Entrevista
de Carme Vidal a Francisco Castro en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): En Tes ata as 10 percíbese a intención do autor de amarrar na lectura.
– Francisco Castro (FC): É unha novela que, ademais de pretender contar moitas cousas, quere atrapar, reivindicar o pracer da lectura, collerte moi forte e que continúes a ler, sorprendendo e dando reviravoltas argumentais.
– SG: A construción do misterio e a súa resolución obriga a afondar na estrutura da novela?
– FC: En toda a súa escrita tiven moi presente a arquitectura interna. Foi como xogar unha partida de póker na que ti controlas os ases que, ás veces, están debaixo da manga. Neste libro hai dúas cousas que fixen por vez primeira, escribir en primeira persoa que, sendo este o meu título 21 aínda nunca experimentara e do que me decatei cando puxen o punto e final e, en segundo lugar, é a primeira vez que escribo unha novela cun esquema ao lado, vixiando as tripas internas, con esa arquitectura que precisaba para conseguir ese efecto de atrapar coa intriga. Dalgunha maneira, neste libro está o que lin e o que escribín. É unha novela que lin e revisei catro, cinco, ou seis veces todas e cada unha das frases. Quería que tivese unha engranaxe que fora unha máquina de enganos, a sedución lectora. (…)
– SG: Vintecinco anos de escrita e vinteún libros deixan á vista unha grande paixón pola literatura.
– FC: Supoñen vida. Eu son literatura, son escrita, comunicación, a necesidade de dicir, de non calar nunca, de inventar. Estou certo de que se quedara inmobilizado estaría ditando historias. É unha pulsión. Os rapaces nos centros de ensino pregúntanme, por que escribes? Eu respondo dicindo que é un intento de comunicarme e transcender o tempo. Os creadores buscamos iso, comunicarnos cos nosos contemporáneos e transcender o tempo. Agardo que dentro de cen anos me poida comunicar con alguén a través da miña obra. (…)
– SG: Vostede é, nese sentido, dos escritores máis activos. Por que participa tanto de encontros en centros de ensino?
– FC: Doulle unha importancia fundamental á visita a centros escolares, clubes de lectura e demais espazos nos que se establece un contacto co lector. Nós non podemos ser como Hölderlin e pontificar, temos que enchouparnos na lama e facer pensar. (…)”
A Coruña: Palabras na rede, obradoiro impartido por Estíbaliz Espinosa
Palabras na rede 
é un obradoiro, dirixido por Estíbaliz Espinosa, que propicia un espazo e un momento para ver en común e traballar contidos en soporte dixital, con especial incidencia na literatura online.
Concibido como unha primeira introdución a textos en rede, vai orientado a persoas con curiosidade nese eido, con competencias básicas de internet, que queiran abrir un blog, tumblr ou, simplemente, coñecer outras fórmulas literarias.
Obxectivos:
– Ver a rede como un grande colector de textos, mais tamén como un xerador de contidos.
– Aprender a crear e personalizar un blog propio [Wordpress].
– Rede social: twitter como ferramenta de comunicación, espallamento e creación de textos mínimos.
– Literatura dixital: revistas, curators, novos soportes de poesía e relato.
Contidos:
O obradoiro consistirá na introdución aos contidos en web,con especial atención aos contidos literarios dixitais e ás ferramentas que fornece a rede para desenvolver a escrita neste contexto.
Datas: todos os martes entre o 24 de febreiro e o 9 de xuño de 2015.
Horario: de 19:00 a 21:00 horas (30 horas en total).
Lugar: Aula Net da Universidade Sénior.
Prezos: 35€ comunidade universitaria da UDC (25€ en segunda matrícula), persoas desempregadas e xubiladas / 55€ público xeral (45€ en segunda matrícula).
Créditos solicitados: 2 créditos libre elección (plans antigos), 1 crédito recoñecemento (plans novos).
Participantes: máximo de 20 persoas.
O prazo de matrícula e pagamento comprende desde o día 2 ao 16 de febreiro. Pode facerse directamente nesta plataforma en liña.
Máis información en:
NORMAL. Espazo de intervención cultural da UDC. Paseo de Ronda 47, A Coruña.
TF: 981 167 000, extensión 4502 Mail: info@istoenormal.org
A noite do império minuto, por Eli Ríos
Artigo
de Eli Ríos na Plataforma de Crítica Literaria A Sega:
“En A noite das mulheres cantoras, de Lídia Jorge, a protagonista Solange de Matos conta en primeira persoa o proxecto de criar un grupo musical nos anos oitenta en Portugal. Apocalipse, que así se chama a banda de mulleres cantoras, pretende deixar de lado a canción lusitana tradicional e achegarse á “música para ver” con ritmos pop e letras sinxelas. Recorda, 21 anos despois, Solange, ese momento no que soñaban cos seus quince minutos de gloria. E as lembranzas van e veñen: axugan o pasado co presente e o futuro. Bambeando entre 1998 e 2009, Lídia Jorge quebra a linearidade do tempo narrativo, maxistralmente, xerando unha espiral que, nas continuas idas e voltas ao pensamento, nese instante en que se enuncia como no xa enunciado, revira unha e outra vez. A autora móstranos que, para comprender o paso do tempo, precisamos ter a mente esperta porque, no século XXI, entramos no “império minuto”. Ese no que os “os momentos de tal modo concentrados que, ainda que ocupassem mais de meia hora, na percepção da assistência, cada prestação deveria não durar mais que um segundo”(p. 15). E nesta articulación perfecta dos tempos, que só é capaz de conseguir Lídia Jorge, a construción das personaxes enxerga unha solidez que unicamente no final, con todas as pezas do quebracabezas no lugar exacto, nos permite comprender que a esta narrativa non lle sobre nin lle falta unha coma. (…)”
Manuel Núñez Singala: como querer ser escritor serio e non conseguilo?
Entrevista
de Carlos Loureiro a Manuel Núñez Singala en Noticieiro Galego:
“(…) – Noticieiro Galego (NG): Con menos de vinte anos sae da túa pluma O achado do castro: premios, recoñecementos, representacións aquí e fóra… Que supuxo para ti esta obra, un xa referente do noso teatro contemporáneo?
– Manuel Núñez Singala (MNS): A ver, as cousas non son tan así, tan explosivas, todo foi ocorrendo moito máis a modo. O achado do castro foi unha peza escrita para o grupo de teatro do Instituto de Bacharelato de Vilalba no que eu estudaba e co que xa levaramos a escena un par de obras miñas anteriores. Foi unha peza escrita moi cedo, é certo, con dezanove anos. Como montaxe teatral tivo un éxito moi limitado: dúas representacións, unha para o centro, outra para o público xeral no ano 1983, e aí quedou, gardada nun caixón ata catro anos despois, cando a recuperei, corrixín e pasei a limpo para enviala a un premio de teatro. Corría o ano 1987 e gañou o Premio Xiria de Creación Teatral, de Cangas, mandeina daquela, por recomendación dun dos membros do xurado, a unha editorial que aceptou publicala. Pero pasaron outros catro anos máis, e cando xa case me esquecera dela, un día atopeina no escaparate dunha libraría e, claro, entrei e merquei un exemplar, estou a falar xa do ano 1991. A partir de aí o éxito foi vindo de vagar, cun incremento constante nas vendas do libro e das montaxes teatrais, en Galicia e fóra, algo que por fortuna segue sucedendo aínda hoxe. (…)
– NG: Outra obra túa que acadou un forte éxito a todos os niveis, pero sobre todo a nivel do ensino, foi a túa Comedia bífida. Cando te decataches que para facer reflexionar sobre a situación do noso idioma tiñas que mesturar as túas dúas realidades persoais: o teatro e a normalización lingüística?
– MNS: A idea de facer unha obra de teatro na que se tratasen cuestións relacionadas coa lingua ocorréuseme moitos anos antes de que Comedia bífida fose unha realidade. Pero levoume moito tempo materializala nun texto final. Creo que foi o libro que máis tempo precisou para saír á luz, dende a idea inicial ata o momento en que puxen o punto final.
En Comedia bífida, e tamén en gran medida no meu último libro, Instrucións para tomar café, o humor funciona como lubricante, como excipiente para vehicular unha serie de ideas ou de opinións que doutro xeito poderían resultar máis ásperas. (…)”
Francisco Castro: “Mis novelas son historias universales”
Entrevista
a Francisco Castro en Mundiario:
“(…) – Mundiario (M): ¿Hubo algún libro especial que despertase tu vocación de escritor?
– Francisco Castro (FC): Los que figuran en mi última novela, Tes ata as dez, esos libros de Verne, Stevenson y Salgari. Hay algo que a mi me gusta decir, que se supone que los escritores no decimos, a mi me estimularon mucho los tebeos, podría citar a Goethe o Shakespeare pero mentiría. Mi gran influencia son el Rock and roll y los tebeos, sobre todo aquella colección de clásicos de la Editorial Bruguera “Las joyas literarias” que había en casa de mis padres, que leía y releía de niño.
– M: ¿Qué es para ti escribir?
– FC: Para mí escribir es una prolongación natural de respirar, quien me siga en las redes sociales, en mis artículos que escribo en prensa y en mis libros, saben que todo lo que pongo sobre el papel soy yo. Escribir es transpirar, quien me conoce bien sabe que estoy en pelota picada en cada uno de mis textos. (…)
– M: Y en Tes ata as dez, tu última novela, ¿cuál fue el origen, lo que te hizo crear esa historia?
– FC: El origen está en el propio título, es una expresión muy importante que está en un libro de los muchos libros que hay en Tes ata as dez, es una novela de novelas. Quise construir una historia, en la que alguien tiene que desentrañar un misterio ante de las diez de la noche. Quería contar una historia de amor, el descubrimiento de un pasado, el pasado del padre del protagonista, y que esa historia del padre lo transformase, sabía que quería intrigar al lector o lectora para que estuviese deseando cambiar de capítulo.
– M: Tes ata as dez está catalogada como novela juvenil, sin embargo es más leída por público adulto. ¿Por qué catalogarla como juvenil?
– FC: Yo lo decidí así, todo el mundo dice que es un libro fronterizo. Quería escribir un libro juvenil en el que a los adolescentes se les contase el final del franquismo y donde hubiese amor, el libro tiene una defensa muy clara de la sexualidad femenina, vivida con total libertad. Sé que podría haber salido en una colección adulta , pero es una decisión consciente mía, que saliera en una colección juvenil. (…)”
Compostela: Simposio Internacional Estudos literarios e campo cultural galego, os 3 e 4 de setembro (convocatoria)
Lánzase á chamada para a presentación de traballos para o Simposio Estudos literarios e campo cultural galego, que se celebrará na Facultade de Filosofía de Santiago de Compostela os días 3 e 4 de setembro de 2015. O Simposio configúrase como un foro académico de encontro e debate arredor dos estudos literarios galegos desde o pensamento de Antón Figueroa.
A Comisión organizadora convida os investigadores e as investigadoras interesadas a enviar propostas de comunicacións vinculadas ás seguintes liñas:
1. Diglosia e texto en/desde 2015.
2. A reconceptualización do campo / sistema literario nas literaturas periféricas.
3. Nación (e ficción) e ideoloxía.
4. Lecturas da identidade e da alteridade.
5. Relacións interliterarias, tradución e espazo cultural transnacional.
6. Autonomía do campo e autonomía dos axentes: o caso galego 1950-2015.
7. Cara a unha historia do campo literario e dos campos culturais galegos.
8. Estudos literarios, estudos na cultura e Ciencias sociais.
9. Referentes teóricos e diálogos heurístico-metodolóxicos abertos na investigación de Antón Figueroa.
Información actualizada sobre o Simposio aquí.
Admisión de comunicacións
O Simposio contempla un proceso de avaliación dupla por pares anónimos previo á aceptación do traballo remitido. Un texto completo ou suficientemente avanzado das propostas, dun máximo de 5.000 palabras, deberá ser remitido ao enderezo simposio.campo.cultural2015@gmail.com antes do día 30 de abril.
Con data límite de 18 de maio a Comisión organizadora do Simposio comunicará a aceptación, a non aceptación ou as suxestións de modificación do traballo. Unha vez recibida a aceptación da comunicación a persoa participante deberá pagar a inscrición segundo as cuotas, os prazos e o procedemento establecidos no apartado correspondente desta primeira circular.
Os traballos seleccionados publicaranse nun volume colectivo. Os textos definitivos deberán remitirse logo da celebración do Simposio no prazo e segundo as normas de edición que se difundirán na segunda circular.
Inscricións
Unha vez recibida a aceptación do traballo proposto, deberá cubrirse a ficha de inscrición que se difundirá na segunda circular e remitirse, xunto co xustificante bancario de pagamento da inscrición, ao enderezo simposio.campo.cultural2015@gmail.com.
As cuotas de inscrición serán de 50 € para asistentes con comunicación e de 25 € para asistentes sen comunicación. As persoas que acreditaren a condición de estudantes terán un 50% de desconto neste importe.
Todos os pagamentos realizaranse entre os días 1 e 30 de xuño a través de transferencia bancaria ao número de conta que se indicará na segunda circular.
Comisión científica
Alejandro Alonso Nogueira (Brooklyn College, CUNY), Arturo Casas (Universidade de Santiago de Compostela), Elias Torres Feijó (Universidade de Santiago de Compostela).
Comisión organizadora
Manuel Forcadela (Universidade de Vigo), Teresa López (Universidade da Coruña), Laurence Malingret (Universidade de Santiago de Compostela).
Ponencias por convite
Itamar Even-Zohar (Tel-Aviv University). Ponente por confirmar.
Vigo: presentación de María Xosé Queizán. Unha nena seducida polos libros, de María Xosé Queizán
Compostela: presentación de Lar. Nai. Pan, de Xosé Neira Vilas
Manuscritos: Manuel María
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Non podía faltar nesta sección a presenza de Manuel María. Ofrezo aquí, por cortesía da Fundación Penzol e do Arquivo Fernández Del Riego, o orixinal manuscrito do poema titulado “Elexía ou canzón de berce da alma, ainda na terra, de Álvaro Cunqueiro”, que asinou o autor de Outeiro de Rei no 1956.”
Entrevista a Verónica Martínez Delgado arredor de Ode à Madison Ivy
Desde
o Diario Cultural da Radio Galega:
“Entrevista a Verónica Martínez Delgado fala de Ode à Madison Ivy e outras coisas de meter, libro que foi accésit do VIII premio de poesia erótica Illas Sisargas. A entrevista completa pode escoitarse aquí.”
