Fran Fernández Davila | ::Axenda cultural AELG::

“A obra baixo o lema A illa que supuraba sangue, de Carmen V. Valiña, resultou gañadora da XIX edición do Premio Narrativa Breve Repsol en Lingua Galega e que esta valorado en 12.000 euros e suma a publicación do libro pola Editorial Galaxia. Así o comunicou esta mañá o voceiro do Xurado, Fran Fernández Davila.
O acto do ditame “viaxou” este ano ata a cidade de Vigo con motivo do 75º Aniversario da Editorial Galaxia que cada ano publica a obra gañadora e contou coa presenza dos representantes das entidades impulsoras do premio: o secretario xeral de Lingua, Valentín García, a xerente de Relacións Institucionais de Fundación Repsol, Mercedes Gómez Badiola, e o director xeral da Editorial Galaxia, Xosé Manuel Soutullo.
O Xurado da XIX edición do Premio Narrativa Breve Repsol estivo composto este ano por cinco prestixiosas personalidades das letras galegas: o director de Edicións da Galaxia, Marcos Calveiro; o escritor e gañador da XVII edición do Premio Narrativa Breve Repsol, Fran Fernández Davila; a arquiveira e membro da Comisión Executiva da Real Academia Galega, Dolores Sánchez Palomino; o crítico literario, Armando Requeixo Cuba, e a escritora e docente nomeada pola Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG), María Álvarez Landesa.

A illa que supuraba sangue
Na súa XIX edición o Premio Narrativa Breve Repsol contou cunha participación de 43 obras orixinais e inéditas cunha extensión mínima de 50 folios e máxima de 120.
Fran Fernández Davila, voceiro do Xurado, destacou da novela de Carmen V. Valiña “a súa habelencia para nos mergullar nun xogo de espellos temporais que dunha banda nos traslada aos difíciles días da inmediata posguerra e ao mundo dos represaliados e, doutra parte, sitúanos nun presente convulso coa simbólica illa de San Simón como escenario”.
Segundo os membros do Xurado a obra “está escrita cunha prosa de fino burilado e tinturas líricas, esta narración ábrese tamén á intriga coa desesperación dunha das protagonistas, misterio que nos levará ata un final que, de seguro, lle resultará a quen lea tan sorprendente coma desacougante”.”

Entrevista de Pedro Rodríguez a Fran Fernández Davila en La Voz de Galicia:
“(…) A súa carreira foise construíndo premio a premio. Fran era enxeñeiro, un autor que non coñecía en exceso o mundo editorial e literario galego. «Fun presentándome a certames porque, aínda que me daba vergoña mostrar o que escribía, xa me aseguraba que houbese un grupo de persoas que me tiveran que ler e opinar sobre o que escribía». Gustoulles «e iso mola», recoñece entre risas. Eses premios son unha porta aberta «para os outsider, xente que vimos de fóra do mundo da literatura ou que non estamos tan presentes no día a día dos medios de comunicación», explica e anima a esas persoas que «escriben na escuridade» a atopar a súa oportunidade nos premios.
Aqueles primeiros logros animáronlle a seguir e, agora, a súa vida cambiou a mellor da man da escritura. «Para min é un exercicio de hixiene mental, un remedio contra o estrés e un momento para poñer pausa a unha vida que vai demasiado rápido», indica. «Pararse a mirar e pensar sobre o mundo é unha actividade que estamos deixando un pouco de lado. Penso que escribir apórtanos ese momento e fainos mellorar nunha serie de habilidades que, no mundo da intelixencia artificial, van ser moi valoradas». Fran tampouco se define como poeta ou novelista, vai cambiando de xénero por aburrimento. «Cando me canso dun paso ao outro», conta. Tamén está convencido de que non escribiría boa narrativa sen adestrar con poemas porque «a poesía debe ser o ximnasio dos narradores, conclúe.”