O mércores 12 de decembro, ás 20:00 horas, na Biblioteca Central Rialeda (Perillo, Oleiros), terá lugar un acto de conmemoración do Centenario de Rialeda, cunha mesa redonda coa participación de:
– O alcalde de Oleiros, Ángel García Seoane.
– O arquitecto, Henrique Seoane, coa presentación titulada Rafael González Villar e a súa elegante arquitectura.
– O escritor Manuel Rivas, co relatorio titulado Resistencia erótica do libro.
– Actuación do trío de vento de alumnos/as da Escola Municipal de Música.
Arquivo da categoría: Narrativa
Xosé Monteagudo: “Asumir o punto de vista de Agapito Pazos para esta novela foi un reto como escritor”
Entrevista a Xosé Monteagudo en Diario de Pontevedra:
“(…) – Diario de Pontevedra (DP): Como coñeceu a historia de Agapito Pazos?
– Xosé Monteagudo (XM): Pois como moita outra xente, cando faleceu e apareceu nos xornais. Máis tarde escoitei dicir que, en realidade, se levara con moita discreción o que foi a súa estancia no Hospital Provincial, o que eran as súas circunstancias particulares, para non perturbarlo con interferencias do mundo exterior na súa rutina.
– DP: E quedou impactado.
– XM: Dende o primeiro momento. Pareceume absolutamente sorprendente, conmovedor, que unha persoa pasase 77 anos da súa vida nun hospital, metido nun cuarto e vendo a vida pasar, dende que era un cativiño ata que morreu, nese espazo. Empecei a reflexionar inmediatamente sobre que perspectiva histórica podía ter esa persoa cunha existencia tan impresionante.
– DP: Precisamente di a editorial (O curioso mundo das persoas normais, publicado en Galaxia) que fai «un repaso a boa parte do século XX». Sen saír dun cuarto?
– XM: Claro. Agapito Pazos seica ingresou arredor do ano 33. O meu personaxe faino un pouquiño antes porque quería que tivese certa consciencia a mediados desa década, que puidese percibir cousas que pasaban digamos por exemplo no 36, ao comezo da Guerra Civil. Con el o lector vai vivir todos os cambios sociais e históricos que se produciron ao longo de todo o século XX, que foron brutais. E sen saír á rúa. O reto para min era tamén este: ser quen de contar a historia sen resultar… (…)”
Barcelona: conferencia O best seller como elemento normalizador dun sistema literario en crise, por Pedro Feijoo
O mércores 12 de decembro, ás 11:30 horas, na Sala de Professors (Edifici Josep Carner, andar 5) da Facultat de Filologia da Universitat de Barcelona (Carrer Aribau, 2), terá lugar unha conferencia de Pedro Feijoo sobre O best seller como elemento normalizador dun sistema literario en crise, organizada por Estudis Gallecs i Portuguesos.
Pontevedra: sinatura de libros de Xosé Monteagudo
O martes 11 de decembro, ás 20:00 horas, na Librería Cronopios (Rúa Frei Xoán de Navarrete, 5) de Pontevedra, o escritor Xosé Monteagudo asinará exemplares da súa nova novela, O curioso mundo das persoas normais, publicado en Galaxia.
Inma López Silva fala do seu libro Tinta
Entrevista a Xosé Ramón Pena, autor de Como en Alxeria, na TVG
Cos Merlín no Porto
Desde Brétemas, o blogue de Manuel Bragado:
“Foi intensa a xornada na Escola Superior de Educação do Porto participando nos décimo oitavos Encontros Luso-Galaico-Franceses do Livro Infantil e Juvenil. Particular interese para nós tivo a xornada de tarde na que se celebrou un encontro con escritores galegos premiados no Merlín (Fina Casalderrey, Ramón Caride, Antonio García Teijeiro e Marcos Calveiro), senllas sesións arredor de propostas de lectura na aula das novelas xuvenís de Ramón Caride e Agustín Fernández Paz, e un recital poético no que participou Antonio García Teijeiro, xunto a Vergílio Alberto Vieira e João Pedro Mésseder. Abríu o encontro cos escritores galegos Fina Casalderrey que comezou a súa intervención situando a colección Merlín como “imprescindible para tomarlle a temperatura a literatura infantil e xuvenil en Galicia”, afirmando despois que “se nalgún sitio me sentín máis libre foi en Xerais, onde as únicas ataduras son a ética e a estética. Calquera tema pode ser tratado a calquera idade. Na colección Merlín cabe o mundo enteiro”. Tras relatar a súa experiencia como gañadora do Merlín en 1991, cando se concedeu no Círculo das Artes de Lugo, rematou expresando a ledicia que lle proporcionaban esas “cartas de amor” que recibe decote dos lectores e defendendo o valor para todos da literatura infantil. Ramón Caride confesou na súa intervención que “foi un soño recibir o Premio Merlín co primeiro libro infantil que escribira”. Atribuíu o éxito da colección Merlín “a un traballo editorial ben feito” e “á renovación e reinvención constante da colección”. Comezou a súa intervención Antonio García Teijeiro reivindicando ao poeta como “roubaversos” para despois relatar que foi a súa muller quen presentou o orixinal, que rematara na casa de Rafael Alberti, ao premio Merlín, “Un premio que ten algo que non teñen os demais, quizais os mellor dos organizados en España”. Rematou as súas palabras apelando ao valor da poesía: “Todos os poetas do mundo fixemos medrar unha gran árbore universal, na que penduramos os nosos poemas, onde cabemos todos. Levo loitando toda a miña vida a prol da poesía. Amade a poesía, non lle teñades medo. Citando ao meu amigo o poeta Fran Alonso ‘a poesía non traba, non morde, sabe a chocolate, sanda as feridas’. Lede poesía”. Por último intervíu Marcos Calveiro que comezou a súa intervención confesando que este ano se presentara ao Merlín “porque xa o perdera noutras ocasións”, “no Merlín está o ADN da LIX galega, coa excepción de Docampo e Martín, que non se presentaron”. A continuación explicou as razóns da súa escrita: “escribo para non perder aquel capitán de quince anos que fun, un lector voraz. Todos os meus libros son un exercicio de nostalxia daquel lector de quince anos, cando un libro podía mudarte a vida. Esa sensación nunca a volvín ter, nunca”. Rematou salientando a súa convicción que que “escribir é unha das cousas máis divertidas do mundo. Escribir e ler son dúas dimensións da mesma realidade. Para escribir hai que ser lector”. Pechou o encontro unha breve intervención de Blanca-Ana Roig Rechou quen definíu “a literatura infantil e xuvenil como aquela que nos acompaña da nenez á vellez”. A pesar de que na viaxe de regreso choveu os sete choveres, volvimos todos moi satisfeitos, unha xornada literaria que pagou a pena. (…)”.
Fallo do XXVI Certame de poesía Rosalía de Castro
Coñécense os gañadores dos Premios Rosalía de Castro e Rosa Reboredo da A. C. Rosalía de Castro de Cornellà:
Na modalidade de poesía en Lingua Galega, na súa 26 edición, os gañadores foron os seguintes:
– Primeiro premio: conseguiuno Cruz Martínez Vilas, de Vigo, polo seu poema titulado Contemplo o proceso inevitábel da despedida. Dotación, 500 €.
– Segundo premio: para Yolanda López López, de Ourense e residente en Madrid , polo poema Necrópoles de soños. Dotación, 300 €.
– Terceiro premio: para Anxo Mena Rodríguez, de Carral, polo seu traballo Vou deixarme de espirais. Dotación, 200 €.
– Na modalidade de narrativa o mesmo xurado concedeu o premio da novena edición do Certame Rosa Reboredo, ao traballo en Galego presentado por, Tito Pérez Pérez, da Coruña, pola súa obra Ensaio encol da liberdade. Dotación 500 €.
– Tamén se concedeu unha mención especial ao traballo en Catalán presentado por, Àngel Fabregat i Morera titulado Els herois malvats.
Cornellá- Barcelona 2 de decembro de 2012.
Elena Gallego: “Dragal é unha novela de aventuras con elementos fantásticos e históricos galegos”
Entrevista a Elena Gallego en Tempo de lecer Ourense:
“(…) – Tempo de lecer Ourense (TLO): Como xorde a idea de escribir sobre dragóns? Cales foron as súas fontes de inspiración?
– Elena Gallego (EG): O meu fillo Adrián, que daquela contaba con 15 anos, tiña o seu cuarto ateigado de dragóns e só lía literatura fantástica. Quixen demostrarlle que en Galicia, con base nas nosas tradicións e utilizando a nosa lingua, podemos crear fantásticas historias (tan boas, cando menos, como outras referencias de autores internacionais que ateigan os andeis das nosas librarías). O resultado foi Dragal. (…)
– TLO: Que valores lle gustaría transmitir coa súa obra? Hai algunha intencionalidade didáctica de cara ao lector?
– EG: Dragal é unha novela de aventuras e, a partir de aí, o universo dragaliano foise enchendo de valores engadidos. A historia de Galicia, as nosas tradicións… Eu quería que o meu fillo as descubrise e valorase, que soubese que hai “algo máis” que toda esa “cultura” que os nosos rapaces absorben cada día a través da pantalla. Tamén o valor da amizade e da lealdade están moi presentes ao longo das tres novelas.
– TLO: A que tipo de público vai dirixida a triloxía?
– EG: Dragal ten varios niveis de lectura, tanto para rapaces como para adultos. Coido que é unha gran novela de aventuras, que nalgúns pasaxes está inspirada naquelas historias que a min me gustaba ler cando moza. Lembro autores como Enid Blyton (Os Cinco), Jules Verne (Viaxe ao centro da Terra) ou Emilio Salgari. Pero os maiores defensores da triloxía son os lectores adultos, que con Dragal redescubren a maxia da lectura e aspectos da nosa cultura que descoñecían.
– TLO: Na actualidade está xa a traballar na súa nova novela. Que nos pode adiantar?
– EG: A próxima novela xa está en mans do editor e, se todo vai ben, sairá do prelo na primavera. Despois de tres anos convivindo con dragóns quixen escribir algo diferente, así que será unha sorpresa para os meus lectores.”
Manuel Lourenzo González: “A alienación conséguese co vello truco da cenoria”
Entrevista de Montse Dopico a Manuel Lourenzo González en Dioivo:
“O Estado Único Universal controla ata o último detalle da vida dunha cidadanía alienada e submisa. A propaganda, a relixión, as drogas, o consumismo e os medos fabricados desde o poder manteñen a poboación na absoluta ignorancia da realidade. A felicidade é tan virtual como falsa e a liberdade é pura ilusión. Así é Atl, o mundo creado por Manuel Lourenzo González na súa última novela, publicada hai uns meses por Xerais. Dela falamos co autor días despois dunha das últimas presentacións da obra.
– Dioivo: O libro naceu dun guión de banda deseñada. Como foi?
– Manuel Lourenzo González: Cada libro ten a súa propia historia. Este naceu hai cousa de quince anos a partir da petición dun amigo debuxante chamado Manuel Fragoso que desexaba que lle preparase un guión para un álbum de banda deseñada. A única indicación que me deu foi que na historia figurase unha fábrica de queimar libros. Pois ben, a partir desa idea, fun tecendo o bosquexo dun relato que cada vez se complicaba máis ata converterse en algo que o meu amigo non foi capaz de asumir porque resultaba inabarcábel mesmo para unha novela gráfica. O guión aínda correu polas mesas doutros debuxantes, entre eles Miguelanxo Prado, que o considerou seriamente, mais o problema do tamaño foi definitivo. Daquela, ficou gardado nunha gaveta ata que o recuperei anos despois e, achando que me seguía a gustar, decidín convertelo en novela. (…)”.