Entrevista a Manuel Lourenzo en Galicia Hoxe:
“- Galicia Hoxe (GH): Traballades moito con textos de autores galegos. Raúl Dans dicía hai pouco cando recolleu o Cunqueiro que moitas compañías tendían a ignorar os dramaturgos do país….
– Manuel Lourenzo (ML): Eu creo que o problema é dun descoñecemento total. Nós non somos unha compañía de moito dispendio, ver escenografía nos nosos traballos é raro, porque o que nos importa é o esencial, os elementos que definen o teatro, que é unha consideración sobre as condutas humanas. E temos autores e autoras que expresan moi ben as condutas humanas. Non nos faltan dramaturgos, o que falta é normalidade, unha programación máis ou menos continuada… E liña que comezou Cristina Domínguez á frente do CDG, era moi intelixente á hora de conectar cos autores novos…
– GH: Pero agora cambiou a cousa: están as débedas de Xunta e concellos coas compañías, os recortes nas axudas á produción e nas programacións… Como ve a situación? Como lles afecta?
– ML: Pois é un desastre. A nós non nos afecta tanto porque hai anos que non pedimos axudas á produción. Valémonos cos nosos propios medios, como podemos, con precariedadade pero imos tirando, e ademais temos unha relación contractual coa Deputación, que é ademais unha relación moi normal, moi libre, que comezou con Lendoiro e segue con Moreda. E non ter conflitos coa administración si que é difícil… Respecto da Xunta, parece que a administración non quere nada con nada que teña que ver coa lingua, non só o teatro. A crise é unha excelente ocasión para que os políticos beneficien os sectores ricos da sociedade… pero iso pasa en todos lados, non só aquí. Cando hai unha cultura como a nosa, que sobrevive como pode, co esforzo de todo un pobo, ou de non todo porque non se dan as condicións para que sexa así, é lamentable que a administración non cumpra o seu papel de dándolle prioridade á cultura…”
Arquivos da etiqueta: Manuel Lourenzo
Santiago: actividades de xaneiro de Galicia, ceo das letras. Sábados de autor, na Cidade da Cultura
Os 
sábados 15 e 29 de xaneiro, dentro do Ciclo Galicia, ceo das letras. Sábados de autor, que se desenvolven na Cidade da Cultura, terán lugar estas actividades:
– 15 de xaneiro. Rosalía, a voz dun pobo:
12:00 | Relatorio: María do Cebreiro Rábade Villar. Poeta, profesora e investigadora na Universidade de Santiago de Compostela. Actualmente desenvolve un estudio no que aborda diferentes aspectos da obra de Rosalía de Castro.
13:00 | Ao raso coas lebres (60’), da compañía CasaHamlet. Textos de Rosalía de Castro dramatizados e musicados a cargo desta compañía dirixida por Manuel Lourenzo e Santiago Fernández.
Presenta: Helena Villar Janeiro, presidenta da Fundación Rosalía de Castro.
– 29 de xaneiro. Manuel Antonio: “venador” de horizontes:
12:00 | Relatorio: Xosé Luís Axeitos. Catedrático de Lingua e Literatura Castelá e Secretario da Real Academia Galega. Experto na obra de Manuel Antonio, ten publicado varios libros sobre a poética do visionario rianxeiro.
13:00 | Manuel Antonio e mais dispois (35’). A poeta performática María Lado acompañada polo xenial pianista Nacho Muñoz interpretan textos de Manuel Antonio que mostran a súa concepción radical da creación artística.
Padrón: Ao raso coas lebres, de Casahamlet
O venres 8 de outubro, a partir das 20:00 h., na Casa-Museo Rosalía de Castro de Padrón, terá lugar a representación de Ao raso coas lebres, por Casahamlet, coa participación de Manuel Lourenzo, Santiago Fernández e os músicos Manu Clavijo e Brandan Lourenzo, con motivo do 152º aniversario do casamento de Rosalía de Castro con Manuel Murguía. Ao raso coas lebres tenta mostrar a lucidez e a rebeldía dunha muller que, adiantándose ao seu tempo, desvela a situación do pobo e da cultura galega, comezando pola lingua, que ten nela a primeira usuaria con forza suficiente para inaugurar un tempo novo marcado pola consciencia e polo orgullo, así como pola contundencia fronte ás agresións.
Manuel Lourenzo: “Son adicto á irreverencia co poder existente, non quero saber del; paréceme inmundo”
Entrevista a Manuel Lourenzo en Xornal:
“Xornal (X): Que ofrece Manuel Lourenzo na obra As cousas do verán?
Manuel Lourenzo (ML): Pois cousas do verán [Ri]. Realmente achega retallos, elementos de diversos lugares como a Mariña Lucense, todas esas zonas de Viveiro ou de Foz, tamén da Coruña. Son catro historias diferentes que teñen puntos en común, cousas que lles pasan á xente nesta época do ano na que nos retiramos un pouco.
(X): Fala da Mariña Lucense e da Coruña, lugares moi significativos na súa vida. A obra ten moito de autobiográfico?
(ML): Non hai nada autobiográfico nela, pero está influída polas paisaxes humanas e físicas dos lugares nos que vivo. Son os escenarios nos que se moven os protagonistas que teñen un punto en común que é o amor. Hai algunhas historias amorosas que nalgún momento reverdecen ou que quedaron aí. Creo que ten un ton lírico porque busquei unha estrutura coa que prescindir de acotacións e de determinados elementos que non están nas personaxes, omítese a técnica teatral.
(X): Como evolucionou Manuel Lourenzo dende O moucho até hoxe?
(ML): Teño unha gran capacidade para o salto. Disme iso d’O moucho e eu quedo pensando: “Que será iso…” até que caio na conta de que era unha primeira obriña que escribira aló polos sesenta. A verdade é que o propio traballo e o entusiasmo do traballo non me permite botar a vista cara atrás. Pero creo que estou como o primeiro día, creo que son máis consciente e máis forte.”
Manuel Lourenzo gaña o Premio Abrente de Ribadavia
O académico e dramaturgo Manuel Lourenzo, un dos nomes clave no desenvolvemento do teatro en Galicia, foi o gañador con Aquelas cousas do verán da quinta edición do Premio Abrente de Textos Teatrais, que convoca o Concello de Ribadavia xunto coa Secretaría Xeral de Política Lingüística coincidindo coa celebración da Mostra Internacional de Teatro da capital do Ribeiro. O xurado do galardón, dorado con 3.000 euros, resaltou a madureza da obra “tanto na linguaxe coma na escrita e que require dun tratamento escénico moi sutil, en concordancia coa propia sutileza dos componentes do texto”. Aquelas cousas do verán, ademais, posúe en opinión do xurado grandes posibilidades escénicas mediante a creación “dun universo de ficción onde o bo manexo das convencións ou da intertextualidade dotan a obra dunha calidade e madurez especial”. Trátase dun texto, engaden, “que bota man para a súa composición de moi dosificadas pinceladas simbólicas pero que trata con profundidade e moi interesante e transversalmente a actualidade. É unha peza profunda que fala das relacións entre as persoas cun impecable dominio da tensión dramática”. O xurado do premio estaba presidido polo alcalde de Ribadavia, o concelleiro de Cultura da vila, o director da MIT, Roberto Pascual, xunto a un grupo de profesionais das artes escénicas composto por Cristina Domínguez, Tito Asorey e Santi Prego.
A nova aparece recollida en varios medios de comunicación: Culturagalega.org, Galicia Hoxe, A Nosa Terra e Xornal.
Once escritores galegos que recibiron o Premio Nacional solicitan a dimisión do Conselleiro de Cultura e Turismo, Roberto Varela
O señor conselleiro de Cultura da Xunta de Galicia vén de facer pública, e non por primeira vez, unha análise da cultura galega temeraria e negativa. Antes xa nos ten ofrecido a súa opinión de que “a cultura galega limita”, unha descualificación da nosa mesma identidade colectiva. Deberemos deixar de ter cultura propia, deixar de sermos galegos para non estar “limitados”? Como pode protexer e traballar a prol da nosa cultura quen se expresa con ese fondo complexo de inferioridade identitario? Non pode. Agora precisou máis o diagnóstico, a cultura galega está “ensimesmada e acomplexada”, expresión claramente ofensiva para os creadores e xestores da cultura de Galicia. Pero que, ademais, indica un descoñecemento claro do estado da nosa cultura, tanto no que atinxe ás obras como ao tecido industrial que as sustenta.
Os abaixo asinantes, autores de obras escritas todas elas en lingua galega que foron merecedoras do premio nacional de literatura nas súas distintas modalidades (narrativa, literatura dramática, literatura infantil e xuvenil, tradución e ensaio), consideramos que isto, coma as outras moitas distincións e consideracións que as obras da nosa cultura veñen tendo en toda España e fóra das fronteiras do Estado, negan a insultante e despectiva cualificación do señor Conselleiro.
Estamos verdadeiramente asombrados e fartos de que o conselleiro de cultura do goberno galego desprece sistematicamente a cultura galega, como un auténtico “bombeiro pirómano”.
Consecuentemente, para que desapareza esta pasmosa anomalía, pedimos a dimisión ou cesamento inmediato de don Roberto Varela como Conselleiro de Cultura do goberno de Galicia, dado que o seu escaso coñecemento e falta de consideración cara a cultura galega veñen evidenciar a nula idoneidade para o posto que ocupa. El ha ser máis feliz lonxe de todos nós, “limitados”, “ensimesmados” e “acomplexados”, e todos nós recuperaremos unha situación que teña un mínimo de cordura.
Alfredo Conde (Premio Nacional de Narrativa, 1985)
Paco Martín (Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil, 1985)
Antón Santamarina (Premio Nacional de Traducción, 1988)
Xabier P. DoCampo (Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil, 1995)
Manuel Rivas (Premio Nacional de Narrativa, 1996)
Fina Casalderrey (Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil, 1996)
Manuel Lourenzo (Premio Nacional de Literatura Dramática, 1997)
Suso de Toro (Premio Nacional de Narrativa, 2003)
Rubén Ruibal (Premio Nacional de Literatura Dramática, 2007)
Agustín Fernández Paz (Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil, 2008)
Xusto Beramendi (Premio Nacional de Ensayo, 2008)
Manuel Lourenzo: “O teatro galego continúa a ser, en certa maneira, clandestino”
Manuel Vidal Villaverde entrevista a Manuel Lourenzo en Galicia Hoxe.
Manuel Lourenzo, Premio Álvaro Cunqueiro de textos teatrais
O escritor Manuel Lourenzo gañou con Flores de Dunsinane a edición 2009 do Premio Álvaro Cunqueiro de textos teatrais. O Premio Manuel María de Literatura Dramática Infantil levouno Xosé A. Neira Cruz pola obra Sopa de xarope de amora. O Premio Barriga Verde de Textos para Teatro de Monicreques foi para Ignacio Vilariño por Auga que non vas beber… na categoría de teatro para adultos, e Begoña García por Bon appétit na modalidade de teatro para nenos.
As dunas xunta por primeira vez a Manuel Lourenzo e Quico Cadaval
Hoxe venres 6 de marzo estréase no Salón Teatro de Santiago de Compostela a obra As dunas, produción do Centro Dramático Galego que supón a primeira colaboración do dramaturgo Manuel Lourenzo co director Quico Cadaval. Compoñen o elenco da obra Paula Buján López, Evaristo Calvo, Paulo Oliveira, Manolo Cortés, Susana Dans, Christian Escuredo, “Mos”, Iria Pinheiro, Rodrigo Roel e Davide Salvado. As dunas poderá verse en Santiago ao longo do mes de marzo e logo iniciará unha xira que a levará por O Barco, A Coruña, Vigo, Tui, Vilagarcía, Ourense, Narón e Ferrol.
Sinopse: Nunha nave industrial en desuso, na Mariña luguesa, son convocados polo construtor Florencio Pardo, a gobernanta Lola, o intendente Serapio, o empregado Calí Caiate e unha tropa estrafalaria de músicos, bailaríns e cantantes para animar a inauguración do free spa “As dunas”, un moderno balneario musical que terá como destinatarios a “amantes de praceres prolongados” e integrará actividades que van dende o relax ao goce musical pasando por “todo tipo de refinados praceres do corpo”. Para rexentar este gran complexo turístico-musical, o empresario contrata unha antiga noiva da xuventude, Lola, muller entrada en carnes, disposta e realista, que ademais lle segue querendo. A moza é moi hábil para controlar a Pardo, para rexentar o local e para se entender cos músicos. Coa chegada destes á nave, asistimos á presentación das súas vidas, das súas esperanzas, frustracións, soños e angustias. Así, sabemos dos amores homosexuais entre Serapio (home xa maduro e descrido) e Milo (mozo depresivo, pusilánime e torturado); das dotes musicais e amatorias do inmigrante Cali Caiate (caboverdiano residente en Burela, ou burelao con orixes caboverdianas); e das relacións de amor e celos entre Cristian, Eva, Melo, Lucinda e Helio, personaxes que se moven entre a esperanza nun futuro incerto e a prosaica realidade.
Celanova: I Encontros de poesía nova
En Celanova (Casa dos poetas, Celanova), entre o 18 e o 19 de xullo do 2008, terán lugar os primeiros ENCONTROS DE POESÍA NOVA, no contexto do centenario de Manuel Curros Enríquez.
Entre os participantes figuran César Antonio Molina, Luis Alberto de Cuenca, José Antonio de Ory, Miguel Anxo Fernán-Vello, Helena de Carlos, Yolanda Castaño, Estíbaliz Espinosa, Baldo Ramos, Paulino Vázquez, Cecilia Quílez, Berta Dávila, José Ramón Trujillo, Emilio Ruiz Barrachina, José Manuel Lucía Megías, Justo Bolekia, Javier Pérez Vazo, Basilio Rodrígez Cañada e Xosé Luis Méndez Ferrín. O encontro finalizará co espectáculo poético-musical QUEN PUDERA CONVOSCO VOAR, sobre a obra poética de M. Curros Enríquez, pola Compañía teatral Casahamlet e con dirección de Manuel Lourenzo e Santiago Fernández.
