Arquivos da etiqueta: Eduardo Blanco Amor

Cuestionario Proust: Xerardo Méndez

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xerardo Méndez:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Oscilo harmonicamente entre a fantasía e o solipsismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Iso que se chama bonhomía.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada. Anque non o pareza hai cousas que non teñen prezo.
4.– A súa principal eiva?
– A dispersión.
5.– A súa ocupación favorita?
– Son polígamo neste terreo.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Non ter que traballar para comer.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non quero nin pensalo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Por sorte ou desgraza, eu mesmo.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste. Por algo o escollín.
10.– A súa cor favorita?
– O ceo dos días de neve.
11.– A flor que máis lle gusta?
– As pequenas, esas das que esquecemos (ou ignoramos) o nome.
12.– O paxaro que prefire?
– O paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Blanco Amor e outros mil detrás.
14.– E na poesía?
– Neruda, Ernesto Cardenal, Ferrín, Celso Emilio e outro tanto.
15.– Un libro?
– Canto General.
16.– Un heroe de ficción?
– Na ficción non hai heroes.
17.– Unha heroína?
– Calquera mestra de infantil.
18.– A súa música favorita?
– Aí matáchesme. Poñamos o «Alalá das mariñas», por dicir algo.
19.– Na pintura?
– Van Gogh.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– @s árbitr@s de calquera deporte, especialmente nos deportes minoritarios e nas categorías inferiores.
21.– O seu nome favorito?
– Albén.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O que che eu diga.
23.– O que máis odia?
– Odiar cansa moito.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– O presente está cheo de miseria, prefiro non mirar atrás.
25.– Un feito militar que admire?
– A disolución do exército de Costa Rica.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Non quero máis, que non os dou atendido …
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– O meu avó, que en paz estea, acostumaba dicir: “uns morrerán e outros quedaremos”. Eu penso igual.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– O optimismo ben informado.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A caridade, ben entendida, empeza por un mesmo.
30.– Un lema na súa vida?
– «El destino se labra con las uñas». Creo que o dixo Mario Benedetti.”

Cuestionario Proust: Vicente Araguas

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Vicente Araguas:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Sosego.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– O ir amodiño.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que non se me alteren (ou desasoseguen).
4.– A súa principal eiva?
– O insomnio crónico.
5.– A súa ocupación favorita?
– Supoño que ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Estar diante dunha paisaxe de neve, en boa compaña (máis ben silenciosa), e un libro e un caderno á man.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder aquela a quen máis quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– Xogador de fútbol (do Racing de Ferrol). Bailarín (de claqué).
9.– En que país desexaría vivir?
– Italia, Escocia, Portugal, Illas Canarias (Lanzarote).
10.– A súa cor favorita?
– Branco.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A de Alexandría (“colorada de noche, blanca de día”).
12.– O paxaro que prefire?
– O carrizo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Dickens, Eça de Queiroz, Galdós, Blanco-Amor.
14.– E na poesía?
– Quevedo, Rosalía, JRJ, Neruda, CEF, Seamus Heaney.
15.– Un libro?
– Veinte poemas de amor y una canción desesperada.
16.– Un heroe de ficción?
– Charles Bovary.
17.– Unha heroína?
– Emma Bovary.
18.– A súa música favorita?
– A romántica (Schubert, Chopin, Schumann). O rock ecléctico: Beatles, Dylan.
19.– Na pintura?
– Giorgione, Velázquez, Vermeer, Goya, Manet.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Don Manuel Azaña y Díaz.
21.– O seu nome favorito?
– Andrea.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A lalitalia.
23.– O que máis odia?
– A envexa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler, Stalin, os Jung. ¡E Franco!
25.– Un feito militar que admire?
– A defensa de Madrid, novembro de 1936.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Pés lixeiros para a danza.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Logo de facer o amor, sen darlle problemas a quen comigo veña de estar ou estea aínda.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Sosegado.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os implícitos ao feito de amar, no senso lato do verbo.
30.– Un lema na súa vida?
– “Legere et nivere”.

Cuestionario Proust: Xosé Ramón Pena

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xosé Ramón Pena:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A lealdade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sexan leais a si mesmas, primeiro, e logo a min.
4.– A súa principal eiva?
– Teño unha tendencia cara á dispersión que, iso si, procuro combater con disciplina.
5.– A súa ocupación favorita?
– Ademais de «comer, beber e arder», ler, escoitar boa música, ir ao cine e manter unha boa conversa cos amigos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Unha boa sobremesa coas persoas que quero.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Non me considero supersticioso, pero dáme reparo declaralo: a desaparición, ou o enfrentamento, dun/cun ser querido, especialmente dun /cun fillo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Eu mesmo, mellor persoa e mellor deportista.
9.– En que país desexaría vivir?
– Gústame este que me tocou, pero, xa postos, en Italia.
10.– A súa cor favorita?
– Os da bandeira francesa: branco, azul e vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A rosa.
12.– O paxaro que prefire?
– O merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
– García Márquez, John Le Carré, Blanco Amor.
14.– E na poesía?
– García Lorca, os trobadores galego-portugueses, Méndez Ferrín.
15.– Un libro?
– Luces de bohemia, Crónica de una muerte anunciada, A esmorga.
16.– Un heroe de ficción?
– Tintín.
17.– Unha heroína?
– Sigrid, a noiva do capitán Trueno.
18.– A súa música favorita?
– Rock e bossa nova.
19.– Na pintura?
– Manet. Monet… todos os impresionistas; Gan Goh, Paul Klee.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Garibaldi, Gramsci.
21.– O seu nome favorito?
– Miguel.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A arrogancia.
23.– O que máis odia?
– A arrogancia unida á ignorancia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Todos os ditadores: Hitler, Franco…
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún en particular: acaso as conquisas de Alexandre.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A simpatía.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Desde logo, non me gustaría morrer. Pero como iso é imposible, morrer de vello, tranquilo, lúcido e indolorosamente: vaia, case unha utopía!
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Unha mestura particular entre o estoicismo e Epicuro. Ou iso creo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A gula, a luxuria (sempre que vaia dirixida a persoas adultas e responsables de si mesmas, claro) e unha moderada tendencia á esaxeración.
30.– Un lema na súa vida?
– O vello adaxio que lle gustaba a Castelao: non lle poñades chatas á obra antes de vela acabada.”

O Parlamento apoia a homenaxe institucional a Blanco Amor

Publicado o por

Desde Sermos Galiza:
“A iniciativa, aprobada por unanimidade no Parlamento, reclama á Xunta que organice ao longo do ano actividades para difundir a obra e a figura de Eduardo Blanco Amor, co gallo do 35 aniversario do seu pasamento. A elaboración de material audiovisual, a organización de congresos e o apoio a investigación sobre a súa biografía e a súa obra son algunhas das propostas que se contemplan na iniciativa arredor dun autor do que se está a levar ao cinema a obra A Esmorga dirixida por Ignacio Vilar que está xa en proceso de montaxe.
Recolle ademais a proposición a recomendación da difusión da súa obra e a súa traxectoria a través dos medios públicos e en colaboración co movemento asociativo e as distintas institucións buscando a implicación máxima na conmemoración. Por parte do PP defendeuse A Esmorga como a mellor novela escrita en galego e os grupos da oposición reclamaron que a proposta que se traslade ao goberno sexa concreta e non deturpe o perfil de Blanco Amor como provocador e irreverente.”

Cuestionario Proust: Silvestre Gómez Xurxo

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Silvestre Gómez Xurxo:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Reflexivo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A integridade moral.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Alento.
4– A súa principal eiva?
– Son pouco ambicioso.
5.– A súa ocupación favorita?
– Darlle voltas á cabeza.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Alén da paz mundial e outras cousas capitais …, algo realizábel coma tomar un bocadillo de xamón cunha cervexa ben fría, cos pés metidos nun regato unha tardiña de verán, con boa compañía humana e/ou animal (o meu can comería con gusto a metade do bocadillo).
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Sempre entendín que a maior desgraza é que a un lle morra un fillo/a.
8.– Que lle gustaría ser?
– Gustaríame ter sido un bo educador.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste, malia tantas cousas calamitosas, vivo moderadamente feliz.
10.– A súa cor favorita?
– A branca.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O chuchamel. Ademais chuchamel é a palabra máis fermosa nesta parte da galaxia.
12.– O paxaro que prefire?
– O merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Eduardo Blanco-Amor.
14.– E na poesía?
– Rosalía.
15.– Un libro?
– Mesteres, de Arcadio López-Casanova.
16.– Un heroe de ficción?
– Golamh Milé.
17.– Unha heroína?
– Mafalda.
18.– A súa música favorita?
– Erik Satie: Gimnopedias.
19.– Na pintura?
– Colmeiro e Mondrian.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Alexandre Bóveda.
21.– O seu nome favorito?
– Uxía / Uxío.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A impuntualidade.
23.– O que máis odia?
– A hipocrisía.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler, que é a destilación do odio. Franco, que o é da ruindade. E os seus asociados.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. Recoñezo a importancia dalgúns feitos militares coma o Desembarque de Normandía, mais non sinto admiración por eles. Sen embargo admíranme os feitos militares de fasquía cómica ou absurda como o da Reconquista da Illa Perexil.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da música.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De moi vello, sen facer padecer aos demais e tendo a oportunidade de despedirme das persoas queridas.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Sosegado.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– O medo e a vaidade.
30.– Un lema na súa vida?
– “Non hai nada tan importante no mundo como para amargarse a vida”. (A lectura xuvenil de O retorno do bruxos, de Bergier e Pauwels deixoume gravada esta afirmación que tomei como lema. Cito a frase de memoria).”

O que vén en 2014 (efemérides literarias), por Ramón Nicolás

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Non é difícil conxecturar que boa parte da actualidade cultural do 2014 estará ocupada por dous escritores que, sen dúbida, suscitarán unha abondosa atención mediática en forma de actualización e posta ao día da súa obra literaria. Eles son Xosé María Díaz Castro e Eduardo Blanco-Amor, mais talvez non sería desaxeitado atender aniversarios e datas simbólicas doutras voces, igualmente significativas para a nosa cultura.
Son dúas as circunstancias que este 2014 ofrece en relación ao poeta de Guitiriz. Por un lado a celebración, o 19 de febreiro, do centenario do seu nacemento e, polo outro,  a decisión da Real Academia Galega para que protagonice o Día das Letras Galegas.
Díaz Castro ben merecía este recoñecemento, malia ser un autor dun único libro publicado en vida ou mesmo talvez por esa mesma razón pois Nimbos é deses poemarios que honran e dan brillo a unha literatura. O mesmo ocorreu con autores que faleceron cun único libro publicado, véxase De catro a catro de Manuel Antonio, Fírgoas de Manuel Luís Acuña ou Proel de Luís Amado Carballo. Neste ronsel é onde, ao meu xuízo, cómpre situar a Díaz Castro: o que quixo dicir deixóunolo nun excelente poemario e logo calou, ou gardou silencio. É evidente que este ano traeranos necesarias biografías, a edición do resto da súa obra literaria que sospeito abondosa e interesante e outras iniciativas. Benvido, pois, este 2014, ano Díaz Castro para a cultura galega.
Tamén a RAG dispón xa diversas actividades que se vincularán co 35 aniversario da morte do autor de A esmorga; o mesmo aniversario, por certo, que lle corresponde a Celso Emilio Ferreiro ou Luís Seoane.
Respecto a Eduardo Blanco-Amor xa se programan tanto a celebración dun plenario extraordinario na cidade de Ourense como un simposio que afonde en diversos aspectos da súa produción literaria. O perfil do escritor ourensán cómpre evocalo sempre, entre outras causas porque viviu moitos anos como un outsider, ignorado e maltratado tantas veces polo oficialismo. Gústame esta homenaxe porque posibilitará outra nova ollada á súa biografía –insuperable a que nos deixou Gonzalo Allegue co título EBA diante dun xuíz ausente– e, asemade, á súa obra.
Descoñezo se algunha institución pública ou asociación privada planifica algunha actividade ao fío das posibles celebracións que as circunstancias cronolóxicas fan cadrar, mais así debía ser. Entre elas salienta a do cincuenta aniversario do falecemento tanto do político sadense Ramón Suárez Picallo, que viviu axitadamente entre Galicia e América toda a súa vida, como do político e arquitecto vigués Manuel Gómez Román, que desenvolveu un labor aínda hoxe escasamente recoñecido tanto no ámbito do Partido Galeguista como, anos despois, na resistencia cultural no franquismo no seo da editorial Galaxia e da Fundación Penzol.
Por último, tamén este 2014 cumpriría cen anos o mestre, político e ensaísta Avelino Pousa Antelo, falecido hai tan só ano e medio, que foi presidente da Fundación Castelao durante moito anos e exemplar modelo de fidelidade ao seu país e á súa lingua. Neste mesmo grupo cumpriría citar a Celestino Fernández de la Vega, outro ilustre tradutor e ensaísta, especialmente coñecido polo seu intemporal O segredo do humor (1963) e mais a Ramón de Valenzuela, quizais unha das voces narrativas máis precisadas de difusión e revisión, tamén pola dificultade de atopar libros clave como Non agardei por ninguén ou Era tempo de apandar…, obras que non deben faltar para este 2014.

Este artigo publicouse nas páxinas do suplemento Culturas de La Voz de Galicia, o 4 de xaneiro de 2013, baixo o título de O ano de Díaz Castro e Blanco Amor.

P. D. Dous días despois da publicación infórmanme que neste 2014 hai 110 que naceu Arturo Cuadrado e cen anos do escritor murgardés Xosé Rubia Barcia. Deixo constancia aquí deles. Grazas.”

Cuestionario Proust: Antón Riveiro Coello

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antón Riveiro Coello:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A teimosía.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A xenerosidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Comprensión.
4.– A súa principal eiva?
– A desconcentración.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Paz e liberdade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a calquera das miñas tres mulleres.
8.– Que lle gustaría ser?
– Un personaxe de ficción.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A margarida.
12.– O paxaro que prefire?
– A rula.
13.– A súa devoción na prosa?
– Eduardo Blanco Amor.
14.– E na poesía?
– Manuel Antonio.
15. Un libro?
– Arraianos.
16.– Un heroe de ficción?
– Ulises.
17.– Unha heroína?
– Madame Bovary.
18.– A súa música favorita?
– O jazz.
19.– Na pintura?
– Van Gogh.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Mercedes Núñez.
21.– O seu nome favorito?
– Mar.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O ruído.
23.– O que máis odia?
– A violencia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da invisibilidade.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Dentro dun soño, en silencio.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimismo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– No pouco está a graza e no moito a desgraza.”

Cuestionario Proust: Antonio García Teijeiro

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antonio García Teijeiro:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O elemento afectivo co que actúo sempre e a capacidade de traballo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A sinceridade e que sexan leais como eu son con elas.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sexan honestas e fagan sentir o seu cariño. Así tento facer eu.
4.– A súa principal eiva?
– Sufro moito internamente e, ás veces, síntome vulnerable.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir poesía con música clásica de fondo.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Non creo na felicidade como tal. Procuro gozar dos momentos felices. Mais non o consigo sempre.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder un fillo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Estou contento co que son. A miña vida é plena.
9.– En que país desexaría vivir?
– Aquí, en Galicia, con máis recursos estruturais e co galego normalizado de verdade.
10.– A súa cor favorita?
– A cor amarela. Será que procuro a alegría nas cores.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A camelia branca e a rosa amarela.
12.– O paxaro que prefire?
– A andoriña. É así como lle chamo á miña neta.
13.– A súa devoción na prosa?
– É moi difícil dicir un. Hai un grupo que me interesa moito: Cunqueiro, Fole, Ferrín, Casares, Blanco-Amor entre os galegos…E despois, en castelán, Landero, Marías, Chirbes, García Márquez, Aira, Trapiello… Non esquezo a Camus, Torga, Coetzee…
14.– E na poesía?
– Rosalía, por riba de todos. Tamén Xohana Torres, Eva Veiga, Luz Pozo… Noutros idiomas: Lorca, Alberti, Juan Ramón, Machado, Ángel González, Cernuda, Sánchez-Rosillo, Talens, Clara Janés, Gamoneda, Huidobro, Char, Szymborska, Eugénio de Andrade, Sophia de Mello Breyner, Pessoa, Rimbaud, Bob Dylan…
15.- Un libro?
– Imposible. Facendo un esforzo, O estranxeiro de Camus e Cien años de soledad de García Márquez.
16.– Un heroe de ficción?
– Don Quixote, ou sexa, Alonso Quijano.
17.– Unha heroína?
– Ningunha en especial.
18.– A súa música favorita?
– Toda a que sexa boa. Son un melómano. Gústanme o jazz, o blues, a música clásica, o rock. E, claro, Bob Dylan, The Beatles e Beethoven.
19.– Na pintura?
– Admiro a obra de Picasso, Van Gogh, Klimt, Hopper…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Para min, Paco Ibáñez. A súa loita de toda unha vida resulta heroica. Sobre todo porque segue na mesma liña. Nunca abandonou o seu camiño.
21.– O seu nome favorito?
– Noa e Antón, que son os dos meus fillos.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A indiscreción e a envexa.
23.– O que máis odia?
– A violencia en calquera das súas manifestacións.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Adolf Hitler e por proximidade o xeneral Franco.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún. Son un declarado antibelicista.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Capacidade para tocar o piano.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Non sufrir. Sen dor. A estas alturas non ten sentido. E mellor, durmindo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– O nerviosismo interno. Sufro por todo. Son un optimista escéptico.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Aqueles que non prexudican aos demais.
30.– Un lema na súa vida?
– Manter a independencia persoal e esforzarse cando se fan as cousas, serve para gozar do que se consegue.”

Cuestionario Proust: Pilar García Negro

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Pilar García Negro.

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Pois non che sei moi ben… A vontade de transmitir o que penso e no que creo, talvez…
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Que teñan en conta o Outro (e o “Outro” é moi variado, claro está…)
3.– Que agarda das súas amizades?
– Amizade.
4.– A súa principal eiva?
– A pesadez, ou a nugalla ou a desorde… Calquera, de fóra, diría varias máis, supoño…
5.– A súa ocupación favorita?
– Fóra do traballo, entendo que é… Así que facer o que me peta, sen horarios.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Conciliar recordos do pasado con posibilidades do presente.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte ou o infortunio da xente que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
– O que son: profesora e escritora.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na miña nación: a Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– A verde.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A malvela e os pensamentos.
12.– O paxaro que prefire?
– O carrizo.
13.– A súa devoción na prosa?
– Eduardo Blanco Amor e Ricardo Carvalho Calero.
14.– E na poesía?
– Rosalía de Castro.
15.- Un libro?
– Follas novas, de Rosalía de Castro.
16.– Un heroe de ficción?
– Un contra-heroe: Caliban, d´A tempestade, de Shakespeare.
17.– Unha heroína?
– Mara, de Flavio, de Rosalía de Castro.
18.– A súa música favorita?
– Son músicas, en plural, moitas: case toda a clásica, a das bandas, case toda a galega actual, moita da portuguesa e brasileira, a italiana, moita da inglesa e norteamericana dos anos ´60 e ’70 sobre todo, a bailábel latinoamericana…
19.– Na pintura?
– Castelao e Maruja Mallo.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A cuidadora cariñosa e responsábel de nenos, vellos ou doentes.
21.– O seu nome favorito?
– Eduardo, Helena, Luís, María, Xavier…
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A prepotencia.
23.– O que máis odia?
– O clasismo e a humillación para cos de abaixo. O machismo, patente ou soterrado.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– O escravista de onte e o imperialista de hoxe.
25.– Un feito militar que admire?
– A expulsión de Batista do goberno de Cuba.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O don da paciencia e da perseveranza a partes iguais.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Da máis breve posíbel.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Pensatibre, que diría o personaxe de Castelao…
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que nacen da boa fe.
30.– Un lema na súa vida?
– Fai o ben que puderes e evita o mal de que fores capaz.”