Bases do VII Certame de Poesía Victoriano Taibo-Entidade Local de Morgadáns

A Entidade Local de Morgadáns en colaboración co Instituto de Estudos Miñoranos convoca o VII Certame de Poesía VICTORIANO TAIBO – ENTIDADE LOCAL DE MORGADÁNS dotado con TRES MIL (3.000) € que se rexerá polas seguintes

BASES

1.- Os traballos presentados deberán ser orixinais e inéditos, de temática libre, escritos en lingua galega e non poderán ser adaptacións.
2.- Cada traballo consistirá nun ou varios textos poéticos, cunha extensión non inferior a 300 versos, que constitúan un conxunto.
3.- De cada obra presentarase orixinal e catro fotocopias. Os autores ou autoras concursarán polo sistema de plica. Os traballos faranse chegar por correo ao seguinte enderezo:
Apartado 30
36380, Gondomar
(Pontevedra)
4.- Os traballos presentados conservaranse durante un mes a partir da data de publicación da resolución do xurado e logo destruiranse os que non fosen solicitados polos seus autores ou autoras.
5.- O prazo de admisión de orixinais comezará cando se faga pública esta convocatoria e rematará o día 31 de xullo de 2014.
6.- O xurado estará presidido polo Presidente da Entidade Local de Morgadáns, ou persoa na que delegue, e actuará como secretario o Director do IEM, ou persoa na que delegue, ambos con voz pero sen voto. Estará constituído, ademais, por cinco persoas de recoñecido prestixio no ámbito literario.
7.- A obra premiada será publicada polo IEM na colección Victoriano Taibo e non xerará dereitos de autor nesta primeira edición.
8.- O premio outorgado será único e indivisible. O xurado poderá declaralo deserto se estima que a calidade das obras presentadas así o aconsella.
9.- Calquera incidencia non prevista nesta convocatoria será resolta polo xurado.
10.- O feito de participar supón a aceptación destas bases.

Gondomar, a 22 de abril de 2014″

Compostela: presentación de As crebas. Outro xeito de andar ao mar, de Francisco X. Fernández Naval e Maribel Longueira

O xoves 24 de abril, ás 20:00 horas, na Libraría Couceiro de Santiago de Compostela (Praza de Cervantes, 6), preséntase As crebas. Outro xeito de andar ao mar, de Francisco X. Fernández Naval (texto) e Maribel Longueira (fotografías), publicado en Baía Edicións. No acto, xunto aos autores, participan Belén López Vázquez, Soledad Pite e Manuel Rodríguez.

A Coruña: presentación de De Vida ou Morte, de Maria José Castelo

A sexta feira 25 de abril, ás 20:00 horas, na Biblioteca da Asociación de Veciños de Monte Alto-A Torre-Atochas (Campo de Marte, s/n) da Coruña, preséntase o libro de poemas De Vida ou Morte, de Maria José Castelo Lestom, publicado por Editora Humana. No acto, xunto á autora, participan musicalmente César Morán e Sapoconcho.

#engalegoleo – Día do Libro, 23 de abril

O día 23 de abril celébrase en todo o mundo o Día do Libro. Conscientes da relevancia desa data, e da importancia do libro e da lectura no conxunto da cidadanía, a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG), xunto á Compañía de Radio Televisión de Galicia e a Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil (Gálix), botan a andar unha iniciativa, a través da web da CRTVG e de Twitter que, baixo o hashtag #engalegoleo, pretende animar o conxunto da cidadanía a recomendar un libro en galego, a explicar por que lles gusta ler, que é a literatura para cada un…
En definitiva, trátase de darlle, no Día do Libro, protagonismo esencial á lectura como unha fonte de pracer e compartilo co resto dos internautas-lector@s-escritor@s que ese día queiran participar.
A páxina web de referencia é esta, pero pódese acceder a través do dominio xeral desde un banner habilitado para tal efecto.
Queremos animarvos a participar ese día e a que espalledes entre as vosas amizades e contactos esta iniciativa.

A lúa da colleita, de Anxos Sumai, unha das tres finalistas do Premio AELG de Narrativa

Os premios da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega chegan á décimo quinta edición. As obras finalistas, publicadas en 2013, foron escollidas polos 437 socias e socios da AELG, que nunha segunda fase tamén decidirán as gañadoras, que se darán a coñecer na Gala das Letras, que terá lugar o 3 de maio no Teatro Principal do Concello de Pontevedra.
Tras os votos emitidos na primeira quenda, quedou como unha das tres finalistas do premio de Narrativa 2013 A lúa da colleita, de Anxos Sumai (Galaxia).

Rosalía Fernández Rial: “Concibo a creación poética, e a vida, desde a reivindicación do colectivo”

Entrevista de Montse Dopico a Rosalía Fernández Rial en Magazine Cultural Galego:
“(…) – Montse Dopico (MD): Ningún amante sabe conducir ten unha primeira parte de versos, unha segunda de prosa poética e unha terceira que se achega ao teatro. O teu poemario anterior, Vinte en escena, estruturábase sobre 20 actos… É a mesma procura da confluencia entre artes?
– Rosalía Fernández Rial (RFR): É verdade que, no meu discurso artístico, busco moito a interdisciplinariedade. Os meus grandes referentes son a poesía, o teatro e a música, aínda que tamén poida haber influencia das artes plásticas, por exemplo. Mais teatro, música e poesía son a base da estrutura, e tamén do fondo, do contido.
– MD: Ningún amante sabe conducir é un poemario de amor, cunha forte carga erótica. Unha historia contada a través da colisión, do accidente automobilístico como metáfora. Por que?
– RFR: Porque é unha paixón desatada, que conduce irremediablemente cara ao accidente, e iso condiciona a propia forma dos poemas: a presenza da velocidade… É o desexo como instinto, unha paixón irracional, na que a voz lírica parece ás veces que se volve un pouco louca… Esa é a idea. (…)
– MD: Hai humor, xa desde o título, en Ningún amante. E tamén nos nomes dos poemas, que parecen sacados dun manual de conducir. Iso si que non estaba nos poemarios anteriores, non si?
– RFR: Pois é verdade. Hai unha irreverencia, un atrevemento, unha tendencia antipoética como che dicía. Poemas con versos curtos, moi directos, moi contudentes. Porque é como un paso máis, un atreverse máis, unha ruptura: é sexo máis que ampr, é ironía xa desde o título… É como un darlle a volta ao poético. (…)”

Cuestionario Proust: Rosa Enríquez

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Rosa Enríquez:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A curiosidade e a perseveranza.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade e o sentido do humor.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sexan honestas e queiran partillar tempo comigo.
4.– A súa principal eiva?
– A dificultade para estar con moitas persoas.
5.– A súa ocupación favorita?
– Gústanme moitísimo o cinema, a literatura e a música.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar coas persoas que me agradan e rir a cachón.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a saúde.
8.– Que lle gustaría ser?
– Encantaríame ser unha fotógrafa excelente, por exemplo.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste que vivo, mais noutras condicións moito mellores para a clase traballadora e para o idioma.
10.– A súa cor favorita?
– O malva.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A margarida é ben bonita. Aparece libremente, sen máis. Como non agradecerlle o seu modesto esplendor?
12.– O paxaro que prefire?
– A bubela.
13.– A súa devoción na prosa?
– Virginia Woolf.
14.– E na poesía?
– Gústanme tantxs poetas!! Rosalía, Keats, Aimé Césaire, Lautréamont, Rimbaud, Panero, Anne Carson, Ferrín, Olga Novo, Chus Pato, Ginsberg, Goytisolo, Riechmann, Novoneyra
15.– Un libro?
O espectador emancipado, de Rancière.
16.– Un heroe de ficción?
– Non acredito nos heroes.
17.– Unha heroína?
– O mesmo.
18.– A súa música favorita?
– O rock encántame. Tamén o jazz.
19.– Na pintura?
– Como che dixen, gustaríame ser unha fotógrafa excelente, así é que prefiro elixir fotógrafas, no canto de pintoras. Creo que Nain Golding e Diane Arbus, fixeron un traballo ben interesante.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Insisto, non acredito nos heroes nin nas heroínas, mais, como vexo que esta cuestión se repite, permitireime a licenza de mudar o de “heroína” por muller admirada. Así é que, escollo a Rosalía de Castro. Debeu ser ben fatigoso lidiar coa misoxinia da época. Admiro pois a afouteza e resistencia de seu ante esa violencia constante ao seu redor.
21.– O seu nome favorito?
– Mira ti que cousa, gústame moito un nome eúscaro: Necane.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Que me falen cando intento escoitar algo que está a dicir outra persoa.
23.– O que máis odia?
– A xente finxida, petulante e, sobre todo, pusilánime. O silencio constrúese, en gran medida, coa complicidade dos/das pusilánimes.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler e os Reis Católicos foron ben desprezábeis, poño por caso. Hai algúns máis, conste.
25.– Un feito militar que admire?
– Máis que un feito militar, admiro as revolucións protagonizadas polo pobo, porque, por duras que fosen, constituíron un punto de inflexión importante para construír algo novo. A Revolución Francesa é un bo exemplo.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O “ollo fotográfico”, xa che digo.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Acompañada dunha persoa moi querida para min.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Procuro que sexa o entusiasmo, mais non sempre o consigo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A inseguridade.
30.– Un lema na súa vida?
– Cuestionar as regras, e, sempre que vulneren a dignidade das persoas, rompelas.”