Cuestionario Proust: Moncho Iglesias

DesdeMoncho Iglesias o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Moncho Iglesias:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Paciencia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que entendan porque río e porque choro.
4.– A súa principal eiva?
– A impuntualidade.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler tombado ao sol na praia.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar preto da xente que quero, non lonxe dunha praia de auga quente, fumando narguila, lendo un libro e cheirando a café.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A perda dun ser querido.
8.– Que lle gustaría ser?
– Abandeirado nas Olimpíadas.
9.– En que país desexaría vivir?
– Alí onde estea a xente que quero e que me quere.
10.– A súa cor favorita?
– Amarela.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A chorima.
12.– O paxaro que prefire?
– O periquito.
13.– A súa devoción na prosa?
– Carlos Fuentes.
14.– E na poesía?
– Nicanor Parra.
15.– Un libro?
– A Biblia.
16.– Un heroe de ficción?
– Raskolnikov.
17.– Unha heroína?
– Lilith.
18.– A súa música favorita?
– O merengue.
19.– Na pintura?
– Frida Kahlo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A miña avoa.
21.– O seu nome favorito?
– Breixo.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Calquera que empece por auto (autofotografarse…).
23.– O que máis odia?
– A hipocrisía.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– A revolución dos caraveis.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Cantar.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen dor e onda a xente que quero, para poder despedírmonos.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Alegre.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Podemos (léase: «a desalambrar»).”

Lugo: presentación de A cicatriz branca, con Margarita Ledo

OMargarita Ledo xoves 7 de maio, ás 20:00 horas, na Galería Sargadelos de Lugo (Praza de Santo Domingo, 4), preséntase A cicatriz branca. No acto participarán, ademais da autora, Margarita Ledo, Tonina Gay e Víctor F. Freixanes. A editorial Galaxia organiza o acto en colaboración coa Asociación Cultural Valle Inclán.

Vigo: Poetry Slam Vigo. Edición especial das Letras Galegas, o 17 de maio

11206050_747595102028231_8790385954128476552_nBASES:

1. Poderá presentarse a este Slam Poetry do día das Letras Galegas calquera persoa que recite textos propios en galego ou portugués.
2. O recitado non pode superar os 3 minutos. Superalos supón a descualificación inmediata. Unha persoa de entre o público encargarase de cronometrar.
3. Está prohibido acompañarse de música, usar disfraces ou accesorios. A voz e o corpo son os únicos elementos permitidos, alén do papel co texto.
4. O xurado estará composto por 7 persoas do público escollidas ao azar, que puntuarán anonimamente aos/ás participantes.
5. Haberá unha primeira rolda, onde se clasificarán as 3 persoas máis votadas.
6. Dunha segunda rolda, onde só participarán os/as 3 finalistas, resultará un único gañador ou gañadora, segundo a votación do público.
7. Entregarase un premio en metálico de 200 euros.
8. Para inscribirse neste Poetry Slam Vigo: Edición especial das Letras Galegas hai que enviar unha mensaxe de correo electrónico cos datos persoais a (Nome, DNI, teléfono) charenton.club@gmail.com

Actividades co Escritor Galego Universal 2015: Luiz Ruffato

ConLuiz Ruffato este premio, Escritor Galego Universal, que xa recibiron Mahmud Darwix, Pepetela, Nancy Morejón, Elena Poniatowska, Juan Gelman, Antonio Gamoneda, José Luis Sampedro, Lídia Jorge e Bernardo Atxaga, a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega destaca aqueles autores que unen á excelencia literaria o compromiso ético que os converte en referentes na defensa da dignidade nacional e humana.
A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega destaca con esta mención a alta calidade literaria do conxunto da súa obra, coa que nos dá testemuño do seu tempo, do noso tempo, desde un insubornábel compromiso ético. A súa é unha traxectoria literaria incontestábel, apreciada por crítica e público, nun consenso difícil de conseguir.

Con motivo da súa visita a Galiza, Luiz Ruffato desenvolverá o seguinte programa de actividades promovidas pola AELG, co apoio da área de Cultura da Deputación Provincial de Lugo, Consellaría de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria e Concello de Lugo e a colaboración do Círculo de las Artes:

9 Maio. Lugo

17:30 h., mesa-redonda organizada pela AELG, “Conversa co brasileiro Luiz Ruffato, Escritor Galego Universal” (Refeitório Museu Provincial).
20:00 h., Entrega do prêmio Escritor Galego Universal durante a Gala das Letras (Círculo de las Artes).

Con anterioridade, o día 7 de maio, estará na Coruña pola mañá:

11:30 h. Encontro cos médios de comunicación na Libraría Linda Rama (Rúa Porta de Aires, 4).
12:30 h. Encontro/palestra na Universidade, Faculdade de Filologia: “Uma literatura na periferia do mundo” (Dpto. de Galego-Português, Francês e Linguística da UdC).

E ese mesmo día, 7 de maio, en Santiago, pola tarde:
19:00 h. “Encontros no Paraninfo com Luiz Ruffato” (acompanham Carlos Quiroga e Carmen Villarino Pardo).

ruffato-encontrosParaninfoUSCPode ler aqui duas entrevistas com Luiz Ruffato, e máis información sobre o autor aquí.

Feira do Libro de Santiago: actividades do mércores 6

OFeira do Libro de Santiago 2015 mércores 6 de maio continúa a Feira do Libro de Santiago de Compostela (no Paseo Central da Alameda), organizada pola Federación de Librarías de Galicia, con horarios de 11:00 a 14:00 h. e de 17:30 a 21:30 h., cos seguintes actos literarios destacados dentro do seu programa:

19:00 h. Antonio Reigosa presenta Galicia Encantada. O país das mil e unha fantasías, publicada en Xerais. No acto estará acompañado por Manuel Bragado.
20:00 h. Presentación de Funambulistas, de Mercedes Leobalde, publicado en Xerais.

Cuestionario Proust: Lucía Novas

DesdeLucía Novas o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Lucía Novas:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A sensibilidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Honestidade.
4.– A súa principal eiva?
– Teño moi mal xenio cando me enfado.
5.– A súa ocupación favorita?
– Gozar da natureza.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ter tempo libre para poder gozar de todo o que me gusta.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder os meus seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
– O que xa son: eu mesma.
9.– En que país desexaría vivir?
– En Galiza, onde vivo.
10.– A súa cor favorita?
– O violeta.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– O cuco.
13.– A súa devoción na prosa?
– Virginia Woolf.
14.– E na poesía?
Avilés de Taramancos.
15.– Un libro?
Un día da miña vida, de Bobby Sands.
16.– Un heroe de ficción?
– Gregorio Samsa.
17.– Unha heroína?
– Anna Karenina.
18.– A súa música favorita?
– Sonic Youth, por exemplo.
19.– Na pintura?
– Klimt.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Bobby Sands.
21.– O seu nome favorito?
– Einés.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Todos os hábitos relacionados coa maldade e os malos instintos.
23.– O que máis odia?
– A maldade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Isabel a Católica.
25.– Un feito militar que admire?
– A Revolución Cubana.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A capacidade de crear música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Mentres durmo, sen darme de conta e sen dor.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Sentirme ben comigo mesma.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A preguiza.
30.– Un lema na súa vida?
– Como dixo unha vez un amigo: “O importante na vida é ser boa persoa e ser feliz”.”

Marcos Calveiro: “Escribir deixou de ser imprescindible para min”

EntrevistaMarcos Calveiro de César Lorenzo Gil a Marcos Calveiro en BiosBardia:
“(…) – BiosBardia (B): Como nace As palabras poden matar?
– Marcos Calveiro (MC): Coma todas as miñas historias, dunha faísca que pon a cousa en marcha. Lin nun xornal que mataran un adolescente mimo nunha vila-miseria, coido que en Medellín, Colombia, un rapaz que participaba nun grupo que buscaba a través do teatro, da arte, darlles unha oportunidade aos rapaces que medraban naquel arrabaldo. (…)
– B: No 2010 aparece Settecento, até agora a súa última novela para adultos publicada. Naquela altura, vostede estaba a piques de cambiar de vida. Pretendía deixar o exercicio da avogacía e dedicarse profesionalmente á escrita. Un lustro despois volvo atopalo nun cambio de vida: atarefado nas obras do seu novo proxecto, o Café Badia, en Teis, Vigo. Un poderoso ziguezague.
– MC: É certo que nesa altura quixen dar aquel cambio. Pero en vez de cambiar eu a miña vida foi a vida a que me cambiou a min. Pensaba que podía vivir cos dereitos de autor, porque daquela tiña unhas vendas decentes, especialmente en libros xuvenís; e podía complementar os ingresos con conferencias e outros eventos. Pero superoume a crise. Baixaron as vendas e decateime de que era imposible manter a miña familia por esa vía. Polo camiño tamén se deron unha serie de cambios familiares e persoais que me obrigaron a reformular as cousas. O ano pasado mudámonos a Pontedeume para nos facer cargo dun negocio hostaleiro e agora, tras aquela experiencia, pois decidimos cambiar outra vez. Voltamos a Vigo e aquí estou, deseñando estoutro negocio hostaleiro. (…)
– B: Vostede é un dos autores actuais con maior número de premios. Amais de gañar moitos, algúns dos máis prestixiosos, especialmente en literatura infantil e xuvenil, foi finalista doutros. Por exemplo, As palabras poden matar foi finalista do Jules Verne 2014. Que significado teñen para vostede os certames literarios?
– MC: Desde un enfoque egoísta, os premios son moi valiosos porque che garanten un ingreso económico. Cando eu pensaba en dedicarme profesionalmente á literatura, esta circunstancia era fundamental. Tiña que garantir a viabilidade económica a base de premios. Desde un enfoque xa máis xeral, na literatura galega gañar un premio é gañar visibilidade. Temos un sistema de medios de comunicación moi feble. Na prensa diaria non che dan atención ningunha se non traes a fita de premiado ao redor do teu libro. E esa visibilidade é crucial logo á hora de conseguir lectores. E é certo que me presentei a moitos premios. E perdín moito máis do que gañei. E ás veces pensei que as novelas gañadoras eran mellores ca as miñas e outras pensei no primeiro momento, recoñézoo, que non eran tal. E logo ao ver como as recibían os lectores, pois decateime de que tivera mal ollo crítico e lector porque se eran obras lidas eran boas obras que seguramente merecían máis os galardóns que as miñas.
– B: É o número de lectores un criterio para calibrar o nivel literario dunha obra?
– MC: Non necesariamente. Hai libros moi bos que non venden e eu considérome apóstolo de moitas obras que coido que non se len o suficiente porque non son tan coñecidas como deberan. Pero tamén penso que no sistema literario galego hai poucos lectores pero son bos. Case sempre coinciden os gustos da crítica e do público e iso indica algo. Non estamos a falar de éxitos editoriais ao xeito de Cincuenta sombras de Gray; aquí triunfan libros de calidade porque a nosa é unha literatura que aprecia o traballo ben feito e temos a fortuna de contar con moitos escritores que escriben moi ben.
De todos os xeitos, na valoración do éxito ou fracaso dun libro hai que incluír moitos factores, tamén os extraliterarios. Non sei quen dixo aquilo de que a literatura foi ao pozo o día no que empezaron a aparecer as fotos dos autores nas lapelas. Pode ser que tivese algo de razón.
– B: Hai quen di que a literatura acabou no día no que os escritores tiveron que dedicarse, ademais de a escribir, a facer márketing da súa propia obra.
– MC: Depende. A min por exemplo, encántame ir aos institutos e falar cos rapaces. Sempre, en cada encontro, unha rapaza (sempre son rapazas, os mozos len menos) levanta a man e fai esa pregunta que me fai descubrir unha capa oculta da miña propia obra. Ese momento é máxico. É aí cando revivo a miña paixón lectora adolescente, cando todo na túa vida era lectura e toda a literatura estaba por descubrir. Conseguir ver nos ollos deles aquela alegría do meu propio pasado é un privilexio. (…)”