Arquivo da categoría: Ensaio
Manuel Castelao fálanos do seu libro Elucidacións na sombra
Presentación en liña de Movendo os marcos do patriarcado, de Marilar Aleixandre e María López Sández
O día 9 de marzo, ás 19:00 h, celebrarase, no marco das xornadas Artellando Feminismo do Concello de Santiago de Compostela, a presentación do libro Movendo os marcos do patriarcado. O pensamento feminista de Emilia Pardo Bazán, de María López Sández e Marilar Aleixandre.
Acompañando ás autoras, participará a escritora María Xosé Porteiro.
Presentación en liña de Os rostros do frío, de Xulio Pardo de Neyra
Ribeira: inauguración de exposición e presentación de libro para bibliófil@s Manuel Ayaso-Kafka
Vigo: rolda de prensa de presentación de Movendo os marcos do patriarcado, de Marilar Aleixandre e María López Sández
Lugo: presentación de Nós, xs inadaptadxs
Camilo Valdehorras: “Galiza e non Galicia é o nome auténtico, correcto, o que usaron en Nós”
Desde Nós Diario:
“(…) A tradición nacional de Galiza presentábao de modo telemático o autor, Camilo F. Valdehorras, acompañado pola editora Laura Rodríguez de Hércules Ediciones e mais o secretario xeral de Cultura da Xunta, Anxo M. Lorenzo.
Un volume que se converte no primeiro da triloxía Do mellor de Nós, conmemorativa dos 100 anos da publicación do primeiro número de Nós (1920) que durante 2021 se completará coa publicación dos volumes dedicados ao aspecto de Revista literaria ao volume terceiro, a Enciclopedia científica.
“A obra vai alén da conmemoración, é proxecto de futuro por estar enfocada a un público xeral, non especializado”, comentaba durante a presentación o autor da obra, que marcaba como obxectivo “democratizar os contidos da ópera prima da cultura galega moderna”.
En conversa con Nós Diario, Camilo F. Valdehorras afondou na estrutura e no contido deste primeiro volume agora á venda, mais tamén fixo cadanseu avance dos volumes por vir.
Sobre o propio título do volume, o autor quixo destacar a nomenclatura Galiza, “que é o nome auténtico, o correcto, aínda que non sexa o designador oficial do país, da actual Comunidade Autónoma de Galicia, que é a forma española, pero si é o suxeito Galiza, a designación galego-portuguesa, patrimonial” e ademais, engade, “é o nome que usaron e acuñaron os propios autores da época do boletín”.
Os outros dous termos do título, tradición e nacional, “están dalgunha maneira desprestixiados hoxe”, polo que quixo aclarar que “falamos de tradición, non como concepto tradicionalista, senón que é alusivo de todo o que contén a identidade, visto desde unha óptica esencialista pero tamén existencialista de Nós”, e destaca “Galiza na historia e no espírito creador”.
Canto ao concepto nacional “para os autores do boletín non é defendíbel como unha idea territorial unicamente, senón tamén como designador intergral dun ideosistema de país, pobo e cultura” que se acuña xa no manifesto da Asemblea de Lugo, en 1918″, de tal modo que “se estabelece como axioma para eles”, explica. (…)”
Manuel Rivas: “Na historia da literatura, as obras que pagan a pena son as comprometidas”
Manuel Rivas: “A verdade hai que imaxinala”
Entrevista de Ana Abelenda a Manuel Rivas en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Defende unha democracia afectiva [en Zona a Defender]. Que poder social e político ten o afectivo?
– Manuel Rivas (MR): O afectivo é o máis efectivo, aínda que o efectivo parece que é o que funciona como unha máquina. Pero, se nos movemos no afectivo, hai un respecto, un compartir. Non é un falso espellismo. Vémolo no libro Por que fracasan os países?, de Daron Acemoglu e James Robinson, que compara sociedades e ve por que unhas quedan no atraso. Falan de sociedades nas que predomina o círculo virtuoso e doutras de círculo vicioso. As primeiras son inclusivas. O exemplo sería a danesa, onde só unha parte menor da poboación é rica por herdanza. Hai fluidez social.
– LVG: Lanza unha pregunta directa: «Cando se fodeu o xornalismo?».
– MR: A maneira en que fala unha sociedade di como está, e o que vén. Hoxe a máxima prioridade é o cultivo ecolóxico das verdades. A mentira detéctase polo fume que bota. Podes detectar se alguén está mentindo polo tipo de fume que bota pola cabeza… O que temos que facer no xornalismo non é preguntar se chove ou non chove, senón saír fóra e ver se te mollas. O xornalismo é como saber facer os propios zapatos para andar, iso dicía Tolstói do escritor. Hai que coller desvíos, porque semella que todos imos pola mesma autoestrada. Hai que saber despistarse…
– LVG: Que palabra estamos a usar hoxe peor?
– MR: -Hai que preocuparse cando unha sociedade usa moito palabras grandilocuentes: patria, bandeira, inimigo… Pero as palabras son moi diferentes segundo o ton. As palabras queren dicir, pero ás veces están tan intimidadas… Os mellores momentos das palabras son cando unhas non mandan máis que outras, cando non discriminan bocas, cando están a gusto. Que envolves ti nunha bandeira? Que é ser patriota? Eu non concibo alguén que se diga patriota e descoñeza que árbores ten no seu país, que lingua fala. (…)”
