Desde
Sermos Galiza:
“Lidia Gómez Martínez, nacida en Ordes e que se presentou ao concurso con 19 anos, é a gañadora da novena edición do Premio Biblos-Casa Grande do Bachao, fallado na tradicional cea literaria que no serán do 19 de xullo reuniu a máis dun cento de personalidades da cultura galega.
Estudante de terceiro de Filoloxía hispánica o ano que vén en Compostela, o xurado viu no seu proxecto “posibilidades de acadar unha novela de interese na medida en que a forza das personaxes protagonistas e a intensidade dos sentimentos que as moven transcendan o momento histórico no que se sitúan”.
O traballo premiado ten “os elementos necesarios para chegar a ofrecer un retrato singular dunha sociedade de tipo decimonónico, que ela concreta na relación dunha lavandeira compostelana coa súa patrona, a dona dunha curtiduría da Pontepedriña”. Así o decidiu o xurado, integrado pola gañadora da sétima edición do Biblos, Iria Morgade Valcárcel, ademáis de por Tucho Calvo e María Xosé Queizán.
Lidia Gómez Martínez “amósanos a distancia entre dous mundos moi arredados social, económica e culturalmente, cos seus soños e os seus medos condicionados pola opinión da xente. Pero o interese do argumento que debe ser desenvolvido nos vindeiros meses nace precisamente na imposibilidade de manter eses universos estancos, do obrigado contacto e as relacións nos terreos máis cotiáns da vida e dos sentimentos”, continúa sinalando o fallo do xurado. O premio á Colaboración Necesaria coa Cultura foi parar a mans de Narciso Luaces Pardo, quen rexenta canda a súa compañeira, Herminia Cobelo, o Museo Etnográfico de Meixido, en Ortigueira, o lugar onde reside a parella.”
Arquivos da etiqueta: Sermos Galiza
Agustín Fernández Paz dá pistas na rede sobre a súa próxima novela
Desde
Sermos Galiza:
“As máis de setecentas persoas que seguen a Agustín Fernández Paz na rede social twitter xa teñen noticia dalgúns dos elementos cos que un dos escritores máis lidos da nosa literatura está a construír a súa nova novela. O cosmonauta Yuri Gagarin, o home que protagonizou o voo ao espazo que hai máis de cincuenta anos fixo que Rusia se adiantara aos Estados Unidos na coñecida como carreira espacial, será un dos personaxes da nova novela do escritor, tal e como adiantou o narrador.
Fernández Paz comparte nas redes o apaixonante proceso de documentación no que, como el comenta, os datos van cadrando nunha “descuberta constante” no que “a actualidade parece xirar” arredor da novela. Desta maneira, o escritor faise eco da nova película estreada en Rusia sobre Gagarin ou a descuberta máis de 45 anos despois das razóns do sinistro no que o astronauta perdeu a vida. Segundo informacións recentes, Gagarin tería morto nun accidente de aviación a causa dunha imprudencia doutro piloto. A noticia aparece enlazada co comentario: “datos novos sobre un dos personaxes da novela que ando a escribir. Fascinan, estas reviravoltas do azar”. Canda o heroe soviético, Fernández Paz descúbrenos á primeira muller astronauta. Valentina Tereshkova, nacera o 6 de marzo de 1937 e subiu ao espazo en 1963; pode ser que apareza tamén na súa nova obra.
Se de Gagarin é de quen dá o escritor máis pistas e fai intuír unha presenza importante na trama do seu próximo título, Fernández Paz fai fitar aos seus lectores noutros datos que compoñen tamén o ambiente no que, posibelmente, se moverá a historia que nos conte en breve. “Documentándome sobre os anos sesenta para a novela”, comenta nun momento no que atopa un singular vídeo de Violeta Parra ou a historia do deportista Tommie Smith que nos Xogos Olímpicos de México en 1968 agachou a cabeza ao recoller a medalla mentres levantaba o puño cunha luva negra en protesta contra o racismo e apoio ao movemento Black Power. (…)”
Anxos Sumai gaña o Premio de Novela García Barros, con A lúa da colleita
Desde
Galaxia e Sermos Galiza:
“Hoxe fallouse na Estrada a XXV edición do Premio de Novela García Barros (Ken Keirades) que publicará, como é tradicional, a Editorial Galaxia. Nesta edición, resultou gañadora a obra de Anxos Sumai, A lúa da colleita.
Presentáronse un total de 21 novelas que tivo que avaliar un xurado composto por Inmaculada Otero Varela, Armando Requeixo Cuba, Luís Alonso Girgado, Carlos González de Lema Malvar e Carlos Loureiro Rodríguez (secretario).
A novela conleva, ademais da publicación na Editorial Galaxia, un premio de 9000 euros.
O xurado destacou que “é unha novela na que destaca o elaborado traballo de caracterización dos personaxes, nunha historia onde o cuestionamento da identidade e a alteridade se vencella coa memoria e o pasar do tempo. A trama propón fortes doses de intriga, simbolismo e unha arquitectura perfecta, de linguaxe moi visual, que arrastra os personaxes a finais inesperados, pero de implacable lóxica. Todo este mundo, moi cambiante, e recreado a través dunha prosa límpida, da depuración extrema que flúe limpa e imparablemente.”
Segundo se recolle en Sermos Galiza: “(…) Trátase dunha novela especial, de grande tensión narrativa” coméntanos, despois de anotar o grande esforzo que lle supuxo a escrita desta nova obra. “Transcorre nunha praia e é unha novela chea de luz, co mes de agosto e a Ría de Arousa como marco, na desenvocadura dun río. Está chea de sombras personais” afirma a escritora, feliz por un novo recoñecemento que se incorpora a súa sólida carreira narrativa. (…)”
Aparece unha primeira edición de Cantares Gallegos cun autógrafo, unha foto inédita de Rosalía e a resposta de Fernán Caballero
Desde
Sermos Galiza:
“O libro sae ao público desde un domicilio do seu propietario precisamente grazas á mostra aberta en Vigo. O propietario do exemplar visitou a exposición e decatouse da importancia do documento que tiña na casa, polo que se dirixiu ao presidente da Fundación Rosalía, Anxo Angueira, para estimar o seu valor. En poucas semanas, a Fundación Rosalía adquiriu o volume que está xa á vista pública na mostra de Vigo.
O volume descobre un texto descoñecido no que Fernán Caballero responde en carta datada o 25 de xaneiro de 1864 á dedicatoria de Rosalía de Castro. Anxo Angueira, no seu estudo dos distintos materiais, sinala como propietario orixinal do volume o escritor e amigo da infancia de Murguía, Ramón Segade, quen probablemente tería copiado a man o texto desde o seu orixinal, legando para a posteridade desta maneira un documento do que até o momento se descoñecía o seu contido.
A Fernán Caballero, pseudónimo da escritora Cecilia Böhl de Faber, Rosalía dedícalle os Cantares Gallegos e é agora, cando se cumpren 150 anos da súa publicación, cando se coñece a súa resposta. Segundo o texto manuscrito, con moita posibilidade polo escritor español Ramón Segade, Fernán Caballero chámalle á poeta “ruiseñor de Galicia” e, ao tempo que gaba a súa obra, chámalle a atención pola súa queixa polo trato que os españois dan aos galegos. Malia non se coñecer até agora esta “reprimenda” de Fernán Caballero, si se sabía da reacción de Rosalía, quen, en carta a Murguía sinala: “Fernán Caballero pórtase efectivamente como unha plebea, pero perdónollo”.
O exemplar inclúe unha imaxe descoñecida de Rosalía, da autoría de María Cardarelly, de quen xa se coñecía unha fotografía da autora. Este novo retrato tirado de perfil dunha Rosalía nova, con toda certeza na mesma sesión que o xa coñecido, incorpora unha nova imaxe ao pequeno álbum de fotos da autora máis relevante das nosas letras, o que fai aínda máis extraordinario o seu achado. A fotografía está datada arredor do ano 1863, no tempo da publicación do libro.
O extraordinario volume recolle aínda unha sorpresa máis, os únicos versos manuscritos pola propia Rosalía que se conservan de Cantares Gallegos, estampados no libro para agasallo do seu autor e asinados pola propia poeta. Pasa a facer parte o documento do tamén pequeno conxunto de autógrafos da poeta.
O exemplar cos distintos materiais que traía no seu interior incorporouse á mostra No principio foi o verso. Rosalía de Castro, aberta ao público na sede de Vigo da Fundación Barrié. Na páxina web da Fundación, alén de reproducións dos achados, pódese ler o estudo de Anxo Angueira sobre os materiais descubertos.”
A Casa-Museo Manuel María inaugúrase o día sete de setembro
Desde
Sermos Galiza e a Fundación Manuel María:
“Será unha xornada de homenaxe e festa a que o próximo día 7 de setembro abrirá a casa chairega na que naceu Manuel María, convertida xa en museo e sede da Fundación do poeta. A inauguración oficial da mañá terá continuidade nun xantar de convivio na carballeira de Santa Isabel, espazo de singular relevancia na obra e na biografía de Manuel María. Na tarde erá lugar na horta da casa o concerto colectivo no que se xuntarán grupos e cantantes que interpretaron poemas do autor da Terra Chá, unha cita histórica pola relevancia das agrupacións que compoñen o programa. Xurxo Souto presentará o concerto no que tamén intervirán poetas próximos a Manuel María.”
A SCD do Condado demanda apoio social para o Festival da Poesía
Desde
Sermos Galiza:
““Nom queremos renunciar às exposiçons, nim ao comboio de baixa velocidade, nim à música, nim à poesia, nim ao bar, nim a projectar as curtas do Festival de Cans, nim aos passa-ruas, nim à festa infantil” din desde a organización do máis antigo encontro poético do país para explicar que desta volta recorresen á plataforma verkami para acadar o seu financiamento.
Escollen a Desobediência como tema do Festival como un berro contra os recortes, contra os roubos que lle tiran ás persoas para sufragar os bancos, contra as decisións que abandonan a cultura de base para alimentar proxectos como a Cidade da Cultura.
A SCD do Condado chega neste 2013 ao seu corenta aniversario, entidade que, desde o 1981 leva organizando o Festival da Poesía, vinte e seis edicións dunha festa de poesía que é xa referencia pola súa longa historia. Desde sempre, o proxecto foi autofinanciado, botando man de cotas de socios, vendas ou algún pequeno subsidio, partidas que a crise mermou de maneira notábel, o que obriga agora a recorrer a que xente de fóra faga as súas aportacións para que o Festival continúe.
Para alén da música, o programa do Festival de Poesía inclúe actuacións de Mónica de Nut e Virxilio da Silva, O som da triga, Banda Hospitaleira do Minho, Sacha na Horta ou unha feira popular cultural e actividades infantís en dous días cheos de cultura. Persoas do mundo da cultura como Chus Pato, Brais González, Ramiro Ledo ou Samuel Solleiro apoian a través das redes o Festival de Poesía.
Máis de vinte cineastas confirman a participación no Proxecto Nimbos
Desde
Sermos Galiza:
“Cineastas como Margarita Ledo, Eloy Enciso, Oliver Laxe, Xurxo Chirro, Xacio Baño, Alfonso Zarauza, Ángel Santos ou Xan Gómez Viña responderon xa á chamada de Martin Pawley a través do blog Acto de Primavera e crearán nos próximos meses unha curta arredor de Nimbos de Díaz Castro no que promete ser un ambicioso proxecto audiovisual colectivo que implique, entre outros, a unha boa parte dos nomes do coñecido como novo cinema galego.
De máis de trinta convites enviados por Martin Pawley para participar no Proxecto Nimbos, máis de vinte persoas responderon en poucos días confirmando que entrarían a formar parte desta iniciativa que quer levar a obra de Díaz Castro ao audioviual a partir de pezas de autoría que teñan como referencia os versos do autor que será homenaxeado o próximo ano no Día das Letras Galegas.
Martin Pawley confesa que a idea de desenvolver un proxecto fílmico colectivo arredor de Nimbos venlle de vello e, de feito, abonda seguir as súas pegadas na rede para adiviñar a querenza que ten polo poeta de Guitiriz. Ocórreselle agora que a designación da RAG do seu nome para a homenaxe do próximo ano xunto coa conmemoración do centenario do seu nacemento é unha ocasión acaída para botar a andar esa vella idea que conta xa cun nutrido grupo de participantes.
A través do blog Acto de primavera e por medio de correos electrónicos, propúxolle aos creadores a iniciativa de elaboraren unha curta de entre un e cinco minutos asociada a un poema do libro. “Non se trata de ilustrar o poema en imaxes, en absoluto, senón de crear unha obra cinematográfica nova que naza da lectura do poema” sinala na carta. A liberdade creativa será plena e os promotores só poñen dúas condicións, o tempo e evitar o uso íntegro e literal dos poemas.
“O cariño e o apoio moral dos promotores” son os únicos recursos que reciben os participantes nunha iniciativa que carece de orzamentos mais que, mesmo así, está a ter tan boa acollida por parte de importantes nomes da nova creación audiovisual galega. Dentro duns meses comezarán a difundir os traballos a través de Acto de primavera e contan con que a maioría estean prontos antes do 17 de maio.”
O Freixo, Outes: XI Encontro de Embarcacións Tradicionais
Desde
Sermos Galiza:
“O Freixo. Un lugar onde levan máis de 200 anos a construír barcos. Chegou a ter máis de 40 estaleiros nos seus 14 quilómetros de costa. No Freixo (Outes), aínda hoxe seguen a facer barcos, aínda que fiquen xa só 3 estaleiros. Pois O Freixo (Outes) acolle do 11 ao 14 deste mes o XI Encontro de Embarcacións Tradicionais, un evento que cumpre este ano 20 anos de existencia. E xa está todo listo para gozar nese porto do marabilloso mundo da embarcación tradicional (e, tamén, a festa e da cultura)”.
Dentro do programa, que pode verse aquí, destacan as seguintes actividades literarias:
Venres 12
– 20:00 h. Recital de poesía no Náutico.
Sábado 13
– 19:00 h. Amarre das embarcacións:
Homenaxe aos carpinteiros de ribeira.
Recital de poesía mariñeira.
Xurxo Souto: “A comunicación na lusofonía é total, sen peneira algunha”
Entrevista
a Xurxo Souto en Sermos Galiza:
“Publicada no semanario Sermos Galiza por entregas, O Crânio de Castelao, á falta duns esclarecementos finais do coordinador Carlos Quiroga, chega a seu fin como unha experiencia única e singular da escrita dunha lingua común.
– Sermos Galiza (SG): Vostede pon o ponto final á historia do cranio de Castelao que andou por tantas mans. Como foi tomar parte nun proxecto literario colectivo?
– Xurxo Souto (XS): A experiencia tiña, por necesidade, que ser fascinante porque, como escritor, entras nun xogo literario a nivel planetario. Grazas á proposta de Carlos Quiroga xuntámonos empregando uns vimbios especialmente próximos, as palabras e a lingua que nos é común.
– SG: Como se deu o encontro con outros escritores de orixes tan diversas?
– XS: A relación foi intensamente cómplice. Aínda que sexan persoas algunhas delas non coñecidas persoalmente, nin demasiado próximos os seus contextos, partiamos de palabras íntimas, das palabras da tribo e, por iso, foi un proceso de comunicación total, “até o mango”, que dirían os de Malpica. Alén de prexuízos, de superestructura ideolóxica, de pensamento, xorde a realidade de comunicación total, sen peneira algunha. O que os poetas Jorge Guillén ou Uxío Novoneyra chaman o milagre da realidade. Comunicámonos de xeito pleno. (…)
– SG: Por que a nosa literatura non dá entrado en Portugal ou Brasil?
– XS: Damos entrado no ámbito da lusofonía! Diaria e constantemente. Se se mide en fama ou termos económicos os resultados non son grandes, mais tamén Portugal leva toda a vida intentando entrar no Brasil e non dá feito. Zeca Afonso non é coñecido no Brasil e Fausto hai pouco confesaba que nunca tocara alá. Nós non temos moita presenza comercial mais establecemos relacións persoais, e temos, por poñer un caso, experiencias no eido da música sensacionais como o encontro entre Manecas Costa e Narf ou Zé Cavaleiro e Uxía. Esa relación está máis presente do que pensamos.
– SG: Mais responde a esa vontade persoal de cada quen ou hai iniciativas institucionais tamén que contribúen a que iso aconteza?
– XS: Trátase dun encontro persoal e á vontade de cada quen. Diante da preguiza dos estados e das estruturas culturais de poder, compre reivindicar a outra parte, o outro discurso. Estámonos comunicando cada día nós, grazas ao poder das palabras e á intimidade das persoas que viven, ás veces, no cabo do mundo. (…)”
Pilar García Negro: “O Estatuto do 36 prohibía que se levase fóra o patrimonio cultural de Galiza”
Desde
Sermos Galiza:
“A Asociación Cultural Alexandre Bóveda da Coruña acolleu un acto de lembranza do primeiro Estatuto de Autonomía de Galiza, que cumpriu este mes o seu 77 aniversario. (…)
García Negro expuxo uns cantos exemplos da clarividencia daquela norma que sacou adiante “de forma heroica” o nacionalismo histórico. “Entre os puntos do Estatuto do 36 atopamos por exemplo a posibilidade de que se unan á administración galega as comarcas limítrofes que compartan características culturais ou xeográficas, algo agora totalmente prohibido. Ou en cuestións de lingua chega a superar á situación actual cando lexisla que se debe acreditar o coñecemento da lingua galega para acceder ao funcionariado”, indicou. (…) Outro exemplo da norma autonómica de hai 77 anos que a profesora trouxo á actualidade foi aquela que incluía o texto e segundo a cal “non se podía levar fóra de Galiza o noso patrimonio cultural”, circunstancia ben distinta ao que pode suceder co legado artístico que actualmente está en mans de Novagalicia Banco -e que antes pertencía ás caixas- e que previsibelmente fique en mans alleas logo da inminente venda da entidade. Así mesmo, no Estatuto do 36 tamén se contemplaban fórmulas de profundidade democrática, cuestión na actualidade moi vixente ante as demandas nese sentido de diversos movementos. “Calquera lei que saíse da Asemblea Galega, o Parlamento, tería que ser sometida a referendo se así o pedía o quince por cento do censo”, apuntou García Negro. (…)”
