Cuestionario Proust: Rosa Aneiros

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xesús Constela:

«1.– Principal trazo do seu carácter?
– Vulnerabilidade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A tolerancia.
3.– Que agarda das súas amizades?
– A lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– A impaciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– O tempo coa xente que quero. Non importa facendo que.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A felicidade dos meus.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A dor dos meus.
8.– Que lle gustaría ser?
– Querida.
9.– En que país desexaría vivir?
– Aquí.
10.– A súa cor favorita?
– Verde.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A Armeria marítima ou herba de namorar.
12.– O paxaro que prefire?
– O mascato ou o colibrí.
13.– A súa devoción na prosa?
– García Márquez e Cunqueiro.
14.– E na poesía?
– Olga Novo e Manuel Antonio.
15.– Un libro?
Nós nus.
16.– Un heroe de ficción?
– Moitos. O último, aínda que non é exactamente un heroe, o borracho da canción «Bajaste del Norte» de Leon Gieco.
17.– Unha heroína?
– Moitas, sobre todo as que son máis reais: Mamá de Mariana Ruíz Johnson ou Mamá África de Chico César, por exemplo.
18.– A súa música favorita?
– Actualmente aquela que permite coreografías con imitacións de comportamentos animais ;).
19.– Na pintura?
– Quintana Martelo e David Pintor.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Os meus pais.
21.– O seu nome favorito?
– O da miña filla.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A intransixencia.
23.– O que máis odia?
– O egoísmo.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hai moitas ás que non lles permito nin a categoría de desprezo…
25.– Un feito militar que admire?
– O papel xogado polos Capitáns de abril.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A empatía.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Vale que non me gustaría morrer?
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Variable.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Nunca choveu que non escampase.”

Xosé Antonio López Teixeira gaña o Premio de Investigación de Historia Medieval de Galiza e Portugal 2013

Desde Fervenzas Literarias:
“A Casa da Cultura do concello de Porto do Son acolleu o acto do fallo do Premio de Investigación de Historia Medieval de Galiza e Portugal 2013, que organizan conxuntamente a editorial Toxosoutos e os Concellos de Carnota, Lousame, Muros, Noia, Outes e Porto do Son dende o ano 2001.
O xurado do premio, formado por Henrique Monteagudo, Clodio González Pérez, Xerardo Agrafoxo, Ana Isabel Boullón, Pedro García Vidal e Olga Novo, decidiu por maioría entregar o premio á obra presentada baixo o lema Códice Calixtino, de Xosé Antonio López Teixeira. A obra gañadora deita unha ollada na historia de Galicia baseada nos documentos e afastada da visión habitual da historiografía española asentada por Menéndez Pidal. Salientan o coñecemento e a crítica da bibliografía existente e mais a exposición argumentada e documentada dunha tese que refuta o lugar común de considerar a Xelmírez como o principal axente político do sei tempo, para outorgarlle este papel a Pedro Froilaz, o conde de Traba, como cabezaleiro dunha clase aristocrática que tivo un maior protagonismo no desenvolvemento do reino de Galicia do que é adoito outorgarlle. (…)”

Cuestionario Proust: Claudio Rodríguez Fer

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Claudio Rodríguez Fer:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O amor.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Autenticidade con dignidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Nada.
4.– A súa principal eiva?
– Lembrar case todo.
5.– A súa ocupación favorita?
– Amar.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A utopía libertaria integral e total.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Particularmente, o mal dos seres queridos ou o seu desamor. Socialmente, o fascismo.
8.– Que lle gustaría ser?
– Benfeitor xeral.
9.– En que país desexaría vivir?
– No que estean as persoas que amo.
10.– A súa cor favorita?
– A da pel e a dos iris amados.
11. – A flor que máis lle gusta?
– A flor encarnada.
12.– O paxaro que prefire?
– O paxaro que canta.
13.– A súa devoción na prosa?
– Do mundo, Dostoievski, Tolstoi, Borges. De Galicia, Fole, Valente, Carmen Blanco…
14.– E na poesía?
– Do mundo, Whitman, Breton, Neruda. De Galicia, Luz Pozo Garza, Valente, Olga Novo…
15. Un libro?
– Depende: por exemplo, en poesía, Poemas de Emily Dickinson; en ficción, Historias de cronopios e de famas de Julio Cortázar; en ensaio, Un cuarto de seu de Virginia Woolf…
16.– Un heroe de ficción?
– Alexis Zorba, de Kazantzakis.
17.– Unha heroína?
– Antígona, de Sófocles.
18.– A súa música favorita?
– A barroca, a romántica, o blues, o jazz, a celta, a latinoamericana, o rock, a dos cantautores…
19.– Na pintura?
– A máis colorista e imaxinativa, como en xeral a surrealista, dende o Bosco a Granell.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Calquera antifascista anónimo, como o meu pai.
21.– O seu nome favorito?
– O da miña nai, Alicia, ou o da miña filla, Mariña.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A envexa que leva á traizón.
23.– O que máis odia?
– O autoritarismo en calquera das súas formas.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Calquera ditador que encarne a tiranía.
25.– Un feito militar que admire?
– Militar, ningún; miliciano, a resistencia antifascista e máis aínda a resistencia antimilitarista.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O de paliar o sufrimento alleo.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen facer sufrir a ninguén mais tamén sendo útil a unha causa xusta.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– O vitalista.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os derivados do amor incontrolado.
30.– Un lema na súa vida?
-O que citei xa sendo moi novo no meu primeiro libro, Poemas de amor sen morte: «Amo ergo sum».

Campaña de crowdfunding para Implícate! Noite de música e palabra solidaria, que terá lugar o 12 de xaneiro de 2014

Está xa na rede a campaña de crowdfunding para a celebración da edición de 2014 de Implícate! Noite de música e palabra solidaria, organizada por Implicadas no Desenvolvemento.

Data: Domingo, 12 de xaneiro de 2014. Ás 20:30 horas.
Lugar: Teatro Principal de Santiago de Compostela (Rúa Nova, 22).
Presentan: A poeta Yolanda Castaño e o actor Luís Tosar.
Organiza: A ONG galega Implicadas/os No Desenvolvemento.

Obxectivos do festival:
O obxectivo do Implícate! Noite de música e palabra solidaria, no que as/os artistas colaboran de xeito desinteresado, é facer un chamamento á solidariedade das galegas e galegos, unindo nesa noite a cultura galega e a solidariedade galega. O propósito principal deste evento é dar a coñecer o traballo desta organización de cooperación ao desenvolvemento, invitar ao público a ver o mundo con outros ollos, a reflexionar, e a cambiar o mundo, dende Galicia, dende a conciencia crítica e a acción clara. Igualmente, os cartos recadados con esta iniciativa destínanse integramente a financiar proxectos de cooperación para o desenvolvemento de Implicadas.
Esta iniciativa lévase a cabo dende o ano 2006 en colaboración co Concello de Santiago, co Teatro do Morcego e con outras organizacións e institucións galegas. Dende o 2007 celébrase sempre no Teatro Principal de Santiago de Compostela e conta coa colaboración desinteresada dos artistas así como dos presentadores do festival. Consulta un vídeo resumo do festival Implícate! no 2013.
Ao longo da noite do Implícate!, o público pode gozar das actuacións dos artistas galegos e coñecer a filosofía de traballo de Implicadas, o tipo de proxectos de cooperación ao desenvolvemento que está a levar a cabo en comunidades do Sur e as actividades de sensibilización e concienciación que realiza no ámbito galego.

Este ano o cartel do Implícate! Noite de música e palabra solidaria está formado por:
MÚSICA:
Najla Shami.
Doa.
Ataque Escampe.
DANZA
Druída Danza.
LITERATURA
Olga Novo.
Cesáreo Sánchez.
Elvira Riveiro.
Daniel Salgado.
TEATRO
Camila Bossa e Iolanda Muíños.
David Perdomo.

Taboleiro do libro galego (XV), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Velaquí, unha quincena máis, os libros máis vendidos en lingua galega segundo os datos obtidos das seguintes librarías galegas:  Trama, Casa do Libro de Vigo, Á lus do candil,  Andel, Couceiro, Pedreira, Aira das Letras, Torga, Paz, Sisargas, Libros para Soñar,  Livraria Suévia, Carricanta e Biblos Libraría.”

NARRATIVA
1º-. Bícame, Frank, de Miguel Anxo Fernández, Galaxia.
2º-. Cadeas, de Xabier López López, Edicións Xerais.
3º-. Os xornalistas utópicos, de Manuel Veiga, Edicións Xerais.
4º-. Dióxenes en Dolorida, de Ignacio Vidal, Edicións Xerais.
5º-. Todo se esfarela, de Chinua Achebe (tradución de Saleta Fernández), Rinoceronte.

POESÍA
-. Caderno do Nilo, de Cesáreo Sánchez Iglesias, Edicións Xerais.
2º-. Raíz da fenda, de Berta Dávila, Edicións Xerais
3º-. Eu violei o lobo feroz, de Teresa Moure, Através.
4º-. Os ángulos da brasa, de Manuel Álvarez Torneiro, Faktoría K de Libros.
5º-. Na lingua que eu falo, de Najla Shami e Rosalía de Castro, Editorial Galaxia e. Presente continuo, de María Reimóndez, Edicións Xerais.

ENSAIO-TEATRO
-. Historia da Literatura Galega. I, de Xosé Ramón Pena, Edicións Xerais.
2º-. Historia de Galicia,  Anselmo López CarreiraEdicións Xerais.
3º-. Pontevedra nos anos do medo, de Xosé Álvarez Castro, Edicións Xerais.
4º-. Leda m´and´eu. Erótica medieval galaica, de Olga Novo, Toxosoutos.
5º-. Outra idea de Galicia, de Miguel Anxo Murado, Debate.

INFANTIL-XUVENIL
-. Dragal III. A fraternidade do Dragón, de Elena Gallego, Edicións Xerais.
-. Ámote, Leo A., Rosa Aneiros, Edicións Xerais.
-. Os Megatoxos e os templarios da luz, de Anxo Fariña, Xerais.
-. Todos somos, de Marcos Calveiro, Edicións Xerais.

ÁLBUM ILUSTRADO
-. Pan de millo, de Migallas, Kalandraka.
2º-. Bicos de música, de Mamá Cabra, Editorial Galaxia.
3º-. Rosalía pequeniña, de Uxía Senlle, Editorial Galaxia.
4º-. A nena e o grilo nun barquiño, de Magín Blanco, Fol Música.
5º-. A nena á que non deixaban ser feliz, de Miguel Ángel Alonso e Luz Beloso, A Porta Verde e Rosa caramelo, de Adela Turín, Kalandraka.

BANDA DESEÑADA
1º-. Vida de nai, por Gemma Sesar e Ramón Marcos Ferreiro, El Patito Editorial.
2º-. Ardalén, de Miguelanxo Prado, El Patito Editorial.
3º-. Palestina / Goražde, zona segura, de Joe Sacco (tradución de Rafael Salgueiro), Rinoceronte.
4º-. Oink, varios autores, Agalip.

Compostela: O longo devalo da cultura labrega

Dentro do ciclo Nexos, organizado pola Cidade da Cultura, en Santiago de Compostela, o sábado 5 de outubro, a partir das 12:00 horas, terá lugar, no Centro de Innovación Cultural, unha análise conxunta sobre O longo devalo da cultura labrega:
“A labrega é unha cultura de vello, decantada ao longo de séculos de interacción entre as comunidades humanas e a contorna natural. Esa estreita relación entre o ser humano e a terra, amén das circunstancias históricas, deron pé en Galicia á creación dunha rica, mesta e peculiar antropoloxía, a unha forma de estar no mundo.
O proceso de modernización do país supuxo o paulatino abandono do agro en favor das vilas e cidades, e a substitución daquela cosmovisión tradicional por outros coñecementos e imaxinarios.
Nesta sesión preguntámonos, da man de Uxío Novoneyra, canto daquel mundo aínda subsiste, e desde un ángulo máis técnico ou científico, que lle agarda ao noso agro no futuro inmediato.
Programa
12:00 h. Relatorio: Olga Novo.
12:45 h. Exposición: Xoán López Facal.
13:15 h. Contacontos: Celso F. Sanmartín.”
As reservas pódense realizar aquí.

Breizh, de Miro Villar

Entrevista a Miro Villar en Fervenzas Literarias:
“- Fervenzas Literarias (FL): A primeira dúbida á que se enfronta o lector que se achega a este libro é se estamos ante un libro de haikus ou ante un libro de viaxes. En Breizh a viaxe consiste en transitar polo haiku ou é o haiku quen nos convida -non tanto a facer a viaxe- senón a vivir a viaxe?
– Miro Villar (MV): En Breizh hai dúas viaxes: a primeira delas sería unha viaxe física á Bretaña realizada a través do Seminario de Estudos Comarcais da Costa da Morte. Trátase dunha serie de viaxes que nos levan polas diferentes fisterras atlánticas e desta volta tocaba pola Bretaña.
Esa sería a viaxe física, pero logo está a viaxe literaria, que ten moito que ver coa nosa propia tradición. A Bretaña é un territorio que un galego e unha galega senten como moi próximo. A influencia de Bretaña é moi evidente tanto na literatura medieval galega como na contemporánea. Velaí está o libro de As cruces de pedra na Bretaña de Castelao ou a obra de poetas máis recentes, como Olga Novo. Porén, a min o libro que máis me inspirou para escribir Breizh foi Laio e clamor pola Bretaña de Manuel María.
A razón pola que foi escrito en haiku é posterior á viaxe. Nun congreso de escritores celebrado en Coimbra coñezo ao poeta coimbrense António Jacinto Pascoal. Pascoal estaba facendo unha antoloxía do haiku mundial para traducila ao portugués e solicitoume información sobre autores galegos que cultivasen o haiku en Galicia, ao que eu lle respondín que non había moita cousa e faleille de Uxío Novoneyra e de Ricardo Martínez-Conde.
Jacinto Pascoal insistiume de que tiña que escribir un libro de haikus. Entón, no transcurso desta viaxe a Bretaña, onde non tes moito tempo de escribir, onde o único que fas son anotacións breves e concisas, a estrutura de haiku amoldouse a esa brevidade e concisión que eu precisaba. (…)
– FL: No limiar Xosé María Lema indica que este libro nace dunha xeira de viaxes polas fisterras atlánticas. Por que deterse en Breizh en lugar doutras fisterras percorridas polo Seminario de Estudos Comarcais da Costa da Morte como Cornualles, Eire …?
– MV: Esta viaxe tiña un substrato e unha vinculación moi importante coa nosa tradición literaria e cultural. Todos eses sitios que ti ves de nomear evidentemente tamén son fisterras atlánticas, pero a min apetecíame poetizar Bretaña, principalmente por iso que veño de te comentar, por ser partícipe dunha tradición cultural e literaria que ven dende atrás. Evidentemente tamén hai unha vinculación de Galicia con outras terras, como con Irlanda, por exemplo. Pero é sen dúbida moito menor que con Bretaña. (…)”

Olga Novo gaña o XII Premio de Historia Medieval de Galiza e Portugal

Desde Toxosoutos:
“O xurado do XII Premio de Historia Medieval de Galiza e Portugal, composto por Henrique Monteagudo, Clodio González, Xerardo AgraFoxo, Pedro G. Vidal e Antonio Rey concedeu o premio a Olga Novo polo seu traballo Leda m’ and’ eu. Poética erótica medieval galaica: á procura da nosa intrahistoria, centrado nos textos líricos da escola trobadoresca, que aborda os contidos de xeito multidisciplinar, manexando instrumentos da historia social, do dereito e da antropoloxia histórica. Trátase dunha obra que busca coñecer a alma da Galicia medieval, enmarcada no Occidente europeo, por medio da súa concepción do mundo erótico e da realidade das súas prácticas. Analiza a historia da sexualidade desa época, a súa repercusión socio-política e mental, a oposición de xéneros nos diferentes grupos da poboación, a participación do pracer transgresor e das súas formas e códigos na cultura dun pobo, incluídas a marxinalidade e a obscenidade. Falamos dunha cultura de dobre moral, de intención relixiosa e controladora, que este estudo explica de maneira interdisciplinar, politemática, ampla e seria, pero detallada nas ideas (mesmo filosóficas) e documentada con especial precisión nos textos líricos galego-portugueses con toda a súa diversidade.”

Vigo: Mesa redonda de poesía con María Lado e Olga Novo, no VII Ciclo Escritoras/es na Universidade

O xoves 20 de setembro, ás 12:00 horas, no Salón de Actos da Facultade de Filoloxía e Tradución da Universidade de Vigo, organizados pola Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, co patrocinio da Secretaría Xeral de Política Lingüística e a colaboración da Facultade de Filoloxía e Tradución da Universidade de Vigo, comeza o VII Ciclo de mesas redondas Escritoras/es na Universidade, baixo o lema Por que(n) escribir / Para que(n) escribir, cunha Mesa redonda de poesía, que contará coa participación de María Lado e Olga Novo.