Entrevista
de Montse Dopico a Gonzalo Hermo en Praza:
“(…) – Praza (P): Desde o primeiro poema hai unha relación entre a entrada no corazón do bosque e a volta do poema. Por que? Como xorde esa primeira idea da volta ao bosque?
– Gonzalo Hermo (GH): Un libro de poesía parte dunha idea, dunha imaxe ou dun alento, pero é sempre un proceso aberto onde adoitan aparecer elementos que o poeta non tiña previstos. En Celebración ese elemento non previsto foi o bosque, un bosque no que se dicía que non había tempo de entrar. Precisamente o que propón A vida salvaxe é entrar nese bosque. O elemento sorpresa que apareceu n’A vida salvaxe foi o vento. Non tiña ningunha intención de escribir sobre el e resulta que está por todas as partes. (…)
– P: A fraga, a foresta, implica paz, liberación: non hai lingua, nin signo, nin idioma. O que hai é o balbordo da vida: a diversidade (en desorde) das cousas, dos animais… Nun estado de “conciencia borrada”. É como a busca dun lugar pre-social, pre-lingüístico, desde o que atopar a paz, e desde el construír o poema. (Que dea conta do mundo e sexa o mundo en si mesmo, como di outro poema). É algo así? Por que?
– GH: Si que hai algo prelingüístico na natureza que me interesa moito. Algo que non se verbaliza, que sinxelamente acontece. Interesábame achegar o poema a esa posición de acontecemento anterior ao simbólico. En realidade, é algo ilóxico porque o poema escríbese con palabras (e non con emocións, ideas ou experiencias; con palabras e só con palabras). No entanto, a poesía tamén é esa posibilidade da lingua onde a propia lingua está a “flor de pel”. É un espazo desde onde se pode imaxinar o nacemento das cousas, incluída a propia linguaxe. (…)
– P: Corpo, corazón e calor son tres conceptos que aparecen tamén frecuentemente asociados nos poemas. Por que? (Corpo, calor, estaban moito en Celebración. Tamén poden vir de Celebración, por exemplo, os insectos…)
– GH: Son conceptos que sinto como propios. Aparecen e reaparecen nos meus poemas e non fago nada para evitalo. É así e procuro non darlle demasiadas voltas.
– P: Podería dicirse que o poemario se divide en dúas partes. A segunda sería o chamado epílogo, que é unha sorte de autopoética. Por que esa estrutura
– GH: Para min o libro remata co poema que se titula «A vida salvaxe». O epílogo, eses «7 achados sobre o poema», é un engadido que reflicte algunhas aprendizaxes que fun adquirindo ao longo do proceso de escrita. Estiven moi tentado de non incorporalo á edición, pero ao final aí o está, separado do conxunto, pero formando un todo co libro. Hai xente que me dixo que é o que máis lle gusta, así que está ben que estea aí. (…)”
Arquivos da etiqueta: Gonzalo Hermo
Compostela: encontro ao redor de A vida salvaxe, con Gonzalo Hermo e amigas
A vida salvaxe: recital de Gonzalo Hermo
Desde o Diario Cultural da Radio Galega:
“O escritor Gonzalo Hermo, que recibiu o XVI Premio de Poesía Afundación, ofrece un recital para o Diario Cultural. Pode escoitarse aquí.”
Obras premiadas no XXXII Certame de poesía en lingua galega Rosalía de Castro 2018
“O
sábado 24 de novembro celebrouse o acto de concesión dos premios do Certame de Poesía en Lingua Galega Rosalía de Castro, organizado pola Asociación Cultural Galega Rosalía de Castro de Cornella (Barcelona) que este ano acada a súa XXXII edición, no que se lle concedeu o primeiro premio a Isaac Xubín polo seu poema Antígona.
Un día que comezaba cheo de cultura e literatura galegas co recoñecemento e homenaxe que a A.C.G. Rosalía de Castro quixo ter co Patriarca das Letras Galegas en Cataluña, o Catedrático Don Basilio Losada Castro entregándolle a medalla da entidade de recoñecemento á súa labor de difundir e posta en valor a Cultura e a Literatura galegas en Catalunya, desde a súa actividade educativa na Universidade de Catalunya, así como a súa colaboración e apoio a colectividade galega a través das diversas entidades galegas, e moi especial coa A.C.G. Rosalía de Cornellà, acto ao que asistiron ademais dos compoñentes do Xurado do Certame de Poesía así como numeroso socios da Entidade tamén estivo presente o Secretario Xeral de política lingüística da Xunta de Galicia, Valentín García Gómez, que se desprazou a Cornellà para imporlle a distinción honorífica ao homenaxeado.
Pola tarde, o acto de concesión dos premios, foi precedido dunha conferencia a cargo do Profesor Armando Requeixo, que baixo o titulo A Irmandade literaria Galego-Catalana nos deu unha exhaustiva e esplendorosa lección sobre as colaboracións culturais e literarias de ambas as dúas culturas, desde os tempos do medievo ata a actualidade, un relato de autores e textos nos que se amosa esa irmandade cultural. O acto contou coa asistencia de numeroso publico, así como a presencia do alcalde de Cornellà Antonio Balmón, que se encargou de pechar o acto agradecendo a colaboración do conferenciante coa diversidade cultural que a cidade de Cornellà representa, na que a Asociación Rosalía de Castro é fundamental.
Pola noite e no transcurso dunha Cea celebrada no restaurante da Asociación galega de Cornellà, e presidida polo seu presidente, Oliver Fernández, á que asistiron numerosos socios e amigos, así como diversas autoridades do mundo da cultura e a sociedade de Cataluña e Galicia, ademais de representantes da Corporación Municipal de Cornellà e delegacións doutras entidades galegas de Cataluña, o presidente do xurado do certame, composto por:
Presidente: Armando Requeixo, Investigador, Profesor e Crítico Literario.
Vicepresidente: Míriam Ferradáns, Poeta galega.
Vogal 1: Ana Vázquez, Documentalista, Licenciada e Doutora en Hispánicas.
Vogal 2. Xulio Simón, Profesor Licenciado en Galego e Portugués.
Vogal 3: Xosé Lamela, Enxeñeiro e Escritor galego.
Secretario: Xulio Cougil, Profe. Licenciado en Galego e Portugués, Xubilado.
Deu a coñecer aos gañadores deste ano 2018 na 32 edición do Certame de Poesía en Lingua Galega Rosalía de Castro, que son os seguintes:
– Primeiro premio: conseguiuno Isaac Xubín, da Coruña, polo seu poema titulado Antígona: o alento que embaza o vidro.
– Segundo premio: para Manuel Antonio Piñeiro, da Coruña, polo poema Larega.
– Terceiro premio: para Gonzalo Hermo, de Barcelona, polo seu traballo Memoria do Cervo.
Ademais, o Xurado concedeu unha mención especial ao poema Foise silandeira, mainamente, de Azucena Arias Correa, de Pontevedra.
Cornellà, 25 de novembro de 2018
Antonio Díaz Fernández”
Entrega do XVI Premio de Poesía Afundación a Gonzalo Hermo
O
22 de novembro, a partir das 19:30 horas, na Sede Afundación de Santiago de Compostela (Rúa do Vilar, 19), Gonzalo Hermo recibe o XVI Premio de Poesía Afundación. No acto de entrega en que o rianxeiro fará un recitado, acompañado dunha videocreación de Xes Chapela. Ademais presentará o libro resultante da obra gañadora, A vida salvaxe.
Confirma asistencia aquí.
A vida salvaxe, obra gañadora do XVI Premio de Poesía Afundación, «ofrece desde a sobriedade e a contención –en palabras do xurado– un regreso á natureza que incorpora o autobiográfico e o metapoético». Esta obra entronca con poéticas abertas na creación contemporánea tanto na súa busca do salvaxe coma no recurso dun misticismo estético».”
Santiago: Observatorio da Nova Diáspora, do 20 ao 22 de xullo
Gonzalo Hermo gaña o XVI Premio de Poesía Afundación
Desde a Xunta de Galicia:
“A obra A vida salvaxe, de Gonzalo Hermo, é a gañadora da décimo sexta edición do Premio de Poesía Afundación, un certame que veñen convocando Afundación, o Centro PEN Galicia e a Consellería de Cultura e Educación co obxectivo de favorecer a creación literaria en galego.
A resolución do xurado, composto por Luís G. Tosar, presidente do Centro Pen Galicia; Estíbaliz Espinosa, gañadora da anterior edición do Premio de Poesía Afundación; Alba Cid, poeta; Xosé Ramón Pena, escritor; e Xabier Castro Martínez, escritor e secretario do xurado, deuse a coñecer esta tarde na sede de Afundación Santiago de Compostela, nun acto presidido polo secretario xeral de Cultura, Anxo Lorenzo, e polo director-xerente de Afundación, Pedro Otero Espinar. (…)
O xurado destacou que o poemario gañador ofrece, “desde a sobriedade e a contención”, “un regreso á natureza que incorpora a autobiográfico e o metapoético”, ao tempo que entroucou a obra con “poéticas abertas na creación contemporánea, tanto na súa procura do salvaxe coma no recurso a un misticismo escéptico”. (…)”
Vértice de versos: entrevista a Gonzalo Hermo
Carlos Lorenzo: “Segue sendo necesario facer ver que a poesía está na barra do bar, nunha pintada na rúa ou en Youtube”
Entrevista
de Montse Dopico a Carlos Lorenzo en Praza:
“”Desde os primeiros pasos houbo un criterio fundamental: espertarlle a curiosidade pola nosa poesía a quen nunca tivo interese por ela. Con cada persoa coa que falaba para involucrala no proxecto, sempre lle facía ver que a miña intención era crear un produto audiovisual de calidade que contase o que leva pasando na literatura galega nos últimos 25 anos, incidindo, evidentemente, na poesía. Para iso eu tiña claro que non funcionaría entrar en análises literarias nin en comentarios académicos”. Así explica Carlos Lorenzo, o director do documental Vértice de versos, o seu proxecto para este filme, que acaba de presentar o seu teaser. Falamos con el. (…)
– Praza: O documental trata de contar o acontecido desde os 90 na poesía galega. Non é un proxecto nada doado. Con que criterios (cronolóxico, temático, formal…) formulastes o relato dos feitos?
– Carlos Lorenzo: Desde os primeiros pasos houbo un criterio fundamental: espertarlle a curiosidade pola nosa poesía a quen nunca tivo interese por ela. Con cada persoa coa que falaba para involucrala no proxecto, sempre lle facía ver que a miña intención era crear un produto audiovisual de calidade que contase o que leva pasando na literatura galega nos últimos 25 anos, incidindo, evidentemente, na poesía. Para iso eu tiña claro que non funcionaría entrar en análises literarias nin en comentarios académicos.
Como comentei en varias ocasións durante a rodaxe ou no traballo de edición, estabamos a sacarlle a túnica ao vello poeta; estabamos a facer un documental sobre poetas, e non tanto sobre poesía. Con isto quería deixar claro que os espectadores tiñan que descubrir as persoas que fan poesía, rachando cos tópicos e comprobando que é unha actividade creativa tan natural coma calquera outra e que se está a transformar co tempo igual que outras expresións literarias ou artísticas.
Mais eu sabía que para contar este fenómeno con expectativas de éxito, había algúns feitos na nosa poesía recente que me axudarían a darlle ese brillo atractivo ao documental. Por exemplo, o acontecido nos anos 90, cunha extensa nómina de poetas novos, que comezaron a innovar no modo de ofrecerlle poesía ao público. Dedicamos un tempo a escoitar a Modesto Fraga e a María Lado falándonos do Batallón Literario da Costa da Morte, todo un fenómeno en Galicia que rachou con vellos tópicos.
Ou cal foi o motivo para que nacese unha editorial como Letras de Cal. Estes, entre moitos outros, foron feitos singulares que nos fan ver que aqueles novos e novas poetas non só quedaron na escrita duns versos, senón que tiveron a ansia de levar os seus poemas por innumerables e singulares lugares de toda Galicia. Remato esta pregunta comentando que Vértice de Versos desenvólvese a través de diversos temas sen seguir unha liña cronolóxica definida.
Entre eses temas están o do protagonismo actual da muller na poesía, os novos modos de expresión poética, facemos un rápido repaso pola historia da nosa poesía, cal está sendo a situación actual da nosa poesía, que pode pasar no futuro… E ocupa unha boa parte da metraxe da película escoitar a catro dos poetas falando dos seus inicios, os seus procesos creativos, as súas influencias, os seus premios… Emprégoos como exemplos do que está acontecendo en Galicia na creación poética. Estes autores e autoras son Emma Pedreira, Baldo Ramos, Gonzalo Hermo e Yolanda Castaño. (…)”
Obras finalistas do Premio Mondoñedo10 2017. Poesía
