Fran Fernández Davila: “A poesía debe ser o ximnasio dos narradores”

Entrevista de Pedro Rodríguez a Fran Fernández Davila en La Voz de Galicia:
“(…) A súa carreira foise construíndo premio a premio. Fran era enxeñeiro, un autor que non coñecía en exceso o mundo editorial e literario galego. «Fun presentándome a certames porque, aínda que me daba vergoña mostrar o que escribía, xa me aseguraba que houbese un grupo de persoas que me tiveran que ler e opinar sobre o que escribía». Gustoulles «e iso mola», recoñece entre risas. Eses premios son unha porta aberta «para os outsider, xente que vimos de fóra do mundo da literatura ou que non estamos tan presentes no día a día dos medios de comunicación», explica e anima a esas persoas que «escriben na escuridade» a atopar a súa oportunidade nos premios.
Aqueles primeiros logros animáronlle a seguir e, agora, a súa vida cambiou a mellor da man da escritura. «Para min é un exercicio de hixiene mental, un remedio contra o estrés e un momento para poñer pausa a unha vida que vai demasiado rápido», indica. «Pararse a mirar e pensar sobre o mundo é unha actividade que estamos deixando un pouco de lado. Penso que escribir apórtanos ese momento e fainos mellorar nunha serie de habilidades que, no mundo da intelixencia artificial, van ser moi valoradas». Fran tampouco se define como poeta ou novelista, vai cambiando de xénero por aburrimento. «Cando me canso dun paso ao outro», conta. Tamén está convencido de que non escribiría boa narrativa sen adestrar con poemas porque «a poesía debe ser o ximnasio dos narradores, conclúe.”

Carlos Callón, autor de Vidas e historias LGBT da Idade Media: “O pasado tamén fala do presente, e iso incomoda”

Entrevista de Alba A. Freixanes a Carlos Callón en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Que podemos descubrir sobre a historia da Galiza con este libro?
– Carlos Callón (CC): A obra achega ángulos sorprendentes sobre a historia da Galiza. Amósase documentación que non estaba oculta mais na que normalmente non se repara; de maneira que rompe cos esquemas do que podemos pensar sobre a Idade Media puritana e exclusivamente cristiá.
Cando se publicou un adianto do libro no Sermos Galiza, a resposta que se recibiu foi moi… “intensa”. Isto demostra que cando falamos do pasado en realidade tamén estamos a falar do presente e do futuro; iso é o que realmente incomoda a moita xente. Trátase de persoas que pensan que a dimensión LGBT do ser humano é algo que só se dá no presente e hai que “soportar”, mais que non existía onte, ao contrario do que mostran as imaxes e documentos escritos que nos achegan esa visión plural do pasado, rompendo os prexuízos de quen queren ler e atender o que di a documentación. A ignorancia é libre.
– ND: Por que decidiu embarcarse nun proxecto como este?
– CC: Cando estaba rematando os estudos na universidade comecei a investigar sobre estes temas, mais nun inicio pensaba que só atoparía os clásicos textos condenatorios. A miña sorpresa foi que me acabei atopando cunha avalancha de documentación con textos lésbicos, da historia da transexualidade, sobre a homosexualidade masculina… mais con visións completamente distintas do que entendemos hoxe como a mentalidade propia da Idade Media. (…)”

Carlos Callón denuncia unha “forte campaña de acoso”

Desde Nós Diario:
“Xa está nas librarías Vidas e historias LGBT da Idade Media (Edicións Xerais), o último ensaio publicado por Carlos Callón, profesor no instituto San Clemente e na Universidade de Santiago de Compostela. Antes da súa publicación, apareceu xa como “un libro que incomoda”, pois recibiu unha “forte campaña de acoso” nas redes sociais, só con anunciar o título e adiantar un capítulo (sobre historias santas trans copiadas en galego-portugués) no semanario Sermos Galiza.
O autor valorou esta segunda feira en conferencia de imprensa que “recibir todos estes insultos antes de que o libro saíse e se puidese ler é a mellor proba da súa necesidade”, mais “a intimidación e a censura non van vencer”. Asegurou que “recuperar as voces esquecidas da historia incomoda a quen prefire o silencio e a distorsión”.
Para Callón, “compróbase moi ben aquí que, cando falamos do pasado, falamos do presente” e “este libro é tamén un espello que amosa que aínda temos que avanzar contra a intolerancia e a censura”. Como resposta aos ataques, a primeira presentación deste libro vai ser esta quinta feira ás 20 horas na libraría Couceiro de de Compostela. “Será un acto en que intervirá tamén Daniela Ferrández, profesora de Historia na USC, e que está pensado non só para lanzar o volume, senón tamén como un evento de defensa da liberdade de investigación e de expresión”.
A pesar dos ataques, Carlos Callón pediu “que o odio non eclipse a convivencia” e agradeceu os “centos de persoas e entidades” que se posicionaron publicamente en apoio. Entre elas, citou a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG), o movemento LGBT galego, Avante LGBT, a Rede Galega de Estudos Queer, Amnistía Internacional de Vigo, o Bloque Nacionalista Galego, dirixentes do PSdeG e a revista Andaina–Asociación Galega da Muller.
Carlos Callón comezou a investigar sobre o tema cando aínda era un estudante e, de feito, publicou o primeiro artigo académico sobre a cuestión a finais do século pasado, en 1999. Desde aquela, “a miña sorpresa ao encontrar documentos sobre os que nunca escoitara falar levaron a que quixese saber máis, e funme atopando con libros e arquivos que quebraban os esquemas sobre a Idade Media puritana e só guiada pola relixión, que tanto nos furabolaron na cabeza”. (…)”

Entrevista extensa arredor da súa obra con Francisco Xosé Fernández Naval

Xa está dispoñíbel na Videoteca da web da AELG a entrevista extensa arredor da súa obra con Francisco Xosé Fernández Naval. Pode verse tamén aquí:

Jorge Rodríguez Durán: “Quería desacralizar a literatura; tratar o cotián é básico na miña escrita”

Entrevista de Carolina Sertal a Jorge Rodríguez Durán en Faro de Vigo:
(…) – Faro de Vigo (FV): Carnívoras e domésticas é o seu debut en narrativa, como nace este libro?
– Jorge Rodríguez Durán (JRD): Son contos que tiña escritos dende hai case dez anos e aos que lles din un pulo durante a pandemia, que foi o meu momento de máxima produción. Pero aproveitei este ano para ir a unha residencia literaria en San Simón e rematar todo o que estaba pendente, revisalo e darlle un sentido, darlle un sentido para que fose máis unha colección que unha antoloxía de relatos.
– FV: Precisamente, quería preguntarlle polo seu paso pola residencia literaria en San Simón, que papel xogou esta experiencia no proceso de creación?
– JRD: Para min foi unha pasada. Fun unha semana porque levei un proxecto que eu pensei que sería asumible, non tanto para escribir dende cero, e claro, estar alí sen ter que estar preocupado por cuestións como facer a comida ou recoller a casa, permitiume dispoñer de tempo para revisar e revisar, unha e outra vez, o cal foi un gusto. De feito, o libro en si mesmo nace como tal en San Simón, unha vez que me puxen a ver onde estaban os ocos, que faltaba, que tiña que engadir ou cambiar do texto para que tivera sentido. (…)”

Séchu Sende, sobre o seu último livro: “O passa-montanhas é um símbolo para a resistência de meio mundo”

Entrevista a Séchu Sende desde o Portal Galego da Língua:
“A editora Chan da Pólvora é a encarregada da publicaçom do último livro do escritor Séchu Sende, un poemário que recompila, sob o título de Passa-montanhas, dúzias de textos que previamente foram filmados e difundidos na rede Tiktok.
– Portal Galego da Língua (PGL): Que significa o passa-montanhas?
– Séchu Sende (S): O passa-montanhas é um símbolo para a resistência de meio mundo, das pessoas que tenhem que ocultar o seu rosto para defender, por exemplo, os direitos humanos, num planeta dominado pola represom e a falta de liberdades coletivas e pessoais. É um símbolo de rebeldia e dissidência. Na Galiza há referentes simbólicos como, na fotografia, os gaiteiros enmascarados de Roberto Ribao. Em diferentes épocas históricas, desde os anos setenta, também foi utilizado polo movimento popular em momentos de boicote. Zara também vendia passa-montanhas, ainda que lhe chamava “Balaclava canalé”, está esgotado.
– PGL: Como nasce este livro?
– S: No momento inicial da última vaga de projetos eólicos, a gente começa a organizar-se e eu participo no Courel na plataforma Eiqui Eólicos Non. Nessa época, a título individual, começo também a experimentar com discursos e diferentes formas de intervençom, com desenhos ou textos, para intentar sensibilizar e conectar o conflito com mais pessoas. Umha dessas acçons é um vídeo com alguns colegas com passa-montanhas que lem umha espécie de manifesto contra o sistema capitalista, extrativista e neoliberal, que gravamos em vídeo. Mas há gente, com mais experiência política do que eu, que me recomenda nom publicar o vídeo para evitar problemas legais e de repressom. Assim que nom dou esse passo. Mas a partir dessa experiência decido experimentar com o passa-montanhas. E é aí quando abro umha conta em tiktok e começo este projeto. Basicamente nasce com a intençom de comunicar ideias e emoçons através da imagem e a oralidade. O formato é singelo: aparece umha pessoa com passa-montanhas e umha voz em off a ler um poema. (…)”