Arquivos mensuais: Xaneiro 2014
Compostela: Voces a Castelao
A Fundación Castelao celebra o martes 7 de xaneiro, no Panteón de Galegos Ilustres (San Domingos de Bonaval), en Santiago de Compostela, o acto Voces a Castelao, polo LXIV cabodano da morte (en 1950) de Daniel Castelao.
O programa é o seguinte:
– Saúda de recepción ao acto.
– Música de Raúl Galego: O gaiteiro nubeiro.
– Voces acompañadas polas músicas de Mini e Mero:
* Lorena Rei.
* Sofía Sánchez-Brunete Facal.
* Génesis Andreina Toárez Rosado.
* Carlos Negro.
* O Leo.
* Antía Otero.
* Anabel Montouto.
* Marcos Borrageros.
– Clausura o acto o presidente da Fundación Castelao, D. Carlos Mella Villar.
Cuestionario Proust: Pedro Feijoo
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Pedro Feijoo:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Dubitativo, creo. Ou non. Bueno, si. Non, agarda. Si. Non. Mmm, non sei.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bonhomía.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que estean aí, que non é pouco…
4.– A súa principal eiva?
– Teño tantas e tantas, que nin para escoller unha me podo poñer de acordo…
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ter con quen compartir a vida.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non ter con quen compartir a vida.
8.– Que lle gustaría ser?
– De momento estou en prácticas, e aínda vou cun «L» ás costas, pero algún día gustaríame ser escritor.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nunha ponte entre Galiza e Cataluña.
10.– A súa cor favorita?
– Todas as que amosa o mar.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Unhas que crecen no noso xardín de Cabrera de Mar, que non sei como se chaman, pero que arrecenden a sugus de laranxa…
12.– O paxaro que prefire?
– Todos os anos, coa chegada da primavera e desde xa non recordo cando, viña visitarnos unha parella de bubelas. Estou seguro de que sempre era a mesma parella. O ano pasado só veu un dos dous paxaros. E entón decateime de canto, de cantísimo, me gustaban eles, os dous paxaros xuntos. Nunca máis volveu máis que un.
13.– A súa devoción na prosa?
– Suso de Toro.
14.– E na poesía?
– Rosalía, por suposto
15.– Un libro?
– Só un!? Pero iso pode facerse!!!???
16.– Un heroe de ficción?
– Alvy Singer.
17.– Unha heroína?
– Non, grazas. Era un vicio moi feo, e agora estouno deixando.
18.– A súa música favorita?
– Aquela que no seu momento me fixo vibrar, chorar de emoción, saltar, berrar.
19.– Na pintura?
– Titanlux.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Coa que está caendo, evidentemente todas e cada unha das persoas que seguen adiante coas súas vidas, máis alá de todo o que contra eles pretenda facer este desencanto masivo e omnipresente que nos quere sitiar.
21.– O seu nome favorito?
– Benigno (e se vén acompañado de «Extirpable», mellor que mellor…).
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Que me fagan máis de vinte e unha preguntas…
23.– O que máis odia?
– Non, home. O odio é un sentimento demasiado pesado, ocupa moito, cansa, e inda por riba non adelgaza. Odiar non compensa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera das moitas que non souberon ver a grandeza humana. E o Coronel ese do Kentucky Fried Chicken, tampouco vaias pensar que este me cae demasiado ben, sempre con ese risiño nos beizos… De que raio está a rir o tipo este?
25.– Un feito militar que admire?
– Que aínda sigan pensando que a súa «Intelixencia (Militar)» existe. Iso si que é moral, rapaces…
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Mmm, creo que era unha boa memoria, pero agora non o lembro…
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– A Virxe! Pero non eramos amigos? Co ben que iamos…
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A tristura disimulada baixo un torrente de respostas máis ou menos simpáticas.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Non facéndolle mal a ninguén, todos.
30.– Un lema na súa vida?
– Ad astra per aspera.”
Taboleiro do libro galego (XVIII), por Ramón Nicolás
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Derradeira entrega deste ano do Taboleiro do libro galego que recolle, segundo os datos obtidos dalgunhas librarías galegas, as novidades editoriais máis vendidas en lingua galega ao longo do mes decembro. O meu agradecemento, nesta ocasión, ás seguintes librarías: Biblos, Casa do Libro de Vigo, Torga, Couceiro, Andel, Aira das Letras, Pedreira, Á lus do candil, Carricanta e Libros para Soñar.”
NARRATIVA
1º-. A memoria da choiva, de Pedro Feijoo, Edicións Xerais.
2º-. Vento e chuvia. Mitoloxia da antiga Gallaecia, de Manuel Gago e Manel Cráneo, Edicións Xerais.
3º-. Matarte lentamente, de Diego Ameixeiras, Edicións Xerais.
4º-. A lúa da colleita, de Anxos Sumai, Editorial Galaxia.
5º-. Acordes náufragos, de Antón Riveiro Coello, Editorial Galaxia.
6º-. Cadeas, de Xabier López López, Edicións Xerais.
POESÍA
1º-. Eu violei o lobo feroz, de Teresa Moure, Através.
2º-. Dos tempos sombrizos, Daniel Salgado, Xerais.
3º-. Caderno do Nilo, Cesáreo Sánchez Iglesias, Xerais.
4º-. Ningún precipicio, de Olalla Cociña, Toxosoutos.
5º-. Presente continuo, de María Reimóndez, Xerais.
ENSAIO-TEATRO
1º-. Historia de Galicia, Anselmo López Carreira, Edicións Xerais.
2º-. Exhortación á desobediencia, Xosé Manuel Beiras, Laiovento.
3º-. O valego, de Xosé-Henrique Costas, Edicións Xerais.
4º-. Outra idea de Galicia, de Miguel Anxo Murado, Debate.
INFANTIL-XUVENIL
1º-. Ámote, Leo A., Rosa Aneiros, Edicións Xerais.
2º-. Caídos do mapa 1. O comezo, de María Inés Falconi (tradución de Rafael Salgueiro), Sushi Books.
3º-. O cullarapo Croque, de Miguel Ángel Alonso Diz e Luz Beloso, Nova Galicia Edicións-A porta verde do sétimo andar.
4º-. O elefante branco, de Xesús Fraga, Tambre.
ÁLBUM ILUSTRADO
1º-. Pan de millo, de Migallas, Kalandraka.
2º-. Toc Toc, de Pablo Díaz, ilustracións de Nuria Díaz, Galaxia.
3º-. A pantasma da casa da Matanza, de Miro Villar, ilustracións de Xosé Cobas, Biblos.
4º-. A nena e o grilo nun barquiño, de Magín Blanco, Fol Música.
5º-. Os Bolechas fan unha banda, de Pepe Carreiro.
BANDA DESEÑADA
1º-. Astérix e os Pictos, René Goscinny (autor), Albert Uderzo (ilustrador), Jean-Yves Ferri (autor), Didier Conrad (ilustrador), Xavier Senín e Isabel Soto López (tradutores), Edicións Xerais.
2º-. Ardalén, de Miguelanxo Prado, El Patito Editorial.
3º-. Historias de Icía e avoa, de Sabela Arias, Asociación Cultural Eira Vella.
OUTROS
1º-. CoraSons, colectivo CoraSons, Kalandraka.
2º-. Cartas que veñen e van, Susa Herrera/Mamá Cabra, Primerapersona.
Manuscritos: Uxío Novoneyra (VII)
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica.
Cuestionario Proust: Francisco Castro
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Francisco Castro:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Teimosía e capacidade de traballo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A súa capacidade para rir.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que me queiran a pesar de min mesmo.
4.– A súa principal eiva?
– Que me custa moito aceptar que as teño.
5.– A súa ocupación favorita?
– O meu fillo e a miña filla.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Deitarme cada noite sabendo que aproveitei o día.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
– Quen son.
9.– En que país desexaría vivir?
– No que vivo. En Galicia.
10.– A súa cor favorita?
– Roxo.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Non son moi de flores…
12.– O paxaro que prefire?
– A cacatúa. Por iso de ter con quen falar.
13.– A súa devoción na prosa?
– Borges, Roth…
14.– E na poesía?
– Celso Emilio Ferreiro.
15.– Un libro?
– Calquera dos da miña colección dos Beatles.
16.– Un heroe de ficción?
– Supermán.
17.– Unha heroína?
– Supergirl.
18.– A súa música favorita?
– Rock and roll.
19.– Na pintura?
– A miña filla de cinco anos.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Gandhi.
21.– O seu nome favorito?
– Francisco, por suposto.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A prepotencia.
23.– O que máis odia?
– Os prepotentes con impunidade.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Francisco Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Ningún. Estou ben como son.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Na cama. Pero non durmindo. Ti xa me entendes. E de vellísimo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Alegre.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que nacen do entusiasmo.
30.– Un lema na súa vida?
– Téntao de novo.”
Os Vilares: a terra baixo a poesía de Díaz Castro
Artigo de Marcos Pérez Pena en Praza:
“Todo comeza con Manuel María. “Aló polo ano 93 eu estaba na organización da Romaría Labrega da Chaira e fixéramos unha exposición de fotografías antigas da parroquia. Viñera Manuel María inaugurala e dixo que todo aquilo estaba moi ben, pero que había que completalo cunha pequena historia sobre a parroquia, porque é unha parroquia que tiñan certas peculiaridades. E, dese xeito, encomendoume dalgún modo o facelo”. Fala Pastora Veres, que ultima un libro sobre a parroquia dos Vilares, en Guitiriz, o lugar no que creceu e viviu Xosé María Díaz Castro.
De seguro que o autor de Nimbos será un dos protagonistas deste ano 2014 que comezaremos en poucas horas, e ao igual que noutras ocasións estes meses serán unha boa oportunidade para afondar en todos os aspectos que conforman a súa obra e que definiron a súa vida. E poucos tan importantes como a terra que pisou e a paisaxe que mirou: a parroquia dos Vilares. “Estívenlle dando voltas, falando con veciños, pero fun deixando o tema. Sempre tiña aí ese tema, e este ano, aproveitando a celebración da Letras, decidín sacalo adiante”, comenza Veres, que lembra que o propio Manuel María salientara naquel encontro que “era unha parroquia que ía dar que falar, referíndose precisamente ao tema de Díaz Castro e das Letras, pois supoñía que nun futuro sería homenaxeado”.
Porén, Os Vilares: Lareira de soños é moito máis ca un libro de textos e fotografías sobre a parroquia. O proxecto complétase cun documental en preparación, a cargo de Cibrán Tenreiro, que ao igual que a publicación, verá a luz nos vindeiros meses. Un e outro traballo recollen as imaxes das aldeas e da paisaxe, e tamén a voz dos veciños que habitan o lugar: “Cada veciño ara o seu rego para facer dos Vilares a Terra Sucada, sementada e traballada nas miles de páxinas que podería ter cada libro e cada vida. Sabemos que Os Vilares e Guitiriz van ser no ano 2014 o centro da cultura e as letras galegas pola homenaxe que o mundo rendirá ao indixena parroquiano Xosé María Díaz Castro. Independentemente da merecida dedicatoria ao poeta chairego, a contorna do seu nacemento e crianza merece tamen proxectarse ao coñecemento dos que alí nunca estiveron nin saben”. (…)”
Ribadeo: presentación de Cadernos Ribadenses. Especial Letras de Ribadeo
Este novo número dos Cadernos Ribadenses tenta ser unha mostra do querer literario da xente que vivimos neste curruncho ou que temos relación con el. Nel hai traballos de escritores e escritoras recoñecidos xunto con outros que teñen pouco publicado ou mesmo nunca o fixeran, e aos que animamos a darse a coñecer participando nesta publicación. Tamén fan a súa achega desde o mundo da ilustración e da fotografía persoas vinculadas dun ou doutro xeito a Ribadeo e que gozan xa de notoria experiencia no mundo da imaxe.
Con poemas ou relatos curtos colaboran Eva Moreda, Iván Reymóndez, Celia Castro, Tania Penabad, Alba López, Toni Deaño, Farruco Graña, Víctor Villar Caamaño, Paloma Díaz, Carmen Rodríguez, Arturo Mogo, Rosa Mª Saborido, Primi Nécega, Silvia Murias, Xosé Carlos Rodríguez Rañón, Pablo Villapol e Xavier Rodríguez Baixeras. Roberto Martínez (ilustración) e Javier Peña Monjardín, Belén Pérez Teijo, José Mª Álvarez e David Ribas Pena (fotografía) poñen imaxe a este Especial Letras de Ribadeo.