Arquivos da etiqueta: Patricia Blanco
Carballo: Praza dos Libros PLIC 2023
Xosé Iglesias: “O amor sempre toca, é universal”
Entrevista de Patricia Blanco a Xosé Iglesias en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Que nos trae desta volta?
– Xosé Iglesias (XI): Atlántico Norte é o meu terceiro poemario. O último era do 2016, A relixión do mar, este quizais é máis pensado ou meditado. Rompe a estrutura dos outros dous: aqueles falaban do mar con moitos vocábulos técnicos, pero este é un poemario moi sinxelo. Falo de amor e soidade, o que sentimos mariñeiros, mariños ou navegantes solitarios cando deixamos terra e nos adentramos no mar, quedando pola popa todo o que queremos.
– LVG: Unha soidade que senten no océano entendible dende terra?
– XI: Si, porque o amor é universal.
– LVG: Responde a algo en concreto?
– XI: Atopei unha carta das que lle escribín á miña exmuller cando estaba embarcado no Gran Sol, onde botei catro anos antes de mercar o meu barco, co que levo 18. Iso sería no 2000. Non había Whatsapp a bordo, as chamadas eran carísimas… A mensaxería que tiñamos era pecharte no camarote, coller unha folla en branco e enviar Whatsapps imaxinarios. Chegaban ao seu destinatario en forma de carta, que enviabamos cando pisabamos terra: iamos moitas veces a Irlanda. Decidín trasladar eses sentimentos, que poden ser os de calquera mariñeiro, a este libro, que ademais de ser poemario de amor e soidade, tamén o é de cetáceos. De aí o título. Chamádeme Ismael é unha das grandes frases da literatura universal, en moitos idiomas. Así comeza Moby Dick, a novela de Herman Melville. Falo dalgunha balea perdida no mar, como a 52 hercios, ou outros cetáceos que atopamos navegando… (…)”
Manuel Iglesias Turnes: “Dóeme ver terra fértil, de alto valor agrícola, abandonada”
Entrevista de Patricia Blanco a Manuel Iglesias Turnes en La Voz de Galicia:
“(…) – La Voz de Galicia (LVG): Como van estes Os soños de Miguel?
– Manuel Iglesias Turnes (MIT): Ata que o libro non ten o visto bo dos lectores, eu teño dúbidas, un certo pudor, e con este igual me pasou máis. Vai ben, a editorial sacou unha edición ampla e xa saíu a maioría nestes catro meses. Non contaba con todo isto. Que escribas algo e acabe publicado en Xerais, das editoriais galegas máis potentes… De As rapazas de Xan van sete edicións, é moito máis do que podería agardar.
– LVG: Por que se lanzou a escribir?
– MIT: Veño do mundo da gandeiría, sempre traballei con gandeiros, primeiro dende unha asociación de criadores de frisoa [Afriga] e logo con actividade comercial tamén ligada ao sector [para a mellora xenética da variedade Holstein]. Non teño nada que ver coa escrita, non son filólogo nin xornalista, pero a perda dun ser querido levoume a un estado emocional descoñecido. Deume por escribir, case de forma compulsiva, e todo o demais veu dado. De repente vinme cunha historia montada, cuns personaxes que para min tiñan vida, que se movían, falaban… Fun o primeiro sorprendido. Publicar con 62 anos, por vez primeira, unha trama ata certo punto complexa, con moitas familias interactuando…
– LVG: E todo o que escribe pasa nunha aldea, a súa, onde naceu. Cabanas, na Baña.
– MIT: Iso si que o tiven claro. Lese por aí que retratas a túa aldea, retratas o mundo. O escenario nunca se esgota. Coñezo os espazos nos que viven os personaxes, é o meu método de escritura. (…)
– LVG: Cara onde ve ir o rural?
– MIT: A miña percepción agora é dende fóra, son un xubilado, pero creo que son tempos incertos. Galicia está entre as oito zonas de Europa máis importantes de produción láctea, pero é onde menos cobramos o leite. Semella que van moitos anos maltratados, mesmo que sobramos.
– LVG: Coa guerra fálase de produción propia, soberanía alimentaria…
– MIT: Fálase, pero é que se puxo tanto empeño en botar a xente do rural… Habilitáronse plans de abandono a cambio de pequenas pensións. Dóeme a alma ver terra fértil, en entornos coma Ponteceso, cun valor agrícola altísimo, abandonada. Mentres, corremos ao súper coa carteira na man para comprar unha leituga ou unha mazá que vén de non sei onde, a miles de quilómetros, co que iso supón xa de impacto para o medio. Non sei se aprenderemos algo, pero é tempo de reflexión. (…)”
Carballo: actividades destacadas do 7 e 8 de xullo na Praza dos Libros 2018
Chega ao fin
esta nova edición da Praza dos Libros, organizada polo Concello de Carballo, que ten lugar no Xardín Municipal do 5 ao 8 de xullo, con horarios de 11:00 a 14:00 h. e de 18:00 a 22:00 h. Dentro dos actos previstos para o sábado 7 e domingo 8 de xullo, destacamos os seguintes:
Sábado 7
– 11:30 h. Obradoiro-presentación do álbum ilustrado infantil Lica, de Beatriz Fraga (Euseino?). Poden participar nenos/as de entre 4 e 7 anos, con inscrición previa na Biblioteca Rego da Balsa (981758580).
– 12:30 h. Contacontos para crianzas sobre Xandra, a landra que quería voar, con Mercedes Queixas, libro publicado por Urco Editora. Para todos os públicos.
– 20:00 h. Sinaturas de libros de autores/as de Carballo e Bergantiños.
– Rosalía Fernández Rial: Bonus Track (Galaxia).
– Héctor Pose: Mar de invernía (Phottic).
– Beatriz Fraga: Lica (Euseino?).
– Selina Otero: Unha educación de premio (Galaxia).
Domingo 8
– 12:00 h. Presentación do libro Bibliópatas e fobólogos, de Emma Pedreira, publicado por Galaxia. Acompañada por Patricia Blanco.
– 12:30 h. Sinatura do libro Carballo na memoria (Phottic-Galaxia), de Xan Fraga Rodríguez.
– 13:00 h. Sesión vermú. Algo especial a partir de Bonus Track, de Rosalía Fernández Rial, publicado por Galaxia.
– 18:30 h. Concerto infantil de presentación do libro-disco Radio Bulebule (Kalandraka) de Paco Nogueiras.
– 20:00 h. Presentación de Dorna saudal. Poemas do mar e léxico mariñeiro de Antón Zapata, de Miro Villar, publicado por Fervenza, coa participación do autor, acompañado por Xosé Ameixeiras.
– 21:00 h. Presentación de Luns, de Eli Ríos, publicado por Xerais, coa participación da autora, acompañada por Mercedes Queixas e Goretti Sanmartín.
Mercedes Queixas: “Manuel María é todo un océano”
Entrevista
a Mercedes Queixas en La Voz de Galicia:
“Hai xa uns días que Labrego con algo de poeta. Biografía de Manuel María (Galaxia) anda polas librarías. A nova obra (coral, como ten dito ela) de Mercedes Queixas Zas fai un convite dende os andeis. Durante uns dous meses, logo da invitación da editorial, o libro estivo buscando forma na cabeza da autora. Despois chegou a escrita mesma. De cara ao 17 de maio, a idea é que «a xente xa vaia facendo os deberes», ri. Este ano, as Letras Galegas son para el, para Manuel María (1929-2004), o home e escritor de Outeiro de Rei.
– La Voz de Galicia (LVG): Todo un reto, parece, este traballo sobre Manuel María, no ano no que se lle dedican as Letras.
– Mercedes Queixas (MQ): Unha ilusión e unha satisfacción. A Manuel María adóroo como poeta e admíroo como persoa. Vida e obra camiñan xuntas. O reto era grande, porque foi un autor prolífico, completo. A súa vida foi vivida intensamente. Con Manuel María resultaba posible un volume enciclopédico, pero un libro de divulgación, con páxinas limitadas, non me foi doado. (…)
– LVG: ¿Cre que somos conscientes do papel que xogou Manuel María?
– MQ: Creo que lle acontece como aos grandes autores, aos que logo chamamos clásicos. Medran e empezamos a velos dunha maneira totalizadora unha vez que non están e hai ese distanciamento físico e temporal. As grandes obras son aquelas que se sosteñen no tempo, que volves a elas e seguen tendo peso e incluso gañan presenza, comunicación. Á obra de Manuel pásalle iso e sabiamos que lle ía pasar iso: é moi completa, moi de raíz, que nace dende o máis local, o máis próximo, e que se vai ensanchando a todos os círculos da vida. É universal, unha obra dun tempo, dun país, pero tamén unha obra que vai máis alá dun tempo do propio país. (…)
– LVG: O primeiro exemplar, para Saleta.
– MQ: Foi para ela, si, tiña que selo. Axudoume moito na construción da obra. Cónstame que lle fai ilusión, como todo o que se lle dedica a Manuel. É xenerosa, coma el, sempre a disposición dos que queremos estudalo, difundilo e popularizalo máis.”
Carballo: actividades do sábado 22 e domingo 23 na Praza dos Libros
Chega ao fin
esta nova edición da Praza dos Libros, organizada polo Concello de Carballo, que ten lugar no Xardín Municipal do 20 ao 23 de agosto, con horarios de 11:00 a 14:00 h. e de 17:30 a 21:30 h. Dentro dos actos previstos para o sábado 22 e domingo 23, destacamos os seguintes:
Sábado 22
– 18:30 h. Concerto-presentación de A gramola gominola, publicado por Galaxia.
– 19:45 h. Presentación da novela O soño de Xoán, de Farruco Graña, publicado por Embora.
– 20:30 h. Presentación do poemario A boca da terra, de Manuel Rivas, publicado en Xerais, e recital de textos do libro. No acto o autor estará acompañado por Manuel Bragado e Patricia Blanco.
Domingo 23
– 18:30 h. Concerto-presentación de Un conto ao revés, de Chuches Amil, publicado por Galaxia.
– 19:45 h. Presentación e recital do poemario Atlántica Luz. Poesía mareira 1995-2015, de Modesto Fraga. No acto estará acompañado por Xosé Iglesias.
Luz Cures gaña o XI Premio a artigos xornalísticos de lingua Concello de Carballo
Patricia Blanco gaña o certame en twitter arredor de O Principiño
Desde
Galaxia:
“Hai dúas semanas a Editorial Galaxia convocaba a través de twitter e do hastag #gustameoprincipiñopor un concurso no que se convidaba aos internatuas a enviar tuits que completasen os 140 caracteres e explicasen por que lles gustaba o clásico de Antoine de Saint-Exupèry. Foron algo máis de douscentas propostas que fixeron ben difícil a escolla. Algúns dos tuiteiros e tuiteiras enviaron ducias de propostas, deixando clara a súa paixón por esta historia que, en galego, chegou xa á viséxima edición. O xurado achou que os traballos de Patricia Blanco, pola súa variedade, carga poética e relación con O Principiño eran os merecentes claros do premio, consistente nun exemplar do libro en tapa dura e un exemplar de todas e cada unha das obras literarias de Carlos Casares, tradutor no ano 1972 do libro cando se publicou por vez primeira na nosa editorial. A foto que ilustra este texto acompañaba unha das propostas de Patricia Blanco.
O tuit dicía: #gustameoprincipiñopor porque mo imaxino así conversando coa súa flor.
Foron moitas fotos máis as que achegou con algunhas das súas propostas. Outros participantes ofreceron ligazóns a novas de prensa ou incluso vídeos. (…)”.
