Tito Pérez: “Monte Alto mudou moito. Agora o barrio é moito máis moderno e cosmopolita”
Entrevista a Tito Pérez en La Opinión:
“(…) – La Opinión (LO): Moitas veces os autores rexeitan o próximo, pero vostede sempre escolle A Coruña.
– Tito Pérez (TP): Cando un escritor escribe ten que buscar unha motivación, e precisamente a miña é describir o próximo e os conflitos que pode ter a sociedade que me rodea. Hai moitos libros sobre Nova Iorque, París, etc. Pero eu creo que, desde o local, transcéndese ao universal.
– LO: Cal diría que é o peso desa identidade nos autores de aquí?
– TP: Dicía un crítico que Galicia ten moitísimos problemas estruturais. Por exemplo, o envellecemento da poboación, ou o cambio brutal do campo ao cidade. Contaba que eses problemas semellan que existen en todos os sitios menos na literatura galega. Eu creo que pode ser verdade, e a miña intención é tratar de encher ese oco. (…)
– LO: No relato que titula o libro, os seus habitantes semellan incapaces de ser inconformistas.
– TP: Eu creo que no fondo iso segue a ser igual. Agora o que cambiou é o exterior, pero o interior segue a ser parecido. Os hipsters dos que falabamos ao final teñen que emigrar para saír adiante. Os que quedan aquí poucas saídas teñen, e non loitan polo seu.
– LO: Segue o golpe da crise?
– TP: Si, porque somos a xeración da crise. Eu son enxeñeiro industrial, e cando comezou a crise non había traballo. É cando empecei a escribir. Non tiña nada fixo, e gustábame moito a literatura. (…)
– LO: Fala de ter tempo. As súas personaxes pérdeno en entretementos e ignoran as cuestións de peso social.
– TP: Claro. E na mocidade iso tamén está moi presente. Por exemplo, cando veñen as eleccións, a súa abstención é moi elevada. Moitas veces pensas antes en emigrar que en loitar polo noso e sacar adiante a situación. Pero así non conseguiremos o desenvolvemento pleno da sociedade que podemos ter. Iso é o que demanda o libro. (…)”
Compostela: presentación de Estrato, de Luiza Fernandes
A Coruña: presentación de Os milagres de Vilaseca do Río, de Antonio Balboa Toba
Crónica videográfica da Gala do Libro Galego (II)
A Gala do Libro Galego 2019, actividade conxunta da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, a Asociación Galega de Editoras e a Federación de Librarías de Galicia, tivo lugar o sábado 11 de maio de 2019, en Santiago de Compostela.
Aquí pode verse a crónica videográfica completa, da que publicamos hoxe estes vídeos:
– Entrega do Premio na categoria de Literatura Infantil: Os contos da avoa Pepa, de Francisco Xosé Fernández Naval (Kalandraka Editora).
– Entrega do Premio na categoria de Literatura Xuvenil: O bestiario científico de Anxos Nogueirosa, de Antonio M. Fraga (Urco Editora):
– Entrega do Premio na categoria de Libro Ilustrado: Man de Camelle, por Carmen Hermo (Kalandraka Editora):
Cesáreo Sánchez: “Un pobo que non fala a súa lingua é un pobo sen patria”
Entrevista a Cesáreo Sánchez Iglesias en Nós Televisión:
“- Nós Televisión (NT): Estamos no mes das letras que no noso país centraliza boa parte das novas sobre literatura, libros mais tamén sobre escritoras e escritores. Falta visibilizar máis a escritoras e escritores na Galiza?
– Cesáreo Sánchez (CS): Ata que iso aconteza queda moto camiño por andar. A visibilidade do escritor e escritora é pouca, non toda a que debera. Sobre todo no ensino, no día a día e tamén nos mass media. Non é que queiramos ser iconas sociais como noutros campos como o da música, o do deporte ou o do audiovisual. Mais coido que é importante para a saúde dunha sociedade que teña entre os seus referentes sociais escritores e escritoras. É moito o camiño aínda por andar.
– NT: A AELG organizou hai dous meses un Parlamento de escritoras en Pontevedra no que participaron tamén representantes de Catalunya, Euskadi e Portugal. O resultado foi unha crítica ao neoliberalismo, a violencia, as migracións e a situación do galego. Os escritores e escritoras deben implicarse nos problemas da sociedade?
– CS: Creo que a presenza do escritor e escritora na sociedade é necesaria e importante. Implica que un escritor non o é só cando escribe os seus libros. É unha persoa culta, formada, que ten pensamento político, cultural, social…. e que é importante que se pronuncie. Que a sociedade tome conta do que di. Non é que queira que a súa palabra teña máis peso ca outras palabras, mais si é importante que o que é creador de territorios de liberdade para un pobo.
Como dicía Curros, poñer unha estrela na frente do futuro. É importante que os que soñamos o presente e o futuro tamén saibamos comunicar o noso pensamento social, o noso pensamento cultural e tamén o noso pensamento político. A palabra política está moi desprestixiada mais é imprescindíbel. Eu non creo que as cousas teñan que resolverse só desde a técnica ou a administración, senón tamén desde a política como expresión dun ideario e duns determinados valores.
– NT: Este ano a AELG acolleu a organización da Gala do Libro, un exemplo de colaboración entre escritoras, editoras e libreiras.
– CS: É un exemplo a seguir no momento actual. É importante que en todo o sector haxa uns puntos en común para conseguir determinados obxectivos como é o apoio ao libro, o apoio para que haxa un Plan de Lectura, a que se cumpla a Lei do Libro como algo estratéxico dentro dun país… mesmo economicamente, non só culturalmente como depositario da alma e a identidade dun país.
Creo que é importante facer espazos comúns, sumar esforzos. O resultado de sumar esforzos non é unha suma, é unha multiplicación. É o momento de xuntar as mans para turrar na mesma dirección de defensa do país e da súa cultura, do seu idioma.
– NT: Nestes días recollerá a Medalla Alberto Nepomuceno, na modalidade de Mérito artístico pola actividade a prol da cultura, letras e Artes Galegas. Que lle representa recibir este galardón?
– CS: Estou conmovido, emocionado e moi agradecido. Hai dúas cousas que me son especialmente gratas. O nome de Alberto Nepomuceno, un home que achegou a visión do nacionalismo musical dicindo que debía cantarse no propio idioma. Ten unha frase que eu asumo totalmente: “Un pobo que non canta no seu idioma é un pobo sen patria”. Pode trasladarse a nosa lingua, un pobo que non fala a súa lingua é un pobo sen patria.
Logo tamén que a Universidade da man da súa reitoría tivese en conta dalgunha maneira a miña xeración que hai corenta e cinco anos, os que eu levo nestes traballos, puxera como obxectivo de futuro da súa vida crear espazos de cultura como as agrupacións culturais, crear espazos sindicais en defensa dos intereses da clase traballadora. Chégame cando cumpro corenta anos de ter publicado o primeiro libro e corenta e cinco de terme organizado con outras compañeiras e compañeiros para dotar ao país de instrumentos que axudasen a crear a nación.”
Lugo: presentación de Sándalo, de María Xosé Porteiro
Compostela: presentación de Hai quen escolle os camiños máis longos, de Paula Carballeira
O 25 de maio en Compostela, Paula Carballeira presenta Hai quen escolle os camiños máis longos, publicado por Positivas, co seguinte itinerario e disposición horaria:
– 19:00 h. Encontro en Edicións Positivas (Rúa das Carretas, 18)
– 19:30 h. Saída cara á Finca do Espiño pola Rúa das Hortas.
– 19:45 h. Parada nas Hortas Municipais que hai tras de Raxoi.
– 20:00 h. Parada no CEIP Raíña Fabiola (obra do arquitecto italiano Giorgio Grassi).
– 20:15 h. Entrada na Finca do Espiño. Breve explicación histórica.
– 20:30 h. Presentación de Hai quen escolle os camiños máis longos. Interveñen a autora, Paula Carballeira, e o editor, Francisco Macías. Venda e sinatura de libros. Coa compra dun libro poderanse coller as plantas de Tomate Negro de Santiago que un queira.