Unha “xenciana” de Manuel María

Desde Caderno da crítica, de Ramón Nicolás:
“Todos os anos bota a andar este blog cun poema e penso que este ano cómpre facelo cun de Manuel María. Incorporo abaixo, así pois, un poema mecanografado e asinado polo autor que me fixo chegar en marzo do 2000 para formar parte do libro-homenaxe ao poeta trivés Manuel Luís Acuña que se editaría ese mesmo ano en Edicións Xerais.
Pouco despois, en 2004, a revista Xistral incluiría, en forma dun suplemento unha colleita de dez poemas no que este se incluía en primeiro lugar, con algunhas variantes ecdóticas, baixo o título global de “Poemiñas ás xencianas de Cabeza de Manzaneda”, separata que contaba cun prólogo de Xosé Lois García. A xenciana, xanzá ou xenzá -planta que, tras dez anos de espera, dá a súa flor en outono- foi sempre moi apreciada e procurada polo poeta chairego e aquí vincula con Acuña, poeta natural das terras de Trives. Creo que pode ser, o da xanzá, un fermoso símbolo para asociala á memoria de Manuel María, poeta con maiúsculas a quen se debe homenaxear como ben merece este 2016.”

dsc_0031

O que vén no 2016 (algunhas efemérides literarias e socio-culturais), por Ramón Nicolás

DesdeManuel María Caderno da crítica, de Ramón Nicolás:
“Quedan aínda algúns días para concluír o ano pero, nesta ocasión, adianto un chisco este apuntamento que, sen afán de exhaustividade, pretende achegarse ás liñas esenciais do que, se cadra, ha ocupar unha parte substancial da atención literaria ou socio-cultural ao longo do ano 2016. É evidente que salientará, en primeiro lugar, a figura de Manuel María, a quen se lle renderá homenaxe este vindeiro ano por mor da súa designación para o Día das Letras, converténdose por dereito propio nunha referencia ineludible, como tamén cumpriría que o fose a celebración tanto do centenario da creación das Irmandades da Fala na cidade da Coruña, sen esquecer a fundación do seu voceiro A Nosa Terra, como o asasinato de catro labregas e un labrego no lugar de Cans (Nebra, Porto do Son), que se negaron a pagar un imposto especial. Agardemos, pois, pasos adiante en todas estas conmemoracións.
Non debería ser menos, a meu entender, a atención que se lle debería prestar a un conxunto de voces do ámbito literario unidas por se celebrar o centenario do seu nacemento. Penso en Manuel Lueiro Rey, Miguel González Garcés, Xosé Velo, Raimundo García González “Borobó“, Lorenzo Varela e a xornalista e tradutora Amparo Alvajar; grupo ao que me permito unir o de Roald Dahl, moi presente no catálogo de diversas editoriais galegas.
No que se refire ao cincuenta aniversario hai un acontecemento sobre o que xa se traballa e que se cinguirá á relevancia do chamado “banquete de despedida” de Celso Emilio Ferreiro, celebrado no Hotel Roma de Ourense en maio de 1966, antes de que o celanovés collese camiño cara a Caracas: o acto, que foi unha das primeiras manifestacións públicas críticas co réxime franquista, ben merece ser lembrado. Por outro lado, tamén neste 2016 van cumprirse os cincuenta anos do falecemento do poeta Victoriano Taibo, do astrónomo Ramón María Aller, do sociólogo Victoriano G. Martí, do dramaturgo Xesús San Luís Romero e da escritora Herminia Fariña Cobián.
Por último, no que atinxe aos sesquicentenarios cómpre lembrar o que se corresponde ao nacemento do narrador ourensán Heraclio Pérez Placer e o do falecemento de Fontán, personaxe que recupera Marcos Calveiro para a súa recente novela homónima. No que di respecto de libros relevantes que se publicaron no 1966 é imprescindible citar O espello no serán, de Otero Pedrayo; o histórico Galicia hoy, de Ruedo Ibérico; o Elexías do Courel e outros poemas, logo reeditado baixo o título de Tempo de elexía (1991), de Uxío Novoneyra e, en América, os aínda hoxe imprescindibles volumes de Alberto Vilanova sobre os galegos na Arxentina e mais Decrúa, poemas de Gonzalo López Abente.
De certo que haberá máis conmemoracións e efemérides pero suxerir a celebración dalgunhas destas paréceme de xustiza.”

Taboleiro do libro galego XXXVIII (novembro 2015), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Nova entrega do Taboleiro do libro galego. Grazas ás librarías colaboradoras: Libros para Soñar, Andel, Casa do Libro, Librouro e Cartabón de Vigo; O Pontillón de Moaña, Miranda de Bueu, Biblos de Betanzos, Trama de Lugo, Airas das Letras de Allariz, Suévia da Coruña, Pedreira e Lila de Lilith de Compostela e, finalmente, Cronopios de Santiago e Pontevedra.

NARRATIVA
1º-. O último día de Terranova, de Manuel Rivas, Xerais.
2º-. Os elefantes de Sokúrov, de Antón Riveiro Coello, Galaxia.
3º-. Morena, perigosa e románica, de Pedro Feijoo, Xerais.
4º-. A praia dos afogados, de Domingo Villar, Galaxia.
5º-. Fontán, de Marcos Calveiro, Galaxia.
6º-. Lourenço, Xograr, de Manuel Portas, Galaxia.
7º-. De remate, de Héctor Cajaraville, Xerais.
8º-. Cabalos e lobos, de Fran P. Lorenzo, Xerais.
9º-. seique, de Susana Sánchez Arins, Através.
10º-. A verdade nos espellos, de Pablo Rubén Eyré, Sotelo Blanco.

POESÍA
. Celebración, de Gonzalo Hermo, Apiario.
2º-. Ensaios, de Daniel Salgado, Inés de Castro Edicións.
3º-. Atravesar o fantasma, de Carlos Callón, Xerais.
4º-. Poemas de Amor en Outono, de Tono Núñez, autoedición.
5º-. Unha viaxe de ruminantes, de Baia Fernández de la Torre, autoedición.
6º-. Dez anos na Porta, A porta verde do sétimo andar.
7º-. s/t, de Emma Pedreira, Xerais.

ENSAIO-TEATRO
-. Pequenas historias para falar de emocións e sentimentos, de Julia Fernández Rodríguez, Ed. Galaxia.
2º-. O Piloto. O último guerrilleiro, de Afonso Eiré, Hércules de Edicións.
3º-. A utilidade do inútil, de Nuccio Ordine, tradución de Carlos Acevedo, Faktoría K.
4º-. Un cesto de mazás, de Montse Fajardo, autoedición.
5º-. Machismos: de micro nada, do Grupo Fiadeiras, Embora.
6º-. Poesía hexágono, Apiario.
7º-. Fernando Alsina e o seu Diario de guerra, de Ricardo Gurriarán, Alvarellos Editora.

XUVENIL
-. Como unha áncora, de Iria Collazo, Galaxia.
-. Lendo lendas, digo versos, de Antonio Reigosa, Antonio García Teijeiro e Xosé Cobas, Xerais.
-. Dragal IV, de Elena Gallego, Xerais.
-. O álbum de Garrincha, de Beatriz Maceda, Galaxia.
-. Europa Express, de Andrea Maceiras, Xerais.
-. Tes ata as 10, de Francisco Castro, Galaxia.
-. Os papacalcetíns, de Pavel Šrut e Galina Miklínová, tradución de Moisés Barcia, Sushi Books.
-. Ons, de Carlos Meixide, autoedición.

INFANTIL
-. Escarlatina, a cociñeira defunta, Ledicia Costas – Víctor Ribas, Xerais.
-. O valente coello que quixo soñar, de Miguel Ángel Alonso Diz – Luz Beloso, Nova Galicia Edicións.
-. A árbore xenerosa, de Shel Silverstein, tradución de Chema Heras, Kalandraka.
-. Despois da chuvia, de Miguel Cerro, tradución de Manuela Rodríguez, Kalandraka.
-. O xardín de Irene, de Xosé Neira Vilas e Leandro Lamas, Embora.

LIBROS CD-DVD
-. Alegría!, Sérgio Tannus – Luís Barbolla (ilustracións), Galaxia.
2º-. Un conto ao revés, Chuches Amil, Galaxia.
3º-. Canta o cuco, de Uxía e Magín Blanco, Galaxia.
4º-. Xiqui Xoque, fiú fiú!, de Uxía, Galaxia.
5º-. Unha viaxe polo mundo, de As Maimiñas, Galaxia.
6º-. Traca-Traco, de Paco Rivas e Alfonso Otero Regal, Edicións do Cumio.

BANDA DESEÑADA
1º-. O papiro do César, de René Goscinny, Albert Uderzo, Jean-Yves Ferri e Didier Conrad, (trad. de Xavier Senín e Isabel Soto), Xerais.
2º-. O bichero V, de Luís Davila, Edición do autor.
3º-. Marcopola 3, de Jacobo Fernández Serrano, Xerais.

Cuestionario Proust: Celso Fernández Sanmartín

DesdeCelso Fernández Sanmartín o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Celso Fernández Sanmartín:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– embobamento
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– a claridade no trato
3.– Que agarda das súas amizades?
– amizade
4.– A súa principal eiva?
– tardanza
5.– A súa ocupación favorita?
– musar
6.– O seu ideal de felicidade?
– pasmar
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– encadear desgrazas
8.– Que lle gustaría ser?
– bárbaro en soños
9.– En que país desexaría vivir?
– no que vivo
10.– A súa cor favorita?
– algo de verde con encarnado e negro
11.– A flor que máis lle gusta?
– unha delas a do xeranio, a mimosa tamén e a rosa silvestre de cinco pétalas
12.– O paxaro que prefire?
– por curioso o paporrubio, por cantor o merlo
13.– A súa devoción na prosa?
– unha delas Joseph Roth
14.– E na poesía?
– Ernesto Cardenal
15.– Un libro?
Jardín Umbrío de Valle Inclán
16.– Un heroe de ficción?
– Super-rato
17.– Unha heroína?
– A Muller Marabilla
18.– A súa música favorita?
– Jazz, flamenco…
19.– Na pintura?
– Antón Lamazares
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Hortensia de Zobra e Samuel de Zobra
21.– O seu nome favorito?
– Carmen
22.– Que hábito alleo non soporta?
– o autoritarismo
23.– O que máis odia?
– o egoísmo
24.– A figura histórica que máis despreza?
– tantas…
25.– Un feito militar que admire?
– as loitas de defensa
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– a intuición
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– non sei
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– tranquilo-nervoso-atento-despistado
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– a presunción
30.– Un lema na súa vida?
– o que miña avoa Carmen dicía: “a cabra de chea, da co corno no cu””

Cuestionario Proust: Suso Lista

DesdeSuso Lista o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Suso Lista:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Ter o allo no cu. É raro verme quieto.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade e a solidariedade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Apoio e compaña nos bos e malos momentos.
4.– A súa principal eiva?
– A impaciencia.
5.– A súa ocupación favorita?
– Pasear. Ulir. Tocar…, sentir.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A boa saúde. A paz. A serenidade.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– A morte dun ser querido.
8.– Que lle gustaría ser?
– Xeólogo e astrofísico.
9.– En que país desexaría vivir?
– No que vivo. Galiza.
10.– A súa cor favorita?
– Amarelo.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Unha orquídea amarela e azul que abunda aquí e que non sei como se chama.
12.– O paxaro que prefire?
– O corvo. Estou seguro que nas vilas identifican os humanos veciños deles. Leva xeracións cohabitando no mesmo entorno. Xunto coas andoriñas son os autenticamente nativos das nosas vilas e aldeas.
13.– A súa devoción na prosa?
– Moitos. Rulfo, Voltaire, Wilde… E sete ou oito máis…
14.– E na poesía?
– Walt Whitman.
15.– Un libro?
Pedro Páramo.
16.– Un heroe de ficción?
– Corto Maltés.
17.– Unha heroína?
– Pipi Calzaslongas.
18.– A súa música favorita?
– Toda menos o reguetón.
19.– Na pintura?
– Dalí. Ultimamente descubrín a Georgi Petrov e encántame.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Miña avoa Felisa. Nun mes morréronlle os cinco fillos que tiña, e volveu criar outros cinco, entre eles meu pai.
21.– O seu nome favorito?
– Gumersindo. Pola súa sonoridade.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A impuntualidade.
23.– O que máis odia?
– A guerra.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Tódolos ditadores.
25.– Un feito militar que admire?
– A reconquista de Perejil. Tamén admiro o ben que desfila a cabra que levan os lexionarios.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Voar como os corvos.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Sen causar problemas.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Optimista.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A ignorancia.
30.– Un lema na súa vida?
– Ser bo non custa nada.”

Taboleiro do libro galego XXXVII (outubro 2015), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Nova entrega do Taboleiro do libro galego que, nesta ocasión, se articula mercé á colaboración das seguintes once librarías: Libros para Soñar, Andel, Casa do Libro e Cartabón de Vigo; O Pontillón de Moaña, Miranda de Bueu, Biblos de Betanzos, Trama de Lugo, Sisargas e Suévia da Coruña, Pedreira de Compostela e, finalmente, Cronopios de Pontevedra, a quen lle damos a benvida.

NARRATIVA
1º-. Morena, perigosa e románica, de Pedro Feijoo, Xerais.
2º-. A praia dos afogados, de Domingo Villar, Galaxia.
3º-. Cabalos e lobos, de Fran P. Lorenzo, Xerais.
4º-. Xeixos, de Suso Lista, Embora.
5º-. Interferencias, de Manuel Seixas, Xerais.
6º-. De remate, de Héctor Cajaraville, Xerais.
7º-. Por que as sombras non teñen ollos, de Luís Manuel García Mañá, Xerais.
8º-. Ostrácia, de Teresa Moure, Através.
9º-. seique, de Susana Sánchez Arins, Através.
10º-. A morte en Venecia, de Thomas Mann (tradución de Laureano Xoaquín Araújo Cardalda), Rinoceronte.

POESÍA
. Celebración, de Gonzalo Hermo, Apiario.
2º-. A boca da terra, de Manuel Rivas, Xerais.
3º-. Bazar de traidores, de Elías Portela, PEN Club.
4º-. Unha viaxe de ruminantes, de Baia Fernández de la Torre, autoedición.
5º-. Dez anos na Porta, A porta verde do sétimo andar.

ENSAIO-TEATRO
-. As mulleres do monte, de José Antonio Gurriarán, Galaxia.
2º-. Un cesto de mazás, de Montse Fajardo, autoedición.
3º-. A utilidade do inútil, de Nuccio Ordine, tradución de Carlos Acevedo, Faktoría K.
4º-. Indecencias e corruptelas, de Manuel Monge, Corsárias.
5º-. Lembranzas do meu vivir II, de Ramón Otero Pedrayo, Galaxia.
6º-. Poesía hexágono, Apiario.

XUVENIL
-. Como unha áncora, de Iria Collazo, Galaxia.
-. Dragal IV, de Elena Gallego, Xerais.
-. Non hai luz sen escuridade, de Andrea Barreira, Urco.
-. O álbum de Garrincha, de Beatriz Maceda, Galaxia.
-. Madonna e outros contos de inverno, de Manuel Rivas, Xerais.
-. Tes ata as 10, de Francisco Castro, Galaxia.
-. Ons, de Carlos Meixide, autoedición.
-. Bicha, de Eli Ríos, Deputación de Ourense.

INFANTIL
-. Escarlatina, a cociñeira defunta, Ledicia Costas – Víctor Ribas, Xerais.
-. O valente coello que quixo soñar, de Miguel Ángel Alonso Diz – Luz Beloso, Nova Galicia Edicións.
-. O meu pesadelo favorito, de María Solar, Galaxia.
-. Once damas atrevidas, de Oli e H. Thomassen, Kalandraka.
-. O monstro de cores, de Anna Llenas, Flamboyant.

LIBROS CD-DVD
-. Alegría!, Sérgio Tannus – Luís Barbolla (ilustracións), Galaxia.
2º-. Un conto ao revés, Chuches Amil, Galaxia.
3º-. Xiqui Xoque, fiú fiú!, de Uxía, Galaxia.
4º-. Unha viaxe polo mundo, de As Maimiñas, Galaxia.
5º-. Traca-Traco, de Paco Rivas e Alfonso Otero Regal, Edicións do Cumio.

BANDA DESEÑADA
1º-. O bichero V, de Luís Davila, Edición do autor.
2º-. O papiro do César, de  René Goscinny, Albert Uderzo, Jean-Yves Ferri e Didier Conrad, (trad. de  Xavier Senín e Isabel Soto), Xerais.
3º-. Marcopola 2, de Jacobo Fernández Serrano, Xerais.

Cuestionario Proust: Xoán C. Rodríguez

Desdex-c-rodrc3adguez-copia o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xoán C. Rodríguez:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
-Ter pouco carácter.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Que estean aí.
4.– A súa principal eiva?
-Ser pousón.
5.– A súa ocupación favorita?
-Pasmar.
6.– O seu ideal de felicidade?
-Non preocuparme de ser feliz.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Non poder conducir.
8.– Que lle gustaría ser?
-Non ter oficio nin beneficio.
9.– En que país desexaría vivir?
-No Canadá.
10.– A súa cor favorita?
-Azul turquesa.
11.– A flor que máis lle gusta?
-A do sabugueiro.
12.– O paxaro que prefire?
-O paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
Álvaro Cunqueiro.
14.– E na poesía?
-Chus Pato.
15.– Un libro?
O Decamerón.
16.– Un heroe de ficción?
-Papillón.
17.– Unha heroína?
-A Formiga Atómica.
18.– A súa música favorita?
-Toda agás o reggaetón.
19.– Na pintura?
-Luís Seoane.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-Na vida real só nos queda a heroína.
21.– O seu nome favorito?
-Luz.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-A falta de consideración.
23.– O que máis odia?
-A falta de respecto.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Todos os xenios e figuras en xeral.
25.– Un feito militar que admire?
-A loita do insubmisos contra o Exército Español pola supresión do Servizo Militar.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-Don de xentes.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-De repente.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Abaixo o Estado!
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Todos.
30.– Un lema na súa vida?
-Vive e deixa vivir.”

Cuestionario Proust: Ánxel Fole

DesdeÁnxel Fole o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ánxel Fole, que reproduce a entrevista contida en Oficio de escribir (Edicións do Castro, 1990), co permiso do seu autor, Luís Rei Núñez:

“– Principal trazo do seu carácter?
– Teño propensión á melancolía e á meditación.
– ¿A cualidade que prefire nun home?
– A honradez.
– ¿A cualidade que prefire nunha muller?
– A discreción.
– ¿O que máis aprecia nos seus amigos?
– A fidelidade.
– ¿O seu principal defecto?
– Quizais sexa un tipo desordenado e confuso.
– ¿A súa ocupación favorita?
– Escribir era unha ocupación que me gustaba moito antes, cando estaba ben da vista.
– ¿O soño de ventura?
– Conformaríame cunha boa saúde. Que a tiven moito tempo, e dábame optimismo.
– ¿Cal sería a súa maior desgracia?
– Pois non sei…
– ¿Que quixera ser?
– A min paréceme a profesión máis interesante a que teño: a de escritor.
– ¿En que país desexaría vivir?
– En calquera; pero gústame moito o campo.
– ¿A color que prefire?
– A verde.
– ¿A flor que prefire?
– Gústanme máis as árbores cás flores.
– ¿O paxaro que prefire?
– O ouriol. Primeiro porque canta mellor ca un merlo e dá uns sons máis alegres. E segundo porque me pasou un milagre estético con el como lle puido pasar a Berceo. Estaba eu escribindo, nunha terraza cuberta, sobre un velador antigo, uns versos que dicían: “Ouriol, dame tu pluma, / Ouriol, para que escriba / un cantar de luz y espuma / con estrofas de agua viva”. E cando os escribía entrou por alí un ouriol, que bateu no vidro da xanela e caeu sangrando polo peteiro enriba da mesa. Eu arrinqueille unha pluma, talleina cunha navalla, botei a voar ó ouriol, e continuei escribindo coa nova pluma.
– ¿Os seus autores favoritos en prosa?
– A literatura é o mundo da admiración, e non sabe ún por onde empezar. Gústame moito a prosa de Gabriel Miró.
– ¿Os seus poetas preferidos?
– Aí si que non hai por onde empezar. Para min o mellor poeta español é Antonio Machado. Rosalía e Teixeira son as outras constantes da miña admiración.
– ¿Os seus heroes de ficción?
– Eso, moitos. Eses seres xordos que están detrás do relato, como Avinareta.
– ¿As súas heroínas favoritas de ficción?
– Hai personaxes de novela que se confunden coa realidade, pero son moitos.
– ¿Os seus compositores preferidos?
– A miña admiración máis centrada é Beethoven. Da música do século XX, Ravel, Stravinski e Falla.
– ¿Os seus pintores predilectos?
– Monsieur Henri Matisse.
– ¿Os seus heroes da vida real?
– Calquera pobre diaño pode ser un tipo admirable.
– ¿As súas heroínas da vida real?
– Hai moitas mulleres seductoras.
– ¿Os seus nomes favoritos?
– Búscoos todos no galego. Por exemplo, estralampar, que é cesa-los raios.
– ¿Que detesta máis que nada?
– En bloque, o oído paréceme feo.
– ¿Que caracteres históricos desprecia máis?
– Non meditei neso.
– ¿Que feito militar admirou máis?
– As guerras da Independencia.
– ¿Que reforma admira máis?
– Tódalas que están ligadas ós inventos. A historia dos inventos é a que máis me gusta.
– ¿Que dons naturais quixer ter?
– Comunicarme a distancia coas persoas.
–¿Cómo lle gustaría morrer?
– Sen darme conta, quedando durmido, é a opción que lle pido a Deus.
– ¿Estado presente do seu espírito?
– A actualidade, con tanto atraco, tanto morto, tanto disparo, tanta puñalada, dáme horror. La historia contemporánea tiene unos capítulos espantosos.
– ¿Feitos que lle inspiran máis indulxencia?
– O roubar para comer.
– ¿O seu lema?
– Son un home sen lemas.”

Cuestionario Proust: Ígor Lugris

DesdeIgor Lugris o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Ígor Lugris:

“1.– Principal trazo do seu carácter?
– O pessimismo tático e o otimismo estratégico.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A honestidade.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que sejam amig@s, e que, com certeza, não sejam inimig@s nem fals@s amigos.
4.– A súa principal eiva?
– A tranqüilidade nervosa. Ou a nervosidade tranqüila. Ou as duas. Ou nenhuma das três.
5.– A súa ocupación favorita?
– As normas sociais burguesas da cortesia, o bom gosto e a prudência recomendam-me não explicitar qual é minha ocupação favorita. Depois dessa, também estaria ler, ouvir falar a algumas pessoas, passear, a música, escrever,…
6.– O seu ideal de felicidade?
– Um mundo de fraternidade e sororidade entre pessoas livres e iguais. Vaia, o comunismo.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Ser derrotado e dizer que não, que a vitória era isso.
8.– Que lle gustaría ser?
– Letrista dum grupo de música punk. Preferentemente, nos anos 90 do século passado e/ou nos anos 20 do atual.
9.– En que país desexaría vivir?
– Em qualquer um da lusofonia, agás na Galiza, que, não por acaso, é o mais frio. (De maior, não me importaria ser embaixador, ou quando menos cônsul, da Galiza em Angola, Moçambique ou Cabo Verde, por exemplo; mas também aceitaria o Brasil ou Timor Lorosae; e Portugal, com certeza).
10.– A súa cor favorita?
– Negra. Tod@s somos negr@s. E devemos de estar orgulhos@s.
11.– A flor que máis lle gusta?
– O cravo vermelho no fuzil do militare.
12.– O paxaro que prefire?
– Não, lamento: por preferir prefiro um mamífero. Por exemplo, os golfinhos: vivem em grupos, são animais sociáveis (entre eles e com outras espécies), possuem uma grande e brilhante inteligência, são brincalhões, têm um grande número de comportamentos não ligados diretamente a necessidades biológicas básicas, a sua comunicação excede a de praticamente todos os demais animais do planeta (se calhar também à do próprio ser humano), e se não possuem uma língua parece evidente que possuem uma linguagem,… e obrigad@s polos peixes!
13.– A súa devoción na prosa?
– Incontáveis, mas nos primeiros postos Dostoiévski, Cortázar, Saramago e Simone de Beauvoir.
14.– E na poesía?
– Incontáveis, mas nos primeiros postos o 85% de toda a que levo lida. Nesse 15% que não, está o 85% de toda a que tive que ler na carreira.
15.– Un libro?
– Muitos, muitos, muitos… Entre eles, a dúzia e meia que tenho agora na mesa. Também, Crime e Castigo, de Fiódor Dostoiévski, A mulher habitada, de Gioconda Belli, Rayuela, de Julio Cortazar, e Curso de Lingüística Geral, de Ferdinand de Saussure.
16.– Un heroe de ficción?
– Não gosto muito de heróis ou heroínas, também não na ficção, mas de ter que escolher, diria Jack Weil ou Robert Kincaid.
17.– Unha heroína?
– E, polo mesmo motivo que na resposta anterior, Roberta Duran ou Francesca Johnson.
18.– A súa música favorita?
– Punk + Ska + Rock + Reggae + Jazz + músicas diversas (incluindo Fados, Tangos, Coplas e Muinheiras) bem mescladas e servidas com muito Swing e pouco Pop.
19.– Na pintura?
– Urbano Lugris, aproveitando para reclamar uma maior atenção (em todos os sentidos) para a sua obra.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A heroína tem feito muito dano na vida real. A maior parte dos heróis, muito mais.
21.– O seu nome favorito?
– Estela. Fouce. Martelo.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– A hipocrisia. Hipokrisiari Stop!!!
23.– O que máis odia?
– A prepotência da ignorância consciente.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Sou capaz, como todo ser humano, de odiar muito e a muit@s. Mas ponhamos que a todas as figuras, figurinhas e figurões do imperialismo, em todas e em qualquer época.
25.– Un feito militar que admire?
– Agora estaria muito na moda se dissesse que aborreço os exércitos e não sinto admiração por eles; mas isso só seria certo para os exércitos burgueses, imperialistas e capitalistas. Como esquecer, por exemplo, a batalha antiimperialista em Alger, a revolução socialista em Cuba, o esforço do Che Guevara no Congo ou Bolívia, a utopia feita temporalmente realidade da revolução dos cravos, o triunfo sandinista em Nicarágua, a valentia do Farabundo Martí n’O Salvador, o orgulho zapatista em Chiapas, a fortaleza e dignidade das FARC na Colómbia, a razão histórica que acompanha à Frente Polisario, a luita pola sobrevivência na Palestina, a guerrilha revolucionária kurda e tantos outros… E, com certeza, o exemplo de valentia, coragem e orgulho que significaram, individual e coletivamente, as experiências independentistas revolucionárias na Galiza.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– Tenho muitas e sérias dúvidas de que existam os dons naturais e que a sua defesa não seja mais que palavrearia e superstição, como os “sobrenaturais”.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– De nenhuma em particular, mas em todo caso deixando de estar vivo.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– A dúvida?
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– A boa educação burguesa; não podo evitá-lo.
30.– Un lema na súa vida?
– Todo o poder para os soviets!”