::Axenda cultural AELG::

Desde a Deputación da Coruña:
“O XVIII Premio Castelao de Banda Deseñada da Deputación da Coruña xa ten gañadora e gañador. Na reunión do xurado, resultou seleccionada na modalidade xeral a obra Rosalía Oculta, da autoría de Paula Mayor Agrelo, mentres que na modalidade LIX foi elixida a obra O día de San Martiño, de Cristian F. Caruncho.
Nesta edición o xurado estivo composto por ilustradoras e ilustradores cunha recoñecida traxectoria na creación de banda deseñada como David Rubín, Emma Ríos, Anabel Colazo e os gañadores do ano pasado Siqi Luis Yang e Uxía Larrosa.
Da obra Rosalía Oculta, o xurado salientou a súa orixinalidade á hora de abordar un xénero como o biográfico escapando do relato histórico para poñer o foco na parte humana da icona literaria. Os membros do xurado tamén valoraron positivamente a estética “moi delicada que casa perfectamente co espirito romántico e decimonónico da obra de Rosalía de Castro”.
Mentres, da obra O día de San Martiño, o xurado subliña que o rural galego é o latemotiv da obra escollendo o western e o manga como soportes para achegalo a unha ampla audiencia, abordando a mestura de xéneros dun xeito honesto e maduro. Tamén puxeron en valor “o debuxo e a narrativa moi ben executados e o descaro divertido que enlaza moi ben todos os xéneros dentro da cultura pop”.
Cada un dos premios está dotado con 6.500 euros, ademais da publicación das obras.”

Entrevista de Laura Veiga a Xosé de Cea en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Como xurdiu Coímbra?
– Xosé de Cea (XC): Abordar a miña infancia e a miña adolescencia a través da escrita é unha teima que teño desde que decidín dedicarme á literatura, a comezos dos anos noventa. Sen chegar a ser algo obsesivo, si que foi unha pulsión latente ao longo dos anos que tentei expresar a través de poemas soltos e relatos de ficción que nunca cheguei a publicar. Hai un par de anos, dei coa chave para escribila: renunciar á ficción e enfrontarme aos feitos esenciais daquela etapa da miña vida desde a verdade descarnada, sen enfeites nin disimulos. Desde ese punto de vista, Coímbra foi unha obra para min reveladora, terapéutica, que me axudou a verbalizar unha realidade interior, a do desarraigamento, coa que nunca me enfrontara.
– ND: Por que enfocar esta historia cara ao público adulto?
– XC: Non foi unha decisión meditada. Simplemente, dei resposta a unha pulsión, como xa dixen. O que si me serviu a escrita de Coímbra foi para constatar que, ao non ter en conta a idade dos lectores e das lectoras potenciais, un escribe cunha maior liberdade. Traballar textos para mozos e mozas dunha determinada idade obrígache a adaptarte ao seu nivel de comprensión lectora e ao seu universo mental e cultural, condicionando moito o proceso creativo. (…)”