Arquivo da categoría: Entrevistas
Óscar García: “Traballo un pouco por acumulación até que sinto a necesidade de pórme a escribir xa”
Entrevista a Óscar García Ramos en Nós Diario:
“O Concello de Outes leva 24 anos organizando o Certame de Poesía Francisco Añón, no que se convocan poetas de todas as idades. Nesta ocasión, a situación derivada da Covid-19 impide levar a cabo a entrega de premios e a presentación da obra gañadora, mais os nomes das persoas vencedoras déronse a coñecer recentemente e Óscar García mereceu o galardón máis alto co seu Inventario de consecuencias. Conversamos con el sobre o premio, sobre o seu proceso creativo e a sobre a súa traxectoria literaria.
– Nós Diario (ND): Como é ese Inventario de consecuencias que o fixo merecedor do Añón?
– Óscar García Ramos (OGR): Está dividido en tres partes e o seu fío condutor veñen sendo as “consecuencias” que leva no título. Un deses apartados é “Consecuencias do espello”, outro é “Consecuencias do tomate” e o terceiro é “Consecuencias do bacilo”. Son as tres partes moi distintas, pero teñen en común que en cada unha delas hai un soneto e o demais é verso libre. A parte que ten que ver co bacilo, se cadra, é a que máis ten que contar, porque reflicte unha experiencia directa, que me sucedeu a min e que foi unha tuberculose, que atravesei en decembro do ano pasado, tiven que estar ingresado e foi no hospital onde escribín esa parte do poemario. As “Consecuencias dos espellos” falan deste elemento desde moitos puntos de vista, desde a identidade, as referencias aos espellos na literatura, no cine. “Consecuencias do tomate” é a parte máis surrealista, con cuestións domésticas e mesmo cuestións de tipo social ou metaliterario. E logo tamén está o xogo, a cuestión lúdica interésame moito na literatura.
– ND: O xurado destacou o tratamento dos espellos e máis a temática mitolóxica…
– OGR: No apartado das “Consecuencias do espello” é onde pode haber máis referencias mitolóxicas, aparecen Perseo e Medusa, Narciso… Tomei todo canto vía relacionado co tema dos espellos, os vampiros que non se poden ver nos espellos, Alicia a través do espello, Narciso cando ve reflectida a súa imaxe. Hai referencias ao mundo da literatura e do cine… Estou encantado coa valoración do xurado. (…)”
O escritor Suso de Toro presenta a súa novela Un señor elegante
Desde a Televisión de Galicia:
“Un señor elegante e un escritor disposto a dalo a coñecer. Suso de Toro, nesta última novela, preséntanos unha familia, a dos Baltar de Padrón e Santiago e, sobre todo, un membro: Ramón Baltar, modelo de resistencia e dignidade ante o franquismo.
A novela non discorre desde a ficción. Narrador e escritor fúndense para contar feitos reais en que aparecen personaxes ilustres. Tamén Murguía e Rosalía de Castro. Tamén estará Baltar na reconstrución da cultura galega.
Escrita desde a investigación, na presentación en Compostela falouse da novela como unha obra chamada a ser referencia da nosa historia literaria pero tamén na nosa historia. Máis de cincocentas páxinas dun intensísimo traballo de documentación
Nesta revisión atopou Suso de Toro unha esperanza para o país. Na presentación, música para esa esperanza, Lela, un poema de Castelao interpretado pola cantora Uxía.
A entrevista pode verse aquí.”
“Suso de Toro: A historia rescatada”
Entrevista a Suso de Toro en Nós Diario:
“- Nós Diario (ND): A memoria xa estaba en Home sen nome e en Sete palabras indagaba na historia da súa familia. Un señor elegante supón, niso, unha continuidade…
– Suso de Toro (ST): Tamén na miña novela anterior, Fóra de si, un home reconstrúe a súa propia historia. Debe haber algo en min que explique que a miña imaxinación se dispare cara a atrás. No caso de Un señor elegante son historias persoais, pero tamén é a historia colectiva. O que fago é interrogar moito o personaxe de Ramón Baltar para reconstruír unha historia que non existe. A familia tiña unha memoria fragmentaria, pero non unha historia elaborada. Teño, ademais, interese en que este libro se lea. Penso que é importante para o país coñecer a historia dos Baltar. Porque axuda a mudar a percepción dominante do noso pasado.
– ND: Di iso porque é unha familia burguesa republicana e galeguista?
– ST: Traducido a categorías sociais sería iso, si. Son persoas dignas, optimistas, alegres, comprometidas co país. Non é unha historia triste. O triste é a historia de España e o que lle aconteceu á Galiza. A familia foi castigada, mais tivo a fortuna e a capacidade de atravesar todo aquilo e resistir. É unha historia chea de incidencias, algunhas moi divertidas.
– ND: Fixo un traballo de investigación importante. Como foi o proceso?
– ST: Foi distinto porque non o fixen eu só. Fíxeno dialogando cos fillos de Ramón, con tres dos seus fillos e unha das súas fillas. E ademais fixen algo que nunca fixera, que foi pedirlle axuda coa documentación á miña compañeira. Eu estaba escribindo outra novela e, para pedir seguir adiante con este proxecto, precisaba a súa axuda. Ramón chegou a ser tan familiar para min que me identifico moito con el… (…)”
Entrevista a Xavier Senín, Premio Nacional de Tradución
Entrevista a Xavier Senín no Diario Cultural da Radio Galega:
“Xavier Senín gaña o Premio Nacional de Tradución como homenaxe a toda a súa carreira e ao seu dominio da lingua.
A entrevista pode escoitarse aquí.”
Aldaolado: “Somos as apóstolas das neofalantes”
Entrevista a Lucía Aldao e María Lado no Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Ninguén morreu por ler poesía, de Ed. Xerais, é o primeiro libro que publican Aldaolado despois de 15 anos. O libro é un percorrido polos poemas, cancións e historias dos recitais cos que levan facendo xiras continuadas por todo o país. Ademais de poemas de distintos espectáculos, no libro inclúense tamén poemas inéditos de ambas as poetas.
A entrevista pode verse aquí.”
Afonso Becerra, novo presidente da Revista Galega de Teatro
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“A Revista Galega de Teatro, ‘Erregueté’, ten nova directiva. Afonso Becerra como director; e Ana Abad como vicedirectora.
A entrevista pode escoitarse aquí.”
Esther Carrodeguas: “Tiven que vomitar o poemario Malcriada porque as experiencias das mulleres Xiada me estaban afectando”
Entrevista a Esther Carrodeguas en no Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Malcriada parte da experiencia dun taller de teatro coa asociación Xiada de empregadas do fogar e converteuse nunha proposta poética e dramática sobre o mundo das empregadas do fogar. Sther Carrodeguas acaba de gañar o premio Barriga Verde de textos para teatro de monicreques na modalidade de público adulto por República Sideral. E ademais, a Sther Carrodeguas, actriz, anda polos escenarios galegos coa comedia ‘Feminissimas’, dirixida por Xabier Castiñeira.
A entrevista pode escoitarse aquí.”
Medos Romero: “Este tempo de pandemia tería que facernos pensar máis nas nosas vidas”
Entrevista a Medos Romero en La Voz de Galicia:
“Medos Romero (Somede, As Pontes, 1959), enfermeira de profesión e unha das grandes voces da literatura galega contemporánea, saca á luz estes días, da man da editorial Medulia, Hortensia. Un poemario que é, esencialmente, unha reivindicación da memoria de súa nai. «Este libro é, por riba de calquera outra cousa -di Medos-, un canto de amor inmenso. Unha homenaxe ás mulleres da Terra»
– La Voz de Galicia (LVG): ¿Como naceron estes poemas?
– Medos Romero (MR): Pois precisamente cando eu perdo a miña nai. Entón e cando decido escribir este poemario. Un poemario que é un libro de amor e de dor, ao mesmo tempo.
– LVG: E un libro, tamén, no que están de novo moitos dos temas centrais da súa poesía. Entre eles, o mundo rural como raíz de vida…
– MR: Si, claro, pero tamén teño que dicir que aquí non hai un canto á realidade rural vista como algo bucólico e idealizado, senón unha mirada moi distinta. Eu falo da Terra no sentido máis alto do termo. E falo do que a Terra foi e segue sendo para min. Eu sei de ónde veño. Por iso sinto unha dor tan fonda cando vexo queimar os montes, ou cando vexo abandonar as aldeas. Unha aldea abandonada é un drama, é a morte dun mundo que estamos deixando perder. Este tempo de pandemia tería que facernos pensar máis nas nosas vidas.
– LVG: ¿En que aspectos das nosas vidas deberiamos pensar máis do que o facemos?
– MR: Nos que atinxen ao feito mesmo de existir. Non podemos continuar así, estamos destrozando a natureza. Parecemos esquecer que a natureza é a que nos alimenta. Temos que cambiar de rumbo. Somos unha especie animal que destrúe o ecosistema.
– LVG: A súa infancia en Somede foi un tempo dunha relación coa natureza moi diferente….
– MR: ¡Por suposto! E repito que non estou idealizando o mundo rural, senón reivindicando a súa verdadeira esencia. Neste poemario eu falo dese mundo, falo das mulleres dese mundo e falo, ensencialmente, de miña nai, subliñando que as raíces nos dignifican, e que todos precisamos un lugar ao que poder retornar. O amor e o respecto ao medio natural fannos máis humanos. -¿Que sente, despois de ter rematado o libro?-Pois sinto que é un libro que me habita. Un libro no que está a muller que mo deu todo: unha muller traballadora, firme, sacrificada, tenra, chea de dozura…
– LVG: ¿Houbo un mundo mellor que este mundo?
– MR: Por suposto que si. Houbo un mundo infinitamente mellor. Un mundo que, a poucos anos que pasen, acabará desaparecendo para sempre, e iso será un drama irreparable. A min sorpréndeme que a xente non se decate de que a natureza nos está dicindo que non podemos seguir así. ¿E sabes que me entristece moito, tamén?
– LVG: Dígame.
– MR: Que cando habitabamos aquel mundo eramos felices… pero non o sabiamos. Sabémolo agora. Mais, a pesar de todo, non somos capaces de tomar conciencia de que imos cara ao abismo.”
Álex Alonso, autor de Granito: “O de Nigrán foi un crime que nos conmocionou a todos”
Entrevista a Álex Alonso no Zig-zag da Televisión de Galicia:
“Granito ficciona o cuádruplo crime cometido por dous policías en Nigrán en 1994. Álex Alonso gañou ‘ex aequo’ con Riveiro Coello o Premio Torrente Ballester de Narrativa con esta novela que reconstrúe con fidelidade o Vigo dos anos 90. A entrevista pode verse aquí.”
