Cuestionario Proust: Pere Tobaruela

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Pere Tobaruela:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Optimismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada.
4.– A súa principal eiva?
– Rosmar.
5.– A súa ocupación favorita?
– Vivir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Son feliz.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ausencia.
8.– Que lle gustaría ser?
– Son.
9.– En que país desexaría vivir?
– Onde están os meus seres queridos.
10.– A súa cor favorita?
– Amarela.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Pasiflora azul.
12.– O paxaro que prefire?
– Xílgaro.
13.– A súa devoción na prosa?
– José Luis Sampedro.
14.– E na poesía?
– Kavafis.
15.– Un libro?
– La sonrisa etrusca.
16.– Un heroe de ficción?
– Spiderman.
17.– Unha heroína?
– Arwen.
18.– A súa música favorita?
– Mark Knopfler.
19.– Na pintura?
– Velázquez.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Ninguén.
21.– O seu nome favorito?
– Ona.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Falar barato.
23.– O que máis odia?
– A mentira.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– ¿Só unha? Stalin.
25.– Un feito militar que admire?
– O desarmamento.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Cantar ben.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Durmindo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Alegre.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A indulxencia sempre é necesaria.
30.– Un lema na súa vida?
-Dous, por favor: Carpe diem e Sursum corda.”

Guitiriz: Ofrenda poético-floral no centenario do nacemento de Xosé María Díaz Castro

Publicado o por

Dada a amábel conxuntura de que estándomos no ano no que a Real Academia Galega dedica o Día das Letras Galegas ao guitiricense Xosé María Díaz Castro, e tamén que no 19 deste mes de febreiro é cando se cumpre o centenario do seu nacemento, dende esta Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, co apoio e colaboración do Centro Pen Galicia e a Asociación Cultural Xermolos, convidamos ao acto poético-floral que por ese secular motivo se celebrará no camposanto de San Xoán de Lagostelle ás cinco da tarde, coa intención de que sexa o preludio dos moitos recoñecementos que neste ano e nos que sigan reciba o autor chairego.

Localización da Igrexa parroquial de San Xoán de Lagostelle

Estas son outras actividades relacionadas coa figura de Xosé María Díaz Castro da A. C. Xermolos:

Armando Requeixo: “Díaz Castro é unha voz singular e irrepetíbel na nosa historia literaria”

Publicado o por

Entrevista de Carme Vidal a Armando Requeixo en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): Como comezou o interese por Díaz Castro que o levou mesmo a dedicarlle a súa tese de doutoramento?
– Armando Requeixo (AR): A primeira memoria que teño de ler textos de Díaz Castro foi no vello COU ou mesmo no inicio da carreira. Eran algúns poemas de antoloxías e fascinoume pola súa profundidade. Tratábase dunha poesía con moi poucos elementos aparentes que conseguía enraizar até os abismos, unha depuración extrema, un lirismo moi puro. Chamoume poderosamente a atención. De primeiras non coñecía ao autor e cando me fun interesando pola súa figura descubrín que a diferenza doutros líricos puros como Pimentel ou un certo Cunqueiro, non había moitos traballos críticos arredor del. Tiñamos achegas de interese mais non era un autor sobre o que houbera unha bibliografía extensa. Pareceume un reto bonito afondar no seu coñecemento. Tiña noticia por algún dato e un traballo de Alfonso Blanco que había textos do autor que non estaban en circulación, que eran materiais por recuperar, e pensei que era a escusa que precisaba para afrontar un traballo maior como é dedicarlle un traballo de doutoramento e facerlle xustiza ao poeta. Un clásico, con poemas emblemáticos na nosa historia literaria, merecía un traballo de investigación que, modestamente, contribuíse a canonizalo. (…)
– SG: Pola contra, desde dentro tentaban animalo a participar no ámbito literario. Vostede destaca o papel de Fernández del Riego no nacemento de Nimbos.
– AR: Unha das súas sortes foi a xente que cruzou nos seu camiño. Tivo a fortuna, por exemplo, de topar con Aquilino Iglesia Alvariño cando estaba no seminario de Mondoñedo que foi para el unha sorte de irmán maior, que o animou a presentarse aos Xogos Florais e a continuar no mundo literario. Aquilino dille a González Alegre que o convide a participar na revista Alba e grazas a iso del Riego detecta un poeta inmenso. Se non se tiveran cruzado na súa vida Del Riego, Piñeiro e Carvalho Calero a súa traxectoria sería distinta. Conseguiron sacar Nimbos case con forceps. Hai todo un epistolario arredor da publicación de Nimbos e, as primeiras cartas nas que o animan a publicar son do 1955 e mira o que tardaría en saír o libro. (…)
– SG: Referencia moita obra inédita que é este ano verá a luz. Deixará Díaz Castro de ser o poeta de Nimbos?
– AR: A obra publicada supón, cuantitativamente, unha sétima parte da súa poesía en galego. Publicou en libro 32 poemas e escribiu máis de douscentos. Ten unha explicación, boa parte deles pertencen a dous poemarios de preguerra, obra de mocidade, dun primeiro Díaz Castro de 19 ou 20 anos e non é a voz que coñecemos por Nimbos. Non tiña a mesma experiencia vital de cando publica con 47 anos. Eses dous poemarios non son menores, mais hai que valoralos á luz do contexto literario do seu tempo. Poden estar á altura de Do ermo de Noriega Varela, Codeseira de Crecente Vega ou Señardá de Iglesia Alvariño. En ambos libros hai exemplos de calidade e logo están os poemas de Díaz Castro, algún de moito interese coma a “Oración polos tolos” que publicou en Alba e non me dou explicado a razón de non ter introducido en Nimbos porque está á altura de calquera dos poemas do libro. O valor da Poesía Galega Completa vai ser unha radiografía integral do Díaz Castro na que se verá a dimensión dos seus ensaios poéticos ate os poemas de recollida dos últimos anos da súa vida. Hai un poeta en distintos momentos do seu periplo autorial coas diferentes poéticas. (…)

Armando Requeixo: “Díaz Castro é un ‘outsider’, un creador cunha estética única”

Publicado o por

Entrevista de Marcos Pérez Pena a Armando Requeixo en Praza:
“(…) – Praza (P): As Letras serven todos os anos para afondar no coñecemento que temos sobre un autor ou para descubrir novas facetas. Que imos descubrir sobre Díaz Castro neste ano? Que descubriches ti?
– Armando Requeixo (AR): Penso que este Ano Díaz Castro ha servir para que todos nos acheguemos á figura do escritor cunha ollada renovada. En primeiro lugar, porque se han descubrir moitos socalcos biográficos que eran pouco coñecidos ou que simplemente se ignoraban. Logo, porque a maior parte da súa obra poética en galego permanecía ou inédita ou sen compilar, así que os versos que del circulaban eran, case exclusivamente, os contidos en Nimbos e, sobre todo, o arquifamoso “Penélope”. Na miña monografía tentei profundar neses dous aspectos: ofrecer a primeira biografía documental completa do escritor e, amais, describir e presentar analiticamente a totalidade da súa produción, tanto édita coma inédita. (…)
– P: De igual xeito, que nos conta a súa obra sobre a historia da literatura galega nesas décadas?
– AR: Coido que Díaz Castro é un outsider, un autor fóra de calquera escola, un creador singular cunha estética única e, nese sentido, marca un fito fundamental na Historia da Literatura Galega do pasado século, pois o seu lirismo transcendente, de dicción clásica e íntima, o humanismo telurizado e a visión da Terra nosa e a súa circunstancia convérteno nunha voz irrepetible.
– P: Como era Díaz Castro como persoa? Como era á hora de crear, na súa relación coa literatura?
– AR: Díaz Castro era unha persoa cunha formación e unha cultura admirables. Era, amais, moi educado, discreto, naturalmente prudente e moi amigo dos seus amigos. Amosouse sempre alleo aos fastos da vida pública literaria, non lle interesaban en absoluto os recoñecementos sociais ou os feiróns culturais. O seu era o traballo solitario do creador, labrar pouco e pouco os seus textos como quen talla un diamante, conseguir tirar deles o fulgor da súa cerna, pois era moi perfeccionista e tremendamente consciente no proceso da escrita, que coidaba ata o último detalle tanto no lingüístico coma no estético. (…)”

Cuestionario Proust: Xosé Daniel Costas Currás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xosé Daniel Costas Currás :

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A obsesión.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Respecto.
4.– A súa principal eiva?
– O rostro serio e a terquidade.
5.– A súa ocupación favorita?
– Gozar d@s amig@s.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Gozar cada intre.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte.
8.– Que lle gustaría ser?
– Nada que non son.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste que vivo.
10.– A súa cor favorita?
– Negro.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa vermella de Yeats.
12.– O paxaro que prefire?
– O paíño.
13.– A súa devoción na prosa?
– Anxo Rei Ballesteros.
14.– E na poesía?
– Xosé Luís Méndez Ferrín.
15.– Un libro?
– Este é o tempo do sal (X. M. Millán Otero).
16.– Un heroe de ficción?
– Logan (Lobezno), traguei moito Marvel.
17.– Unha heroína?
– Sarah Connor.
18.– A súa música favorita?
– Toda aquela que me di algo.
19.– Na pintura?
– Luís Seoane.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Alexandra David-Néel.
21.– O seu nome favorito?
– Sabela.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Que se fume diante das crianzas.
23.– O que máis odia?
– O maltrato.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Rouco Varela.
25.– Un feito militar que admire?
– A revolta irmandiña.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A destreza e ritmo para tocar algún instrumento musical.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen que me rouben os recordos e a consciencia.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Alegre, aínda que pola miña cara pareza estar enfadado sempre.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Non perdas a capacidade de soñar.”