Arquivos da etiqueta: Chus Pato
Vigo: Festival de Poesía PoemaRia 2016
Nova editorial especializada en poesía, Chan da Pólvora
Desde
Sermos Galiza:
“Chan da Pólvora “estará centrada na poesía, que será o seu eixo, o que non impide que publiquemos textos teóricos relacionados coa poesía ou outros que se movan nos lindeiros do xénero”, segundo nos explicou o escritor e xornalista Antón Lopo, promotor do proxecto, xunto cos tamén poetas Eduard Velasco e Alicia Fernández, que levarán a parte da libraría.
A nova editora sairá á rúa con dous poemarios este xuño. O primeiro será a opera prima de Antón Blanco, un poeta vilagarcián de 20 anos, gañador do Premio Minerva. En opinión de Lopo, “é unha das voces máis orixinais dos poetas novos. Queremos que a editorial teña unha liña de aposta por explorar o que se está construíndo e á vez ofrecer espazos a voces que xa teñen unha traxectoria consolidada”.
A este segundo obxectivo responde Urania, a segunda obra a publicar por Chan da Pólvora. Trátase dunha reedición do primeiro poemario de Chus Pato, publicado en 1991 nunha “edición case de autor”. “É un expoñente dunha Chus Pato en ebulición, que é unha illa nova e que hoxe conserva toda esa forza primixenia”, defende o monfortino.
O terceiro libro, que sairá a luz o 28 de xuño (Día Internacional do Orgullo LGBT), verá a luz a correspondencia de Eduardo Blanco Amor con Ramón Suárez Picallo dentro da colección Rabo de Egua, “que acollerá textos que non están estrictamente encadrados na poesía”.
Outra das coleccións será Caniveliñas, que editará plaquettes (pequenas edicións), que botará a andar coa tradución dun poema de Pere Gimferrer.
A outra vertente do proxecto, homónima, é unha libraría que abrirá na compostelá Rúa de San Pedro número 74, tamén especializada en poesía e que inclúe espazo de creación poética e de presentación de libros.
O nome da editorial e das coleccións remiten a topónimos da illa de Ons. “Nunha casa de María Salvado -persoa vinculada ao proxecto- no lugar de Chan da Pólvora ideamos o proxecto hai agora un ano, con todo o simbólico de concebir algo así dentro dunha illa”, conta Lopo. Desde aquela foron desenvolvendo un universo ao que se foron unindo persoas como o poeta Gonzalo Hermo ou o deseñador Manuel Martínez. (…)”
Feira do Libro de Bos Aires, capital Compostela
Desde
Sermos Galiza:
“Outro dos acontecementos literarios do ano é a Feira do Libro de Bos Aires, que terá como cidade convidada a Santiago de Compostela. A representación galega inclúe 25 escritores do país.
Manuel Rivas, Domingo Villar, Xavier Queipo, María Solar, Yolanda Castaño, Miguel Anxo Fernán-Vello, Miguel Anxo Murado, Pedro Feijoo, Ledicia Costas, Xaquín del Valle-Inclán, Diego Ameixeiras, Cesáreo Sánchez, Chus Pato, Xesús Alonso Montero, Víctor F. Freixanes, Ramón Villares, María Meijide, Xavier Alcalá, Luís G. Tosar, Elena Gallego, Clara Gayo, Antón Lopo, Benigno Campos, Ángel Carracedo e Jorge Mira participarán nas actividades programadas na capital arxentina para promover a nosa cultura neste espazo de intercambio entre os diferentes actores da industria editorial internacional.
A Feira Internacional do Libro (FIL) de Buenos Aires 2016, que se celebrará na cidade arxentina do 21 de abril ao 9 de maio, tamén acollerá a participación de editoriais e outros axentes da cadea de valor do libro, así como institucións como a propia Xunta de Galicia, o Consello da Cultura ou o Concello de Santiago, converténdose no grande escaparate da produción literaria galega actual. Durante tres semanas, Galicia será protagonista da axenda bonaerense con exposicións, charlas, espectáculos escénicos e proxeccións audiovisuais.”
Cuestionario Proust: Xoán C. Rodríguez
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xoán C. Rodríguez:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
-Ter pouco carácter.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Que estean aí.
4.– A súa principal eiva?
-Ser pousón.
5.– A súa ocupación favorita?
-Pasmar.
6.– O seu ideal de felicidade?
-Non preocuparme de ser feliz.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Non poder conducir.
8.– Que lle gustaría ser?
-Non ter oficio nin beneficio.
9.– En que país desexaría vivir?
-No Canadá.
10.– A súa cor favorita?
-Azul turquesa.
11.– A flor que máis lle gusta?
-A do sabugueiro.
12.– O paxaro que prefire?
-O paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
–Álvaro Cunqueiro.
14.– E na poesía?
-Chus Pato.
15.– Un libro?
– O Decamerón.
16.– Un heroe de ficción?
-Papillón.
17.– Unha heroína?
-A Formiga Atómica.
18.– A súa música favorita?
-Toda agás o reggaetón.
19.– Na pintura?
-Luís Seoane.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-Na vida real só nos queda a heroína.
21.– O seu nome favorito?
-Luz.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-A falta de consideración.
23.– O que máis odia?
-A falta de respecto.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Todos os xenios e figuras en xeral.
25.– Un feito militar que admire?
-A loita do insubmisos contra o Exército Español pola supresión do Servizo Militar.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-Don de xentes.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-De repente.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Abaixo o Estado!
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Todos.
30.– Un lema na súa vida?
-Vive e deixa vivir.”
Chus Pato leva coa súa voz poética o galego á Poetry Room de Harvard
Desde
a Real Academia Galega:
“A voz poética de Chus Pato soa xa xunto á de T. S. Eliot, Seamus Heaney, Borges, Elizabeth Bishop ou Kerouac. A da creadora ourensá vén de sumarse á listaxe de gravacións de grandes figuras das letras universais convidadas á Woodberry Poetry Room, o que a converte na primeira poeta da nosa terra que leva a lingua galega a este emblemático espazo. Pato recitou xunto a Erin Moure, con quen asina Secession-Insecession. Nesta obra, a tradutora canadense de orixe galega non se limita a verter ao inglés os poemas da primeira e engade versos de seu como eco e homenaxe aos de Pato.
O poemario Secesión saíu á luz en Galicia no ano 2009 con Galaxia, pero desde 2014 ten unha nova, ou dobre vida, Secession-Insecession, obra publicada pola editorial canadiana BookThug. “Ademais de traducir Secesión, Erin Moure escribiu por cada un dos meus poemas outro texto, o que ela chama ecolación. Isto interpretouse como unha proposta de tradución moi innovadora e o libro forma parte dos libros de lectura deste curso do Seminario de Tradución de Harvard”, explica Chus Pato. E esa foi a razón pola que as dúas foron convidadas a finais de setembro a recitaren xuntas Secession-Insecession na Woodberry Poetry Room, nun acto que se pode ver nesta ligazón.
O recital repetiuse no campus de Amherst, da Universidade de Massachusetts, onde acollida foi “inmellorable”, asegura. As dúas autoras foron tamén entrevistadas no blog da Poetry Room, onde Chus Pato salienta que para ela escribir en galego é “unha cuestión de xustiza e, xa que logo, de liberdade”.
Neste especial proceso de ecolación o texto que fala dos domingos de choiva nas Galerías Centrales do Ourense da infancia de Pato reflíctese desde a outra beira do Atlántico noutro no que Moure, da mesma xeración, recorda os grandes almacéns de Calgary aos que ía coa súa nai. E onde Secesión fala dos mártires de Carral, Insecession escribe sobre as revoltas indíxenas, conta como exemplo Pato, que confesa que recibiu con asombro a invitación de Harvard. “Pero unha vez alí vívelo con normalidade, porque chegas e es unha poeta máis que vai ler a súa obra”, engade a autora.
A lectura conxunta incluíu ademais algúns poemas tanto do último libro de Erin Moure como do de Pato, Carne de leviatán (Galaxia, 2013), que se publicará en inglés nos Estados Unidos a vindeira primavera. Será o seu quinto libro vertido ao inglés pola tradutora canadense, autora dun importante traballo a prol da visibilización da cultura galega no contorno anglófono.”
Cuestionario Proust: Helena González
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Helena González:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O entusiasmo emprendedor. Abrir portas. Anoar redes. Lousar prazas. Resistir o baleiramento dos saberes e das prácticas que produce a factoría universitaria e alimenta o fordismo intelectual. Sempre co pensamento crítico atravesando corpos, comunidades, emocións…
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Promover o vínculo valorando a distancia. Pactar o común sen perder pé no lugar propio.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Risa e xogo. Complicidade e discrepancia. Terapia, cando cómpre. E partillar todo o que pasa pola boca e caricia.
4.– A súa principal eiva?
– A constancia, a paciencia, a prudencia… e todas as virtudes marianas.
5.– A súa ocupación favorita?
– Abrirlles rodeira á fascinación e á pregunta, aquí e acolá.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Prendo na felicidade pública de Hannah Arendt que turra polo presente e propicia os cambios. Prendo na “Penélope” de Xohana Torres como se fose unha bandeira ao nordés: “non terás medo”, “eu tamén navegar”.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Sucumbir ao medo (Sara Ahmed, Judith Butler). Esquecer a herdanza e os espazos de liberdade para as mulleres e os corpos (Fina Birulés, Rosi Braidotti). Sachar a penas na horta propia, sen procurar outros lugares de labor, outros horizontes (Marta Segarra). Facer do pasado un coxín confortábel de nostalxia ou proxección intereseira do presente (Encarna Sanahuja, Dolors Molas). Desatender a responsabilidade debida ás voces novas, á xente nova (Elena Losada, Rosa Rius).
8.– Que lle gustaría ser?
– Imposibilitada para formular identidades futuras… vou indo.
9.– En que país desexaría vivir?
– Antes respondería por Manuel Rivas: “aquel que dea boa sombra”. Agora vou pola Ana Romaní de Estremas: “unha urdidume líquida / para este tránsito de caudais”. Ou sexa, aquela comunidade que se rexe polo dereito a decidir, todiño.
10.– A súa cor favorita?
– O branco da cicatriz de Margarita Ledo. O negro de Rosalía de Castro, por Roger Mas e mais a Cobla Sant Jordi. O branco-azul da lámpada de tampóns de Joana Vasconcelos. Os Monocromos de Olga Novo. O laranxa na cuberta de Isué de Mercedes Peón. O violeta, e o verde, e o arco da vella…
11.– A flor que máis lle gusta?
– A do xenxibre, polo rizoma. A da árnica, para a dor.
12.– O paxaro que prefire?
– Entre as aves poetas: Chus Pato. Entre as paxariñas do tempo detido: a da “Cantiga CIII” de Alfonso X. Entre as aves rapaces que voan a gran altura: o cóndor que descende en O navio negreiro de Castro Alves. E ese Ave que me é tan familiar…
13.– A súa devoción na prosa?
– Non gasto devocionarios. Enriba da mesa: Carol Bensimon, Fran Lorenzo, María Reimóndez, Murasaki Shikibu e o epistolario francés de Maria-Mercè Marçal sobre Renée Vivien. E no ordenador: Galeg@s sen fronteiras de José Colmeiro,
14.– E na poesía?
– Nestes tempos éme imprescindíbel o poema á lingua “Lépida e leve”, da Gilka Machado. Enriba da mesa: Luz Campello García, Gonzalo Hermo, Miriam Reyes. E no ordenador: Poétic@ de Fran Alonso.
15.– Un libro?
– Un, só? Agora mesmo: Pretty Deadly, vol. 1, de Emma Ríos e Kelly Sue DeConnick (“queremos máis!”).
16.– Un heroe de ficción?
– A viúva de vivo de Rosalía de Castro, que ao final do libro V de Follas novas tamén decide emigrar. Ou sexa: aquela que abandona a espera e perde o medo. Léase o derradeiro poema.
17.– Unha heroína?
– A mesma.
18.– A súa música favorita?
– Mudo a miúdo. E procuro con ansia a posibilidade do silencio (vivo na cidade, móvome en metro, participo na educación sentimental das veciñas do primeiro andar polo patio de luces). Agora: Satie, Diana Krall, Madredeus, Elis Regina, Arvo Pärt.
19.– Na pintura?
– Os corpos de Claudia Rogge. Os retratos de Andrea Costas. As instalacións de Pipilotti Rist. As cadeiras de Antón Patiño. As colaxes de Rebeka Elizegui. O corazón de Francisco Remiseiro para Método cardiofónico. O naufraxio da memoria de Miguelanxo Prado. O Sinsonte de Víctor Escandell. As flores de Georgia O’Keefe… Sigo?
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Tantísimas nómades nos non-lugares. Nos desertos, nas fronteiras, no bandullo dos caiucos, nos centros de internamento, nos campos, nos barcos en augas internacionais…
21.– O seu nome favorito?
– Esmeralda: xitana en Victor Hugo, vampira labrega en Rosalía de Castro.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O uso de uniformes con naftalina.
23.– O que máis odia?
– Seguindo a Risco, “ascender de porco a marrán”. E seguir sumando nomes e homes ao listado de aportacións decisivas que Galicia fai á historia (carca) de España.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– O señor patriarca na cadeira (trincheira) de veludo. O homicida que é feminicida.
25.– Un feito militar que admire?
– “Que la música militar, / nunca me supo levantar”.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O olfacto do esquío. A xeolocalización da abella. A suavidade branca do croio.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Por vontade propia. Eutanasia. E lonxe, ben lonxe, das factorías do coidado que deshumanicen e amalloen os corpos e a vontade aos protocolos.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Centrifugada.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Indulxencia? Estou incapacitada para este termo eclesiástico, xerárquico, e chantado na lei.
30.– Un lema na súa vida?
– Un, só? “Nosoutras decidimos”.”
Axenda Feminista 2015: Poetas Galegas
Desde
o Observatorio da Mariña pola Igualdade:
“A Axenda Feminista do Observatorio da Mariña pola Igualdade para o 2015 está adicada ás Poetas Galegas. Un ano máis escollemos un ambito cultural para visibilizar e valorar o traballo de doce mulleres galegas, unha por cada mes do ano. Se no 2012 foron as músicas, no 2013 as escritoras e no 2014 as teatreiras, para este 2015 que está a piques de comezar queremos render homenaxe ás nosas poetas. As poetas e a poesía, capaces de rachar as lindes da norma e de estourar ceibes en todos os espazos.
Porque, contra todo prognóstico, é posible construír, crear, dicir. Desde a rebeldía. Por iso, para este 2015, estarán con nós as palabras de Luz Pozo, Pilar Pallarés, Xiana Arias, Yolanda Castaño, Lara Rozados, Andrea Nunes, Estíbaliz Espinosa, Ana Romaní, Chus Pato, Eva Veiga, Berta Dávila e Olalla Cociña. Están porque é necesario dicir o crac, poñer palabras ao que se rompe, falar desde a fenda, medir a fractura e as consecuencias, o seu centro e a súa expansión. Están porque nos son máis precisas que nunca novas chaves para abrir as nosas vidas, palabras que nos atravesen e nos removan, lentes coas que mirar o que nos rodea e a nós mesmas. Precisamos recuperar a palabra e cargala outra volta de significado, facela luz coa que prender os tempos escuros que estamos a vivir.
Coma sempre, na Axenda Feminista 2015 atoparedes fotos e textos inéditos das doce mulleres bravas que a protagonizan, así coma a súa bio-bibliografía coa principal obra en galego, o calendario menstrual 2015 ou datas sinaladas dos movementos feministas. O formato é o mesmo que os últimos anos: tamaño A5, cosida, tapas duras con goma para pechar e cinta para marcar o día desexado.
Para facervos coa vosa Axenda Feminista 2015 sobre Poetas Galegas acudide xa, antes de que se esgoten, a un dos seguintes puntos de venta:
– Ribadeo: Libraría Casa das Letras e Tenda de Calidade Guidán.
– Foz: Libraría Bahía.
– Burela: Libraría Espacio Lector Nobel e Papelería Atril.
– Viveiro: Libraría Porta da Vila.
– A Coruña: Libraría Suevia.
– Santiago de Compostela: Librería feminista Lila de Lilith e Libraría Pedreira.
Tamén podedes poñervos en contacto con nós no mail observatorioigualdade@gmail.com ou no teléfono 627.037.668. O prezo son 12 euros (10 para soci@s do Observatorio). Enviámosvos a axenda por correo postal (+2€ de gastos de envío) a onde nos digades!
Na axenda colabora a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) e o ribadense David Ribas Pena, encargado do chulísimo deseño da cuberta.
Bulide a pola vosa Axenda Feminista 2015!
Cork, Irlanda: conferencia de Isaac Xubín, About the different ways to defend a house and bury the dead
Cuestionario Proust: Mercedes Leobalde
Desde
o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Mercedes Leobalde:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– É difícil. Ser avogada de preitos pobres, iso dixeron sempre meus pais. As amigas cren que o carácter pausado e transmitir seguridade. Eu non sei cal pode ser ese trazo principal, se é que o hai.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A solidariedade e a intelixencia, entendida como capacidade de comprensión.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Un intercambio. Que me queiran como son e que compartan gustosamente, non o que teñen, senón o que lles pasa e o que pensan. Se ademais diso me fan rir, serei incondicional.
4.– A súa principal eiva?
– Certa tendencia obsesiva. Ser moi metódica para algunhas cousas e terriblemente desorganizada para outras.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ultimamente, ver películas e durmir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Poder dedicar a viaxar todo o tempo que agora dedico a traballar.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– O sufrimento das miñas fillas.
8.– Que lle gustaría ser?
– Máis despreocupada. E en canto a profesións, neurocientífica e pianista, por dicir algo.
9.– En que país desexaría vivir?
– Nun país cun respecto incuestionable por si mesmo e polos demais.
10.– A súa cor favorita?
– Tiro polos vermellos.
11.– A flor que máis lle gusta?
– As que arrecenden: gardenia, rosa, xasmín… A flor do dafne ten un aroma delicioso.
12.– O paxaro que prefire?
– Calquera. Todos voan.
13.– A súa devoción na prosa?
– Os relatos de Cortázar, os de Borges, Cunqueiro todo.
14.– E na poesía?
– Algunhas poetas nosas actuais, de Pilar Pallarés a Chus Pato pasando por tantas outras… Somos moi afortunados.
15.– Un libro?
– O que está por ler.
16.– Un heroe de ficción?
– Un heroe como tal non se me ocorre, pero sempre me gustaron as historias de Robin Hood e mais as lendas artúricas.
17.– Unha heroína?
– Pippi Langstrumpf, creo que a moitas nos marcou a infancia.
18.– A súa música favorita?
– Vai por épocas. Quizais Bach e o jazz sexan a constante, pero menos reguetón, black metal e flamenco escoito de todo.
19.– Na pintura?
– Non son entendida. Gústanme as cores do expresionismo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Calquera muller maltratada que erga a cabeza e se enfronte. Calquera persoa que loite cunha doenza grave. As avoas e avós que estiran a pensión ata o milagre para alimentar fillos, noras e netos. Meus pais, que sacaron catro fillas adiante co soldo dun obreiro.
21.– O seu nome favorito?
– Non teño un nome favorito. Encántanme moitos topónimos nosos: Amil, Altamira, Mercuín, Nebrixe, Anceis, Crendes, A Abrigosa, Montecelo, Belvís, Altamira, Taramuño, A Atalaia, O Xirimbao… Son pura música.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A displicencia, fáiseme odiosa. A competitividade enfermiza aplicada ao cotián. Tamén me irrita a xente que pretende gobernarche a vida, mesmo se o fai desde o cariño.
23.– O que máis odia?
– O fascismo. A tortura. A crueldade cos meniños. O machismo, incluído o que se nega a si mesmo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler, seguido de cerca por Franco, Pinochet, Videla e algún máis que tamén merecería podio.
25.– Un feito militar que admire?
– Confórtame a participación do exército portugués na Revolução dos Cravos. Polo demais, non sei moito de feitos militares.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Unha voz fantástica que me permitise cantar calquera cousa. Tamén a posibilidade de desconectar de cando en vez o cerebro.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– En paz e a poder ser sen decatarme, e se non, abrazada por alguén que me queira.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ocupada, sempre ocupada, mesmo tirada no sofá me sinto así. Non paro de barallar.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que derivan da miseria.
30.– Un lema na súa vida?
– Vive e deixa vivir.”
