Cuestionario Proust: Ana Cibeira

Desde Ana Cibeirao blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ana Cibeira:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
-A curiosidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A xenerosidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Afecto e comprensión. Fallamos moitas veces e saber perdoar é o que mantén unha amizade duradeira.
4.– A súa principal eiva?
-Impaciencia, e actuar por impulso.
5.– A súa ocupación favorita?
-Fabular no día a día, non podo vivir sen maxia no cotián.
6.– O seu ideal de felicidade?
-Lendo e escribindo cos meus arredor.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Perder ás miñas persoas favoritas, ás elexidas ou ás que por sorte me tocaron por familia.
8.– Que lle gustaría ser?
-Bailarina.
9.– En que país desexaría vivir?
-Galicia, Galiza, chámalle x.
10.– A súa cor favorita?
-Amarelo e tamén o vermello con brilliños verdes.
11.– A flor que máis lle gusta?
-A Orquídea, a mimosa, a flor da cerdeira, a rosa…, moitas, moitas.
12.– O paxaro que prefire?
-Un papagaio pequeno.
13.– A súa devoción na prosa?
-Marguerite Duras.
14.– E na poesía?
-Un cóctel feito con Emma Pedreira, Sylvia Plath, Ana Cristina Cesar e Joyce Mansour.
15. – Un libro?
-A edición crítica de Maria Tatar dos Contos de fadas.
16.– Un heroe de ficción?
-Orlando.
17.– Unha heroína?
-Orlando.
18.– A súa música favorita?
-Moita de varios tipos, pero se teño que quedar cun manifesto vital: o hardcore de Minor Threat e Fugazi; e o punk de Bikini Kill e Huggy Bear.
19.– Na pintura?
-Os cadros abstractos de miña nai, Alcira Vázquez Tato; a pintura sobre vídeo de Pipilotti Rist. E o resto das miñas artistas favoritas recólleas case todas a galería virtual femalepersuasion.net.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-As persoas valentes que tentan cambiar o mundo cada día traballando dende a utopía, para facela real.
21.– O seu nome favorito?
-Alcira.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-Ese cotián de pasar por riba dos demais para conseguir sona, cartos…, custe o que custe.
23.– O que máis odia?
-Silenciamento.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Todos estes que forman unha soa cabeza e que se adican ao hábito que non soporto citado anteriormente.
25.– Un feito militar que admire?
-O das Vivian Girls. Para buscar cales foron, ir ao grande cadro-novela de Henry Darger The Realms of Unreal. Militar real ningún ;) interésanme os da historia de Galicia.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-O da comunicación.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-De morte natural, velliña e ben despedida.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Entusiasmo.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Os que teñen que ver coa vida dura que un ou unha levou.
30.– Un lema na súa vida?
-De portas para dentro da casa: “Stay gold Ponyboy”, é dicir, mantente ilusionada como de noviña. E de portas para fóra: “Date un pracerciño ao día e non te compares cos demais”.”

Taboleiro do libro galego XXXVI (setembro 2015), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Tras o período vacacional retorna a sección do “Taboleiro” a este blog. Grazas á participación destas catorce librarías colaboradoras: Libros para Soñar, Andel, Librouro, Casa del Libro e Cartabón de Vigo, O Pontillón de Moaña, Miranda de Bueu, Aira das Letras de Allariz, Lila de Lilith e Couceiro de Compostela, Biblos de Betanzos, Trama de Lugo, Suévia da Coruña e Paz de Pontevedra.

NARRATIVA
1º-. A praia dos afogados, de Domingo Villar, Galaxia, e Cabalos e lobos, de Fran P. Lorenzo, Xerais.
2º-. Un animal chamado néboa, de Ledicia Costas, Xerais.
3º-. A identidade fascinada, de Antonio Piñeiro, Galaxia.
4º-. Xeixos, de Suso Lista, Embora.
5º-. Contos do mar de Irlanda, de Xurxo Souto, Xerais.
6º-. O frío azul, de Ramón Caride, Urco.
7º-. O viaxeiro radical, de Xerardo Quintiá, Galaxia.
8º-. O ocaso da familia Portela, de Noa Pérez González, Barbantesa.
9º-. A verdade nos espellos, de Pablo Rubén Eyré, Sotelo Blanco.
10º-. Agosto de memoria e morte, de X. Fernández Leiceaga, Xerais.
11º-. Muros de aire, de An Alfaya, Xerais.

POESÍA
-. A boca da terra, de Manuel Rivas, Xerais.
2º-. Celebración, de Gonzalo Hermo, Apiario.
3º-. Bazar de traidores, de Elías Portela, PEN Club.
4º-. Unha viaxe de ruminantes, de Baia Fernández de la Torre, Deputación de Pontevedra.
5º-. Advento, de Manuel María, Fundación Manuel María.
6º-. Dominio público, de Ramón Neto, Caldeirón.

ENSAIO-TEATRO
-. O Piloto. O último guerrilleiro, de Afonso Eiré, Hércules de Edicións.
2º-. Pequenas historias para falar de emocións e sentimentos, de Julia Fernández Rodríguez, Galaxia.
3º-. Un cesto de mazás, de Montse Fajardo, autoedición.
4º-. As mulleres do monte, de José Antonio Gurriarán, Galaxia.
5º-. Nacionalismo galego aquén e alén mar, de Uxío-Breogán Diéguez, Laiovento.

XUVENIL
-. As palabras poden matar, de Marcos Calveiro, Xerais.
-. A neve interminable, de Agustín Fernández Paz, Xerais.
-. Como unha áncora, de Iria Collazo, Galaxia.
-. Dragal IV, de Elena Gallego, Xerais.
-. Non hai luz sen escuridade, de Andrea Barreira, Urco.
-. Feitizo de sangue, de Sabela González, Galaxia.
-. Madonna e outros contos de inverno, de Manuel Rivas, Xerais.

INFANTIL
-. Onde viven os monstros, de Maurice Sendak, Kalandraka (tradución de X. M. González Barreiro).
-. O valente coello que quixo soñar, de Miguel Ángel Alonso Diz – Luz Beloso, Nova Galicia Edicións.
-. Escarlatina, a cociñeira defunta, Ledicia Costas – Víctor Ribas, Xerais.
-. O meu pesadelo favorito, de María Solar, Galaxia.
-. Once damas atrevidas, de Oli e H. Thomassen, Kalandraka.
-. A historia de Parche, Concheiro, Os Biosbardos.

LIBROS CD-DVD
-. Alegría!, Sérgio Tannus – Luís Barbolla (ilustracións), Galaxia.
2º-. Un conto ao revés, Chuches Amil, Galaxia.
3º-. Non hai berce coma o colo, de Paulo Nogueira e Magoia Bodega (ilustracións de Mariona Cabassa), Kalandraka.
4º-. Gatuxo, de Magín Blanco, Fol Música.
5º-. A nena e o grilo, Magín Blanco e Iván Prieto, OQO.

BANDA DESEÑADA
1º-. O bichero V, de Luís Davila, Edición do autor.
2º-. Aventura no Camiño de Santiago, de Primitivo Marcos, El Patito Editorial.

Cuestionario Proust: Luz Campello

DesdeLuz Campello o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Luz Campello:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O entusiasmo pola vida, a espontaneidade, a rebeldía metida en fariña, a resiliencia.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A empatía, o sentido do asombro, a autenticidade do corazón.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Un lugar, algún recuncho onde compartir emocións e experiencias vitais, unha rede vinculeira que nos dea seguridade nos saltos ao baleiro.
4.– A súa principal eiva?
– A falla de puntualidade, a loita coa xestión do tempo, gostaríame que fose máis plástico, poder estiralo ou encollelo, atrapalo ou desbotalo, xogar con el.
5.– A súa ocupación favorita?
– Falar, ler, compartir emocións, vibrar, observar o mundo, pensar, esfollar e virar do revés todas as afirmacións, todas as negacións e todas as verdades e mentiras aprendidas. Desaprehender(me), mergullarme na vida e tentar descifrar os seus códigos secretos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Sentirse fachendosa dunha mesma, con independencia vital e coherencia interna, apropiada dese sentimento do “amor universal”.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Perder a cabeza (a capacidade de autogoberno) ou non poder comunicarme ou sentir.
8.– Que lle gustaría ser?
– A muller que son, en constante proceso de aprendizaxe e empoderamento, comprometida coa contorna e co tempo que estou a vivir.
9.– En que país desexaría vivir?
– No país da utopía, nese que nos fai dar pasos cara a el, onde o centro sexan as persoas (o máis libres e autónomas posible). Non me gostan as fronteiras, son de transversalidades, de transgredir os límites.
10.– A súa cor favorita?
– Góstame a diversidade de cores, coma unha amálgama sensitiva necesaria. Os verdes por riba doutros verdes, as cores mornas e douradas dos campos maduros, as cores sobrias e apagadas do centro e do norte de Europa, as nosas cores oceánicas, o abano das cores vivas da India e das tribos indíxenas de América do Sur e de África, os espazos brancos nas pinturas orientais. Podería seguir até a metamorfose completa, ha ha ha.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O proceso de floración da natureza paréceme un espectáculo magnánimo, esa explosión de vida…, coma un espertar, un renacer multiforme de cores e aromas. Na miña memoria teño as flores da infancia, a flor das maceiras, a flor do toxo e da carqueixa, a flor de sabugueiro, ás veigas de árnica, os campos de margaridas…, fermosísimas.
12.– O paxaro que prefire?
– As bandadas de estorniños coas súas filigranas sincronizadas, os cantos do cuco, o berce da rula, as anduriñas, o pardal…
13.– A súa devoción na prosa?
– Herta Müller, Joyce Carol Oates, Marcela Lagarde e a nosa grande filósofa María Zambrano.
14.– E na poesía?
– Versos e versos de distintxs autorxs, que me atravesan e quedan a vivir na miña pel. Aínda que prefiro as voces femininas, as voces silenciadas, a palabra contracorrente, quizais un pouco marxinal, na periferia, ese lugar onde aínda estamos as mulleres no mundo.
15.– Un libro?
– Dous. O home é un grande faisán no mundo, da romanesa de orixe alemá, Herta Müller, unha alegoría a esa ave que, tendo ás, non pode voar. Por favor, cuida de mamá, da surcoreana Shin Kyung-Sook.
16.– Un heroe de ficción?
– Polgarciño, que ben poidera ser Polgarciña, a percorrer o mundo, a explorar sen medo a acabar no bandullo dunha vaca, porque sempre haberá algún xeito de saír, aínda que sexa no medio dunha bosta…, as bostas tamén son unha aprendizaxe enorme, ha ha ha.
17.– Unha heroína?
– A grande María Pita, unha muller que rompeu todos os canons da época moderna e non parou de medrar e transgredir. Minosvalorada polas voces patriarcais, reducida a unha lenda local e a unha estatua na praza do Concello da Coruña.
18.– A súa música favorita?
– A música de raíz e a música de fusión, como a miña identidade. A música da natureza como parte da vida cotiá.
19.– Na pintura?
– Sempre Van Gogh, o meu amado, incomprendido e revolucionario, na arte de pintar.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Milleiros de mulleres que están sostendo o mundo nas súas costas, que están a facer tecido social nunha contorna fracturada e chea de fendas, as coidadoras, as aleitadoras, as nais, as matriarcas galegas, as mulleres de África, as árabes, ás asiáticas, as de América do Sur… ELAS son mulleres, heroínas todas.
21.– O seu nome favorito?
– Simona e lúA (pola simbolismo na miña apropiación do A).
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A falta de capacidade crítica e de criterio propio, o vitimismo deshonesto, porque son un posicionamento demasiado doado, demasiado covarde.
23.– O que máis odia?
– A intransixencia e os fanatismos.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– A multitude que cala, podendo facer outra cousa. Non nos podemos permitir quedarnos de brazos cruzados, nin mirar para outro lado ante tanta inxustiza, como por exemplo as matanzas de mulleres que se están a dar en todos os países, simplemente polo feito de selo. Non nos podemos baleirar de responsabilidade e quedar impunes, porque incluso ”a pedra máis insignificante pode cambiar o rumbo da avalancha”.
25.– Un feito militar que admire?
– Todos os que conleven “depoñer as armas”.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O de multiplicarme en días de 48 horas (pero case o consigo, ha ha ha).
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Co sosego de ser (ou “ter sido”), sen dor física, nin espiritual.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Alegría e excitación pola vida.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os relacionados coa vulnerabilidade humana, coa nosa propia fraxilidade como seres humanxs.
30.– Un lema na súa vida?
– Cruzamos a lagoa, porque non sabiamos que era infranqueable. Non pararnos ante o imposible, sempre podemos cambiar as cousas, superar barreiras.”

Cuestionario Proust: Paulino Vázquez

DesdePaulino Vázquez o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Paulino Vázquez:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
-Sensibilidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A humildade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-A coherencia.
4.– A súa principal eiva?
-Desordenado.
5.– A súa ocupación favorita?
-Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
-Estar coa familia e poder ler e escribir.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Que lle pase algo malo aos meus seres queridos.
8.– Que lle gustaría ser?
-Poeta menor.
9.– En que país desexaría vivir?
-En Inglaterra, sen dúbida.
10.– A súa cor favorita?
-Ocre.
11.– A flor que máis lle gusta?
-Xasmín.
12.– O paxaro que prefire?
-Pardau.
13.– A súa devoción na prosa?
-Sterne, De Quincey, Chesterton.
14.– E na poesía?
-Eliot.
15.– Un libro?
Con pólvora e magnolias.
16.– Un heroe de ficción?
-O Tristram Shandy.
17.– Unha heroína?
-Jane Eyre.
18.– A súa música favorita?
-Bach.
19.– Na pintura?
-Vermeer.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-Os meus pais.
21.– O seu nome favorito?
-Aser.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-O abuso.
23.– O que máis odia?
-O odio.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Hitler.
25.– Un feito militar que admire?
-Ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-A fortaleza.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-Rezando os salmos.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Con neura.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Os que veñen da debilidade humana.
30.– Un lema na súa vida?
-Libros, poucos.”

Vigo: presentación de Muros de aire, de An Alfaya

OAn Alfaya venres 25 de setembro, ás 20:00 horas, no Café Badía (Rúa Sanjurjo Badía, 240), en Vigo, terá lugar a presentación do libro Muros de aire, de An Alfaya, publicado en Xerais. No acto participan, xunto á autora, Ramón Nicolás e Manuel Bragado.

Cuestionario Proust: Alfonso Pexegueiro

Desde Alfonso Pexegueiroo blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Alfonso Pexegueiro:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
-A dúbida. A escoita.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A bondade. A escoita.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Todo. Falar con elas coma se falase comigo mesmo, parafraseando a Cicerón.
4.– A súa principal eiva?
-Confiar demasiado, entregarme á primeira…
5.– A súa ocupación favorita?
-Soñar mundos novos; ler; pasear pola natureza; non facer nada…
6.– O seu ideal de felicidade?
-Amar e ser amado.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-O abandono.
8.– Que lle gustaría ser?
-Muller, e bailarina.
9.– En que país desexaría vivir?
-Onde se respecte, atenda, escoite e coide a infancia.
10.– A súa cor favorita?
-O Azul. Ata o gris non é gris, senón un azul que se esconde.
11.– A flor que máis lle gusta?
-A flor das árbores das froitas; as violetas, as lilas, a rosa, os lirios…
12.– O paxaro que prefire?
-O paporrubio, a andoriña, a aguia, a curuxa…
13.– A súa devoción na prosa?
-Partindo de que toda escritura é feminina, e que é o neno ou a nena quen dita (a infancia faise linguaxe e escrebe), Dostoievski, Gogol, Kafka, Yasunari Kawabata, Selma Lagerlöf, Tolstoi, Hermann Broch, Robert Musil, Anna Seghers, Knut Hamsum, Valle Inclán, Lu Xun, Thomas Bernhard…
14.– E na poesía?
-Holderlin, Rilke, Rimbaud, Ezra Pound, T. S. Eliot, Emily Dickinson, Paul Celan, San Juan de la Cruz, Juan Ramón Jiménez, Anna Ajmatova, Nelly Sachs, Sylvia Plath, Alejandra Pizarnik, Li Bai, Tu Fu… a poesía galega medieval…
15.– Un libro?
Crime e castigo, Moby Dick, Almas mortas, Don Quijote, Anna Karenina, País de neve, O ruído e a furia, O home sen atributos, A morte de Virxilio, Pedro Páramo, o Tractatus, Así falou Zaratustra, A metamorfose de Kafka, Opinións dun pallaso, Os campesiños de Wladislaw Reymont, O saber proscrito e Polo teu propio ben de Alice Miller, O campo e a cidade de Raymond Williams…
16.– Un heroe de ficción?
-Partindo de que non creo no concepto heroe (cobren unha covardía social) mais, como personaxe creado: O principiño.
17.– Unha heroína?
-O mesmo. Antígona.
18.– A súa música favorita?
-Beethoven, Schubert, Bach, Stravinsky, Bartok, Schönberg… Eva Cassidy, Janis Joplin, Edith Piaf, Elis Regina, Nina Simone, Lhasa De Sela,…
19.– Na pintura?
-Van Gogh, Rothko, Giotto, Rembrandt, Gauguin, Cezanne, Goya, Chagall, Kichrner, Miró, Bacon, Cy Tombly, Kiefer…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-Non hai heroes ou heroínas, só persoas humanas e éticas, responsables e atentas, nese sentido: Hipatia, Alice Miller, Milena Jesenská, Emma Goldman, Simone Weil, Janusz Korczak, Marie Curie…
21.– O seu nome favorito?
-Liberdade.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-A mentira (non confundir co que o neno, nena cala ou non quer dicir –os nenos nunca menten; este foi un dos erros de Freud ao non lles crer cando falaban dos seus malos tratos sufridos–, cando só se queren protexer do castigo ou do maltrato sempre inxusto e que non comprenden).
23.– O que máis odia?
-O maltrato na infancia (o maltrato en xeral); a covardía; a hipocrisía; a estupidez; a vulgaridade…
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Calquera figura patriarcal ou ditatorial. Aquelas que xeran e reproducen maltrato, violencia, crime, explotación, miseria…
25.– Un feito militar que admire?
-Ningún. O exércitos son a evidencia do fracaso da humanidade como sociedade, igual que a escravitude.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-Chegar a ser eu mesmo…
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-Non nacendo; ou, xa que te nacen: soñando que non atoparei mundos coma este, onde téndoo todo non o soubemos ver…
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-A soidade. A esperanza.

Fósiles dunha xeración utópica….
….
significa que o mar nos foi deixando solitarios
como ás bestas
e non puidemos derriba-la esperanza.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Aqueles que non conleven maldade, perversidade…
30.– Un lema na súa vida?
-Que os soños nos axuden a descubrir a realidade e que a realidade nos permita descubrir os soños.”

Noticia dunha edición non venal de Eduardo Blanco-Amor: Castelao. Notas periodísticas

DesdeEduardo Blanco Amor o Caderno da crítica, de Ramón Nicolás:
“Polo meu amigo Suso Díaz, atento sempre ás efemérides de voces creativas do sistema literario galego, souben que tal día coma hoxe, en 1897, nacía Eduardo Blanco-Amor. (…)
Vaia, na súa memoria, a noticia dun opúsculo curioso que non adoita aparecer na bibliografía do autor. Trátase do título Castelao, que se publicou en Ourense no ano 1970, en edición non venal: “fuera de comercio” apunta o propio Blanco-Amor neste exemplar que me agasallaron hai algún tempo e aquí comparto. A edición, probablemente se poida considerar, en parte, o precedente de Castelao escritor, que Ediciós do Castro publicaría postumamente en 1986.
Esta edición a que me refiro, subtitulada “Notas periodísticas”, compila unha serie de artigos xornalísticos que viron a luz en La Región, La Vanguardia, El Correo Gallego e La Voz de Galicia por volta do ano 1970, en galego e castelán, coa vontade de recuperar e poñer en valor, como se diría agora, a figura de Castelao aos vinte anos do seu pasamento. O prólogo co que o propio Blanco-Amor abre a compilación é acedo, afouto e un exercicio de responsabilidade -apunta-, malia empregar unha prosa confesadamente labiríntica pero coa que reclama para quen saiba ler, e no ano 1970, a vixencia da obra e do pensamento de Castelao-. (…)”

Cuestionario Proust: Manuel Pereira Valcárcel

DesdeManuel Pereira Valcárcel o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Manuel Pereira Valcárcel:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
-Certa calma.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A lealdade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Comprensión.
4.– A súa principal eiva?
– Demasiadas dúbidas.
5.– A súa ocupación favorita?
-Ler, conversar, camiñar.
6.– O seu ideal de felicidade?
-A proximidade das persoas que quero.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-O infortunio das persoas que quero.
8.– Que lle gustaría ser?
-O que son.
9.– En que país desexaría vivir?
-No que vivo.
10.– A súa cor favorita?
-O granate.
11.– A flor que máis lle gusta?
-O pensamento.
12.– O paxaro que prefire?
-Os gorrións.
13.– A súa devoción na prosa?
-Moitas.
14.– E na poesía?
-Tamén.
15.– Un libro?
Sonata de primavera, porque inaugurou o meu uso de razón literaria.
16.– Un heroe de ficción?
-Non creo moito nos heroes.
17.– Unha heroína?
-Nin nas heroínas.
18.– A súa música favorita?
-A de cantautores.
19.– Na pintura?
-Van Gogh.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-As persoas que viven por debaixo do límite da pobreza.
21.– O seu nome favorito?
-María, porque foi o que escollín, en colaboración, para a miña filla.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-A intransixencia, o sectarismo.
23.– O que máis odia?
-A enorme taxa de fame no mundo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Calquera ditador de calquera época e condición ideolóxica.
25.– Un feito militar que admire?
-Absolutamente ningún.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-Oído musical.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-Na miña cama.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-A serenidade.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Os que non son finxidos.
30.– Un lema na súa vida?
-Bos días, boas tardes, boas noites.”

Manuel María presenta a Celso Emilio Ferreiro (1963)

Desde o Caderno da crítica, de Ramón Nicolás:
“Nos fondos da Fundación Celso Emilio Ferreiro consérvase unha apreciable documentación que explicita a relación fraternal que uniu o poeta de Celanova con Manuel María. Alén da relación epistolar cruzada entre eles ao longo de moitos anos atópanse outro tipo de textos como os que, por cortesía da Fundación CEF, se ofrecen hoxe aquí: tres folios que conteñen as palabras, en clave admirativa e emocionada, que Manuel María leu o 20 de decembro de 1963 no Casino-Ateneo de Monforte de Lemos e que prologaron a lectura que fixo Celso Emilio Ferreiro dun feixe de composicións propias. (…)”

mm1mm2mm3