Escola de Narración Oral da AELG, en Lugo

Destacado

Publicado o por

A Escola de Narración Oral da AELG é unha iniciativa da Escola de Escritoræs da AELG, co patrocinio da Deputación de Lugo e a colaboración do Concello de Lugo.

– Terá 4 sesións de 2 horas cada unha, a cargo de Carmen Conde, Larraitz Urruzola e Avelino González.

– Hai un total de 20 prazas por sesión para persoas maiores de 18 anos. A inscrición, gratuíta, farase mediante o envío dun correo electrónico a oficina@aelg.org indicando o nome, apelidos e o nome do obradoiro.

– O obradoiro desenvolverase no Centro Cultural O Vello Cárcere (Praza da Constitución, s/n, 27002), en Lugo durante o mes de decembro de 2025, co seguinte calendario:

– Mércores 10 de decembro de 2025, de 18:00 a 20:00 h. con Carmen Conde.

– Venres 12 de decembro de 2025, de 18:00 a 20:00 h. con Carmen Conde.

– Mércores 17 de decembro de 2025, de 18:00 a 20:00 h. con Larraitz Urruzola.

– Xoves 18 de decembro de 2025, de 18:00 a 20:00 h. con Avelino González.

Información sobre protección de datos
A/O responsábel do tratamento é a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega. A finalidade do tratamento é a prestación do servizo que se detalla na solicitude ou actividade organizada. A base legal do tratamento é o cumprimento dunha obriga contractual na prestación dun servizo. Os seus datos conservaranse unicamente durante os prazos de prescrición legalmente aplicábeis. Pódense comunicar os seus datos a terceiras/os organizadoras/es ou colaboradoras/es da actividade. No caso de solicitar certificado de asistencia, os seus datos comunicaranse ao/á impartidor/a da actividade. Pode acceder, rectificar, suprimir os seus datos e nos casos determinados opoñerse ao tratamento, limitar o seu uso ou portar a outra/o responsábel. Tamén pode solicitar a tutela da Axencia Española de Protección de Datos ou presentar unha reclamación ante a mesma.

A AELG nomea como Membros de Honra as autoras e autores da Asociación de Escritores de Galicia de 1936

Destacado

Publicado o por

O Consello Directivo da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega aprobou nomear como Membros de Honra da AELG as autoras e autores que formaron parte da Asociación de Escritores de Galicia constituída en marzo de 1936, coa presenza, entre outros nomes, de Fermín Bouza Brey, Manuel García Barros, Aquilino Iglesia Alvariño, Gonzalo López Abente, Ramón Otero Pedrayo ou Xaime Quintanilla, e que viu anulada a súa actividade e proxección debido á Guerra Civil e a posterior represión franquista.

Deste xeito, reivindicamos o inmenso labor feito para a valoración da literatura galega xa desde aquel tempo, onde se continuaron tecendo os camiños que nos permitiron chegar até hoxe.

Abraham Pérez: “Os relatos teñen diferentes capas de complexidade”

Publicado o por

Entrevista de Marta Río a Abraham Pérez en El Progreso:
“(…) Na presentación, o lucense estivo acompañado de Xerardo Quintiá, con quen mantivo unha conversa sobre a obra. “El tamén ten un libro de relatos de fai anos que pasou bastante desapercibido. Temos moita afinidade literaria”, relatou.
Os relatos que se plasman no libro son “tecnicamente distintos” pero “sinxelos” de ler. “Todos teñen diferentes capas de complexidade”, explicou o autor. “O lector, en base á súa experiencia e ao seu contexto, quedará con algo distinto”, relatou.
As inquietudes do autor atravesan toda a súa obra, desde os seus poemarios até algún ensaio. “Hai diferentes formas de comprender o mundo e a miñá é a literatura”, explicou. “As miñas preocupacións están detrás de todo o que fago”, engadiu. (…)”

Elba Pedrosa: “Quero que o poema inspire vida; aínda que a vida é un camiño cheo de dúbidas, sempre hai luz”

Publicado o por

Entrevista de Sergio Casal a Elba Pedrosa en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Que sentiu ao recibir este Premio aRi[t]mar por Onde imos agora?
– Elba Pedrosa (EP): A verdade é que moita emoción de chegar a tanta xente. Este é un premio inesperado, porque primeiro hai unha escolma de tres finalistas e despois está a votación do público. Temos procesos creativos moi senlleiros, o que fai que en ocasións esteamos afastados do público. Por iso, compartir as nosas obras con todas e todos e ver que as súas impresións implicaron elixir esta obra como a mellor de Galiza no ano… Non podo estar máis satisfeita. Tamén o feito de que sexa un premio que nos achega á cultura portuguesa. Poder compartilo coas súas xentes é marabilloso por todas as conexións que temos entre ambos os pobos. Todas estas iniciativas que nos unen son do mellor que nos pode pasar.
– ND: Onde imos agora transmite violencia, incerteza e futuros truncados. De onde nace?
– EP: Foi parte dun poemario completo, que é Des a mar e que fala do proceso do desamor. Parte dunha experiencia persoal pero que é unha experiencia compartida con moitísimas persoas. O poemario está dividido nas partes do proceso do desamor: primeiro é máis escuro e despois veñen a esperanza e a luz. Entón, Onde imos agora fai esa análise crítica da situación á que chegamos de modo reincidente as persoas: nas guerras, rematando coa vida nos bosques, coa ledicia, eses valados solleiros do Mosteiro de Oia onde morreron tantas persoas… E, aínda así, non aprendemos.
Por iso o poema fai esa reflexión: onde queremos ir? Convido a xente a que pense nisto. Despois chega un divorcio, unha separación, e seguimos matando as almas das persoas coa violencia psicolóxica, e aí é onde penso que está o inicio de toda a violencia. (…)”

Fran Fernández Davila: “Celebraremos o Día Letras Galegas co nome de Agustín e eu estarei orgulloso de ser un dos seus escudeiros”

Publicado o por

Entrevista de María Roca a Fran Fernández Davila en El Progreso:
“(…) – El Progreso (EP): Como recibiu a noticia?
– Fran Fernández Davila (FFD): Pois moi ben! A verdade é me facía moita ilusión gañar o premio. Agustín Fernández Paz é un referente inmenso para min. Algunha das súas obras son das mellores da literatura galega dos últimos corenta anos. (…)
– EP: Que pode contar da súa obra, baixo o lema O muro?
– FFN: O primeiro que debo dicir é que O muro é só o lema co que presentei a novela, o título vai ser unha sorpresa que anunciaremos no seu momento, e que fai referencia ao illamento comunicativo que Lucía, a protagonista, sente respecto ao seu pai, e que baixo ningunha circunstancia lle permite facer o que máis lle gusta a ela, que é xogar ao fútbol. A partir de aí é unha historia de conquista, aventura e, sobre todo, recuperación do amor á vida a través do deporte.
– EP: En que se inspirou para esta historia?
– FFN: A miña inspiración para os meus libros sempre é a miña filla. Da miña relación con ela saco todos os dilemas e desafíos que me fan interesante a vida. Estou a aprender moito dela porque tamén me axuda a recordar como era eu á súa idade. Aínda así, os personaxes da novela son o contrario de nós. A ela non lle gusta nada o fútbol e para min é unha paixón. (…)”

A AELG lamenta fondamente o pasamento da Mestra da Memoria Elba Requeijo

Publicado o por

Elba Requeijo Barro, Mestra da Memoria en 2014, faleceu o 29 de novembro de 2025, aos 82 anos de idade.

Lembramos aquí o texto que no seu momento lle dedicara Antonio Reigosa:

Nacera en Arca, Montouto, en 1943. Criouse onde no lugar das Basilias, na parroquia de Labrada, concello de Abadín. Alí medrou entre os traballos propios do medio, da idade e do sexo, e os xogos con xoguetes de fabricación propia. Aprendeu na escola básica, a que ensina a ler e a escribir, e as catro regras, e tamén aprendeu outras moitas cousas imprescindibles para sobrevivir: os nomes das árbores e das plantas, os dos animais, os dos penedos, fontes, camiños e leiras, os das ferramentas e os dos labores que se fan con elas, e tamén aprendeu unha lingua para falar, contar e cantar; a lingua nai. Casou e tivo fillos que agora lle van achegando netos; fillos e netos que van e veñen…

Coñecémola en 1992 cando os do Equipo Chaira andabamos cos traballos de campo para a realización dun inventario de literatura de tradición oral do concello de Abadín. Petamos á súa porta na procura de Aurora, a súa sogra, sabedores de que dominaba un amplo rexistro de coplas e cántigas, como así foi, pero ninguén nos avisara de que naquela casa tamén vivía outra persoa que atesouraba inmensas riquezas na súa memoria. Aquel mesmo día gravámoslle romances, parrafeos, contos…, e volvemos outros días, e outros… O resultado está publicado no libro Da fala dos brañegos. Literatura oral do concello de Abadín (O. Carnero, X. R. Cuba, A. Reigosa e M. Salvador, 2004) ao que Elba achega tres contos: “Ben pode ser”, “O fillo do cura” e un interesantísimo “Como naceron os lobos” que esconde, en realidade, un mito. Tamén nos recitou tres versións dos coñecidos romances “Xerineldo”, “Albaniña e “O conde Alarcos”, parrafeos e romances de cego como “Os paraugüeiros”, “Tres casamentos nun día”, “As catorce mentiras”, “Cuarta feira”, “Boas tardes, rapaciña”; unha panxoliña e numerosas coplas do cancioneiro popular.

Anos máis adiante, no 2007, Elba Requeijo participou en dúas sesións (Serra de Outes e Mondoñedo) do poxecto da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG) denominado Polafías, reunións ou veladas de carácter festivo con contidos literarios e musicais que pretenden rescatar do esquecemento e poñer en valor o valioso patrimonio oral, literario e musical galego. Tamén participou na revista oral “Tesouros vivos”, promovida pola Asociación Cultural e Pedagóxica “Ponte nas Ondas” que tivo lugar no Museo Verbum de Vigo o 5 de xuño de 2009, na 3ª edición da revista oral “O pazo das musas”, 29 de setembro de 2005, editada polo Museo de Lugo, un número especial dedicado a divulgar e apoiar a candidatura para o recoñecemento por parte da UNESCO da Tradición Oral Galego-Portuguesa como Obra Mestra do Patrimonio Oral e Intanxible da Humanidade.

Máis recentemente interveu no curso “As literaturas infantís e xuvenís ibéricas. Reescrituras actuais do conto popular” organizado pola USC e colaborou no proxecto da AELG que leva por título “Mestres da memoria”, unha mostra representativa dos saberes dos máis vellos para divulgalos a través de internet como modelos de excelencia da literatura de tradición oral galega.

Elba Requeijo recrea o que lle escoitou aos vellos, especialmnte a un dos seus avós, e tamén o que leu nas “historias” que lle emprestaban ou que mercaba na feira de Gontán. Sempre gustou de memorizar os textos e logo recitalos coa maior fidelidade posible o que a convirte nunha transmisora fiable e única; Elba foi un Tesouro Humano Vivo.

Aquí pode consultarse o fondo videográfico coas súas participacións no Proxecto Polafías.