Arquivo da categoría: Infantil e xuvenil

Contos que saben a Nadal e Reis

Publicado o por

Artigo de Romina Bal en Praza:
“A nosa LIX está chea de referencias ao Nadal, a figuras tradicionais como o Apalpador, os Reis ou a un tempo que reservamos á familia, ás amizades, á recuperación dos valores que este tempo representa. Neste artigo queremos facer unha recompilación das lecturas específicas deste tempo. Para levalo a cabo falamos con moitas das nosas editoriais galegas e seleccionamos unha pequena mostra natalicia de recursos de Nadal.
Así pois, sobre a figura galega do Apalpador, un personaxe que cada Nadal está máis presente, podemos atopar en álbum ilustrado O rei da Floresta, de Adela Figueroa Panisse, con ilustracións de Mª Celsa Sánchez Vázquez editado por Edicións do Castro; O tesouro do Apalpador, de Jorge Rodrigues Gomesende con ilustracións de Eva Yusti Campo (autoeditado), Antón e o Apalpador, de Manuel Castro Lima e Mª Mar Ameixeiras Sánchez con ilustracións de Francisco Ameixeiras Sánchez editado por Barafunda Editorial; O conto do Apalpador, de Lúa Sende e Alexandre Miguens con ilustracións de Leandro Lamas e editado por A Fenda Editora e O Apalpador e a castaña máxica, de Xoán G. editado por Biblos Clube de Lectores. E para mozos xa máis grandes en Urco editora a serie xuvenil Apalpador Vs Papa Noel, As aventuras do Apalpador e o tesouro dos mouros, As aventuras do Apalpador e a carballeira dos druídas e As aventuras do Apalpador e as portas do tempo.
No que se refire a Nadal, ese tempo de valores, de tradición e de familia e tamén de sorrisos comprometidos a mesma editora propón Contos estraños volume 4. Nadal Impío, todo un alegato da condición do ser humano para lectores autónomos. En Edicións do Cumio podemos atopar a clásica novela de Charles Dickens, Canción de Nadal, adaptada e ilustrada por Rosa Fuentes e protagonizada polo avarento señor Scrooge e os xa célebres espíritos do Nadal Pasado, do Nadal Presente e do Nadal Futuro. Un cálido relato que nos convida a tomar en consideración as cousas que realmente teñen un gran valor na vida. A mesma obra de Dickens pero ilustrada por Roberto Innocenti e traducida por Carlos Acevedo podémola atopar en Kalandraka para nenas a partir dos dez anos, sen dúbida, desde unha coidada perspectiva. Sigue lendo →

Nova literatura infantil: elas son as que contan

Publicado o por

Desde El Progreso:
“(…) Sinala Costas que, no circuíto galego, os premios resultan un «cambio radical» e que un recoñecemento coma o Nacional de Literatura Infantil que ela acadou por Escarlatina, a cociñeira defunta é un «auténtico terremoto». Un sismo que está a erguer a xeración Escarlatina trinta anos despois da xeración Lamote.
Recén chegada do Salón del Libro de Madrid, esta autora que deixou a avogacía hai dous anos para dedicarse enteiramente á escrita —«e iso que din que en Galicia non se dá vivido da literatura»— asegura que a percepción desde fóra é inmellorable. «Dinme cousas como: ‘Vaia racha que levades en Galicia!’», comenta. (…)
E de que fonte mana o talento? Ao achegarse á obra de Costas e de Elena Gallego Abad é sinxelo recoñecer a tradición oral e a historia de Galicia. No caso de Escarlatina, están aí as celebracións de Defuntos, o tempo no que os mortos viaxan ao mundo dos vivos —ou era ao revés?—, mentres que Dragal fala da simboloxía románica dos dragóns e da linguaxe indescifrable dos códices medievais. Non porque Elena Gallego sexa especialmente seareira da fantasía, senón porque quería que o seu fillo «quedase atrapado nas páxinas dun libro escrito en galego, coa súa pinga de maxia». (…)
Sabela González Panizo é tamén tradutora e secretaria da Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil (Gálix) e está certa de que existe certa camaradería entre as autoras galegas mesmo nos casos nos que non se coñecen en persoa. «Lémonos e apoiámonos», enfatiza. Concorda Gallego, quen celebra a utilidade das redes sociais, malia que ela lamenta non poder estar «ao día de todo o que se publica».
Na nova LIX galega as mulleres son máis. Costas celebra o feito, pero —deformación profesional— fai de avogada das silveiras: «E non haberá quen pense que é así porque é un xénero menor?», pregunta, ao tempo que aprecia que nos andeis de narrativa sen apelidos —a de (disque) adultos— seguen a mandar os homes. (…)”