Arquivos da etiqueta: Álvaro Cunqueiro

Cuestionario Proust: Xosé Antonio Perozo

Publicado o por

DesdeXosé Antonio Perozo o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xosé Antonio Perozo:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A xenerosidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A nobreza.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Afecto.
4.– A súa principal eiva?
– A impaciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– A creación literaria.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Vivir namorado.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte dun fillo.
8.– Que lle gustaría ser?
– O que son.
9.– En que país desexaría vivir?
– Naquel no que teña un romance.
10.– A súa cor favorita?
– O arco da vella.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Quizais a rosa branca.
12.– O paxaro que prefire?
– Pode que o pardal.
13.– A súa devoción na prosa?
– Gabriel García Márquez, Mario Benedetti, Álvaro Cunqueiro, Camus, Kafka…
14.– E na poesía?
– García Lorca, Celso Emilio Ferreiro, Gabriel Celaya, Juan Ramón Jiménez, Walt Whitman…
15.– Un libro?
– Un só? Cien años de soledad.
16.– Un heroe de ficción?
– Lázaro de Tormes
17.– Unha heroína?
– Emma Bovary
18.– A súa música favorita?
– A barroca.
19.– Na pintura?
– Zurbarán, Velázquez, Goya, Picasso, Granell, Canogart…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– O camareiro que me serve o café cada día.
21.– O seu nome favorito?
– Podería ser Llerena, o da miña vila natal.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A preguiza.
23.– O que máis odia?
– ¿?
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Adolf Hitler, Nerón…?
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A creatividade musical.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De infarto do corazón como meu pai, meu avó, meu bisavó…
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Entusiasta.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A falta de talento, as picardías, o desánimo…
30.– Un lema na súa vida?
– Todo final sempre é un principio.”

Cuestionario Proust: Francisco Álvarez-Koki

Publicado o por

DesdeFrancisco Álvarez-Koki o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Francisco Álvarez-Koki:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Insistente soñador.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A humildade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que me dean o mesmo que eu lles dou.
4.– A súa principal eiva?
– A confianza.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir e ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– E difícil contestar, xa que a felicidade é un estado temporal.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non penso niso.
8.– Que lle gustaría ser?
– Un pallaso.
9.– En que país desexaría vivir?
– Non teño un país favorito, onde vivo disfruto.
10.– A súa cor favorita?
– Vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– O merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
– É difícil contestar, xa que dende Álvaro Cunqueiro pasando por Ferrín ate Ramón Caride temos onde disfrutar.
14.– E na poesía?
– Pasa o memo, xa que dende Rosalίa até Xela Arias temos moi bos poetas.
15.– Un libro?
– As aventuras de Said e Sheila.
16.– Un heroe de ficción?
– Os Bolechas.
17.– Unha heroína?
– Puidera ser esa que tes na mente idealizada que nunca coñeciches.
18.– A súa música favorita?
– As bandas de música das nosas vilas.
19.– Na pintura?
– Toda a pintura realista.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os nosos vellos que nos ensinaron tanto, especialmente as mulleres.
21.– O seu nome favorito?
– Lola, o da miña muller, e Breogán, o do meu fillo.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A mesquindade, a envexa.
23.– O que máis odia?
– Non sei o que é iso.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Os Reis Católicos.
25.– Un feito militar que admire?
– Non admiro ningún feito militar.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da maxia, para facer feliz a moita xente.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– A verdade é que nunca penso na morte.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Sempre estou contento.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Somos humanos, polo tanto tempo e paciencia.
30.– Un lema na súa vida?
– Ser útil.”

Cuestionario Proust: Raúl Gómez Pato

Publicado o por

DesdeRaúl Gómez Pato o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Raúl Gómez Pato:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A tranquilidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O sentido do humor.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Un café con risos.
4.– A súa principal eiva?
– A preguiza.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ler e ver cine. Ouh.., esquecíame, ler e ver cine despois de gozar dun intre de bo sexo.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Non o sei, ando na busca del. Pero quizá puidese ser vivir o suficiente para poder disfrutar de toda a arte que o ser humano ten producido e ter alguén con quen compartilo.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Estar permanentemente canso.
8.– Que lle gustaría ser?
– Reloxeiro.
9.– En que país desexaría vivir?
– Por deus, Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Azul turquesa.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Narciso.
12.– O paxaro que prefire?
– Merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cervantes e Cunqueiro.
14.– E na poesía?
– Virxilio e Ronseltz.
15.– Un libro?
– A Eneida.
16.– Un heroe de ficción?
– Quizais Sherlock Holmes.
17.– Unha heroína?
– Antígona.
18.– A súa música favorita?
– Toda sen exclusión.
19.– Na pintura?
– Turner, pero cen mil pintores máis, polo menos.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Rosalía de Castro e Rosa Parks.
21.– O seu nome favorito?
– Aroa e Loaira.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A pedantería.
23.– O que máis odia?
– Nada.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A Manuel Fraga, moito, pero moito moito. A algúns outros, tamén.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. Pero claro, literariamente, A guerra de Troia.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O don da palabra.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Non querería, pero postos a escoller…; definitivamente, non querería.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Irónico.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A impuntualidade.
30.– Un lema na súa vida?
– O día peor empregado da miña vida é aquel no que non rin.”

Xenealoxía do fantástico, entrevista a Dolores Vilavedra

Publicado o por

Entrevista Dolores Vilavedraa Dolores Vilavedra en Cultura Galega:
“- Cultura Galega: Segue a ter a nosa literatura aquelas características do fantástico que a caracterizaron con escritores como Álvaro Cunqueiro ou Ánxel Fole? Ou ficaron xéneros como a fantasía ou a ciencia-ficción relegados a públicos máis pequenos, ou marcados por unha idade? Esta é a pregunta que nos facemos esta semana.
– Dolores Vilavedra: “Vexamos, a súa presenza é minoritaria dentro do minoritaria que é a literatura galega”, avanza Dolores Vilavedra, profesora da USC e especialista en literatura galega contemporánea, “pero para compensar adoitar ter un público moi fiel, e isto é o que lles permite sobrevivir”. Estamos falando sobre os xéneros pulp, os xéneros de literatura considerada de masas e a súa presenza na literatura galega. Tamén dos xéneros que exploran a fantasía máis imaxinativa sen límites.
“A fantasía é un territorio no que nos sentimos moi cómodos. En primeiro lugar porque é un territorio moi amplo, moi híbrido por definición”, sinala Vilavedra, “e a nosa literatura é hibrída por natureza, así que se sinte cómoda”. O ronsel dos Cunqueiro, Fole é alongado e distante. “Hai unha xenealoxía privilexiada para o xénero fantástico”, sinala Vilavedra, aludindo á longa tradición imaxinaria na literatura galega.
Para Vilavedra, a literatura infantil-xuvenil é un dos espazos onde mellor se canalizou a presenza contemporánea do fantástico na literatura galega. “Este é un público consolidado, no sentido de que hai unha demanda articulada” que aproveita, segundo Vilavedra, o boom do fantástico xenerado nos anos 80-90 na literatura galega. (…)”

Un investigador descobre unha obra de teatro inédita de Cunqueiro

Publicado o por

ArtigoÁlvaro Cunqueiro de Carme Vidal en Sermos Galiza:
“A letra inconfundíbel de Álvaro Cunqueiro é o indicador máis claro da autoría da obra de teatro titulada Alalá das Curuxeiras que o investigador Isidro Fernández ten no seu poder despois de adquirir a un particular o arquivo procedente da Falange de Mondoñedo. Trátase dun documento manuscrito en seis páxinas nas que se recolle unha obra teatral de carácter popular que podía ter sido escrita para a conmemoración dos Maios que nos anos trinta se estaban a recuperar na localidade.
“Está escrita polo puño e letra de Cunqueiro e iso é indubidábel. Aparece antecedida por unha páxina na que constan os personaxes e a música como anotación da propia obra que ía ser, segundo se sinala alí mesmo, interpretada no atrio da Igrexa dos Remedios”, sinala Isidro Fernández do documento que obra no seu poder.
Unha infantiña que está bebendo auga na fonte, un romeiro que vai ofrecido, a moza que perdeu a cita do pelo, o vello que sabe historias, o mozo que atopou a cinta e a vella moi vella son os personaxes cos que o autor constrúe unha historia que posíbelmente o autor creara para actores infantís.
“Calculo que a obra puido ser escrita entre 1930 e 1935 e o feito de estar no arquivo da Falange pode indicar que o escritor estaba baixo sospeita, que a súa casa fora revisada e moitos documentos requisados aínda que logo se “adaptara” ás circunstancias”, explica Isidro Fernández, dun feito que, de se probar, evidenciaría que no inicio do réxime o escritor, militante do PG, non era persoa de fiar para o franquismo.
“Trátase dunha obra de carácter popular na que a música que indica para a súa representación eran os romances A Francia partió la niña, O Conde Olinos, un alalá e unha muiñeira, e está escrita toda a man e en galego, lingua que Cunqueiro utilizaba xa nos anos trinta”, relata o investigador para quen a obra de Cunqueiro aínda non está pechada. “En Mondoñedo escribía en moitos lugares e continuamente aparecen novos documentos da súa autoría nos máis diversos arquivos persoais e oficiais”, valora este investigador que conta cun importante arquivo persoal con materiais autógrafos que van desde Iglesia Alvariño a López Ferreiro pasando por Álvarez Villamil ou Pardo Bazán con especial dedicación á historia do século XIX e ao movemento carlista, de singular relevancia no seu Mondoñedo onde quere que, no futuro, continúe o importante arquivo que vén atesourando nos últimos anos.”

Cuestionario Proust: Vítor Vaqueiro

Publicado o por

Desde Vítor Vaqueiroo blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Vítor Vaqueiro:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A constáncia, a paciência, a pontualidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– Por vezes, uma atitude amoladora, por mor da repetição de cousas já ditas.
5.– A súa ocupación favorita?
– A escrita, a leitura e a conversa.
6.– O seu ideal de felicidade?
– O que vivo no momento presente.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte da minha companheira.
8.– Que lle gustaría ser?
– O que sou.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na Galiza, com menos chuva.
10.– A súa cor favorita?
– Azul marinha, preta.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Não tenho grandes preferências florais.
12.– O paxaro que prefire?
– Tampouco não tenho grandes preferências ornitológicas, embora estarem agora os abutres na crista da onda.
13.– A súa devoción na prosa?
– Por ordem alfabética: Bernhard, Borges, Cunqueiro, Faulkner, Sebald, Valle.
14.– E na poesía?
– Com o mesmo critério: Hölderlin, Pessoa, Rosalía, Valente, Vallejo.
15.– Un libro?
– A morte de Virgílio, de Hermann Broch; Tirano Banderas, de Valle.
16.– Un heroe de ficción?
– Long John Silver, bucaneiro; Queequeg, arpoador.
17.– Unha heroína?
– Mãe Coragem.
18.– A súa música favorita?
– A do barroco, Bach sobre todo; também o blues: John Lee Hooker, B. B. King…
19.– Na pintura?
– Brueghel e Cézanne.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Maria da Fonte, “com as pistolas na mão, para matar os Cabrais que são falsos à nação”.
21.– O seu nome favorito?
– Não me desagrada Vítor.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A impaciência.
23.– O que máis odia?
– O arribismo, o oportunismo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Difícil: Francisco Franco? Augusto Pinochet? Richard Nixon? Há tantas!!
25.– Un feito militar que admire?
– Sem ser, nem de longe, um admirador do feito militar, diria que as batalhas da Pontesampaio e Dien Bien Phu polo seu caráter emancipador.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Não aspiro a possuir grandes dons. Fico satisfeito com o que tenho. Sou austero, não, obviamente, no sentido “popular” do termo.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sem dor e numas poucas horas.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– O que deriva do otimismo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Qualquer que não seja consequência da premeditação ou da ruindade.
30.– Un lema na súa vida?
– “Delimitação precisa de objetivos, decisão e confiança nas próprias forças.””

Ars dedicandi: Fermín Bouza-Brey

Publicado o por

DesdeFermín Bouza Brey o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
“Fermín Bouza-Brey naceu o 31 de marzo de 1901 en Ponteareas. Alí residía a familia de súa nai e alí pasou curto tempo ata que, sendo aínda neniño, marchou a Vilagarcía de Arousa, de onde era a familia paterna e onde pasou o resto da infancia e primeira mocidade.
Logo de cursar o bacharelato en Pontevedra e Ourense, chegou a Compostela, onde estudou Filosofía e Letras (sección Historia) e logo Dereito. Foi nese tempo cando comezou a actividade literaria e galeguista pública, que non abandonou nunca.
E tamén foi nesa época cando, xunto a outros amigos, asistiu aos faladoiros do Derby e o Español e coñeceu, entre outros, un mozo delgado e de longo nariz que viña dende Mondoñedo e facía versos: Álvaro Cunqueiro. Naceu alí unha amizade que continuou sempre e que aínda os houbo xunguir en común andaina nas xornadas da Real Academia Galega, á que ambos pertenceron.
Bouza-Brey tivo unha evidente querenza pola Galicia do Sur. Aos nosos irmáns lusos foinos coñecer con intensidade e cordialidade xa en 1931, ano no que recibiu unha bolsa do Centro de Estudios Históricos de Madrid para viaxar ata Portugal e ampliar coñecementos nos eidos da Prehistoria e a Arqueoloxía. A partir dese momento, estableceu con aquela terra unha fraterna admiración que o levou, en 1955, a publicar, en ortografía portuguesa, Seitura, poemario que apareceu na Coleccão 4 Ventos da Livraria Cruz de Braga cunha cuberta de Roby Amorim.
Fica aquí testemuña dun grande do neotrobadorismo a outro señor da nova poesía cancioneiril nesta dedicatoria estampada no que foi o volume testamentario do poeta e etnógrafo.”

ars_dedicandi_fermin_bouza_brey

Cuestionario Proust: Francisco Antonio Vidal

Publicado o por

DesdeFrancisco Antonio Vidal o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Francisco Antonio Vidal:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Introvertido.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Decencia.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Amizade.
4.– A súa principal eiva?
– Timidez.
5.– A súa ocupación favorita?
– Charlar cos amigos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Que o tempo sexa rendible.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ser arredado dos meus.
8.– Que lle gustaría ser?
– Científico.
9.– En que país desexaría vivir?
– Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Azul.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Chorima.
12.– O paxaro que prefire?
– Pardal.
13.– A súa devoción na prosa?
– Cunqueiro.
14.– E na poesía?
– Rosalía.
15.– Un libro?
– Cien años de soledad.
16.– Un heroe de ficción?
– Odiseo.
17.– Unha heroína?
– Ursula Iguarán.
18.– A súa música favorita?
– A Alborada de Veiga.
19.– Na pintura?
– A Venus do espello, de Velázquez.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Stephen Hawking.
21.– O seu nome favorito?
– Adrián.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Que se mollen sopas nunha fonte común antes de que se sirvan todos.
23.– O que máis odia?
– O engreimento.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– A revolución dos caraveis.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Capacidade de retentiva.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen ver vir á morte.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Reflexivo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Non deixes para mañá o que poidas facer hoxe.”

Cuestionario Proust: Xurxo Souto

Publicado o por

DesdeXurxo Souto o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xurxo Souto:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A capacidade de sorpresa.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A creatividade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada (a marabilla é que existan).
4.– A súa principal eiva?
– A falta de concentración (ou sexa, a preguiza).
5.– A súa ocupación favorita?
– Tocar cos meus amigos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Andar polo mundo a escoitar e a contar historias.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter a ninguén a quen lle contar esas historias.
8.– Que lle gustaría ser?
– Gaiteiro!
9.– En que país desexaría vivir?
– En Galiza. O único xeito de ser cidadán do mundo é comezar por coñecer a parte do mundo que temos diante do fociño.
10.– A súa cor favorita?
– Fanme falta todas.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A flor da pataca (descubrina grazas a Pepe Barro).
12.– O paxaro que prefire?
– O pardal vellouco, ou “gorripacho”, como dicía o meu avó.
13.– A súa devoción na prosa?
– Teresa Moure e Manuel Rivas.
14.– E na poesía?
– Luísa Villalta.
15.– Un libro?
– As crónicas do Sochantre, de Álvaro Cunqueiro.
16.– Un heroe de ficción?
– Adrián Solovio.
17.– Unha heroína?
– Pepa a Loba.
18.– A súa música favorita?
– Algunha repichoca de Béla Bartók, Faustino Santalices ou Erik Satie.
19.– Na pintura?
– Urbano Lugrís.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Mercedes Peón.
21.– O seu nome favorito?
– Icía e mais Manuela.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Polo de agora podo ir soportándoos todos.
23.– O que máis odia?
– O propio odio.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Por demodé e polo que nos rompen a cabeza con ela: Isabel, a católica.
25.– Un feito militar que admire?
– A Guerra de Troia (exclusivamente polas súas consecuencias literarias: a Ilíada, a Odisea, a Eneida…).
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O ouvido absoluto.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Despois de ter armado –e contado- unha boa historia.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Arramallado (isto é, asombrado, en galego de Corrubedo).
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A preguiza.
30.– Un lema na súa vida?
– Ti que me levas, eu que te axudo, ímoslle xuntos ao cabo do Mundo!”