A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega e a Secretaría Xeral de Política Lingüística, en colaboración coa Facultade de Filoloxía da Universidade de Vigo, achegarán á comunidade universitaria e á sociedade en xeral a oportunidade de escoitar as reflexións dos nosos/as escritores e escritoras sobre este tema, alén de nos daren un panorama subxectivo de como ven a situación de cadanseu xénero na actualidade.
O IX Ciclo de mesas redondas Escritoræs na Universidade. Como escribir o futuro?, continúa o seu camiño coas seguintes actividades, que terán lugar entre as 13:00 a 14:30 h. no Salón de actos Facultade de Filoloxía e Tradución da Universidade de Vigo, Lagoas Marcosende, s/n (Campus Universitario):

24 de setembro – Poesía
E que faremos do lirismo? A pantasma da poesía dos oitenta.
Rosalía Fernández Rial e Samuel L. Paris.

8 de outubro – Teatro
Contar ao carón da lareira en tempos dixitais. Existen novas linguaxes na oralidade?
Celso Fernández Sanmartín e Paula Carballeira.

A Coruña: lectura pública de poemas de Xosé María Álvarez Blázquez

Publicado o 24 Setembro 2014 por asociacionescritoras-es

Entrevista a Xosé Luís Axeitos arredor da súa edición da Poesía de Manuel Antonio

Publicado o 23 Setembro 2014 por asociacionescritoras-es

Entrevista de Ana Romaní a Xosé Luís Axeitos no Diario Cultural da Radio Galega:

Entrevista a Rosalía Fernández Rial

Publicado o 19 Setembro 2014 por asociacionescritoras-es

Entrevista a Rosalía Fernández Rial na revista dixital Palavra comum:
“- Palavra Comum (PC): Que supõe para ti a poesia/literatura?
– Rosalía Fernández Rial (RFR): Primeiro, unha maneira de entender a existencia, de estar no mundo. Vivir como poeta, para min, ha de transcender o acto de escribir e abrirnos novas perspectivas sobre a realidade que nos rodea. Logo, toda manifestación literaria supón, ao meu entender, un xeito especial de comunicación co/a “outro/a”, tanto no proceso de lectura como na transmisión oral ou visual das composicións. E, por último, aínda que non menos importante, a poesía que valoro como tal ten que sublimar a linguaxe, xogar con ela e darlle a volta.
Por outra banda, penso que a poesía ha de servir tamén para verbalizar o inexplicable, aquilo que resulta imposible de racionalizar. Mais non como medio terapéutico, senón como forma diferente de comprensión e cognición. (…)
– PC: Qual consideras que é -ou deveria ser- a relação entre a literatura e outras artes (música, fotografia, plástica, etc.)? Como é a tua experiência nestes âmbitos?
– RFR: Eu creo moi firmemente na interdisciplinariedade e deféndoa en todos os ámbitos do meu traballo. A arte é unha e moitas ao mesmo tempo. Mais penso que sempre vas ter unha que é a “túa”, o teu xeito natural de expresarte e de chegar, desde el, ás demais. É como unha lingua materna inicial que, logo, che abre paso a outros idiomas; sabes cal é a lingua un (L1) porque é a que dominas, a que levas dentro, non só de xeito racional, senón, sobre todo, intrinsecamente, forma parte de ti. Logo, desde aí, podes e debes entender o prisma comunicativo do que formas parte porque só así entenderás por completo a túa propia linguaxe.
Todos os poemarios que publiquei foron ilustrados ou “traducidos” a diferentes manifestacións plásticas –dentro e/ou fóra do libro- por distintos pintores; sempre os levei a escena e, nesas dramatizacións, sempre existiu unha banda sonora, unha música composta ex profeso para tales intervencións. Máis recentemente tamén ando a experimentar co ámbito audiovisual. Desde pequena, cursei acordeón no conservatorio e fixen teatro. Non obstante, entendo todas esas manifestacións desde a literatura, desde a poesía; cando subo a un escenario ou penso pezas teatrais, cando escoito música, cando vou ao Centro de Arte Contemporánea ou cando vexo un filme, se teño que explicar o que sentín, recorro á “lingua materna”, en xénero lírico e en galego. Logo, existen traducións, pero o natural é o primeiro. (…)”

Entrevista a Lara Rozados no Diario Cultural

Publicado o 19 Setembro 2014 por asociacionescritoras-es

Entrevista a Lara Rozados no Diario Cultural da Radio Galega arredor da súa obra O caderno amarelo:

Polafía en Arteixo: Músicas, cantos, contos e historias do Concello de Arteixo, o xoves 18 de setembro

Publicado o 18 Setembro 2014 por asociacionescritoras-es

O xoves, 18 de setembro, ás 19:30 horas, no Centro Cívico Cultural (Paseo Fluvial, s/n) de Arteixo, e con entrada de balde, terá lugar unha nova Polafía, actividade da Sección de Literatura de Tradición Oral da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, co patrocinio da Deputación Provincial da Coruña e a Consellaría de Cultura da Xunta de Galicia, e a colaboración do Concello de Arteixo, Asociación Cultural-Deportiva “Polos Camiños de Arteixo”, Asociación Cultural “Monte da Estrela” e Asociación de Xubilados e Pensionistas de Arteixo.

O acto contará coas intervencións de:
Purificación García Borrazás e Manuel Caridad Martínez (de Armentón).
Carmen Martínez Fuentes (antiga percebeira).
Carmen Furelos (recitadora).
Baldomero Capelán (poeta popular).
Pilar Añón Dopico (narradora).
Xabier Maceiras (historiador).
Francisco A. Vidal (escritor).
Josefina Souto Pan (narradora).
Jesús Miranda Iglesias (construtor de gaitas).
Xosé Iglesias (poeta e mariñeiro).
María Rozamontes (investigadora).
Gonzalo García (presidente da Asociación de Xubilados e Pensionistas).
Isidro Novo (recitador).

Música:
Óscar Miranda Lodeiros.

Proxección:
Durante o desenvolvemento da polafía proxectáranse fotos antigas cedidas pola Asociación de Xubilados e Pensionistas de Arteixo.

A palabra polafía é un neoloxismo referido ás reunións ou veladas de carácter festivo con contidos literarios e musicais, e ten como obxectivo primordial o de poñer en valor e rescatar do esquecemento o patrimonio oral, literario e musical. O termo polafía quere reunir no seu significado o mellor dos diferentes matices e acepcións de vellas palabras (polavilas, fías, fiadas, fiandóns, seráns,…) con semellantes contidos. A principal diferenza, en canto ao desenvolvemento, daquelas xuntanzas de antigo co desta nova proposta é que agora podemos, e debemos, axudarnos das novas tecnoloxías, desde os aparellos de gravación, que favorecen o arquivo e estudo do recompilado, ata o uso de novas tecnoloxías, caso de internet, que poden contribuír a unha ampla difusión deste patrimonio. O formato das polafías require a presenza dun mantedor, divulgador ou especialista que introducirá e comentará as principais características das pezas e xéneros literarios amosados, dun recitador de poesía anónima ou de autor de feitío popular; dun músico, que interpretará romances, coplas ou cantares de raiceiras tradicionais. Sen embargo, o elemento humano transcendental e imprescindible no desenvolvemento de cada polafía constituírano os homes e mulleres, narradores, cantadores, romanceadores…etc, veciñas e veciños de cada lugar onde se desenvolva a polafía, pois eles son os auténticos protagonistas, os que xenerosamente transmiten o seu saber. O que sucede nas polafías é gravado e logo difundido a través da web da Sección de Literatura de Tradición Oral da AELG.
As polafías teñen unha duración aproximada de 120 minutos.