Arquivo da categoría: Teatro
Bases do Pontegal 2017
“A
Deputación de Pontevedra, a través do Servizo de Cultura e Lingua, no seu afán de impulsar e fomentar a cultura popular en lingua galega nas múltiples e variadas expresións artísticas e en colaboración cos concellos, as agrupacións, as entidades e as asociacións culturais, pon en marcha o Pontegal 2017. A través deste programa serán retribuídos os grupos da provincia polas actuacións autorizadas e realizadas ao longo do ano 2017 no ámbito territorial da provincia de Pontevedra coas contías establecidas para este fin na base 6.ª e que se imputarán con cargo á aplicación 17/330.3340.226.29 do Orzamento provincial.
Poderán solicitar a inclusión no Pontegal as bandas de música, masas corais, grupos folclóricos, grupos de gaitas, bandas de gaitas, agrupacións de música tradicional, de música clásica ou de teatro, entre outros, co fin de contribuír a difundir e promover a música, o folclore, o teatro, a danza, o audiovisual e as demais manifestacións artísticas.
Lugar e prazo de presentación
As solicitudes formalizaranse no modelo normalizado que se facilita no Rexistro xeral da Deputación, no Servizo de Cultura e Lingua ou na web www.depo.es, e presentaranse, xunto coa documentación prevista na base 3.ª, no Rexistro xeral da institución provincial:
— Sede de Pontevedra: avda. de Montero Ríos, s/n (de luns a venres).
— Sede de Vigo: rúa Oporto, núm. 3 (de luns a venres).
Ou a través de calquera das formas previstas no art. 16.4 da Lei 39/2015, de 2 de outubro, do procedemento administrativo común das Administracións Públicas (LPACAP).
A presentación da solicitude implicará que se autoriza á institución provincial para o tratamento automatizado de todos os datos contidos nela.
O prazo de presentación de solicitudes comezará a partir do día seguinte ao da publicación desta convocatoria no Boletín Oficial da Provincia de Pontevedra (BOPPO) e rematará o 1 de febreiro de 2017.
As bases completas poden consultarse aquí.”
O número 88 da Revista Galega de Teatro chega ás rúas
Artigo
en Sermos Galiza:
“A Erregueté Revista Galega de Teatro chega cargada de sorpresas no número 88, que acaba de saír á rúa. Erregueté adica o apartado Temas ao Teatro das Irmandades da Fala por mor do centenario da súa fundación. Ademais, este número conta cun avance de información sobre eventos destacados das artes escénicas dedicado ao Festival Escenas do Cambio e coa recuperación do espazo En Danza, no que destaca a colaboración co proxecto TRC Danza e a publicación en papel dos seus Pre-Textos.
Na sección Escena Aberta aparecen diversos aniversarios coma os trinta anos da compañía Matarile ou os vinte e cinco que celebrou o FIOT de Carballos en 2016. Alén diso, configuran un conxunto de conversas con responsábeis de diversos proxectos escénicos co obxectivo de facer memoria en colectivo. Un dos contidos estrela deste número 88 é a edición en galego de As cancións que lles cantaban aos cativos, coa que Raúl Dans gañou o XXIV Premio Sgae de Teatro Jardiel Poncela.
Por outra banda, no espazo de Espectáculos pódense atopar as análises das montaxes de Tartufo, do CDG; O tolleito de Inishmaan, de Contraproducións e Get Back, de Eme2. En Libros destaca a crítica que Afonso Becerra fai de Voaxa e Carmín, texto gañador do Premio Abrente de Textos Teatrais 2015, da autoría de Esther F. Carrodeguas.
“Aínda que o outono deste 2016 deixa corazóns baleiros coa perda de creadores imprescindibles como seguen a ser, a través da súa obra, Fran Pérez «Narf» e Dorotea Bárcena, desde a Erregueté non nos resignamos á súa desaparición definitiva e escribimos coa súa lembranza as páxinas necesarias para que non esvaeza o seu amor pola escena nin o seu traballo entregado, dedicado e resistente. Un traballo que vén a ser o de dúas xeracións diferentes construíndo necesidades para ser necesarias”, explica Vanesa Sotelo, directora da revista.
RGT é unha publicación trimestral dedicada á difusión das artes escénicas. A Asociación Cultural Entre Bambalinas é a responsábel da edición. O prezo é de 6 euros.”
Compostela: Implícate. Noite de música e palabra solidaria 2017
A Coruña: Xornada sobre Leandro Carré Alvarellos
(Rúa Cantón Grande, 3, A Coruña)
Adeus Ano Castelao, adeus Ano Manuel María
Des
de
Sermos Galiza:
“(…) Nesta semana coinciden os dous actos de peche destas celebracións. O 15 de decembro no Teatro Colón da Coruña e o 18 no Pazo da Cultura de Pontevedra.
A música amorosa das palabras é o título do concerto de Uxía, Xabier Díaz e Guillerme Fernández que porá o ramo o vindeiro xoves día 15 de decembro ás 20:00 horas á conmemoración do Ano Manuel Maria por parte da Casa-Museo Manuel Maria, co apoio da Deputación da Coruña. No concerto interpretaranse 20 pezas, desde as máis emblemáticas como “O carro” ou “Manual para deprender a Señorito” até outras que farán un percorrido pola obra do poeta, desde as composicións máis íntimas até as máis comprometidas, pasando por algunhas irónicas. Ademais, tamén servirá de presentación da segunda edición do traballo en que Uxía canta a Manuel María que sae cun novo formato con 52 poemas, un para cada semana do ano.
“Para nós o traballo de difusión da súa obra non vai rematar en 2016 mais quixemos poñer un broche a este intensísimo ano cun acto que pensamos tamén como recoñecemento a tantas persoas que se implicaron na difusión da obra de Manuel María, un recoñecemento para entidades culturais, viciñais ou deportivas, bibliotecas públicas, centros de ensino e profesorado, xente do teatro que puxo en escena nove pezas súas, grupos musicais que fixeron cancións dos seus poemas e tantísimas persoas que contribuíron de forma decisiva para que a sociedade perciba a Manuel María como intérprete dos soños colectivos de galegos e galegas”, sinalou Alberte Ansede, da Fundación Manuel María.
Alberte Ansede destacou a relevancia de xuntar no mesmo concerto os nomes de Uxía, Xabier Díaz e Guillerme Fernández e anunciou que o acto servirá tamén para a presentación da segunda edición do traballo en que Uxía canta a Manuel María que sae cun novo e orixinal formato con 52 poemas, un para cada semana do ano.
A Gala Ano Castelao, que terá lugar o domingo 18 de decembro ás 18:00 horas no Pazo da Cultura de Pontevedra, reúne teatro, música e humor gráfico nun espectáculo multidisplinar para adultos.
Estará presentada pola actriz Bea Campos e contará coa presenza do humorista Carlos Blanco e o debuxante Luís Davila, cun espectáculo adaptado de humor gráfico, con Xurxo Souto, Lydia Botana e 2naFronteira na parte musical, e con pezas teatrais que correrán a cargo de Celso Parada e de Limiar Teatro.
A entrada é de balde pero é necesario retirar ou reservar os convites con antelación.”
Teatro do país
Artigo 
publicado en Horchataenlasvenas, de Rubén Reiriz Polo:
“Xornadas sobre a Dramaturxia galega
Teatro e crítica literaria (Salón Teatro, 9-12-2016).
– Roi Vidal: “É difícil xulgar a compañeiros de profesión. É difícil ser sincero. Ás veces recibimos malas caras, outras sorrisos… O que non recibimos son cartos. A crítica escénica está mellor ca nunca pero xamais será sa se non é minimamente profesionalizada”.
– Camilo Franco: ““Falamos moito e facemos pouco. Non é culpa nosa, nin vosa, nin sequera do presidente. A crítica non pode ser subsidiaria do obxecto do que se fala”. “Ser crítico non ten transcendencia. Está cerca do onanismo”.
A misión do teatro é analizar a sociedade, divertir, tentar a profundidade filosófica… Para o porvir hai que ollalo que pasa fóra. Facer un exercicio de exixencia. “O postdrama morreu tres minutos despois de nacer. A decoración de decorados non abonda”.”
– Inma López Silva: “Os críticos optimizamos recursos. Criticamos as pezas que vemos representadas sen ler os textos orixinais. Os que escriben teatro non o fan para o papel, sería decimonónico, senón para as táboas”. Clama pola profesionalización do oficio de dramaturgo. A crítica debe documentar como a sociedade entende as cousas. “Levantamos acta dun momento de cambio do teatro galego”.”
– Manuel Xestoso: “Os que estamos afeitos ó mundo escénico temos a crítica como profesión ou a lo menos como vontade”. A Idade de Ouro, se a houbo, rematou. “Só Inma escribía en 2012 en Tempos Novos unha vez ao mes. E a profesión non protestaba moito”. Dóelle esa falta de rebeldía. Dentro da crítica non só están as de 3000 caracteres,tamén pode haber crónicas, entrevistas, reportaxes… Manuel Bragado declarou que se publican apenas quince textos teatrais ó ano pero “na Revista Galega de Teatro publicamos outras catro que non constan. Esa porcentaxe amosa unha situación dramática”. Vai máis alá. “Hai un conflito de identidades. Calquera cousa que leve o apelido galego atópase grandes dificultades”.”
Zé Paredes: “Se o teatro non chega á edición, non chega ao escenario, e se non chega ao escenario, non existe”
Entrevista 
de Montse Dopico a Zé Paredes en Praza:
“A Asociación Galega de Dramaturxia, DramaturGA, celebra do 8 ao 10 de decembro “a primeira iniciativa pública fraguada nos estaleiros da nosa incipiente asociación”, as xornadas sobre dramaturxia galega Dramaturxente. “É chegado o momento de mapear o territorio da creación dramática no noso país, de tentar diagnósticos xenuínos e partillar rotas, trilladas ou por trillar, e de asumir, en fin, unha tarefa colectiva. A de botar ao mar a nave común das autoras e autores dramáticos da Galiza. E para iso, queremos apelar á vosa viva curiosidade e convidarvos para nos acompañar nesta primeira singradura do noso navío”, explica este colectivo na súa web. As xornadas celébranse no Salón Teatro, en Santiago de Compostela, contando coa intervención inaugural de Manuel Lourenzo. Falamos con Zé Paredes, membro da asociación. (…)
– Praza: Porque é bastante difícil publicar teatro no formato tradicional de libro.
– Zé Paredes: Son moi poucas as editoras que se arriscan a publicar teatro. E é a pescada que morde o rabo: non se publica teatro porque non se le, e non se le porque non se publica. As poucas editoras que publicaban teatro tiveron, moitas veces, unha existencia efémera. E non só non se publica teatro galego que se estea escribindo agora: tampouco hai case tradución. Non temos traducido a galego nin a Valle-Inclán, e nese sentido o 2017 será un ano moi importante para o teatro galego, (ao cumprirse o prazo para que a obra deste autor pase ao dominio público).
Non hai case onde buscar teatro: antes estaban os Cadernos da Escola Dramática Galega, os Cadernos de Laiovento, a revista Casahamlet… Agora queda o pouco que sacan as editoras e tamén a RGT, que acaba de mudar o nome para erregueté, e que está moi ben, -eu agradezo moito o traballo que fan os compañeiros e compañeiras-, pero tampouco pode sacar máis que uns poucos textos ao ano. E o que pasa é que, se o teatro non chega á edición, non chega ao escenario, e se non chega ao escenario, non existe. Por iso, tiñamos dúas opcións. Ou o faciamos nós, e por iso creamos a plataforma on-line, ou buscabamos a maneira de presionar para que se impliquen máis as editoras e a administración. (…)”
Compostela: Xornadas sobre Dramaturxia Galega Dramaturxente
Manuel Lourenzo publica Nunca paraíso
Desde
o Zig-zag da Televisión de Galicia:
“O dramaturgo Manuel Lourenzo acaba de publicar Nunca paraíso, un total de 39 pezas de teatro breve, escritas entre 1973 e 2015. O autor tamén recibiu por segunda vez o Premio Álvaro Cunqueiro para textos teatrais pola súa obra Suite Artabria. Pode accederse á entrevista aquí.”
