Entrevista
a Xosé Manuel G. Trigo en Faro de Vigo:
“(…) – Faro de Vigo (FdV): Que se atoparán os lectores na súa novela [Raíñas no meu xardín]?
– Xosé Manuel G. Trigo (XMGT): Agora que podo obxectivizala un pouco me parece un manual de ensoñanzas. Colle unha dirección distinta aos xéneros máis en circulación neste momento, como a novela negra, a erótica, a romántica e a templaria. É un libro de ensoñación no que predominan os efectos imaxinativos e a vontade de crear un libro de culto á propia persoa. Pero mantén unha dialéctica coas asperezas e adversidades do mundo deste momento, como pode ser o estado da economía ou a fronteira que temos entre un mundo que parece que vai morrer, pero non acaba de facelo, e outro que parece que vai nacer. (…)
– FdV: Hai lectores en galego suficientes para tanta produción?
– XMGT: Ás veces se publica demasiado. Hai xente que publica todo o que escribe. A afirmación de que o lector morreu paréceme esaxerada, pero é certo que hoxe o lector convencional está nas series televisivas. É un consumidor voraz de historias e hai que recoñecer que as mellores historias as elaboran os equipos de guionistas cada vez con máis talento. As series merecen, como xénero narrativo, un crédito e moitas delas son moi plausibles, hai verdadeiras obras de arte e quizais houbo un desvío do consumo narrativo literario. Descende tamén a formación do lector. O sistema educativo non produce lectores.”
Arquivo da categoría: Narrativa
Ramón Vilar Landeira: “Aprendín do xornalismo o gusto pola linguaxe clara e precisa”
Vigo: presentación de Salseiros, de Suso Lista
O
venres 3 de outubro, ás 19:00 horas, na Casa do Libro de Vigo (Rúa Velázquez Moreno, 27), preséntase Salseiros, de Suso Lista, publicado en Edicións Embora. No acto, xunto ao autor, participan Xesús Constela e Miguel Toval.
Compostela: lectura de relatos de Viaxe en círculo, de Concha Parga
Santiago: VI Bienal Literaria en Compostela
Xurxo Souto adéntrase no mar de Irlanda
A viaxe de Gagarin de Agustín Fernández Paz. Unha novela con blog de seu
Ao
longo de 30 capítulos, Agustín Fernández Paz foi tecendo, coa documentación utilizada para a novela A viaxe de Gagarin, un hipertexto paralelo á obra de ficción no blog da obra:
“As intencións do autor:
Este blog xorde coa publicación da novela A viaxe de Gagarin (Edicións Xerais, 2014). Non pretendo que nel aparezan nin comentarios nin explicacións sobre o libro. A novela é un texto autónomo, sería inadecuado que eu tentase explicar aquí as ideas e obsesións que me levaron a escribila: está publicada e ten que se defender soa. O contrario, dalgún xeito, sería ofender a intelixencia das persoas que se acheguen a ela, pois a lectura é un proceso activo e persoal que non precisa de inxerencias do autor.
A documentación que manexei pareceume tan rica e interesante que me pareceu oportuno compartila coas persoas que o desexen, en vez de deixala, coma outras veces, arquivada nunha carpeta do ordenador. Creo que lles interesará a quen lean o libro: saberán máis dos cambios que trouxo a década dos sesenta, especialmente na España da ditadura, a etapa en que suceden os feitos narrados n’A viaxe de Gagarin. E tamén lles ha interesar ás persoas que non lean o libro, pois son informacións con interese de seu.
Esta é a última entrada do blog.”
Antón Dobao presenta no Zigzag As ilusións estrañas
Moaña: presentación de Raíñas do meu xardín, de Xosé Manuel G. Trigo
O mércores 1 de outubro, ás 20:30 horas, no Salón de Plenos do Concello de Moaña, preséntase Raíñas do meu xardín, de Xosé Manuel G. Trigo, publicado en Galaxia. No acto, xunto ao autor, participan Xosé María Álvarez Cáccamo, Víctor F. Freixanes e José Fervenza Costas.
Xulio Pardo de Neyra: “Confesar que se leu a miña novela é xa pecadento para a crítica”
Entrevista
de Carme Vidal a Xulio Pardo de Neyra en Sermos Galiza:
“(…) – Sermos Galiza (SG): Como se dá ese paso? Ten tres teses de doutoramento, o traballo máis académico, como se pasa de sesudo investigador a creador de sexo [Intensa e quente é a túa humidade azul]?
– Xulio Pardo de Neyra (XPN): A primeira é sobre Correa Calderón, pai do verdadeiro nacionalismo galego, pero a de Historia foi sobre o mito do cabaleiro e a terceira sobre a muller acuática nas literaturas europeas. A verdade é que cando un analiza a Fole, a Correa ou a Carvalho Calero pensa que nalgún momento tamén vai ser analizado e sinte vergoña de si van dicir que me gusta dominar ás mulleres, como se fixo con Pondal.Gosto da literatura pornográfica, resúltame excitante, gosto que compartín co meu pai que era afeccionado. Lembro ver con el os filmes que puñan no ciclo de medianoite na tele e el mesmo completou cos títulos que faltaban. Gústame ser consumidor de literatura pornográfica. Cando un escribe faino por catarse persoal, sobre algo do que gusta e nada mellor que crear cunha entrega total, con paixón. Hai quen me pode considerar tradicional, por ser pai de moitos fillos ou por pertencer a unha esfera máis tradicionalista mais non ten nada a ver co exercizo literario no que non hai temas malditos. O perfume é a historia dun home que mata raparigas, nárranse acontecementos delitivos, e non pasa nada. Porén, nunha obra literaria na que a xente fode pode pasar. Ao meu ver, ser un pervertido ou pervertida é unha etiqueta positiva. Considérome pervertido, se non é un aborrecemento. Todo o mundo pode recoñecer que fai cen quilómetros para ir comer a un sitio mais ninguén confesa que está desexando chegar a casa para foder.
– SG: A novela presentouse como a primeira pornográfica en lingua galega, a literatura galega é en exceso pudorosa?
– XPN: Moito, moito. Por desgraza somos herdeiros da literatura española. A literatura picante, os contos de Samaniego, por exemplo é moito, mais pouco explícito. A min gústame algo máis claro. Na Galiza somos moi tradicionalistas. O conto é que eu fago todo isto mais non se pode saber. Canto menos se saiba mellor. (…)”
