O sábado 10 de outubro, ás 22:00 horas, no Café Uf Negra Sombra (Rúa Pracer, 19) de Vigo, terá lugar un novo recital do Círculo Poético Aberto. Trátase dun espazo en galego e/ou portugués; aberto á poesía, música, performance… Organizado por Penúltimo Acto, con entrada libre.
Celia Armas: “En Lugo temos grandes figuras e clásicos das letras galegas”
Desde Sermos Galiza:
“O semanario Sermos Galiza estrea serie esta quinta feira, na súa entrega 166, unha sección especial sobre escritores de Lugo que abrirá cun texto de Pilar García Negro sobre Manuel María. A súa coordinadora, Celia Armas, cóntanos desta iniciativa.
– Sermos Galiza (SG): En que consiste ‘Lugo é Letras’?
– Celia Armas (CA): Trátase dun proxecto que pretende lembrar a autores lugueses co obxectivo de atraer novos leitores a obras que pertencen xa aos nosos clásicos, así como relacionalos coa súa terra natal. Trátase de poñer en valor e facer atractivas estas obras e demostrar que están vixentes.
– SG: Que autores vai incluír?
– CA: Pois esta semana comezamos con Manuel María, dado que estes días celebramos o seu aniversario e será o próximo homenaxeado das Letras, e logo continuaremos con Marica Campo, Olga Novo, Lois Diéguez, Lois Pereiro, Uxío Novoneyra, Luz Pozo, Álvaro Cunqueiro e Darío Xohán Cabana.
– SG: Esta iniciativa terá continuidade e ampliarase a máis escritores?
– CA: Pois agardamos que si, porque loxicamente hai moitos máis e non están todos os que son. Esta é unha primeira serie e tamén nos gustaría que se ampliase ao resto do país. No caso dos autores vivos publicarase unha entrevista e no caso dos falecidos, poderá ser unha recensión ou mesmo unha entrevista imaxinaria. Iso dependerá dos autores que se fagan cargo dos textos: por exemplo, Xosé Manuel Pereiro falará de seu irmán Lois; de Novoneyra tocaralle ao seu fillo homónimo…
– SG: Lugo é un territorio ben vizoso no que a literatura se refire, non?
– CA: Pois a verdade é que tendo en conta o contexto do sistema literario galego e a proporción poboacional, en Lugo temos grandes figuras das letras galegas, tanto pola súa calidade como pola súa importancia.”
Cuestionario Proust: Ana Cibeira
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ana Cibeira:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
-A curiosidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A xenerosidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Afecto e comprensión. Fallamos moitas veces e saber perdoar é o que mantén unha amizade duradeira.
4.– A súa principal eiva?
-Impaciencia, e actuar por impulso.
5.– A súa ocupación favorita?
-Fabular no día a día, non podo vivir sen maxia no cotián.
6.– O seu ideal de felicidade?
-Lendo e escribindo cos meus arredor.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Perder ás miñas persoas favoritas, ás elexidas ou ás que por sorte me tocaron por familia.
8.– Que lle gustaría ser?
-Bailarina.
9.– En que país desexaría vivir?
-Galicia, Galiza, chámalle x.
10.– A súa cor favorita?
-Amarelo e tamén o vermello con brilliños verdes.
11.– A flor que máis lle gusta?
-A Orquídea, a mimosa, a flor da cerdeira, a rosa…, moitas, moitas.
12.– O paxaro que prefire?
-Un papagaio pequeno.
13.– A súa devoción na prosa?
-Marguerite Duras.
14.– E na poesía?
-Un cóctel feito con Emma Pedreira, Sylvia Plath, Ana Cristina Cesar e Joyce Mansour.
15. – Un libro?
-A edición crítica de Maria Tatar dos Contos de fadas.
16.– Un heroe de ficción?
-Orlando.
17.– Unha heroína?
-Orlando.
18.– A súa música favorita?
-Moita de varios tipos, pero se teño que quedar cun manifesto vital: o hardcore de Minor Threat e Fugazi; e o punk de Bikini Kill e Huggy Bear.
19.– Na pintura?
-Os cadros abstractos de miña nai, Alcira Vázquez Tato; a pintura sobre vídeo de Pipilotti Rist. E o resto das miñas artistas favoritas recólleas case todas a galería virtual femalepersuasion.net.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-As persoas valentes que tentan cambiar o mundo cada día traballando dende a utopía, para facela real.
21.– O seu nome favorito?
-Alcira.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-Ese cotián de pasar por riba dos demais para conseguir sona, cartos…, custe o que custe.
23.– O que máis odia?
-Silenciamento.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Todos estes que forman unha soa cabeza e que se adican ao hábito que non soporto citado anteriormente.
25.– Un feito militar que admire?
-O das Vivian Girls. Para buscar cales foron, ir ao grande cadro-novela de Henry Darger The Realms of Unreal. Militar real ningún ;) interésanme os da historia de Galicia.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-O da comunicación.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-De morte natural, velliña e ben despedida.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Entusiasmo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Os que teñen que ver coa vida dura que un ou unha levou.
30.– Un lema na súa vida?
-De portas para dentro da casa: “Stay gold Ponyboy”, é dicir, mantente ilusionada como de noviña. E de portas para fóra: “Date un pracerciño ao día e non te compares cos demais”.”
Ledicia Costas: “Decidín apostalo todo pola escrita e non paro de recoller recompensas”
Mugardos: presentación de Contos do mar de Irlanda, de Xurxo Souto
O xoves 8 de outubro, ás 20:30 horas, na Sociedade Amigos da Paisaxe Galega (Avenida Bello Piñeiro, 5), no Seixo, Mugardos, Xurxo Souto protagoniza a performance interactiva Oceáno para terrícolas, sobre o seu libro Contos do Mar de Irlanda, publicado en Xerais.
Santiago de Compostela: Simposio Crítica e medios da comunicación, da Asociación Galega da Crítica, os 27 e 28 de novembro
O formulario para a inscrición tamén pode descargarse aquí: Formulario de inscrición no Simposio AGC 2015.
Booktrailer de O derradeiro libro de Emma Olsen, de Berta Dávila
Ars dedicandi: Advento de Manuel María
Desde o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
“O 6 de outubro hai oitenta e seis anos que viña o mundo Manuel María, un dos poetas máis destacados e prolíficos da literatura galega da segunda metade do século XX.
Os seus comezos inscribíronse na lírica da anguria tebreguenta con títulos como Muiñeiro de brétemas (1950) ou Morrendo a cada intre (1952). Veu logo Terra Cha (1954), que marcou un cambio de rumbo na súa escrita que confirmaron libros posteriores.
No mesmo ano no que vía luz aquel volume darredor do mundo chairego publicábase tamén Advento, poemario que acolleron as Ediciones Galicia do Centro Galego de Bos Aires nunha lucidía edición para a que Luís Seoane creou a cuberta.
Este Ars dedicandi recupera as palabras que nun exemplar daquela primeira edición estampou Manuel María para os seus amigos Carmen Blanco e Claudio Rodríguez Fer, estudoso este último que lle dedicaría unha ben ampla análise baixo o título “Manuel María e a cultura popular” no libro Poesía galega. Crítica e metodoloxía (1989).
O “corazón ilusioado” do Manuel María que lembraba en 1984 a emoción coa que estreara aqueles versos trinta anos antes é o que agora contaxia estas liñas, que queren ser un pequeno testemuño para un home grande.”
Basilio Losada: “Galicia é o único país mantido en vida polos seus poetas, e cunha muller á cabeza deles”
Desde a Real Academia Galega:
“”Decidín finalmente falar aquí de Rosalía de Castro porque Galicia é, teño para min, o único país do mundo construído e mantido en vida polos seus poetas, e cunha muller en cabeza deles. Interesábanme especialmente as razóns que a levaron a escribir poesía en galego despois de iniciar a súa obra en castelán, e de facelo centrada sobre todo na narrativa”, xustificou Basilio Losada, nomeado académico de honra en recoñecemento ao seu labor incansable na defensa e na difusión da nosa cultura. (…)
Losada agradeceu a Academia o nomeamento e comprometeuse a continuar a traballar en clave galega. “Seguirei pensando en Galicia todo o tempo que me quede de vida, e traballando polo país desde o meu campo de actividade”, asegurou. (…)
O Basilio Losada tradutor (de case douscentos volumes) mereceu tamén atención. “Moitos lectores que hoxe en España, e fóra de España, gustan da literatura galega chegaron a ela da man de Basilio“, salientou Alonso Montero da man de Basilio Losada, tradutor de voces moi representativas da nosa narrativa, do noso teatro e da nosa poesía”, recoñeceu Alonso Montero. Como activista cultural, promoveu ademais encontros entre escritores galegos e cataláns, traduciu textos dun idioma a outro e levou a literatura galega por primeira vez, en 1967, a unha enciclopedia da literatura universal en español. (…)
Nesta ligazón pode descargar o discurso de ingreso na RAG de Basilio Losada Castro e a resposta de Xesús Alonso Montero.”