De memoria quixen falar neste libro, da memoria dun lugar concreto, da memoria dun tempo concreto. A igrexa conservada de San Pedro de Ramirás, e os seus arredores, pedían que se contase a súa historia». O outro eixo de fascinación era Von Bingen, «símbolo do protofeminismo e mesmo da protociencia, da música, da ilustración e de tantos e tantos ámbitos do saber». O autor pechou a súa intervención precisamente cunha cita da mística xermana: «Que os afectos prendan e perseveren nas vosas vidas».”
Galería de fotos do Paseo pola Coruña Literaria do 25 de abril, sobre Luísa Villalta, con María Casar
Deixamos aquí parte das fotos do Paseo pola Coruña Literaria sobre Luísa Villalta, da man de María Casar, que tivo lugar o pasado 25 de abril. A Galería de Fotos completa pódese ver aquí.
Paseo pola Coruña Literaria, sobre Luísa Villalta, o 25 de abril (prazas cubertas)
A Coruña de Luísa Villalta, María Casar.
Sábado, 25 de abril, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Estatua de Pardo Bazán nos Xardíns de Méndez Núñez.
Un percorrido polos espazos da cidade da Coruña que Luísa Villalta poetizou nos libros En Concreto e Papagaio ofrécenos a fusión entre poesía e paisaxe que sinala ao territorio como xerme da creación.
A cidade do vento e do mar que se sabe sempre aí, medrando en ondas que mollan os ollos e lamben as xanelas, faise palabra e debúxase no vento en ceos poboados de nubes.
A poeta re-constrúe a Cidade como lugar mítico, actualizando a súa inclusión no inventario dos lugares literarios do noso país.
NOTA: agradecemos ao público o seu interese nesta actividade, que levou a que xa se cubrisen todas as prazas.
Cuestionario Proust: Eva Veiga
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Eva Veiga:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A empatía.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– De cada amizade agardo aquilo que pode dar.
4.– A súa principal eiva?
– Das que eu saiba, a dispersión.
5.– A súa ocupación favorita?
– Pasmar. E tamén unha boa conversa.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Non teño un ideal, atesouro instantes de felicidade que aconteceron e agardo outros que a bo seguro virán.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A que poida acontecer aos meus seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
– Bailarina.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha Galicia sen minifundio mental, sen feudalismos.
10.– A súa cor favorita?
– Vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A flor da cerdeira.
12.– O paxaro que prefire?
– A xílgara-
13.– A súa devoción na prosa?
– Maurice Blanchot. Lawrence Durrell. Coetzee.
14.– E na poesía?
– Rumi. Celan. Luísa Villalta.
15.– Un libro?
– Tristram Shandy.
16.– Un heroe de ficción?
– O principiño.
17.– Unha heroína?
– Non sei se se pode considerar heroína de ficción: esa nai do poema “A xustiza pola man” de Rosalía.
18.– A súa música favorita?
– Bach, Pergolesi, John Coltrane.
19.– Na pintura?
– Alfonso Costa.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Malala. E tantas mulleres anónimas que nas peores circunstancias levan adiante a vida dos seus.
21.– O seu nome favorito?
– Sara.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A prepotencia e a insensibilidade.
23.– O que máis odia?
– A explotación de seres humanos, en todas as súas formas. E a hipocrisía.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera ditador arrepíame.
25.– Un feito militar que admire?
-O acontecido na Revolução dos Cravos.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Saber cantar.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Consciente e serena.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimista realista.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que derivan da falta de oportunidades para aprender.
30.– Un lema na súa vida?
– Vivir cada instante coma se fose o primeiro.”
Paseos pola Coruña Literaria, os 14 de marzo, 25 de abril e 16 de maio (prazas cubertas)
Os
Paseos pola Coruña literaria son unha iniciativa da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega desenvolvida coa colaboración e patrocinio da Concellaría de Cultura do Concello da Coruña.
PROGRAMA
A volta á cidade xerminal, Manuel Rivas.
Sábado, 14 de marzo, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Porta Real, antiga Avenida da República.
A Coruña, cabo do Faro, era unha cidade-libro. O libro estaba no escudo. Un almeiro urbano de bibliotecas populares, ateneos, escolas racionalistas e centros de librepensamento. En 1936, o fascismo quixo queimar e borrar do mapa todo iso. A novela Os libros arden mal conta a historia dramática da cultura, mais tamén a estratexia da memoria para xermolar nas cinzas. A literatura anda ás ceibas pola cidade-libro.
A Coruña de Luísa Villalta, María Casar.
Sábado, 25 de abril, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Estatua de Pardo Bazán nos Xardíns de Méndez Núñez.
Un percorrido polos espazos da cidade da Coruña que Luísa Villalta poetizou nos libros En Concreto e Papagaio ofrécenos a fusión entre poesía e paisaxe que sinala ao territorio como xerme da creación.
A cidade do vento e do mar que se sabe sempre aí, medrando en ondas que mollan os ollos e lamben as xanelas, faise palabra e debúxase no vento en ceos poboados de nubes.
A poeta re-constrúe a Cidade como lugar mítico, actualizando a súa inclusión no inventario dos lugares literarios do noso país.
As pedras percebeiras da Torre de Hércules (Ruta de Ulyses Fingal), Xurxo Souto.
Sábado, 16 de maio, de 12:00 a 13:30 h.
Saída: Praia de santo Amaro.
Tanto para a tradición greco-latina como para as vellas lendas atlánticas , A Coruña é unha fin do mundo –Torre de Hércules, Torre de Breogán–, porta do Mar Maior ou, o que é o mesmo, porta de todos os misterios.
O pintor Urbano Lugrís condensou estas dúas tradicións no seu alcume literario: Ulyses Fingal (Ulises de Ítaca, e mais Fingal, o heroe dos versos escoceses do bardo Ossián).
O Grelle, Macallás, Area de Concha, o Cabalo, as Longuiñas, a Rabaleira, Sogadoiro, Gueivouteiro… Velaí as pedras que rodean a Torre, conforme nos ensinou Emilio Mariñas, o sabio percebeiro.
Nesta ruta –dende a praia de Santo Amaro até o vello faro- queremos coñecer cada unha destas rochas, e que a eufonía dos seus nomes sexa impulso evocador para nos reencontrar coas máis grandes lendas do mar.
NOTA: agradecemos enormemente ao público o seu interese nesta actividade, que levou a que xa se cubrisen todas as prazas.
