Desde Cultura Galega:
“Unha nova edición do premio Arume de Poesía para a infancia vén de fallarse, a segunda tras retomar este certame o pasado 2021 logo de anos de parada. O xurado desta edición decantouse pola obra Os versos da mariola de Antón Cortizas (Ferrol, 1954) destacando dela a reivindicación que fai do xogo tradicional a través da poesía, que explica como “unha sorte de brincadeira coa palabra poética como vehículo para achegarse a un encontro entre a rapazada, máis alá da tecnoloxía ou as pantallas que predominan no tempo de vagar da infancia de hoxe en día”, un tema do que Cortizas é un dos grandes coñecedores como deixou claro no volume Tastarabás. Enciclopedia de brinquedos tradicionais (Edicións Xerais, 2013). No caso desta obra poética o xurado explica que é unha proposta lúdica, “atraínte por orixinal e pola riqueza da linguaxe”, asegura na súa acta. O Premio Arume de Poesía para a Infancia foi creado por Xosé Neira Vilas e Anisia Miranda coa finalidade de apoiar a poesía infantil e que tivo a súa primeira edición hai xa vinte anos, hoxe en día é unha iniciativa conxunta da Fundación Neira Vilas, a empresa Deleite e a asociación GÁLIX – Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil, con Edicións Embora como empresa editora dos libros premiados. Este venres, 16 de decembro, ás 18.00 h. no Auditorio Neira Vilas, da Cidade da Cultura, en Santiago de Compostela terá lugar a entrega do premio, que ten unha dotación en metálico de 1.000 euros. No mesmo acto presentaranse os libros Violeta Parapluie, de Ramón D. Veiga, e A flor da letra, de Manuel López Rodríguez, gañadores da edición anterior.”
Arquivos da etiqueta: Manuel López Rodríguez
Negreira: presentación de Para que non me esqueza, de Manuel López Rodríguez
Negreira: conversas arredor de venecia abandonada, de Eduardo Estévez
Manuel López Rodríguez gaña o XXVI Premio de Poesía Avelina Valladares coa obra O cemiterio. A néboa
Desde o Concello da Estrada:
“É o segundo ano consecutivo que o escritor noiés resulta o gañador, e o xurado elixiu o seu poemario “pola súa orixinalidade” entre os 38 traballos presentados.
O galardón entregarase nun acto público no Teatro Principal a finais do outono e inclúe 2.000 euros e a publicación do poemario por Edicións Fervenza.
O xurado da XXVI edición do Premio de Poesía Avelina Valladares vén de galardoar ao escritor noiés Manuel López Rodríguez polo seu poemario O cemiterio. A néboa, presentado baixo o lema de “Martirio”.
O fallo do xurado, outorgándolle a victoria ao poeta noiés por segundo ano consecutivo, deuse a coñecer esta mañá na sala de xuntas do Concello unha vez aberta a plica elixida por unanimidade entre os 38 traballos presentados este ano.
O xurado desta edición estivo composto por Rosalía Morlán, Dolores Carbajal, Sindo Villamayor, Esteban Folgar e Dolores Araújo -esta última actuando como secretaria-. Folgar xustificou a elección dos membros do xurado pola súa orixinalidade, xa que “o poemario está dividido en tres partes e a súa parte principal está feita polo sistema de escolle a túa propia aventura, na que os poemas permítenlle ao lector escoller o camiño que quere seguir”. O traballo, ambientado nun cemiterio, lembra figuras ilustres que xa morreron “dirixíndose con frecuencia ao receptor” e empregando figuras metapoéticas, engadiu Folgar.
Unha vez coñecida a identidade do gañador, a edil de Educación, Amalia Goldar, foi a encargada de comunicarlle a noticia. O premio está dotado con 2.000 euros e inclúe a publicación do poemario por Edicións Fervenza. O galardón entregarase a finais de outubro nun acto público no Teatro Principal da Estrada, coincidindo coa Festa da Poesía.”
Manuel López Rodríguez gaña o Certame Díaz Castro de 2022
O noiés Manuel López Rodríguez gaña o oitavo certame poético Rosalía de Castro do Concello de Padrón
Desde o Concello de Padrón:
“O poeta e editor noiés Manuel López Rodríguez é o gañador da oitava edición do certame poético Rosalía de Castro coa obra Neste mesmo intre. O xurado, reunido onte pola mañá no Concello de Padrón, destaca a “gran riqueza de imaxes” coa que López logra recrear unha Compostela extinta na que se producen certos achádegos literarios.
A obra de Manuel López, presentada co lema ‘A campesiña do Ensanche’, foi seleccionada por maioría entre as dezanove que este ano se presentaron ao certame Rosalía de Castro. O xurado, presidido polo alcalde de Padrón, Antonio Fernández, contou como vogais coa concelleira Lorena Couso; o presidente da Fundación Rosalía de Castro, Anxo Angueira; o profesor do IES Macías O Namorado Manuel Lorenzo Bailerón, e os poetas Elvira Ribeiro, Miriam Ferradáns e Rafa Vilar, gañador do última edición deste galardón con O sal dos días. (…)”
O Corgo: actividades polo Día das Letras Galegas
Noia: homenaxe a Avilés de Taramancos
Carral: conversa con poetas que gañaron o Concurso de poesía do Concello de Carral
Manuel López Rodríguez: “A temática que se pon de moda adoita excluír as demais, e iso empobrece a literatura”
Entrevista de Clara Rial a Manuel López Rodríguez en Nós Diario:
“(…) – Nós Diario (ND): Sobre que versa o poemario?
– Manuel López Rodríguez (MLR): Para min, o importante cando escribo, máis que o que, é o como está escrito. Todos podemos falar sobre os temas universais que se tratan ou se trataron na literatura ao longo da historia, mais para min o interesante é o como está construído, máis que o que di o propio texto. Este é un libro que complementa outro. Desde hai un tempo, escribo os libros de maneira que garden relación entre eles ou fago xogos intertextuais entre eles. Existen dúas personaxes, nun fala unha delas e noutro, a outra, como se fose unha especie de diálogo.
– ND: O xurado destacou a súa capacidade para a superposición de dous discursos poéticos.
– MLR: Nesta obra falan dúas voces. A voz principal, que é a que dialoga con esa voz do outro libro, e logo si que aparece como unha especie de coro no medio dos poemas, apelando un pouco ao teatro clásico. Non é un poema ao uso, é un texto pequeno no que aparece como unha voz interior que vai narrando o paso do tempo a través dun río que nos vai levando, etc. (…)
– ND: Diría, entón, que o seu estilo á hora de escribir se basea nestas cuestións?
– MLR: Á hora de escribir teño un estilo moi cambiante, non me gusta estar repetindo sempre o mesmo. Abúrreme como autor e tamén como lector. Estar lendo unha autora ou autor e ver que libro tras libro sempre segue co mesmo discurso. Hai outra cuestión da que tamén fuxo e é que todos os libros que escribo son diferentes, ou procuro que o sexan. Si é certo que ás veces fago eses diálogos entre os propios libros, pero intento que sexan distintos. Cando digo que eu non fago actualmente ese tipo de poesía con pretensións sociais ou educativas dígoo porque foi algo que fixen hai tempo. Hai 20 anos escribía pensando que a poesía podería cambiar algo, que se escribo de certa maneira un libro de poesía podería influír no pensamento do lector. É algo no que hoxe non creo, pero naquel momento si. Agora interésame máis a forma, a experimentación co texto, cos sons, co ritmo, coa fonoloxía… É o que máis me atrae neste momento.
– ND: Cal cre que é a situación do panorama poético galego?
– MLR: Creo que fai falla máis diversidade e máis heteroxeneidade. Que vaiamos a unha libraría que teña vinte libros nos estantes e que cada un deles sexa diferente, que non falen sobre o mesmo, porque pode chegar a ser aburrido. Como lector, ás veces é realmente desesperante atopar algo que che poida gustar sen aburrirte, cousas distintas. Iso si que o boto en falta na poesía galega, pero non só agora. Esa temática que se pon de moda adoita excluír as demais de maneira automática. Creo que iso é moi empobrecedor, non só para a galega, senón para a literatura en xeral.”
