Arquivos da etiqueta: Berta Dávila

Pontevedra: actos destacados na Festa dos Libros para o sábado 24 e domingo 25

Publicado o por

O domingo 25 de xuño finaliza a Festa dos Libros, na praza da Ferrería de Pontevedra, organizada polo Concello de Pontevedra e as librarías da cidade. O horario será, no sábado, de 11:00 a 14:30 h. e de 18:00 a 23:30 h., e no domingo de 11:00 a 14:30 h e de 18:00 a 22:00 h. Os actos máis destacados para estes dous días son os seguintes:

Sábado 24
– 12:00 h. Luís Davila asina exemplares do Bichero.
– 12:30 h. Presentación de Blues para Moraima, de Miguel Anxo Fernández, publicado por Galaxia. Acompañará ao autor Francisco Castro.
– 12:30 h. Xesús Constela asina exemplares de A rotura das paisaxes, publicado por Xerais, en Clip.
– 13:30 h. Sinatura de libros de Francisco Castro en Cronopios: Tes ata as 10 e Amor é unha palabra coma outra calquera.
– 19:00 h. Iria Collazo asina exemplares de A soidade das medusas. Paz.
– 20:00 h. Fran Alonso presenta Terraza, publicado por Xerais, nunha das terrazas da Ferrería.
– 20:00 h. Sinatura de Gogue: Floreano, publicado por Xerais, en Paz.

Domingo 25
– 12:00 h. Miriam Ferradáns. Nomes de fume. Paz.
– 12:00 h. Espectáculo infantil: Maimiñas: Volta, revolta e reviravolta. No Auditorio.
– 12:30 h. O vermú da poesía. María Xesús Nogueira. Presentación de Antoloxía da poesía galega próxima, libro coeditado por Chan da Pólvora e Papeles mínimos. Recitarán Lara Dopazo, Xabier Xil Xardón, Alicia Fernández, Jesús Castro, Berta Dávila, Antón Blanco e Oriana Méndez, acompañados polo editor Antón Lopo. Espazo Lector Nobel. Auditorio.
– 12:30 h. Salvador Rodríguez presenta Historias de galegos extraordinarios. Aviones de papel.
– 12:30 h. Diego Giráldez asina exemplares de Galería de saldos, publicado por Xerais. Cronopios.
– 12:30 h. Enrique Mauricio e Carlos Taboada: Periplo Atlántico, Un ronsel de ardora e Meiga Nova. Lela Edicións. Clip.
– 13:30 h. Juan Parcero: A fiestra aberta, Toxosoutos. Cronopios. Auditorio.
– 18:00 h. Loli Veloso: Xosé Neira Vilas e Anisia Miranda, no corazón dos nosos nenos. Fundación da Medicina Xenómica. Clip.
– 19:00 h. Lecturas orgullosas. Eva Mejuto: 22 segundos, publicado por Xerais, e Carlos Callón con Amigos e sodomitas, publicado por Sotelo Blanco. Presenta Carmen Fouces. No Auditorio.
– 19:00 h. Inma López Silva presenta Aqueles días en que eramos malas (Galaxia). Cronopios.
– 19:00 h. Cristina Corral Soilán e Aurora Cascudo Román presentan De paseo con Helena, publicado por Embora. Paz.
– 20:00 h. Xosé Monteagudo: Todo canto fomos (Galaxia). Paz.
– 20:00 h. Sinatura de Eva Mejuto: 22 segundos, en Seijas.

Vanesa Santiago gaña o Illa Nova de Narrativa con A vida sinxela de Marcelo Firmamento

Publicado o por

Desde Sermos Galiza (imaxe da propia autora):
“Vanesa Santiago é a gañadora da I edición do premio Illa Nova de narrativa para menores de 35 anos, convocado por Galaxia. A vida sinxela de Marcelo Firmamento, a obra gañadora, é unha “reinterpretación das novelas de viaxes” cunha “comunión moi marcada co universo do mar e das lendas”.
O xurado valorou a construción tanto da mecánica interna como global da novela, a elaboración de imaxes de “gran potencial evocador” e a creación dun universo con elementos máxicos que está “perfectamente integrado e consegue fuxir dos estereotipos”. A novela resalta “polo coidado da procura da palabra exacta, con imaxes moi potentes”, indican. O xurado estivo composto por Mario Regueira, Inma López Silva, Berta Dávila, Nuria Piñeiro e Ismael Ramos. O premio, ademais da contía económica de 3.000 euros, leva aparellado a publicación da obra.
A editorial Galaxia presentaba en xaneiro as bases do Premio Illa Nova de Narrativa 2017 e explicaba que se creaba “coa finalidade de abrir un camiño a quen está comezando no mundo da creación literaria”.
A entrega do premio tivo lugar na Fundación Barrié, en Vigo, nun acto que contou coas intervencións de Francisco Castro, director xeral de Galaxia, Antón Vidal, presidente da editorial, e Xosé L. Méndez Ferrín, escritor.
Nada en Fontán en 1983, Vanesa Santiago é bibliotecaria e documentalista. Ten publicado un libro Ninguén Lembra (2013) en Urco editora e publicou relatos e poesía. Colabora coa Asociación Cultural Irmáns Suárez Picallo. (…)”

“O cuarto de Berta Dávila”

Publicado o por

Desde A Sega:
“Querida Virginia,
Este é o lugar onde me sento a escribir desde hai pouco tempo, antes fíxeno noutra mesa e noutra casa. A diferencia doutros espazos que tiven, este é un lugar creado para escribir, e iso quere dicir que non invadín, como outras veces, lugares que se axeitasen ao traballo literario, senón que fixen nacer un espazo cálido onde escribir historias. A finais de xaneiro púxenlle grilandas de luz e para cando chegou febreiro comezou a parecerme ben que o meu fillo fixese trazos de cor sobre a madeira da mesa. Crear un lugar para min non significa que non permita que outros seres o visiten de vez en cando.
Teño un fillo que vai facer dous anos e escribo estas liñas sentada nunha cadeira onde colga o seu abrigo verde e unha bufanda gris que trouxen de París hai algúns anos. O que quero dicir con isto, supoño, é que os dous temos o mesmo dereito a conquistar os espazos e os tempos da casa coas nosas prendas de amor e de abrigo, e que até o de agora conviven sen estorbarse os meus libros e cadernos con animais de peluche, comidiñas de xoguete e pezas de puzzle perdidas. Isto non é sempre doado: o libro coa poesía completa de Anne Sexton ten nunha esquina as marcas dos primeiros dentes do meu fillo, que non é quen de discriminar sempre cales son os obxectos que non cómpre levar á boca.
Coido que ata agora sempre tiven un cuarto propio para escribir, ou cando menos no que poder pecharme do mundo exterior para abrir outro inventado, pero case nunca estiven cómoda en ningún deles, e por iso preferín a escrita sen paredes: corrixín compulsivamente unha novela en distintas terrazas no verán de 2013, espallei poemas pola alfombra da sala de estar, pechei capítulos na cama baixo o edredón e mesmo traballei nun poemario durante meses no corredor da casa. (…)”

Entrega do Premio García Barros a Miguel Sande e cea literaria

Publicado o por

Desde Galaxia:
“O venres, día 16 de decembro, entregouse na Estrada o Premio García Barros ao escritor Miguel Sande pola súa novela A candidata, publicada por Editorial Galaxia. Posteriormente, celebrouse unha Cea Literaria cun coloquio na sobremesa no que se debateu arredor do tema “Crise do modelo narrativo e heterodoxia na concepción dos xéneros literarios. ¿Aínda é posible a antinovela?”. Este é o décimo ano consecutivo que se celebra tanto a Cea Literaria coma o coloquio, que escolle como punto de partida un asunto relacionado coa obra gañadora.
Participaron, ademais de Miguel Sande, outros gañadores do premio en edicións anteriores (Xosé Monteagudo, Manuel Portas, Xesús Constela e Antón Riveiro Coello), críticos literarios (Xosé Manuel Eyré, Armando Requeixo e Inma Otero Varela) e escritores (Berta Dávila, Anxos Sumai, María López Sández e Adolfo Caamaño), xunto co director de edicións de Galaxia, Carlos Lema. Na cea tamén estiveron presentes, entre outros, Juan Constenla, concelleiro de cultura da Estrada e Valentín García Gómez, secretario xeral de política lingüística.
Unha crónica do acto tamén se pode ler aquí.”

Entrevista a Berta Dávila

Publicado o por

EntrevistaBerta Dávila a Berta Dávila en Cicloxénese expresiva:
“(…) – Cicloxénese expresiva (CE): Paul Auster dixo nunha ocasión que escribir é coma una enfermidade, que o mundo real non é suficiente. Compartes a súa opinión?
– Berta Dávila (BD): Non, Paul Auster é unha das miñas filias. Creo que é un escritor que ten un oficio que non todo o mundo ten, calquera que escriba poderíao envexar, a pesar de que algunha das súas novelas, por exemplo a última, son textos que para min son un gran exercicio de oficio, pero que non me dixeron nada. Eu non comparto a idea de literatura coma enfermidade, ou literatura como necesidade, ou literatura coma un pulso que se impón dende fóra. Eu creo que a literatura é unha elección, que todas as cousas que se enfrontan son dalgún xeito eleccións. Creo que o penso porque non creo, en liñas xerais, que exista ningunha cousa externa a min que se impoña dende arriba para gobernar a miña persoa. Por iso todo ese tipo de definicións sobre a literatura, sobre todo sobre a poesía, que para outra xente funcionan, para min non, en absoluto.
– CE: Que opinas dos escritores contemporáneos? Consideras que a poesía e a narrativa que se está a facer é de calidade? Tanto en Galiza coma no resto do mundo.
– BD: Considero que se está a facer moita poesía e moita literatura cunha calidade envexable e outra que non o é, pero como houbo en todos os tempos. Creo que é unha situación de normalidade. O anormal sería crer que todo o que facemos aquí, ou todo o que se fai fora, é dunha calidade estupenda e tragalo absolutamente todo, para min non é así. De todas formas considero que a literatura que se fai aquí non ten nada que envexar á que se fai noutras partes do mundo. (…)
– CE: De que libro te sintes máis orgullosa?
– BD: Supoño que do que está por escribir. Os autores, ou polo menos eu e outros que coñezo, normalmente tenden a estar máis orgullosos do último que escribiron, porque é o que sinala ata onde chegaches. Cando menos eu síntoo así. Nese sentido creo que nos meus dous últimos libros puxen todo o que quería poñer. Outra cousa é que sexan bos ou malos, ou que se reciban dun xeito ou doutro, iso xa non é cousa miña. Pero si creo que son libros que si pagou a pena que estivesen na rúa, igual que hai outros libros que escribín que si considero que debían quedar no caixón. En calquera caso o mellor é, como dicía Cortázar, ese libro que queda por escribir, ese libro ideal, ese libro que é perfecto, precisamente porque aínda está por escribir. (…)”

Conversa con Berta Dávila, gañadora do Premio Guillermo de Baskerville

Publicado o por

DesdeBerta Dávila Galaxia:
“A edición en castelán de O derradeiro libro de Emma Olsen, publicada por Mar Maior, acaba de facerse co premio ao mellor libro español independente do 2015. Conversamos coa autora.
– Galaxia (G): Comezamos cun tópico. Que supón para vostede recibir este premio?
– Berta Dávila (BD): Aínda que non só, escribimos na procura do lector. Recibir un premio que vén dos ollos de lectores apaixonados pola literatura é estimulante. Tamén o é polo feito de que alguén acollese a Emma Olsen fóra de Galicia. Pódese escribir desde o galego para todo o mundo, e que chegue a persoas que falan outra lingua. Iso é emocionante.
– G: Semella que esta obra está a darlle moitas alegrías…
– BD: É así. Foi fermoso escribir este libro cando ninguén sabía que este libro existía, e é fermoso escoitar a cada un dos lectores. Nese sentido, ademais da boa acollida que recibiu dos lectores e da crítica, entusiásmome cando paso polos clubes de lectura e debato, ás veces con moita fondura, sobre literatura, perda, identidade, fracaso e destino, que son cousas das que fala a novela. Iso é un luxo.
– G: Case se pode dicir que houbo unanimidade no xurado en distinguir o seu libro como o mellor. E xa van moitos premios. Ata que punto isto representa unha presión para seguir escribindo novas novelas? Porque agora hai que estar á altura desta…
– BD: Representa máis da que eu pensaba. A pantasma de Emma Olsen estivo moito tempo sobrevoando a mesa cada vez que trataba de afrontar proxectos novos ou avaliar a supervivencia de proxectos en marcha. Decateime, chegado un punto, de que escribía por oposición ao libro, algo que é absurdo. Agora coido que matei a pantasma e volvo escribir como fixen sempre, o que me apetece e o que sinto que me representa.
– G: Con que vai sorprendernos Berta Dávila na súa próxima achega literaria?
– BD: Con outra novela. É o proxecto que máis me entusiasma agora. Non quero adiantar nada porque gardo con moito mimo o segredo do que escribo mentres a escrita está en curso, como fixen con Olsen. O único que podo dicir é que é un libro que me tocaba escribir, e ao que estou intimamente vencellada que, se cadra, xa é dicir demasiado.”