Arquivos do autor: asociacionescritoras-es
O escritor Ramón Caride Ogando, nacido en Cea, premio Insua dos Poetas na categoría de Literatura, e Felipe Senén en Investigación e promoción cultural
Desde Badal Novas:
“O próximo sábado día 16 e coincidindo ca celebración da XIV Festa da Palabra, que este ano esta adicada ao grupo Brais Pinto terá lugar a entrga dos Premios Insua dos Poetas.
Xurado: Luís González Tosar (Pte Fundación Insua), Xavier Castro Martínez (Secretario), Celso Sánchez (Vogal), Antón Pulido (Vogal), Diego Fernández (concelleiro de Cultura do Carballiño), César Fernández Gil (Vicepresidente 2° Deputación de Ourense) e Anxo Lorenzo (Director Xeral de Cultura da Consellería de Cultura, Educación, FP e Universidade).
Na categoría de Literatura recibirá o premio o escritor Ramón Caride Ogando.
Os outros premiados:
– Música: Bieito Romero (músico e fundador de Luar na Lubre)
– No apartado de Investigación e promoción cultural recibirá o premio o carballiñes Felipe Senén López Gómez.
– Artes Plásticas: Pilar Corredoira (crítica de arte e curadora de exposicións)
– Teatro: FETEGA (Festival de Teatro Galego “Celso Parada”, por 33 anos de teatro desde O Carballiño)
– Cultura na Emigración: José María Vila Alén (membro do Grupo Nós da Arxentina, fundador e expresidente do Centro Galicia de Bos Aires)
– Cultura Rural: Cos pés na terra (programa da TVG)”
O Carballiño: “XIV Festa da Palabra. Insua dos Poetas”
A Coruña: Paulo Fernandes Mirás presenta Estado Demente Comrazão
Ponteareas: actividades do 15 de xullo da Feira do Libro 2022
O Cebreiro: Camiños e Cantares nos eidos da bremanza
Corme: presentación de Eu son Exeria, de Marisa Vidal Collazo
Allariz: recital poético Galiza Eslovenia
Lorena Souto: “O título do meu libro comeza cunha pregunta: Son aínda invisíbeis as narradoras?”
Entrevista de Antón Escuredo a Lorena Souto en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Atopou resposta no seu traballo das razóns da invisibilidade da escrita das narradoras galegas que colocou como título da obra?
– Lorena Souto (LS): O título do libro comeza cunha pregunta. Son aínda invisíbeis as narradoras? Afortunadamente, a situación mudou con respecto á década dos 80 e dos 90, algunhas delas reciben recoñecementos como premios e teñen un grande éxito de público, malia que tamén é certo que queda moito para acadar a paridade, tanto a nivel numérico como no referido a outras cuestións.
Porén, o que pretendo aquí é mirar máis aló. Aínda que as autoras van gañando espazo, o libro trata sobre aqueles ángulos onde non chega esa luz. Interesábame ver que propostas fican na sombra, a cales lles custa máis entrar no campo literario, cales xeran desconforto e, sobre todo, por que.
– ND: Cal é a razón de que escollese singularmente estas catro autoras e non outras do panorama actual da literatura galega?
– LS: Centreime nas traxectorias destas catro escritoras porque en ocasións atoparon dificultades para publicar ou porque as súas propostas xeraron friccións no ámbito literario por diferentes motivos.
O estudo das súas obras resultoume revelador á hora de analizar dinámicas de campo arredor da produción das narradoras. A escolla non é, obviamente, exhaustiva, mais si que resulta representativa de certas marxes e puntos cegos que seguen a existir no proceso de visibilización das autoras.
No ensaio céntrome nalgúns elementos que poden atoparse nas súas novelas e que poucas veces foron abordados. Algúns deles son a escrita vangardista, a crítica feminista e de esquerdas ao discurso nacional ou a escolla da norma reintegracionista, ademais do tratamento de subxéneros como a ficción científica ou a novela gótica.
– ND: No limiar, a profesora da Universitat de Barcelona, Helena González, sinala que as catro autoras que vostede estuda neste libro “partillan un foco claro na ideoloxia”. Cal considera que é a razón desta característica?
– LS: En realidade as catro teñen proxectos e escritas moi diferentes e imaxino que tampouco compartirán a mesma maneira de pensar. No traballo das catro identifico unha perspectiva feminista, pero os seus enfoques son diversos, é dicir, que esa perspectiva se materializa na literatura que fan de xeitos moi diferentes, e non sempre obvia.
– ND: Cre que a resistencia cultural actual na literatura na Galiza ten nome de muller?
– LS: Só as mulleres escriben cunha perspectiva resistente? Todas as mulleres que escriben fano cun enfoque que poidamos considerar resistente? Resistente a que? Podemos dicir que escribir nunha lingua minorizada como o galego xa é resistir. Que as mulleres comezaran a gañar espazo nun eido e o patriarcado llelo negara tamén se pode entender así.
Porén, o libro que agora publica Através Editora pretende pensar matices, analizar os puntos de fricción e diverxencia; fuxir das uniformizacións e dos estereotipos. Preocúpanme especialmente aqueles que aparecen como espellismos de liberación e que poden acabar estreitándonos o universo de posíbeis.”
Xavier Queipo e a nebulosa mental que nos atorda
Entrevista a Xavier Queipo na Televisión de Galicia:
“Entrevistamos a Xavier Queipo polo seu último libro: Final feliz. Participa ademais na Semana do Libro de Compostela, a SELIC na charla ‘Relatos da xeración que non foi’. A entrevista pode verse aquí.”