Entrevista
a Alberte Momán en Diario de Ferrol:
“O escritor ferrolán Alberte Momán vén de editar Vattene!, a súa terceira obra narrativa, na colección Q de Vian Cadernos (do colectivo A Porta Verde do Sétimo Andar). O venres presentábao no Ateneo Ferrolán e en vindeiros días farao en Arteixo e tamén no museo Marco, en Vigo. “É unha novela curta, un relato longo, no que se descrebe a viaxe dunha persoa que, por motivos alleos a ela, pérdeo todo e pasa dunha situación de comodidade a ter que experimentar unha realidade totalmente nova, partindo de cero”, explica Momán sobre o texto.
A nivel persoal, é a metáfora “dunha persoa que recupera a vista despois dunha cegueira prolongada”. Ten tamén unha lectura relacionada coa situación actual, vencellada “ó que chaman desaparición da clase media, que vivía nun aparente equilibrio e que, polo neoliberalismo, comeza a perdelo e vese nunha situación nova. Caeu esa espada de Damocles que ameazaba con que podía perdelo todo en calquera momento”.
Esa situación na que o protagonista ten que descubrir dunha maneira diferente o que o rodea, esa crise vital, pode ter un resultado construtivo, “pero para iso temos que empezar a tomar decisións”, comenta o autor. “Pode ser unha oportunidade de transformación se somos capaces de tomar as sendas adecuadas, pero é moi difícil saber por que camiño ir”.
En Vattene!, que “é unha expresión italiana que significa arrédate, vai de aí”, hai influencias do surrealismo de Eugenio Granell, un autor que influíu de forma moi directa a Alberte Momán. La novela del indio Tupinamba foi un descubrimento importante que me marcou”, asegura.
Momán, que se sente máis cómodo na escrita poética, decantouse nesta ocasión pola narrativa para poder desenvolver do xeito que necesitaba as ideas que agroman neste traballo. “Pero sempre con matices poéticos”. (…)”
Breizh, de Miro Villar
A literatura galega por vez primeira nun dos máis importantes en Europa
O
sábado 15 de xuño, deu comezo en Finlandia unha das reunións literarias máis lonxevas e prestixiosas do continente, a Reunión Internacional de Escritores de Lahti, que celebra este ano o seu medio século de historia. 55 creadores/as de 25 países reúnense este ano baixo o título Rompendo Muros. Autores coma Günter Grass, Salman Rushdie, Camilo C. Cela, Milan Kundera, J. Ashbery, Vargas Llosa, Susan Sontag, J. M. Coetzee, M. Houellebecq, Margaret Atwood ou Lobo Antunes teñen pasado polas 26 edicións deste encontro bianual de sona mundial. Máis de mil novelistas, poetas e outros expertos e expertas na crítica e a investigación literaria participaron nun evento organizado pola Sociedade Eino Leino, a Universidade de Verán Päijät-Häme e o Concello de Lahti.
Por vez primeira na historia desta reunión literaria, a literatura en galego fai parte dos escolleitos participantes, a través das achegas da poeta Yolanda Castaño. Recitando poemas en galego seguidos de traduccións ao finés, ela participou na lectura pública que tivo lugar onte sábado na céntrica sede do principal xornal do país, o Helsingin Somatolo, xunta outros autores e en fronte dun nutrido público da capital, como se pode ver nesta entrevista. Ademais, a autora galega volveu recitar o luns 17 de xuño ás 19:00 horas na velada poética internacional, sendo a encargada de co-presentar o evento xunta o escritor e xornalista finés Antti Leikas no Sibelius Hall, un dos centros de congresos mellor considerados do norte de Europa.
Entrevista a Xabier P. DoCampo nos Premios Xerais 2013
Sinatura de convenio de colaboración entre Galiza co Galego e a Mesa pola Normalización Lingüística
O
luns 17 de xuño, na Libraría Couceiro (Praza de Cervantes, 6) de Santiago de Compostela, a Mesa pola Normalización Lingüística e a asociación Galiza co Galego asinaron un convenio de colaboración, co obxectivo de contribuíren á divulgación das actividades das dúas entidades e dos seus obxectivos comúns, nomeadamente a promoción do ensino en galego. Pola Mesa pola Normalización Lingüística interveu Susana Méndez, vicepresidenta da entidade, e por Galiza co Galego Francisco López, da súa Comisión Reitora.
Susana Méndez, vicepresidenta da Mesa, indicou durante o acto da sinatura que para a entidade que representa é moi positivo abrir novas vías de colaboración con entidades de obxectivos coincidentes e aposta por que o acordo sexa frutífero para as dúas asociacións. Pola súa banda, Francisco López, coordinador de Galiza co Galego, afirmou que para esta entidade é un novo paso que agarda contribúa a aumentar a súa rede de apoios e, en consecuencia, contribúa a afortalar o seu proxecto de Rede de Escolas. Os dous representantes coincidiron en que o ensino é fundamental para a pervivencia e futuro do noso idioma, polo que calquera iniciativa que se poña en marcha neste sentido debe contar con todo o apoio posíbel por parte das entidades que xa traballan neste ámbito.
Compostela: nova sesión do Picaversos, con Sesión Kerouac
O 
martes 18 de xuño, a partir das 21:00 horas, no Modus Vivendi (Praza de Feixoo) de Santiago de Compostela, chega outra edición do ciclo de lecturas poéticas Picaversos, baixo o título Sesión Kerouac, coa participación de Comba Campoy, xornalista, actriz e investigadora; e Bernardo Martínez, músico improvisador. Entre os dous xogarán cos haikus e os coros do San Francisco Blues ou Mexico City Blues, entre outros traballos poéticos do autor nunca antes traducidos.
Publicado o número 8 da revista Núa
Publicouse
o número 8 da revista Núa.
Os seus contidos son:
– Limiar, por Julio Fernández.
– Ngahme, por Raúl Dans.
– Frustración, por Iria Bragado.
– 11 postais desde o deserto de sal, por Eva F. Ferreira.
– Ricardo Segundo Terceiro, por Francisco Oti Ríos.
– O fío de la vermella, por Carmen Abizanda Losada.
– Meu pobre la Chaloupe, por Lourdes Leiriz.
– República, por Sther F. Carrodeguas.
– Vigozoo, por Marcos Abalde.
– Dop, por Manuel Dosouto Rodríguez.
Cesáreo Sánchez Iglesias: “No Campo da Festa Marica Campo”
Discurso 
do presidente da AELG Cesáreo Sánchez no Campo da Festa do Val do Mao na homenaxe a Marica Campo “A escritora na súa terra“. 15-06-2013. Publicado tamén en Sermos Galiza.
Vimos Marica Campo chantar a Pedra da Escritora nesta túa terra, xa por ti tan nosa, aquí na cerna túa que afunde a súa raíz no tempo que arrola entre as montañas.
Chantamos a pedra na que, en mineral abrazo, insculpida, a palabra faise eterno dicir no humus da terra fértil, da terra amada que no teu verso canta.
Neste souto que leva o teu nome de poeta de escritora onde os castiñeiros entregan de albor a solpor as súas sombras para medir os días.
Os días que son efémero claror, que son anacos de eternidade para medir tamén para ti o dia de hoxe que chega nelas coas súas gallas extenuadas polo tempo aínda tan vivas cheas de ponlas novas como a terra nosa que abrocha da caracocha da historia.
O rielo que próximo arrola co seu son de auga recen nacida e clara, rumorosa no seu partir, marulla onde o xílgaro repenica o canto e a rula agarda amorosa pola sombra do verao que cantará de mañanciña clara.
Leva o teu nome este souto vedraio e máis o campo da festa que é o lugar comunal onde a ledicia se fai pobo de noso e a cultura expresa o seu ser tan ledo a construír un mundo que abre as portas á luz coma labios que abren e din o teu nome Marica Campo na amizade.
Para o mais vellos sempre é contento este lugar onde a infancia soñou onde a xuventude amou e coma un ventiño morno chegou e partiu e coma ourive teceu coas raiolas do tempo os seus días efémeros no transcorrer que non pasarán nunca xamais.
Para os mais novos é o lugar primeiro do desexo da caricia furtiva dos beixos vermellos coma papoulas ao son das músicas que ficaron gravadas na codia da luz ate se facer en nós só alma só acrisolado misterio.
Coma un neno ou unha nena que levan o seu aro a rodar podemos hoxe facer nós rodar a roda do tempo e convocar aquí as voces todas dos teus seres amados que son o sonoro canto da túa fértil biografía, xenerosa.
Voces que che son familiares Marica, que na memoria do tempo se fixeron túas e son eco antigo de canción nova na tona desta terra que nos fan tremer na beleza, os nomes que nos dan de mao en mao a responsabilidade de que a historia de noso siga e sustente o presente e veña este co seu fulgor.
Que siga a recibir a terra a semente que onte decruou o arado e que nos modelou e inzou esta terra de froitos.
Os castiñeiros coma sólidas e mancadas columna sosteñen os ceos cos seus catro puntos cardinais.
Todo adiviña para ti hoxe o nome de cada un dos carreiros e rielos deste lugar nesta doce mañá ás portas do verao.
A túa obra Marica Campo ven de moi lonxe do mais lonxincuo da memoria colectiva que chanta no seu fértil humus para nos desvendar os segredos.
Este campo da festa e o souto que o acolle e que leva o teu nome é o lugar é o crisol onde o silencio do mundo todo escoita e a palabra florece para o froito se facer cultura de noso.
Aquí a nosa lingua acrecentou o seu maxín e a súa palabra fíxose secreto zume, enchoupada dos sons do traballo e da ledicia, das maos da dor e da festa do amor febril con que cada primavera a natureza de noso faise no seu abrazo.
Aquí o silencio da terra toda é clamor que hoxe te abraza e coa túa palabra insculpida na pedra faise centro do universo que tamén o foi onte na túa nenez cando contigo falaba o rielo e mais o outeiro e a montaña e a pluma que deitaba a rula ao partir, e coma no primeiro dia da creación o Val do Mao confesoute o inexplicábel.
O rumor do vento aínda neno púxoche as azas e fíxote poeta amada por nós, amiga fíxoche tempo de humana tenrura.
Es da estirpe de Rosalía, Marica Campo.
E nós as escritoras, e escritores galegos, hoxe, aquí, no Val do Mao, no teu Campo da Festa e Souto Marica Campo celebramos a túa obra.
Celebramos na amizade a túa tenrura.”
Un souto do Val do Mao leva xa o nome da escritora Marica Campo
Desde
Sermos Galiza:
“Acompañada e querida tívose que sentir a escritora Marica Campo ao ir recibindo ás máis de duascentas persoas que se trasladaron de todas partes da Galiza para partillar na xornada que a República das Letras lle tributou. E non só desde o país. Desde Granada desprazáronse Aurora López e Andrés Pociña e desde o País Vasco chegou o amigo Xosé Estévez. Amigas e amigos da poesía como Xosé Mª Álvarez Cáccamo, Xavier Rodríguez Baixeras, Marta Dacosta, Medos Romero, Margarita Ledo ou o propio Cesáreo Sánchez Iglesias participaron nos actos durante toda a xornada nos que tamén tomaron parte coñecidas figuras non só das letras senón tamén da política e o sindicalismo. Polo Incio estiveron Pilar García Negro, Bautista Álvarez, Francisco Rodríguez, Xosé Manuel Beiras, Mario Outeiro, Cosme Pombo, Silverio Rivas, Montse Prado, Mercedes Queixas, Estravís, Carme García Negro, Ramón Varela, Saleta Goi, Anxo Louzao, David Otero, Xosé Ramón Freixeiro Mato -autor da laudatio- e moita familia e veciños do Incio, a terra na que naceu Marica Campo e na que garda lembranzas da súa infancia e do seu achegamento á literatura.
Por aí discorreron os seus dous discursos, o primeiro na Casa do Concello, coa alcaldesa como anfitrioa e o segundo no Campo da Festa que leva xa o seu nome, pola relación co Val do Mao que fixo que se remitise á infancia feliz no que a literatura comezaba a gañar espazo. Marica Campo falou de maneira íntima e persoal, lembrando episodios familiares para os amigos e amigas, recoñecendo a súa intensa relación da lingua que coñeceu no Incio, o seu compromiso co idioma e as primeiras achegas a un mundo literario que a había acompañar ata hoxe. En diversas ocasións, a escritora tivo que parar, interrompida polas palmas que se manifestaron, de maneira especial, nos fragmentos nos que a autora reparaba na reivindicación do uso da lingua en tempos nos que as dificultades se incrementan.
No souto, o Campo da Festa, xa queda prendida unha placa que lle dá o nome da escritora a ese espazo que tantas lembranzas ten para ela, boas e malas, intensas fixo, daquelas que quedan para toda a vida porque forman parte da biografía de cada quen. Ao pé da igrexa, do singular camposanto cuberto e do campo de lecer e encontro, no que a música ecoa a través do tempo. Alí queda tamén o monolito cun poema da autora labrado na pedra, o Val do Mao, primeira composición do primeiro libro, poema inaugural da traxectoria literaria da ilustre veciña do Incio.
“Na súa traxectoria literaria e cívica transparece o firme compromiso coa Galiza, patria asumida e sempre reivindicada, e coa causa da xustiza e da solidariedade. Espírito libre, aberto e xeneroso, Marica Campo comprométese en cada texto coa calidade e dignificación artística da lingua, máis outra forma, en fin, de fidelidade e amor á Terra” dixo Xosé Ramón Freixeiro Mato, autor da laudatio coa que homenaxeou á autora.
Tamén Cesáreo Sánchez, que pronunciou dous discursos nos dous actos da xornada, se dirixiu a Marica Campo para dicir: “Na túa palabra que é idioma na súa máis fonda raíz vai a tranparencia do río primeiro de primavera, vai o noso presente que escoitamos nos ecos da memoria que son patria. E no teu Eu cabe o Nós que contén todos os seres que somos sen nós saber”.”
