Arquivo da categoría: Narrativa

A Coruña: actividades destacadas do mércores 1 na Feira do Libro

Publicado o por

Comeza a XLI Feira do Libro da Coruña (nos Xardíns da Méndez Núñez), aberta até o venres 10 de agosto, con horarios de 11:00 a 14:00 e de 18:00 a 22:00 horas. As actividades máis destacadas do mércores 1 de agosto son:

– 13:00 h.: Pregón a cargo de Cesáreo Sánchez Iglesias, presidente da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega.
– 18:30 h.: Presentación de Os poemas do río, de Cristina Corral e Aurora Cascudo, publicado en Everest Galicia.
– 19:00 h.: Presentación de O peizoque Roque, de Dores Tembrás, publicado en Galaxia. Participan Francisco Castro e Xosé Tomás.
– 19:30 h.: Sinatura de libros de As catro estacións de Vivaldi, de José Antonio Abad, publicado en Kalandraka.
– 20:00 h.: Lectura de Manuel Rivas: Conto inédito de O máis estraño, un capítulo de Todo é silencio e inéditos do libro de próxima aparición en Xerais titulado As voces baixas. Ao remate da lectura, Manuel Rivas asinará exemplares da súa obra.

Mario Regueira: “A crise é unha guerra económica contra unha parte da poboación á que se tenta culpar con mentiras”

Publicado o por

Entrevista a Mario Regueira en Praza:
“(…) – Praza (P): Un dos personaxes principais de Outono aquí, Guillerme, non é quen de enfrontarse ao seu propio pasado. Algo semellante pasaba en L’affiche rouge: persoas que fuxían da súa realidade… Por que?
– Mario Regueira (MR): Cando concibo as novelas non vexo tanta continuidade, pero é certo que a xente notou iso, e que se cadra poño o foco en personaxes que tentan solucionar os seus conflitos internos, atopar o seu lugar, acomodar o peso do seu pasado cunha perspectiva incerta do seu futuro… Non é algo feito a mantenta de modo consciente, pero si é certo que no meu modo de entender a narrativa ten que ver con darlle moita importancia a eses conflitos internos. (…)
– P: Teresa Moure propón unha visión queer da literatura galega. E cita como un dos exemplos desta perspectiva a túa obra. É certo que a homosexualidade está presente en todos os teus libros, con ese enfoque de superar os binomios dominantes, non si?
– MR: É certo que eu teño unha aposta persoal, e política, de visibilización desa realidade, e de creación dun discurso sobre ela. Porque os seres humanos somos ricos en experiencias, non somos ou branco ou negro, non ten sentido encasillarnos. Aínda que se consideras o que é o queer fóra de aquí, tampouco é tan doado encaixar os meus libros niso, pois está presente máis ben en tramas secundarias… (…)
– P: O silencio é o título do teu novo poemario. Aínda que o silencio e as súas consecuencias están moi presentes no resto da túa obra, non si?
– MR: No caso de Silencio é en concreto a pausa entre os bombardeos. Nas guerras non todo son bombas, non todo é tan ruidoso e evidente, pero hai cousas que ocorren en silencio e producen un efecto tan malo ou peor. E se cadra todo iso é hoxe máis verdade que nunca. A crise é unha guerra económica que se fai contra unha parte da poboación á que se pretende culpar con mentiras, con ideas vagas como que “vivimos por enriba das nosas posibilidades”. En realidade é todo unha gran agresión de banqueiros, políticos… Ninguén nos está bombardeando, pero chegará un día en que lembraremos o que está a pasar como lembraron os nosos pais e os nosos avós os escenarios de despois da guerra. (…)”

Betanzos: inauguración da exposición Querido Balbino, con Xosé Neira Vilas

Publicado o por

O martes 31 de xullo, ás 19:00 horas, na Sala Azul do Edificio Arquivo de Betanzos, inaugúrase a exposición Querido Balbino, que conmemora o 50 aniversario da publicación de Memorias dun neno labrego. No acto, organizado pola A. C. Eira Vella, participará o seu autor, Xosé Neira Vilas.

A distopía tornouse realidade: a ficción científica como metáfora do control total

Publicado o por

Reportaxe en Praza:
“(…) Atl gañou o premio Blanco Amor 2011. E chegou ás librarías ao mesmo tempo que 15.724 de Xesús Constela, a historia dunha Patria asentada na mentira. Galaxia editou, tamén hai pouco, 2044 de Eduardo Santiago. A ficción científica é un xénero cada vez máis desenvolvido na literatura galega. Mais a súa presenza nas nosas letras non é un fenómeno recente. O investigador Jorge Emilio Bóveda prepara un ensaio sobre o tema. “A primeira novela que podería considerarse de protociencia ficción galega foi dun galego afincado en Cuba: Luís Otero Pimentel. O libro titulouse Campaña de Caprecórneca (A Habana, 1898) e describía unha viaxe á lúa na liña das dos precursores da ciencia ficción moi anteriores a Xulio Verne”, explica. (…)
“Pero non veríamos un rexistro concreto do xénero ata 1926 cando Rafael Dieste publica no seu libro Dos arquivos do trasno un conto titulado 11926, na liña de A máquina do tempo de H.G. Wells, facendo comezar, ao meu ver, non exactamente o xénero da ficción científica en galego senón o subxénero da utopía negativa (distopía) ou a ucronía, que non estouparía ata os anos setenta coa obra Elipsis e outras sombras de Xosé Luís Méndez Ferrín”, engade. (…)”

Pontevedra: tertulia arredor da triloxía Dragal, de Elena Gallego

Publicado o por

O xoves 26 de xullo, ás 20:00 horas, na Libraría Cronopios (Rúa Frei Juan de Navarrete, 5, baixo) de Pontevedra, terá lugar unha tertulia sobre a triloxía de Dragal de Elena Gallego. Neste acto, organizado por Onda Cero Pontevedra, os lectores/as poderán conversar coa autora.

Santiago: actividades literarias do 24 de xullo no Festigal 2012

Publicado o por

Na Galería das Letras do Festigal 2012, que se celebrará no Campus Universitario Sul de Santiago de Compostela, desenvolveranse as seguintes actividades literarias o martes 24 de xullo:

– 17:00 h. No Café Concerto, presentación de Dúas letras, de Eloy Varela e Fina Casalderrey, publicado en Galaxia.
– 17:15 h. Presentación do libro Por uma democracia radical, publicado en Estaleiro editora.
– 17:45 h. Presentación de: Proel e O Galo de Amado Carvalho e Folhas Novas de Rosalia, da coleção Clássicos da Galiza da Academia Galega da Língua Portuguesa.
– 18:30 h. Presentación de Dezaoito, antoloxía de poetas galegos e portugueses publicada por Penúltimo Acto. Terá lugar un recital poético coa participación de Iolanda Aldrei, Alexandre Insua Moreira, Virgílio Liquito, Cruz Martínez Vilas, Jaime Moreda Santamaría e Rosanegra.
– 19:15 h. Presentación do libro A rota do sol, de Camilo Nogueira, publicado en Laiovento. Falarán: Xabier Macias, Ana Miranda e o propio autor.
– 20:00 h. Presentación da novela As rapazas de Xan, de Manuel Iglesias Turnes, publicado en Xerais. No acto, xunto ao autor, participan Pablo Vaamonde, Che Turnes e Manuel Bragado.
– 20:45 h. Presentación do libro Carné de identidade, de Mahmud Darwix, publicado en Barbantesa.
– 21:30 h. Presentación do libro Mordida, de Eugénio Outeiro, publicado por Através Editora.
– 22:00 h. Presentación de Nântia e a cabrita d’ouro, de Concha Rousia.
– 22:00 h. No Café Concerto, Aid presenta o libro-disco Rapoemas, editado en Galaxia.

Entrevista con Santiago Lopo

Publicado o por

Entrevista con Santiago Lopo en Galaxia:
“(…) – Galaxia: A novela coa que vostede acaba de obter o Premio García Barros presentouse baixo o lema Tempus fugit e o seu título definitivo vai ser Hora zulú, ¿cal é a relación entre o tempo que escapa e esa hora concreta que se cualifica co xentilicio zulú e que parece indicar un tempo fóra do común, mesmo “exótico” ou esotérico?
– Santiago Lopo: Unha das ideas que quería transmitir é que a humanidade etiquetou o tempo para entendelo mellor, pero trátase simplemente diso, dunha etiqueta. Un mesmo instante é vivido simultaneamente en todo o planeta, a pesar de que teñamos diferentes fusos horarios. Esa idea de simultaneidade interésame, igual que o concepto de tempo non-liñal. As nosas vidas non son liñais. Aínda que busquemos un fío condutor para entender mellor o transcorrer do tempo, unha gran parte da nosa vida pasámola nos soños, no pasado que recordamos e no futuro que imaxinamos. Boa parte dos físicos actuais coinciden en que o tempo realmente non existe, é unha invención que nos permite vivir máis facilmente. (…)

Fran Alonso: “A realidade é inverosímil”

Publicado o por

Entrevista de Camilo Franco a Fran Alonso en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): ¿O punto de arranque da novela [A punta de pistola] é un feito real?
– Fran Alonso (FA): Ocurriu no 2006 e xa cando o lin daquela quedoume a idea de que a realidade vai máis alá que a ficción. Para min como escritor o principal problema literario da novela era facer verosímil unha historia que era certa pero que, de entrada, non o parece porque non semella verosímil que os pais secuestren aos fillos a punta de pistola. Ás veces, a realidade é inverosímil.
– LVG: É unha historia da que un editor diría que é pouco realista.
– FA: En canto a ese punto de partida, si. A miña preocupación era darlle verosimilitude a unha historia real para facer unha ficción. Ese foi o reto. Para cumprilo traballei moito na caracterización dos personaxes e na linguaxe, que é descarnada e directa. Hai unha violencia na historia, pero é unha violencia verbal que lle dá coherencia aos personaxes porque o pai e a nai non poden falar como se procedesen doutro lugar, teñen que falar dese xeito violento que os caracteriza. (…)”

Parlamento das Letras: Xavier Queipo

Publicado o por

Entrevista de Armando Requeixo a Xavier Queipo no seu blogue, Criticalia:
“(…) – Armando Requeixo (AR): ¿Que cres que lle falta aínda ás nosas letras e que lle sobra definitivamente?
– Xavier Queipo (XQ): Fáltalle proxección internacional, pois por desgraza moitas traducións teñen que pasar antes polo castelán e os editores en castelán non están polo labor de procurar talento nos escritores galegos cando teñen milleiros de escritores que escriben directamente en español, sexa con corda arxentina, mexicana ou colombiana, hoxe entre as mellores do panorama en castelán. Poderase falar das fabas contadas dos escritores galegos contemporáneos que acadaron unha certa sona nas letras hispánicas, mais non hai que esquecer que para iso tiveron que pasar polas “horcas caudinas” e traballar de mercenarios na lingua do Imperio. Cadaquén coas súas opcións, mais non se poñan como exemplo.
O que sobra é esa ollada umbilical que todos os sistemas literarios pequenos en lectores teñen. Hai que arriscar e tirar para adiante. Se os islandeses con tantos habitantes como Vigo tiveron un Premio Nobel, nós tamén podemos, mais para iso é necesario saír fóra, abrir as fronteiras e dicir en galego o que pasa no mundo, non soamente no noso país, aínda que tamén, por suposto, mais tamén no noso interior e nas nosas interaccións… (…)
– AR: ¿Cal é a túa valoración do noso presente literario?
– XQ: O máis importante é que temos futuro, que hai escritores novos que escriben marabillosamente, que os lectores irán chegando coa calidade e a eliminación progresiva desa escrita antropolóxico-cultural que tivo o seu momento, mais que agora xa comeza a facer dano, coa renovación nas institucións (tan necesaria) e coa fin da cultura dos escritores mortos. Hai que celebrar os escritores vivos, darlles a oportunidade de espallar as letras galegas por todos e cada un dos recunchos do país e polo mundo adiante, polas academias e os departamentos de literatura. Non hai que ter medo, patrimonio da dereita inmobilista. Hai que arriscar, que tirar para adiante, que facer agromar cen mil flores e milleiros de obras e pensamentos novos. Contamos, xa dixen, coa nosa capacidade de traballo, chámese resistencia e capacidade de persistir, de reproducirse, de perdurar no tempo e, de sempre, cunha forza interior invencíbel. (…)”