Arquivos da etiqueta: Marga do Val (Marga Romero)
Cuestionario Proust: Eli Ríos, desde Lecturafilia
Entrevista a Eli Ríos en Lecturafilia:
“1. O principal trazo do teu carácter? Retranqueira.
2. Que cualidade aprecias máis nun home? Aprecio aquelas persoas que rompen coa masculinidade patriarcal activamente.
3. E nunha muller? A sororidade.
4. Que agardas das túas amizades? Das miñas amizades agardo que vivan moito tempo e que eu o vexa.
5. O teu principal defecto? Non teño un bo falar para quen me interrompe a sesta.
6. A túa ocupación favorita? Calquera que inclúa o silencio e non facer nada.
7. O teu ideal de felicidade? Un lugar sen cobertura telefónica con churrasco.
8. Cal sería a túa maior desgraza? Non ter nacido.
9. Que che gustaría ser? O que son (que bastante traballo me levou).
10. En que país desexarías vivir? Onde vivo, en Galiza (que bastantes voltas me levou chegar ata aquí).
11. A túa cor favorita? Lila.
12. A flor que máis che gusta? As plantas e máis eu levámonos mal.
13. Que paxaro prefires? A curuxa.
14. Os/as teus/túas autores/as favoritos en prosa? Depende do momento, pero ás que volvo sempre son Jeanette Winterson, Olga Tokarczuk, Begoña Caamaño, Teresa González Costa,…
15. E poetas? Agora mesmo, estou a reler Anne Carson desde o Atlas de Alba Cid. Ás que acostumo volver: Pilar G. Rego, Andrea Nunes, Pizarnik, Sylvia Plath, Daniel Asorey, Rosalía de Castro, Medos Romero, Xela Arias, Marga do Val,…
16. Un heroe de ficción? Groot.
17. Unha heroína? A señora Duszejko da novela de Olga Tokarczuk.
18. O teu músico ou música favorito/a? Mercedes Peón, Ugia Pedreira, Patti Smith, Cassia Eller, Nancy Vieira, Maria Bethânia,…
19. O teu pintor ou pintora preferido/a? Maruxa Mallo, Georgia O’Keeffe, Pamem Pereira, Lula Goce,…
20. O teu heroe ou heroína na vida real? As persoas que me aprenden cousas novas, aquelas coas que boto unhas risas, as que me fan reflexionar, as que abren camiños e, en xeral, case toda a rapazada coa que traballo que me recorda, día a día, o importante que é querernos moito e ben.
21. O teu nome favorito? Calquera que me recorde unha persoa que aprecio.
22. Que hábito alleo non soportas? O costume de facer ruído cos bolis.
23. Que é o que máis detestas? O abuso en todas as súas expresións
24. Unha figura histórica que che poña mal corpo? Os fulaners que teñen o poder e levan aos pobos á dor, ás guerras, que deixan morrer as persoas nos mares, que precarizan a xente traballadora,…
25. Un feito histórico que admires? Non admiro nada porque iso supón unha relación en que algo/ alguén está por riba doutra, pero préstanme moito as mobilizacións do 8M.
26. Que virtude desexarías posuír? A das miñas avoas, a de manter un sorriso a pesar de todo.
27. Como che gustaría morrer? Rindo.
28. Cal é o estado máis común do teu ánimo? Feliz.
29. Que defectos che inspiran maior indulxencia? Eu non son quen para dicir que é perfecto ou non, pero as actitudes que me molestan que podo chegar a comprender son aquelas que non proveñen do dano.
30. Tes unha máxima ou lema de vida? Deixarse prender polas silveiras porque aí acostuma estar o máis divertido da vida.”
A Coruña: Simposio Xela Arias
Facultade de Filoloxía, Santiago: Semana das escritoras e das bibliotecas
A Coruña: Xela Arias entre nosoutras, o 15 de setembro
O 15 de setembro, ás 19:30 horas, na A. C. Alexandre Bóveda (Rúa Olmos, 16-18, 1º), na Coruña, falarán sobre Xela Arias, á que neste 2021 se dedican as Letras Galegas, as escritoras Ana Romaní, Marga Romero e Beatriz Maceda. Aquelas persoas que nos acompañen recibirán de agasallo unha publicación de lembranza e homenaxe á Xela Arias. Para participar, cómpre inscribirse enviando un correo electrónico a acab@mundo-r.com
Marga do Val: “Cousas significa un paso adiante na narrativa galega, nese proceso de renovación que iniciaron os autores de Nós”
Entrevista de Xoán Costa a Marga do Val en Nós Diario:
“- Nós Diario (ND): Cousas nace moi ligada á prensa …
– Marga do Val (MV): As narracións breves e as súas correspondentes ilustracións, unha non vai sen a outra, que configuran o libro de Cousas, chegaron ao público a través da prensa, foron publicadas en xornais como A Nosa Terra, Galicia ou El Pueblo Gallego e en revistas como Nós e Céltiga. A prensa tiña e ten un labor fundamental en achegar arte, neste caso literatura e ilustración ao público en xeral, que a arte entre nas casas, nos lugares de reunión e que sexa materia de conversa. Contribúe a prensa a normalizar unha lingua e a visibilizar a literatura.
– ND: … e agora fai parte dun coleccionábel sobre libros galegos do único xornal en galego que existe na Galiza…
– MV: Considero unha feliz idea que Nós Diario, dalgunha maneira, recolla ese testemuño.
– ND: Que é, que son, as Cousas?
– MV: É un libro singular na literatura galega, excepcional. O seu propio autor compila eses textos que foi publicando na prensa, cos que crea un xénero literario propio dentro da narrativa, que se caracteriza pola simbiose entre a narracióm e a ilustración, pola brevidade e pola linguaxe clara, que foxe da artificialidade formal. O ilustrador e o escritor que conviven en Castelao, traballan xuntos: pinta con palabras o que a imaxe conta. Son breves relatos e todos, todos emocionantes.
– ND: Que supón Cousas no sistema literario galego?
– MV: Cousas significa un paso adiante na narrativa galega, nese proceso de renovación que iniciaron os autores de Nós. Cousas é un pano que nos mostra a sociedade galega de inicios do século XX, ese mundo de cambios sociais coa desaparición da fidalguía e onde as clases populares son fundamentalmente as protagonistas. Esa voz, pensamento, esa forma de entender o mundo e actuar das personaxes é a cerna da obra. Cousas mostra a dignidade do pobo galego, neste sentido, como en Cantares gallegos de Rosalía de Castro, é a voz dese pobo a cerna da obra.
– ND: Como convencería alguén para ler, ou reler, as Cousas?
– MV: Sen dúbida a beleza das historias, a emoción que se transmite en cada “Cousa”, desde o lirismo da nena á que chaman a Marquesiña, desde a memoria do pobo que vai gardando a Siña Sinforosa até os anceios e as arelas de ser nais de dona Micaela ou de dona Florinda. Sen dúbida a actualidade da mensaxe que podemos atopar na “cousa” que fala do pai de Migueliño, hai moitos Migueliños e moitos pais coma ese nestes tempos; tamén hai moitos Panchitos que chegan a este país e constrúen aquí a súa identidade, a de ser galegos… Cousas tan actuais que nos lembran que na paisaxe sempre hai algo máis. Cousas é un libro co que está ben crecer, como con Cantares Gallegos ou Follas novas, unha obra en que cada lectura é unha nova lectura, unha nova descuberta. Unha obra que, insisto, emociona. Escrita tamén para que as persoas aprendan a emocionarse.”
Universidade de Bahía (Brasil): Jornadas 2021 de Letras Galegas. Em homenagem a Xela Arias
Compostela: palestra “Rosalía de Castro diante dun pai ausente”, por Marga do Val
Compostela: Club de lectura feminista A Lila + A Sega: Amor de tango, de María Xosé Queizán, con Marga do Val
A obra Amorodo agre, de Fernando Castro Paredes, gaña o XIX Premio de Teatro Rafael Dieste da Deputación da Coruña
Desde 
a Deputación da Coruña:
“Coa súa obra Amorodo agre, o escritor e profesor Fernando Castro Paredes converteuse en gañador do XIX Premio Teatro Rafael Dieste da Deputación da Coruña. O autor é profesor no IES Fernando Blanco de Cee, traballa no ámbito do teatro escolar e afeccionado e gañou, entre outros, o Varela Buxán e Vidal Bolaño de textos teatrais.
Un xurado composto pola actriz Mabel Rivera, a escritora Marga do Val, o profesor, investigador e especialista en Arte Dramática, Carlos Vizcaíno Fernández, a actriz e creadora escénica Marta Pérez e o autor gañador da edición anterior, Ernesto Is, escolleu por unanimidade entre as 46 presentadas a obra Amorodo agre que, aberta a plica, resultou ser da autoría de Fernando Castro Paredes.
O xurado destaca a “elaborada construción dramática, concretada en varios aspectos que van desde un arranque impactante que consegue manter a emoción e o interese ao longo de toda a peza”. O fallo do premio valora tamén a “traballada definición dos personaxes, as atmosferas e o xogo simultáneo de diálogos que fan que a acción avance con tensión dramática até o remate”. Á hora de escoller a obra poñen en valor tamén a calidade da lingua empregada e o tratamento de temáticas complexas. (…)”
