Arquivos da etiqueta: Manuel Antonio

Cuestionario Proust: Alfredo Ferreiro

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Alfredo Ferreiro:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Atopar as virtudes dunha decisión e tamén as da súa contraria. Un defecto á hora de ser pragmático e unha virtude que evita caer no simplismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A boa intención, desde logo.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Sinceridade nas opinións e paciencia para tolerar os meus erros.
4.– A súa principal eiva?
– A constancia no traballo é o meu reto principal. Mais cando o solucione sen dúbida hei percibir outras.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir e pensar en novos proxectos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A plenitude que se sente durante a escritura dun texto cando se atopa unha imaxe poética satisfactoria.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que me vise impedido para soñar, tanto de noite como de día.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha persoa que foi capaz de cumprir o seu destino.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste mesmo en que vivo, mais nun ambiente de democracia non simulada.
10.– A súa cor favorita?
– Sempre foi o vermello, se cadra porque o sangue semella o máis auténtico que hai.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Non hai unha. O que me gusta delas é inmensa variedade da súa beleza.
12.– O paxaro que prefire?
– Calquera que me permita aproximarme del. Cando isto acontece gusto de pensar que non foxen porque o meu corazón está libre de sombras.
13.– A súa devoción na prosa?
– Estilisticamente, os narradores que son mesurados na frase e inspirados na imaxe. Un caso patente foi a descuberta nos últimos anos da francesa Catherine François, unha autora nada divulgada. Hai traballos de Manuel Rivas que tamén chegan lonxe nesta dirección.
14.– E na poesía?
– En galego, Manuel Antonio e Eusebio Lorenzo Baleirón; en portugués, Herberto Helder e Natália Correia; en castelán, Octavio Paz e Antonio Gamoneda; en francés, René Char e André Breton.
15.– Un libro?
– Antecedentes criminais, unha antoloxía persoal do poeta portugués Amadeu Baptista.
16.– Un heroe de ficción?
– O pequeno dos irmáns dos contos infantís ou a criada dos contos orientais que salva os señores dun engano, é dicir, aqueles máis humildes e con menos recursos que non teñen o corazón abafado pola vaidade e son capaces de percibir mais nitidamente a verdade.
17.– Unha heroína?
– Calquera persoa que logra vencer o medo e se enfronta ao seu própio dragón.
18.– A súa música favorita?
– O jazz e o blues, se é cantado en galego coa calidade de Sés, mellor; tamén hai música folque e clásica que merecen doses periódicas. A criatividade e a aproximación lusófona de Narf tamén me resultan imprescindíbeis.
19.– Na pintura?
– Aínda que os surrealistas sempre foron os meus preferidos, agora estou aberto moito máis á arte abstracta en xeral. Entre a xente próxima desfruto moito con Carlos Botana e con Roge Fernández, entre moitas outras obras.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– As persoas que arriscan a súa vida salvando outras a nado no mar. Non concibo maior medo que o que me producen os abismos mariños (>3 m.).
21.– O seu nome favorito?
– O nome completo do meu defunto padriño: Manuel Salgueiro Castro. Pura música popular.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Creo que o descontrol etílico. O tabaco cada vez menos, desde que logrei desvincularme del, aínda que procuro non virar demasiado maniático.
23.– O que máis odia?
– A mentira. Non hai egoísmo nin desprezo maior que ocultar o coñecemento da verdade a xente que o precisa.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Os conquistadores, da nacionalidade que foren, tomando as terras en nome do rei a sangue e lume. Tamén as forzas represoras do franquismo, armadas ou con sotana.
25.– Un feito militar que admire?
– A troca dun fusil por un sacho.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O ouvido musical e o canto.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Coa sensación de que os meus se gobernan ben sen min e de que o meu país fica unha miga mellor despois do meu esforzo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimista mais de amplo espectro, o que me fai experimentar non poucas aventuras emotivas.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que denotan pouca intelixencia. Os peor dotados son os que precisan máis axuda.
30.– Un lema na súa vida?
– Podo citar unha revelación que me chegou unha noite en forma de verso: “A miña esencia é alén da miña pel”. Mais a sabedoría que se precisa para asumila aínda non chegou.”

Cuestionario Proust: Rosa Aneiros

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xesús Constela:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Vulnerabilidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A tolerancia.
3.– Que agarda das súas amizades?
– A lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– A impaciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– O tempo coa xente que quero. Non importa facendo que.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A felicidade dos meus.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A dor dos meus.
8.– Que lle gustaría ser?
– Querida.
9.– En que país desexaría vivir?
– Aquí.
10.– A súa cor favorita?
– Verde.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A Armeria marítima ou herba de namorar.
12.– O paxaro que prefire?
– O mascato ou o colibrí.
13.– A súa devoción na prosa?
– García Márquez e Cunqueiro.
14.– E na poesía?
– Olga Novo e Manuel Antonio.
15.– Un libro?
– Nós nus.
16.– Un heroe de ficción?
– Moitos. O último, aínda que non é exactamente un heroe, o borracho da canción «Bajaste del Norte» de Leon Gieco.
17.– Unha heroína?
– Moitas, sobre todo as que son máis reais: Mamá de Mariana Ruíz Johnson ou Mamá África de Chico César, por exemplo.
18.– A súa música favorita?
– Actualmente aquela que permite coreografías con imitacións de comportamentos animais ;).
19.– Na pintura?
– Quintana Martelo e David Pintor.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os meus pais.
21.– O seu nome favorito?
– O da miña filla.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A intransixencia.
23.– O que máis odia?
– O egoísmo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hai moitas ás que non lles permito nin a categoría de desprezo…
25.– Un feito militar que admire?
– O papel xogado polos Capitáns de abril.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A empatía.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Vale que non me gustaría morrer?
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Variable.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Nunca choveu que non escampase.”

Cuestionario Proust: Henrique Alvarellos

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Henrique Alvarellos:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– A ardiente paciencia da que falaba Neruda.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Autenticidade
3.– Que agarda das súas amizades?
– Afecto (obviamente) e sentido do humor.
4.– A súa principal eiva?
– Inseguridade?
5.– A súa ocupación favorita?
– O meu traballo (sic).
6.– O seu ideal de felicidade?
– A doce normalidade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ver sufrir de preto e non poder evitalo.
8.– Que lle gustaría ser?
– O que son (sen as devanditas eivas).
9.– En que país desexaría vivir?
– No que vivo.
10.– A súa cor favorita?
– Falando da percha, calquera escura (negro, marrón, azul).
11.– A flor que máis lle gusta?
– Mapoula espontánea na beira de calquera estrada.
12.– O paxaro que prefire?
– Vencello (sempre no máis alto de xuño…).
13.– A súa devoción na prosa?
– A boa prosa poética. Tamén o xornalismo literario. E o ensaio.
14.– E na poesía?
– Imposible elixir. Un quere poesía en todo. É unha vontade.
15.– Un libro?
– Segundo as épocas fóronme marcando varios e moi distintos: Quijote, Cien años de soledad, a narrativa e a poesía de Cunqueiro (Herba aquí ou acolá), a poesía luguesa de Pimentel ou Novoneyra, De catro a catro, Música para camaleones, Mortal y rosa, Livro do desassossego…
16.– Un heroe de ficción?
– Do cinema reteño dende a adolescencia a miña querenza por ser coma Jeremías Johnson.
17.– Unha heroína?
– As mulleres de Vermeer, por exemplo.
18.– A súa música favorita?
– O pop, o jazz clásico, o rock and roll.
19.– Na pintura?
– Os azuis de Lugrís, os ollos de Díaz Pardo e tamén de Modigliani, os trazos e as cores de Seoane, as cinzas de Nóvoa… En fin.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Todos os anónimos.
21.– O seu nome favorito?
– Pablo, Manuel e Marta.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Falsidade (cuberta de sorriso).
23.– O que máis odia?
– Vid. 22.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A de calquera ditador.
25.– Un feito militar que admire?
– Sen fuxir da pregunta, permíteme lembrar un refrán que adoitaba dicir meu pai: “Un general, por lo general, carece de cultura general”.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Pintar.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Rápido (e, ao mesmo tempo, moi tarde).
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimismo (debe de ser xenético, porque non se entende).
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os de “yo, mi, me, conmigo” (Ai, a vanitatis!).
30.– Un lema na súa vida?
– Cada día é un mundo que hai que percorrer.”

Cuestionario Proust: Antón Riveiro Coello

Publicado o por

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Antón Riveiro Coello:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A teimosía.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A xenerosidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Comprensión.
4.– A súa principal eiva?
– A desconcentración.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Paz e liberdade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a calquera das miñas tres mulleres.
8.– Que lle gustaría ser?
– Un personaxe de ficción.
9.– En que país desexaría vivir?
– Na Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Vermello.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A margarida.
12.– O paxaro que prefire?
– A rula.
13.– A súa devoción na prosa?
– Eduardo Blanco Amor.
14.– E na poesía?
– Manuel Antonio.
15. Un libro?
– Arraianos.
16.– Un heroe de ficción?
– Ulises.
17.– Unha heroína?
– Madame Bovary.
18.– A súa música favorita?
– O jazz.
19.– Na pintura?
– Van Gogh.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Mercedes Núñez.
21.– O seu nome favorito?
– Mar.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– O ruído.
23.– O que máis odia?
– A violencia.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
– Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O da invisibilidade.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Dentro dun soño, en silencio.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimismo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– No pouco está a graza e no moito a desgraza.”

Un novo proxecto cultural ofrece viaxes pola historia e a cultura a través do territorio

Publicado o por

Desde Sermos Galiza:
“Pódese coñecer a historia galega a través de viaxes pola xeografía? A Asociación Cultural A Pomba do Arco coida que se pode e por iso bota a andar o programa Descubre Galiza. Viaxa con nós pola historia, a cultura e a xeografía do país, un singular proxecto para difundir a nosa historia de maneira lúdica.
Cada unha das etapas será visitada por medio dunha aula sobre cada período histórico, a lectura de textos sobre a época e unha excursión relacionada co tema tratado. Serán máis de 2000 anos de historia polos que se viaxará a través da Idade Antiga, a Alta Idade Media, a Baixa Idade Media, a Idade Moderna e a Idade Contemporánea visitando o mundo castrexo, a romanización, o Reino, o Priscilianismo, os Suevos, Os Irmandiños, Pardo de Cela, os século escuros, a colonización, os Provincialistas, Rosalía, Curros ou Manuel María, como figuras e fitos históricos relacionados de maneira especial cos territorios visitados.
O programa comezará cun percorrido pola Idade Antiga con aulas de Marcos Loureiro e o historiador Anselmo López Carreira coa visita ao Castro de Vilalonga, a Santalla de Bóveda do século IV e á Casa Museo de Manuel María. A segunda visita dirixirase á Igrexa Sueva de Santa Comba de Bande (S VI), ao Mosteiro de Celanova coa vinculación con San Rosendo, Bispo que foi de San Martiño de Mondoñedo e ás orixes do reino de Galiza e rematará na Casa dos Poetas de Celanova, coa evocación de Curros. Unha viaxe a Betanzos, para coñecer a fidalguía e a figura de Antolín Faraldo que rematará en Pontedeume, terra dos Andrades e Roi Xordo para se atopar cos Irmandiños será o traxecto pola historia da terceira xornada do programa. Os séculos escuros serán motivo da cuarta xornada coa visita ao Mosteiro de Samos e ás terras de Fiz Vergara Vilariño en Loúzara. O programa rematara co achegamento á época contemporánea coa visita ao Padrón de Rosalía, berce tamén do primeiro camiño de ferro financiado polo capital inglés, o Rianxo de Castelao, Manuel Antonio e Dieste para finalizar no grande mirador de Galiza no monte da Curota.
As viaxes comezarán en novembro e terán carácter mensual. Para participar é preciso reservar praza no 606630113. “Trátase de seguir todo o proceso da nosa historia nacional desde o convencemento que só o coñecemento da mesma é esencial para querer e valorar o País”, defenden desde A Pomba do Arco.”

Aid rapea a Rosalía

Publicado o por

“Na Feira do Libro de Vigo presentouse o día 3 o disco-libro de Aid, Rapoemas, un traballo sorprendente na que a voz máis coñecida do rap galego canta poemas de Rosalía, Curros ou Manuel Antonio. Poemas, escritos algúns no século XIX, que volven aos ritmos actuais e urbanos do rap a través desta singular iniciativa que pode achegar á xente máis nova outra forma de ver a nosa historia literaria. De todos os poemas escollidos, Aid, nome artístico de Aida Alonso Iglesias, foi en Rosalía onde atopou a materia máis acaída para o rap. “Os seus poemas teñen un ritmo marcado, os versos saen moi libres e adáptanse con facilidade á música” sinala Aid que, se pode escoller un deles queda, sen ningunha dúbida coa forza e a enerxía de A xustiza pola man. Tamén responde á filosofía rapeira o A emigración de Manuel Antonio que, ao seu ver, “está moi no día, moi aplicábel ao momento que vivimos, cando hai moita xente marchando de novo do país”. (…) “Nese sentido o traballo pode ser positivo, facer que a xente que se achega ao rap mire con outros ollos aos poetas e a xente que le poesía galega vexa doutra maneira o mundo do rap, co que tamén hai prexuizos”. (…)” Vía Sermos Galiza.

Rianxo: presentación do primeiro volume da Obra Completa de Manuel Antonio

Publicado o por

O venres 29 de xuño, ás 20:30 horas, no Centro Sociocultural-Auditorio de Rianxo (Rúa Autores da Rianxeira, s/n), a Asociación Cultural Barbantia, La Voz de Galicia e o Concello de Rianxo organizan a presentación do número 76 do suplemento cultural A Voz de Barbantia e do primeiro volume da Obra Completa de Manuel Antonio, editada conxuntamente pola Real Academia Galega e a Fundación Barrié. No acto estarán presentes Xosé Luís Axeitos, editor literario; Diego Rodríguez, Xesús Santos Suárez e Adolfo Muíños.

Santiago: actividades de xaneiro de Galicia, ceo das letras. Sábados de autor, na Cidade da Cultura

Publicado o por

Os sábados 15 e 29 de xaneiro, dentro do Ciclo Galicia, ceo das letras. Sábados de autor, que se desenvolven na Cidade da Cultura, terán lugar estas actividades:

– 15 de xaneiro. Rosalía, a voz dun pobo:
12:00 | Relatorio: María do Cebreiro Rábade Villar. Poeta, profesora e investigadora na Universidade de Santiago de Compostela. Actualmente desenvolve un estudio no que aborda diferentes aspectos da obra de Rosalía de Castro.
13:00 | Ao raso coas lebres (60’), da compañía CasaHamlet. Textos de Rosalía de Castro dramatizados e musicados a cargo desta compañía dirixida por Manuel Lourenzo e Santiago Fernández.
Presenta: Helena Villar Janeiro, presidenta da Fundación Rosalía de Castro.
– 29 de xaneiro. Manuel Antonio: “venador” de horizontes:
12:00 | Relatorio: Xosé Luís Axeitos. Catedrático de Lingua e Literatura Castelá e Secretario da Real Academia Galega. Experto na obra de Manuel Antonio, ten publicado varios libros sobre a poética do visionario rianxeiro.
13:00 | Manuel Antonio e mais dispois (35’). A poeta performática María Lado acompañada polo xenial pianista Nacho Muñoz interpretan textos de Manuel Antonio que mostran a súa concepción radical da creación artística.