Arquivos da etiqueta: Rosalía de Castro
A Coruña: mesa redonda arredor de Libre coma os paxaros
Cuestionario Proust: Eli Ríos, desde Lecturafilia
Entrevista a Eli Ríos en Lecturafilia:
“1. O principal trazo do teu carácter? Retranqueira.
2. Que cualidade aprecias máis nun home? Aprecio aquelas persoas que rompen coa masculinidade patriarcal activamente.
3. E nunha muller? A sororidade.
4. Que agardas das túas amizades? Das miñas amizades agardo que vivan moito tempo e que eu o vexa.
5. O teu principal defecto? Non teño un bo falar para quen me interrompe a sesta.
6. A túa ocupación favorita? Calquera que inclúa o silencio e non facer nada.
7. O teu ideal de felicidade? Un lugar sen cobertura telefónica con churrasco.
8. Cal sería a túa maior desgraza? Non ter nacido.
9. Que che gustaría ser? O que son (que bastante traballo me levou).
10. En que país desexarías vivir? Onde vivo, en Galiza (que bastantes voltas me levou chegar ata aquí).
11. A túa cor favorita? Lila.
12. A flor que máis che gusta? As plantas e máis eu levámonos mal.
13. Que paxaro prefires? A curuxa.
14. Os/as teus/túas autores/as favoritos en prosa? Depende do momento, pero ás que volvo sempre son Jeanette Winterson, Olga Tokarczuk, Begoña Caamaño, Teresa González Costa,…
15. E poetas? Agora mesmo, estou a reler Anne Carson desde o Atlas de Alba Cid. Ás que acostumo volver: Pilar G. Rego, Andrea Nunes, Pizarnik, Sylvia Plath, Daniel Asorey, Rosalía de Castro, Medos Romero, Xela Arias, Marga do Val,…
16. Un heroe de ficción? Groot.
17. Unha heroína? A señora Duszejko da novela de Olga Tokarczuk.
18. O teu músico ou música favorito/a? Mercedes Peón, Ugia Pedreira, Patti Smith, Cassia Eller, Nancy Vieira, Maria Bethânia,…
19. O teu pintor ou pintora preferido/a? Maruxa Mallo, Georgia O’Keeffe, Pamem Pereira, Lula Goce,…
20. O teu heroe ou heroína na vida real? As persoas que me aprenden cousas novas, aquelas coas que boto unhas risas, as que me fan reflexionar, as que abren camiños e, en xeral, case toda a rapazada coa que traballo que me recorda, día a día, o importante que é querernos moito e ben.
21. O teu nome favorito? Calquera que me recorde unha persoa que aprecio.
22. Que hábito alleo non soportas? O costume de facer ruído cos bolis.
23. Que é o que máis detestas? O abuso en todas as súas expresións
24. Unha figura histórica que che poña mal corpo? Os fulaners que teñen o poder e levan aos pobos á dor, ás guerras, que deixan morrer as persoas nos mares, que precarizan a xente traballadora,…
25. Un feito histórico que admires? Non admiro nada porque iso supón unha relación en que algo/ alguén está por riba doutra, pero préstanme moito as mobilizacións do 8M.
26. Que virtude desexarías posuír? A das miñas avoas, a de manter un sorriso a pesar de todo.
27. Como che gustaría morrer? Rindo.
28. Cal é o estado máis común do teu ánimo? Feliz.
29. Que defectos che inspiran maior indulxencia? Eu non son quen para dicir que é perfecto ou non, pero as actitudes que me molestan que podo chegar a comprender son aquelas que non proveñen do dano.
30. Tes unha máxima ou lema de vida? Deixarse prender polas silveiras porque aí acostuma estar o máis divertido da vida.”
Palestra en liña “Rosalía de Castro e a idea do tempo”, con María Xesús Lama López
Palabra falada
Palabra falada é unha actividade feita en colaboración coa Agrupación Cultural Alexandre Bóveda.
O 21 de marzo, ás 17:30 horas, diante do Teatro Rosalía de Castro, festéxase o Día da Poesía dun xeito moi especial: a través da selección musical de Saya Mohamed e o recitado de Nuria Vil, mergullándoses nas paisaxes sonoras de Rosalía de Castro, Luz Pozo, Luísa Villalta, Pilar Pallarés e Nuria Vil. Música e palabra falada para celebrar a poesía a pé de rúa. Non é necesaria inscrición previa.
Saya Mohamed
Autodefínese como artista multipotencial, investigadora musical e activista antirracista. Sempre envolta en iniciativas audiovisuais, sitúase no eido musical actual como DJ multixénero, influenciada pola súa orixe palestina e os diversos mundos culturais e artísticos que a arrodean.
Nuria Vil
O seu traballo artístico envolve a palabra falada e o diálogo entre distintas artes para levar a poesía máis aló da escrita. Canda Vanessa Glemsel, forma parte do espectáculo de poesía escénica Dúas gamberras e un micro e da plataforma literaria A Sega. Comparte un proxecto de música experimental e poesía oral a carón de Olga Martínez, imparte obradoiros de creación poética e palabra falada, e xestiona un perfil na plataforma de mecenado Patreon.
Miro Villar: “A Delgado Gurriarán xa lle preocupaba algo tan actual como a transmisión do idioma”
Entrevista de Antón Escuredo a Miro Villar en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Como chega á obra de Florencio Delgado Gurriarán?
– Miro Villar (MV): A min sempre me interesou a poesía da emigración e do exilio. Penso que é unha débeda que aínda temos pendente. Están a saír estudos mais hai moito que facer nese terreo. A Florencio cheguei, fundamentalmente, da man do profesor Alonso Montero nun curso de doutoramento sobre Guerra Civil e literatura galega. Tiña o costume, neses cursos, de chegar cuns libros e falaba de autores que non estaban no currículo.
Despois coincidiu que o meu primeiro destino docente foi no Barco de Valdeorras e alí profundei máis no interese por toda a súa obra. Alí preparei unha palestra para o Instituto de Estudos Valdeorreses do que saíu un artigo que foi a cerna deste libro.
– ND: Cal é a razón de que non se tratara antes o exilio galego en México?
– MV: Hai moitos estudos sobre o exilio americano, sobre todo nucleado ao redor da Arxentina. Ten que ver con que alí estaba o núcleo do galeguismo, entre eles un persoeiro como Castelao que concitaba ao seu redor todo o galeguismo militante na altura. Probabelmente tamén habería unha maior comunicación entre ese exilio e o que se denominou exilio interior.
O exilio mexicano ten nomes moi importantes. Ademais de Delgado Gurriarán ten poetas pouco coñecidos, como Serafin Ferro que morreu novo. Tamén hai cineastas como Carlos Velo ou músicos como Jesús Bal y Gay. Coido que México estaba chamado a aparecer nas Letras Galegas cando xa se tratou, dalgunha maneira, o exilio na Arxentina. Haberá que pescudar no de Uruguai, Chile e Paraguai, máis pequenos e con voces importantes.
– ND: A obra de Delgado Gurriarán vai parella coa súa biografía?
– MV: É indubidábel. Poderiamos estabelecer tres etapas claras. Hai un Florencio de preguerra, outro da guerra e un máis da posguerra. Na primeira mesmo confesa que está moi na liña dunha das correntes de vangarda daquela época, o hilozoísmo de Amado Carballo, e confésase debedor da súa obra.
Logo hai un Florencio combatente que publica nas revistas antifascistas cando xa está exiliado, despois dunha fuxida desde Valdeorras cara a zona republicana e nos primeiros anos do exilio. Poemarios como Cancioneiro da loita galega, aínda que os textos estean asinados con seudónimo, sabemos que son da súa autoría.
Ten esa musa cívica, combatente, antifranquista, republicana. Despois, a partir de 1963 co seu gran libro Galicia infinda e todos os que virán con posterioridade, hai un Florencio máis plural, que trata todos os temas. Dialoga cos nosos poetas, como Rosalía e Curros, mais tamén coa poesía simbolista que incorpora toda a cultura mexicana do exilio que xa está vivindo. Ten os que chamou “poemas mexicanos” que incorporan moito da cultura indíxena, mesmo coas súas voces. Temos un poeta máis poliédrico, con moitas caras e que coñece moito máis o oficio. (…)”
Crónica fotográfica do acto do Día de Rosalía de Castro 2022 na Coruña
Estas son algunhas das fotografías do acto na Coruña do Día de Rosalía de Castro 2022, que tivo lugar o 23 de febreiro diante do Teatro Rosalía, organizado pola AELG e a A. C. Alexandre Bóveda, co apoio de CEDRO e a Área de Normalización Lingüística da Deputación da Coruña. A crónica fotográfica completa pode verse aquí.
A AELG destaca o papel do profesorado na difusión da obra de Rosalía
Desde Nós Diario:
“Este sábado, a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) rendeu homenaxe á figura de Rosalía de Castro coa lectura dun manifesto elaborado por Beatriz Maceda e cunha ofrenda floral ante a súa tumba no Panteón de Galegos Ilustres, no convento de San Domingos de Bonaval, en Compostela.
No acto, ao que asistiron representantes da corporación municipal de Compostela, da Deputación da Coruña, da Xunta da Galiza, do Parlamento galego, da Fundacion Rosalía de Castro, do Consello da Cultura, da Real Academia Galega e da agrupación cultural o Galo, Cesáreo Sánchez, presidente da AELG, destacou a figura da escritora de Padrón, unha muller “que alargou até o infinito o campo da literatura e da cultura galegas e, con el, as aspiracións a un outro papel histórico para a súa lingua e a súa patria, Galiza”.
Após 11 anos celebrando o nacemento de Rosalía, un 23 de febreiro de 1837, Sánchez puxo en valor o camiño percorrido pola sociedade galega e “o inxente e ilusionado traballo do profesorado no seu conxunto, na difusión do coñecemento da súa obra”.
Unha obra, destacou, “necesaria para as xeracións máis novas, pois eles e elas son a esperanza de que a obra de Rosalía siga a vivir, sendo a sementeira de pensamento liberador nas novas xeracións”. “Contribuímos así coa súa palabra o fomento neles e nelas ao amor á nosa lingua, a que nos explica e nos leva a comprender a nosa identidade cultural”, abundou.
Nesta mesma liña, o presidente da AELG indicou que a obra de Rosalía “é alicerce que alimenta o pensamento, a súa obra é fonte de coñecemento, axúdanos a saber ler na palma da man do noso tempo para que non asumamos, ás veces sen saber, discursos hexemónicos nos que subxace o racismo e o sexismo. Rosalía dános ferramentas para denunciar a homofobia, a transfobia. A súa é una obra clarificadora para que saibamos ver e nos alonxar das lóxicas de dominación do patriarcado, intanxíbeis e infinitamente crueis. Para que defendamos os dereitos de todas as desposuídas e silenciadas”.
O discurso de Cesáreo Sánchez tamén tivo varios puntos reivindicativos. O primeiro deles, para pedir aos grupos políticos que sexa feita unha declaración institucional no Parlamento galego do 23 de febreiro, como o Día de Rosalía de Castro.
O segundo, como empeza a ser xa tradición para exixir que o Panteón de Galegos Ilustres sexa un lugar “laico, de aceso público e de propiedade pública”. “Unha terra que quere ser dona do seu futuro debe ter o aceso aos lugares onde moran seus referentes, os seus símbolos nacionais”, asegurou o presidente da asociación.
“Non seríamos merecentes dela e da súa obra se permitísemos que Bonaval, deveña nun frío cárcere que é aberto de cando en vez, para ela ou para Castelao, que puxo no horizonte desta terra a estrela que Rosalía levaba na fronte”, concluíu.”
O Parlamento homenaxea Rosalía de Castro coa lectura da súa obra
Desde Nós Diario (foto do Parlamento):
“O presidente do Parlamento galego, Miguel Santalices, encabezou a homenaxe da institución á Rosalía de Castro polo aniversario do seu nacemento, na que se levou a lectura dunha parte da obra da escritora, a cargo de alumnado do CEIP Rosalía de Castro de Padrón.
Santalices afirmou que “Rosalía pode e debe estar sempre presente no Parlamento de Galiza”, e enmarcou a importancia da súa figura no contexto do corenta aniversario do Parlamento.
“A Galiza das últimas décadas é protagonista dun rexurdimento intenso que se manifesta en todos os ámbitos: no cultural, no lingüístico, no económico ou no político”, engadiu o presidente da cámara democrática galega.
Para Santalices, ese rexurdimento non tería sucedido “sen a sementeira principiada por Rosalía de Castro, e por tantas e tantos outros, pero singularmente por Rosalía, que coa súa obra, e mesmo co seu exemplo, activou os resortes que sustentan o noso amor propio; o orgullo de ser galegos, a conciencia de ser donos do noso futuro, saber que temos unha lingua propia, agarimosa e nobre”.
O presidente do Parlamento galego asegurou que “somos herdeiros de Rosalía e estamos en débeda con ela”.
Tamén chamou a asumir como propia unha reflexión de Florencio Delgado Gurriarán, homenaxeado nesta edición do Día das Letras Galegas, dirixiu ás súas amizades en 1977. “A Galiza é o primeiro, debe estar por enriba de todo no noso corazón, no noso pensamento e nas nosas accións. Este sentimento, sempre vixente, cada vez máis vixente, non se opón, máis ben os reforza, aos vosos ideais sociais e políticos”.
No acto, ademais de Santalices, participaron o presidente da Fundación Rosalía de Castro, integrantes da Mesa da Cámara e dos grupos parlamentarios, o conselleiro de Cultura, a presidenta do Consello da Cultura Galega, a valedora do pobo e o presidente da Real Academia Galega, entre outros.”
A Coruña: Día de Rosalía de Castro 2022
A Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, en colaboración coa A. C. Alexandre Bóveda e a Área de Normalización Lingüística da Deputación da Coruña, celebra o Día de Rosalía 2022 na Coruña, o 23 de febreiro, ás 17:00 horas, diante do Teatro Rosalía, coa lectura do manifesto da AELG pola súa autora, Beatriz Maceda Abeleira, e unha posterior lectura pública da obra de Rosalía, con actuación musical a cargo de Os Peregrinos e Lia Palmina.
