O martes 17 de xuño, ás 20:30 horas, no Café Ferlós (Praza da Mahía, 5), de Bertamiráns (Ames), a Libraría Lenda e Edicións Xerais presentan o libro Chovida do ceo, de Alfredo Conde. No acto, xunto ao autor, participan José A. López Silva e Manuel Bragado.
Arquivos mensuais: Xuño 2014
Conclusións do encontro Galeusca editores, do 13 xuño de 2014
Os editores en lingua catalana, galega e euskera reuníronse en Igeldo os dias 11, 12 e 13 de Xuño nos encontros GALEUSCA de editores, organizados pola Euskal Editoreen Elkartea, en colaboración coa Associació d’Editors en Llengua Catalana, a Associació d’Editors del Pais Valencià e á Asociación Galega de Editores. Os editores en Galeusca, que aglutinan a 185 empresas editoras, cuxa producción anual se achega aos once mil títulos nas tres linguas, chegaron durante as xornadas ás seguintes conclusións:
1. Estamos preocupados pola evolución descendente do mercado e reivindicamos a nosa aportación ao sostemento da diversidade cultural fronte ás tendencias uniformizadoras do goberno do Estado español.
2. Nese senso, reclamamos unha colaboración máis decidida das Administracións públicas. A experiencia está a demostrarnos que son posibles incrementos dos orzamentos públicos compartindo riscos co sector editorial.
3. A edición dixital require dun novo marco legal e unha concienciación social que permitan a xerazón dun modelo de negocio sostible.
4. Compartimos que os diferentes modelos de préstamo dixital que se están a pór en marcha marcha por parte das redes de bibliotecas públicas deben ser acordados co noso sector e avaliados períodicamente. Tamén consideramos que os recursos públicos deben destinarse principalmente á adquisición de contidos.
5. Consideramos que non hai cultura sen tradución. Constatamos que existe un déficit na incorporación da literatura universal ás nosas linguas. A publicación de traducións require dun apoio decidido das Administracións, co fin de poder ser editadas en condicións de igualdade competitiva.
6. O estímulo da lectura debe ser a orixe e principal esforzo dos poderes públicos, fomento que debe centrarse na creación de hábito lector a partir da escola, e no apoio ao sector editorial e libreiro.
7. É imprescindible a implicación de todos os sectores que interveñen na cadea de valor do libro, no diálogo coas Administracións públicas para conseguir políticas culturais eficientes. Constatamos e lamentamos que, nalgúns territorios, as políticas lingüísticas afectan negativamente á edición na lingua propia, e esiximos que iso sexa corrixido.
Francisco Castro, da Asociación Galega de Editores; Izaskun Arretxe, da Asociación de Editores en Lingua Catalana; e Jexuxmari Mujika, da Asociación de Editores en Lingua vasca.
Explotados, de César Carracedo, obtén o galardón do Xurado do Premio Diario Cultural de Teatro Radiofónico
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“O xurado do oitavo Premio Diario Cultural de Teatro Radiofónico decidiu por maioría outorgar o galardón desta edición á obra Explotados, escrita por César Carracedo; mentres que, o premio da Audiencia recaeu en A primeira vez, de Carmen Blanco Sanjurjo.
Da obra premiada, o xurado subliñou “o uso da linguaxe radiofónica, a capacidade para crear imaxes, o ritmo e o tratamento dun tema de actualidade en clave de comedia de compromiso”. Explotados recrea as negociacións entre un detective da policía e un secuestrador pechado nunha oficina do Inem. A precariedade laboral e o paro son os asuntos centrais desta comedia social que, na adaptación radiofónica realizada por Cristina Domínguez, interpretaron César Goldi, Machi Salgado, Mónica García, María Llanderas e Aaron Gómez Gallego, coa realización técnica de Chus Silva. (…)
O xurado desta edición do Premio de Teatro Radiofónico estivo formado pola directora e docente na ESAD Cristina Domínguez; o crítico de teatro, Camilo Franco; a docente na ESAD e crítica de teatro, Inma López Silva; Gloria Ferreiro, xefa de Programas da Radio Galega, e Ana Romaní, directora do espazo radiofónico Diario Cultural.
En total, 48 obras se presentaron a esta oitava edición, organizada pola Radio Galega coa colaboración da Secretaría Xeral de Cultura, que patrocina o certame. O galardón pretende fomentar a escrita de textos dramáticos para a radio, facilitar o diálogo entre a dramaturxia contemporánea e o medio radiofónico, divulgar a escrita teatral galega e contribuír á recuperación desde unha perspectiva contemporánea do xénero de teatro radiofónico.”
Luz Darriba gaña o premio no Certame de Relatos sobre a Igualdade
Desde Sermos Galiza:
“A artista Luz Darriba gañou o primeiro premio do Certame de Relatos pola Igualdade, que no mediodía se deu a coñecer no Pazo de San Sadurniño, nun certame no que Pitusa Arias se alzou co segundo premio por un relato “cargado de sensibilidade, que toca os cinco sentidos e que reflicte en pouco máis dun folio a sensación de indefensión dunha nena”, segundo explicaron as integrantes do xurado, que tamén indicaron que “a decisión foi moi axustada pola calidade impresionante dos relatos presentados”.
En categoria xuvenil premiáronse os traballos de Carla Leire e Lorena Freixeiro, mentres que en infantil seleccionáronse os de Educación Primaria do Colexio Monte Caxado das Pontes e o de Iria Cendán, que tamén se entregaron nunha gala na que asemade participou Helena Villar Janeiro presentando un poemario.”
Radiocrítica do 09-06-2014, por Armando Requeixo
Desde o blogue de Armando Requeixo, Criticalia:
“Velaquí unha nova Radiocrítica emitida o luns día 9 de xuño en Ames Radio (107.2 FM, agora accesible on line aquí). Nesta ocasión falei con Juan Luis Silva sobre Estrela do norte, de Luís Rei Núñez (I, 00:47); Onde viven os monstros, de Maurice Sendak en tradución de Xosé Manuel González (I, 6:27), Contos peregrinos, de Pedro Miguel Rocha (I, 11:50 e II, 0:00) e a Poesía galega, de Eloy Luis André en edición de César Camoira Vega (II, 5:30).”
Cuestionario Proust: Fernando M. Cimadevila
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Fernando M Cimadevila:
«1.– Principal trazo do seu carácter?
– O humor (advertidos quedades lectores de cuestionarios).
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A boa calidade, por desgraza as persoas non veñen con selos de garantía.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Non moito, que lles vou pedir… xa bastante fan con aturarme.
4.– A súa principal eiva?
– A falta de eivas, ou o ignorar as mesmas.
5.– A súa ocupación favorita?
– Durmir! Talvez soñar!
6.– O seu ideal de felicidade?
– Ese punto onde estás a piques de acadala pero sempre vai un paso por diante túa.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Prefiro non pensar a resposta, non vaia atraela.
8.– Que lle gustaría ser?
– Algo máis novo, algo máis alto, algo máis guapo… o normal.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na Comarca (Terra Media), comendo, bebendo e traballando coas mans.
10.– A súa cor favorita?
– Varía segundo o cartucho que se esgota antes da impresora. Pero o ciano me relaxa.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A que medra libre no campo.
12.– O paxaro que prefire?
– Os “cento voando”, son moi de quimeras.
13.– A súa devoción na prosa?
– Eu non devociono, prefiro que me cegue o resplandor a vivir baixo a sombra de outros. Pero admirar admiro a moitos, a todos aqueles que escriben con sinceridade, con aprecio ás historias e aos personaxes, os que viven e aman os seus libros e se afastan da pretensiosidade e dos ditados da industria.
14.– E na poesía?
– Non son lector de poesía. Como músico (vocalista) a miña poesía é a música, e a forza das palabras reside na harmonía de ambas as dúas disciplinas.
15.– Un libro?
– O Hobbit, un conto para adultos que nos devolve o fogar perdido.
16.– Un heroe de ficción?
– Gandalf: poderoso, sabio, vai e ven cando lle peta, e fai e desfai ao seu antollo.
17.– Unha heroína?
– Eu non son de drogas, algo de café no almorzo, máis nada.
18.– A súa música favorita?
– Rock e metal, nas súas múltiples fusións. Guitarras grosas e contundentes.
19.– Na pintura?
– No apartado pictórico son moi de banda deseñada, tamén nas súas múltiples variantes, nos últimos anos moi de álbum europeo e novela gráfica.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– As nais en xeral, en especial a miña… santa paciencia!!!
21.– O seu nome favorito?
– Non teño moito onde escoller, os meus pais só me puxeron dous: Fernando e Manuel, polos meus avós, así que me quedo con ambos.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Os que non predican co exemplo.
23.– O que máis odia?
– Madrugar, indubidablemente.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Prefiro reservar o meu desprezo para aqueles que aínda a están a escribir. E nestes tempos que corren rífanse os candidatos.
25.– Un feito militar que admire?
– Os tratados de paz e en segundo lugar os armisticios.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Voar, a ver quen di o contrario.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Acadando a inmortalidade.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ese que cando nos preguntan “que tal?”, respondemos “imos tirando”.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que non entrañan malicia.
30.– Un lema na súa vida?
– Ama, soña, escribe.”
Cesáreo Sánchez Iglesias: “A poesía permite chegar ás capas máis profundas do que ves e sintes”
Entrevista de Carme Vidal a Cesáreo Sánchez Iglesias en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): Caderno do Nilo evoca, pola viaxe e a descuberta das raíces culturais, o percorrido polos camiños históricos do noso país de O rumor do distante.
– Cesáreo Sánchez Iglesias (CS): Só é posíbel escribir este libro e entrar con nudez e humildade noutra cultura se un percorreu xa a propia, se ten os alicerces fondamente chantados na propia cultura. Só así se abrirá o camiño para ir tamén á propia soidade. Finalmente, é aí onde conduce toda viaxe, ao centro da propia soidade.
– SG: Na viaxe e no libro, atópase coa inmensa cultura e historia que atesoura o Nilo. Esa é a realidade que quixo reflectir nos seus poemas?
– CS: Achegueime, de maneira especial, á natureza humanizada, aos monumentos que volveron ser natureza anónima. As cidades, ao seu xeito, nacen, viven e morren como seres humanos. As marxes do Nilo son un grande patio de viciños e ao mesmo tempo forman parte da sacralidade do territorio. Que o río fose expropiado da súa divindade, que non se lle permita ter crecidas, significa tamén que o propio río volve ser unha natureza derrotada. Por iso permite un diálogo moi humano. Ao tempo, é un ser vivo, con hortas nas súas beiras, no linde do deserto, sen dúbida, o territorio máis fondo de reflexión posíbel. A nosa terra é moi fértil, humanizada, e iso atopámolo nas beiras do Nilo, non no deserto. Alí o concepto de noite e tamén de luz son distintos, producen certo desamparo. No alto Nilo estamos noutro hemisferio, as estrelas xa non son as mesmas que vemos todos os días e o concepto de soidade multiplícase. (…)
– SG: Esa referencia á historia e ás expresións artísticas fan que a súa sexa unha poesía culturalista?
– CS: Os alicerces culturais están aí mais non gosto da erudición na poesía, só as referencias necesarias como elementos de humanización, o arredor cultural do propio poema. Gusto que os libros teñan biografía. Vivín a transformación que a viaxe produciu en Flaubert ou Paul Klee e sentinme atraído polo efecto de oriente, do Nilo na súa obra. Levo décadas buscando a Safo polo Mediterráneo e o Exeo, tentando entender como é posíbel que hai dous mil anos nacera unha poesía que semella recén escrita.
– SG: Por que esa experiencia se transforma en poesía e non noutra fórmula de caderno de viaxes?
– CS: É a miña forma de comunicarme co mundo, unha forma de coñecemento. Pola poesía podes chegar á alma das cousas, ás capas máis fondas do que ves e sentes. Para min é a maneira de entrar no profundo do ser humano. A comunicación que se establece cos que len dáse nun territorio interior.
– SG: Río, memoria, silencio… hai conceptos que na súa poesía son recorrentes.
– CS: A relación do ser humano coa natureza tamén determina a memoria. A miña poesía procura buscar nas capas máis profundas, tamén como a memoria, como forma de ir ao lugar primeiro. Ao meu ver, as poéticas non son únicas, son a suma de poéticas. Na nosa propia realidade, a historia e a memoria teñen moita relevancia, son determinantes para coñecer o que somos.”
Boborás, Carballiño: entrega dos Premios Antón Losada Diéguez 2014
Rianxo: presentación de Nimbos. Cáliz fervendo!
O venres 13 de xuño, ás 20:30 horas, no Salón de Actos do Auditorio de Rianxo, preséntase Nimbos: Cáliz fervendo!, caderno XXIX do Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades, con Xosé Luís Axeitos, Armando Requeixo, Luís Cochón e Luís Alonso Girgado, introducidos por Adolfo Muíños.
Xosé Estévez: “Xosé María Díaz Castro: poeta da lus, con querencias vascas”
Desde Galego en Euskal Herria:
“Como xa vos anunciamos no seu día, o Centro de Estudos Galegos da UPV/EHU celebrou as Letras Galegas cun completo programa de actividades entre as cales salientaba a palestra impartida por Xosé Estévez, sen dúbida un dos máximos referentes da cultura galega en Euskal Herria desde hai xa varias décadas. Baixo o título Xosé María Díaz Castro: poeta da lus, con querencias vascas, o historiador quirogués (asentado desde hai anos en Oiartzun) abordou a vida e a obra do poeta homenaxeado pola Real Academia Galega neste ano 2014, mais concedéndolle unha especial atención aos vínculos (familiares, mais non só) que unían fondamente a Díaz Castro coa terra e coa cultura vascas. Desde logo, Xosé Estévez é unha das persoas máis capacitadas para falar destes aspectos, e de aí que sexa para nós un auténtico honor poder publicar neste blogue o texto íntegro (con algunhas mínimas correccións lingüísticas) da súa intervención na Faculdade de Letras de Vitoria-Gasteiz. Un texto extenso e detallado, cunha minuciosidade e un respecto polas fontes que fala ben ás claras da calidade de Xosé Estévez como historiador. Un texto, en definitivo, moi recomendábel, e que esperamos que vos resulte de proveito. (…)
O texto completo pódese ver aquí.”