Taboleiro do libro galego XLIV (maio de 2016), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Neste primeiro día de xuño velaquí unha nova entrega do Taboleiro do libro galego. Grazas, nesta ocasión, ás trece librarías colaboradoras: Paz de Pontevedra; Andel, Casa do Libro, Libros para Soñar e Librouro de Vigo; Aira das Letras, de Allariz; Miranda de Bueu; Biblos de Betanzos; Lila de Lilith (Compostela); Moito Conto e Suévia da Coruña; Trama de Lugo e, finalmente, Cronopios (Santiago e Pontevedra).
O Taboleiro do libro galego modifica, desde hoxe, a súa periodicidade e pasará a ter un carácter bimensual.

NARRATIVA
1º-. Manuel Rivas, O último día de Terranova, Xerais.
2º-. Francisco Castro, Amor é unha palabra coma outra calquera, Galaxia.
3º-. María Solar, As horas roubadas, Xerais.
4º-. Xavier Queipo, Os kowa, Galaxia.
5º-. María Reimóndez, A dúbida, Xerais.
6º-. Manuel Núñez Singala, Camiños na auga, Galaxia.
7º-. Carlos Meixide, Inge e Robbie, Ed. do autor.
8º-. Antón Riveiro Coello, Os elefantes de Sokúrov, Galaxia.
9º-. Xesús Constela, A rotura das paisaxes, Xerais.
10º-. Xosé Duncan, Negruña, Urco.

POESÍA
1º-. Manuel María, Antoloxía poética, Galaxia.
2º-. Manuel María, Os soños na gaiola, Xerais.
3º-. Manuel María, Terra chá,  Fundación Manuel María.
4º-. Manuel Veiga e Xosé Lastra, Manuel María. Versos e rebeldía, Xerais.
5º-. Manuel María, Poemas escollidos, Fundación Manuel María.
6º-. Antonio G. Teijeiro, Poemar o mar, Xerais.
7º-. Carlos Negro, Masculino singular, Xerais.
8º-. VV.AA., 6 poemas 6. Homenaxe a Federico García Lorca, Biblos.
9º-. Ismael Ramos, Os fillos da fame, Xerais.

ENSAIO-TEATRO
1º-. Isidro Dubert (ed.), Historia das historias de Galicia, Xerais.
2º-. Mercedes Queixas, Labrego con algo de poeta. Biografía de Manuel María, Galaxia.
3º-. Emilio Xosé Insua, A nosa terra é nosa. A xeira das Irmandades da Fala (1916-1931), Baía Edicións.
4º-. Jorge Mira, María Canosa, Dani Padrón, ¿A que altura está o ceo?, Alvarellos.
5º-. Manuel Veiga, Manuel María buscando un país, Xerais.
6º-. Pablo Vaamonde, A comercialización da saúde, Laiovento.

XUVENIL
1º-. Andrea Maceiras, Europa Express, Xerais.
2º-. Carlos Vila, O enigma de Caronte, Galaxia.
3º-. Elena Gallego, Dragal IV, Xerais.
4º-. Francisco Castro, Tes ata as 10, Galaxia.

INFANTIL
1º-. Ledicia Costas – Víctor Rivas, Esmeraldina, a pequena defunta, Xerais.
2º-. Ledicia Costas – Víctor Rivas, Escarlatina, a cociñeira defunta, Xerais.
3º-. Justin Richardson e Peter Parnell, Con Tango son tres, Kalandraka.
4º-. Mariana Ruiz, A viaxe de mamá, Kalandraka.
5º-. Érica Esmorís – Dani Padrón, Nena e o mar, Xerais.
6º-. El Hematocrítico, Feliz Feroz, Xerais.
7º-. Patacrúa & Javier Solchaga, A princesa do Caurel, OQO.

LIBROS CD-DVD
1º-. Uxía, Uxía canta a Manuel María, Casa-Museo Manuel María.
2º-. Uxía e Magín Blanco, Canta o cuco, Galaxia.
3º-. Nani García / Manuel María, A berenguela, Galaxia.
4º-. Pirilampo, Teatro de Guiñol, Galaxia.

BANDA DESEÑADA
1º-. Miguelanxo Prado, Presas fáciles, El Patito Editorial.
2º-. Luís Davila, O bichero VI, Edición do autor.
3º-. Jacobo Fernández Serrano, Marcopola 3, Xerais.”

Texto lido por Domingo Tabuyo na presentación de Liquidación de existencias, de Ramón Caride

DesdeDomingo Tabuyo Novenoites, de Francisco Martínez Bouzas:
“(…) “Con Liquidación de existencias regresa ao panorama literario, da novela curta ou dos relatos, o mellor Ramón Caride. Ese escritor poliédrico, policreativo e multipremiado, e con cada vez, maior e merecidamente, mellor valoración na nosa Escrita.
Cunha potencia narrativa, baseada nunha realidade presentida de xeito moi doado.Unha acción contaminada de malas actitudes, e chea da ruindade cotiá daqueles que antepoñen o propio benestar, a calquera outra consideración moral, de conveniencia ou de legalidade incluso.
As historias de Caride botan unha forte áncora nas cousas cotiás. Como se dun relatorio de novas, ou un catálogo das maldades de todo tipo e condición. Dende os veciños insolentes, como Burra Negra, ata as malas leccións exemplares recollidas en relatos como a Marca España, ou o secuestro exprés que tanto vemos nas novas das televisións o u da prensa. A actualidade máis pura, as feridas máis infestadas desta sociedade, vive nestas obras de Caride. Moitos dos protagonistas, son pobres antiheroes, aínda que algúns deles aínda non o saiban. Xentes que poñen en práctica o modelo de sacar tallada, repiten os vicios aprendidos e imitan un modelo de abusos e múltiples corrupcións, pero que acaban perdéndose pola boca, nunca souberon ser discretos.
Caride volve experimentar. Pon en valor novas fórmulas que buscan, atraer ao espectador ao lado de sombra dunha realidade así mesmo escura. E fai unha novela dividida en varias partes, ou ben fai tres novelas, case por entregas, engarzadas no soporte vital dunha trama urbana, que comparten os arames elementais dunha acción argumental moi dinámica, coma dun guión cinematográfico.
Non son temas novos, novelas como Crónica de Sucesos ou Os ollos da noite teñen un fondo composto por un magma similar, pero en Liquidación de Existencias, teñen a actualidade, o empaque e o impacto, das cousas que todo o mundo entende sen precisar explicación algunha. Son situacións apegadas a unha realidade que coñecemos. Que vemos nas noticias ou lemos nos xornais. Dende a maraña inevitable da corrupción, impresentable e recorrente de cada día; ata as prevaricacións, os abusos e as inxustizas, daqueles que teñen os medios para poder facelos, repartindo os beneficios e os prexuízos, sen errar nunca no reparto de a quen vai cada cousa. Os máis diversos ángulos desta realidade unitaria e fragmentaria, ao mesmo tempo, forman parte da novela. A dobre moral do policía e os locais de alterne e o sexo como explotación deshumanizada, ou a escravitude laboral que, amparada nas crises, atopa o caldo de cultivo necesario, para seguir medrando na desprotección na que leva tempo instalada. (…)”

Cando a poesía persoal é política (tamén), por Eli Ríos

DesdeEli Ríos A Sega:
“Seique a poesía é esa expresión artística onde se manifestan sentimentos, pero que acontece cando ese sentir privado da poeta atinxe o político? Pois, como ben afirmou o xurado do VII Certame de Poesía Victoriano Taibo sobre O caderno amarelo de Lara Rozados, agroma unha “radiografía xeracional” na que se prescinde do eu como suxeito para convertelo nun plural do que todas formamos parte. A poesía transfórmase nunha ferramenta de expresión das rúas, das súas xentes, do colectivo, do hoxe, do aquí e do agora. Sen adornos e cunha linguaxe clara. Sen eufemismos. Poemas contundentes dun tempo precario, agresivo e inzado políticas discriminatorias e dominantes. Si, o persoal é político tamén.
O caderno amarelo parte do cotián, das cousas concretas que vivimos ou vemos. A poeta enfoca, aporta un gran de luz e fixa a atención nunha notícia dun xornal, nunha carta, nun insomnio, nun silencio,…, e, quen lemos, descartamos a posibilidade da inverosimilitude porque todas coñecemos un Birama, ese desacougo que nos impide durmir (“aproveitaremos tamén/ o insomnio/ para destecermos as arañeiras“, ( p. 37), esa incerteza laboral (“Buscamos unha liña de fuga/ que nos permita vivir/ sen termos que vender seguros/ a porta fría“, (p. 45) ou tentamos “acalmar o proído/ con menta brava”(p. 55). (…)”

O feminismo é uma ilha, por Susana Sánchez Arins

DesdeSusana Sánchez Arins AELG A Sega:
“A situação de partida é a mesma: homem diz a mulher marcho, deixo-te por outra, acabou. E no entanto os contos são tão diferentes que nem sei porque partilham este espaço, se o único em comum é esse marcho, deixo-te por outra, acabou. (…)
Carla, a protagonista de Amor é unha palabra como outra calquera, não foge, mas agacha-se. Fica na mesma casa na que viveu um matrimónio de quinze anos. No seu caso, a mudança vai acontecer sem se deslocar do seu espaço vital, do seu bairro. (…)
Em realidade, estamos perante um claro caso de narrador mansplainer, categoria que se não está inventada, para algo estamos nós. Explicitando-se de gênero masculino, bota toda a narrativa dando lições às leitoras, explicitamente femininas também, daquilo que é sermos vítimas do amor romântico, a má educação e o machismo. Desta maneira acabamos por ler uma protagonista parva que um senhor tem que salvar da queda no abismo sentimental. Mansplaining total! (…)”

Tabela dos Libros de maio de 2016, por Armando Requeixo

Desde o blogue Criticalia, de Armando Requeixo:
“Co comezo do novo mes, a Tabela dos Libros ofrece a lista de títulos que Francisco Martínez Bouzas, Inmaculada Otero Varela, Mario Regueira, Montse Pena Presas e eu estimamos como os máis recomendables entre os publicados nas últimas semanas.”

tabela_maio_2016

De como acontece a fin do mundo, por Rosa Enríquez

ArtigoRosa Enríquez por Eduardo Castro Bal de Rosa Enríquez na Plataforma de Crítica Literaria A Sega:
“Pareceume que escribir sobre un libro de poemas, aínda pendente de publicación, podería ser ben interesante. Estamos afeitas a ler reseñas de textos que xa saíron á luz. O obxectivo destas reseñas, fundamentalmente, é crear un interese na comunidade lectora, que, de o desexar, adquirirá o libro en bibliotecas ou librarías. No entanto, ao tratar de nos achegar a un poemario aínda inédito, a pregunta aparece no aire. Ten sentido escribir sobre algo que non pode ser ler lido polas lectoras ou lectores? Ao meu ver, si. É posíbel xerar expectativas igualmente. Neste caso en concreto, a miña pretensión, alén do interese que, modestamente, puidese suscitar con esta lectura persoal, é, por riba de todo, dar conta do diálogo interno que os poemas de Charo Lopes provocaron en min. Daquela, poño en valor, as reflexións que os seus versos inspiran, que, por outra banda, non teñen por que ser partillados, a posteriori, polas persoas que, no momento da publicación, decidan achegarse ao libro. Unha vez aclarado isto procederei a expor a miña visión sobre o poemario. Para iso, comezarei, non tanto polo título, De como acontece a fin do mundo, mais sobre as citas elixidas, alén de facer visíbeis os eixos nos que Lopes sustenta o seu discurso poético.
Desas citas iniciais, parécenme interesantes, por riba de todo dúas. A de Tjiske Jansen (1971), unha poeta holandesa, que eu descoñecía, tamén escritora de contos e actriz. A cita que Charo Lopes escolleu, é ben acaída, xa que nela se cuestionan esas verdades asumidas, transcritas en contos populares, ou mitos, que conforman o noso imaxinario. Selecciono pois, entre os versos citados, o seguinte: “Gosto de Ícaro que sabía que a cera iría derreter e no entanto voou en dirección ao sol”. Creo que, normalmente, poñemos o foco na imprudencia de Ícaro, nesa actitude temeraria de pretender voar cunhas ás domésticas, que derreterían ao achegárense ao sol provocando unha caída en picado. Directa ao abismo. Que significa ese sol contra o que se dirixe o protagonista deste mito? Podería ser interpretado coma un territorio de plenitude? En certo xeito si poderiamos velo así, na medida en que a luz é vista, no mundo occidental, como un espazo de boa enerxía, que favorece a realización persoal, que nos dispensa alegría. Entendemos entón, de maneira implícita, que a “cantidade de sol” que consigamos introducir nas nosas vidas servirá como medidor desa ledicia arelada, asociábel ás conquistas humanas como a solidariedade, a capacidade de loita, a defensa do propio. Porén, esta luz solar, tan vigorosa, non garante a plenitude, porque non existe tal luz, sen o seu contrario, a sombra. A pertinencia desta sombra é algo que fica pois no aire e que, dalgunha forma, cumpriría poñer en valor. Penso que Tjiske contempla a posibilidade da sombra, non só como contraste, mais como factor imprescindíbel no feito de querermos dar un salto. Digamos que esa sombra, na súa condición de ausente no voo de Ícaro cara a luz, constitúe o verdairo interese de Tjiske Jansen. Isto, consciente, ou inconscientemente, é recollido pola poeta galega, que, en todo o que escribe, retrata, fundamentalmente, eses espazos de grisalla ocultos, mais reveladores do noso estado de cómoda indiferenza. Interesa entón ter conta deles para sabermos que camiños habería que trazar, de querermos algunha mudanza política. Unha desas sombras é a presunta inhabitabilidade do presente, que se traduce nun deserto inhóspito, nun camiño, en apariencia, intransitábel, pero necesario. Neste punto, cómpre pararse noutra das citas que Charo nos propón, a da poeta María do Cebreiro. Velaquí a mesma: “O límite é o verdadeiro protagonista do espazo. O presente, outro limite, é o verdadeiro protagonista do tempo”. Nestes dous versos de María, volvemos ver a existencia da sombra, que, se nos fixamos ben, constitúe a visibilización do presente como único tempo posíbel. O que debemos é adentrármonos nel, habitalo, porque se algo somos é presente. A luz viría representada pola consciencia que si temos de que o límite é o protagonista do espazo. Isto é así, na medida en que, para nós, resulta obvia a existencia dun espazo físico, material, que podemos apalpar e que, evidentemente, coutamos coas ideas preconcibidas, que se reflicten nunha praxe política cartesiana, carente de imaxinación e vontade real de nos afacer a prácticas políticas máis creativas. Menos posibilisitas talvez? Podería ser. Non coñezo a reposta a esa cuestión, mais si vexo pertinente poñer a pregunta sobre a mesa, na medida en que é esa pregunta a que se infire dos textos de Charo. (…)”

Taboleiro do libro galego XLIII (abril de 2016), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Neste primeiro día de maio velaquí unha nova entrega do Taboleiro do libro galego. Grazas, nesta ocasión, ás once librarías colaboradoras: Andel, Casa do Libro, Libros para Soñar e Librouro de Vigo; Airas das Letras, de Allariz, Miranda de Bueu; Biblos de Betanzos; Suévia da Coruña; Pedreira e Lila de Lilith de Compostela e, finalmente, Cronopios (Santiago e Pontevedra).

NARRATIVA
1º-. Francisco Castro, Amor é unha palabra coma outra calquera, Galaxia.
2º-. Manuel Rivas, O último día de Terranova, Xerais.
3º-. Xavier QueipoOs kowa, Galaxia.
4º-. Antón Riveiro Coello, Os elefantes de Sokúrov, Galaxia.
5º-. Antía Nara, Cara ao leste, Xerais.
6º-. Álex Alonso, Tempo de bebidas isotónicas e fast-food, Xerais.
7º-. Manuel Núñez Singala, Camiños na auga, Galaxia.
8º-. Fran P. Lorenzo, Cabalos e lobos, Xerais.
9º-. Pedro Feijoo, Morena, perigosa e románica, Xerais.
10º-. Antonio M. Fraga, Querido H. P. Lovecraft, Urco.

POESÍA
1º-. Ismael Ramos, Os fillos da fame, Xerais.
2º-. Manuel María, Os soños na gaiola, Xerais.
3º-. Manuel Veiga e Xosé Lastra, Manuel María. Versos e rebeldía, Xerais.
4º-. Manuel María, Antoloxía poética, Galaxia.
5º-. María do Cebreiro, O Deserto, Apiario.
6º-. VV.AA., 6 poemas 6. Homenaxe a Federico García Lorca, Biblos.
7º-. Antonio G. Teijeiro, Poemar o mar, Xerais.
8º-. Carlos Negro, Masculino singular, Xerais.
9º-. VV.AA., Dez anos na Porta, A porta verde do sétimo andar.

ENSAIO-TEATRO
1º-. Mercedes Queixas, Labrego con algo de poeta. Biografía de Manuel María, Galaxia.
2º-. Jorge Mira, María Canosa, Dani Padrón, ¿A que altura está o ceo?, Alvarellos.
3º-. Manuel Veiga, Manuel María buscando un país, Xerais.
4º-. Isidro Dubert (ed.), Historia das historias de Galicia, Xerais.
5º-. Luzia Oca, Caboverdianas en Burela, Sotelo Blanco.
6º-. Xabier Pérez Davila, Alén da casta, Laiovento.

XUVENIL
1º-. Andrea Maceiras, Europa Express, Xerais.
2º-. Agustín Fernández Paz, A neve interminable, Xerais.
3º-. Carlos Vila, O enigma de Caronte, Galaxia.
4º-. Pere Tobaruela, Formig4s. Misión Nova York, Xerais.
5º-. Elena Gallego, Dragal IV, Xerais.

INFANTIL
1º-. Ledicia Costas – Víctor Rivas, Esmeraldina, a pequena defunta, Xerais.
2º-. Ledicia Costas – Víctor Rivas, Escarlatina, a cociñeira defunta, Xerais.
3º-. Érica Esmorís, Nena e o mar, Xerais.
4º-. Anna Llenas, O Monstro de Cores, Flamboyant.
5º-. Estíbaliz Espinosa, Caer de cu polo universo, Apiario.
6º-. Miguel Ángel Alonso Diz – Luz Beloso, O valente coello que quixo soñar,  Nova Galicia Edicións.

LIBROS CD-DVD
1º-. Uxía, Uxía canta a Manuel María, Casa-Museo Manuel María.
2º-. Uxía e Magín Blanco, Canta o cuco, Galaxia.
3º-. Nani García / Manuel María, A berenguela, Galaxia.
4º-. Pirilampo, Teatro de Guiñol, Galaxia.
5º-. Carmen Gil/Mamá Cabra, A bruxa Discordia, Galaxia.

BANDA DESEÑADA
1º-. René Goscinny, Albert Uderzo, Jean-Yves Ferri e Didier Conrad, (trad. de Xavier Senín e Isabel Soto), O papiro do César, Xerais.
2º-. Luís Davila, O bichero IV, Edición do autor.”

Tabela dos Libros de abril de 2016, por Armando Requeixo

Desde o blogue Criticalia, de Armando Requeixo:
“Como cada primeiro luns de mes, a Tabela dos Libros ofrece a lista de títulos que Francisco Martínez Bouzas, Inmaculada Otero Varela, Mario Regueira, Montse Pena Presas e eu estimamos como os máis recomendables entre os publicados nas últimas semanas.”

2016_abril_tabela

Taboleiro do libro galego XLII (marzo de 2016), por Ramón Nicolás

Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica:
“Unha nova entrega do Taboleiro do libro galego. Grazas, nesta ocasión, ás trece librarías colaboradoras: Andel, Casa do Libro, Libros para Soñar, Cartabón e Librouro de Vigo; Miranda de Bueu; Biblos de Betanzos; Trama de Lugo; Suévia e Moito Conto da Coruña; Pedreira e Lila de Lilith de Compostela e, finalmente, Cronopios (Santiago e Pontevedra).

NARRATIVA
1º-. Francisco Castro, Amor é unha palabra coma outra calquera, Galaxia.
2º-. Manuel Rivas, O último día de Terranova, Xerais.
3º-. Xabier Quiroga, Izan o da saca, Xerais.
4º-. Antón Riveiro Coello, Os elefantes de Sokúrov, Galaxia.
5º-. Manuel Portas, Lourenço, Xograr, Galaxia.
6º-. Alberto Fortes, O dobrón de a oito, Xerais.
7º-. Marcos Calveiro, Fontán, Galaxia.
8º-. Fran P. Lorenzo, Cabalos e lobos, Xerais.
9º-. Pedro Feijoo, Morena, perigosa e románica, Xerais.
10º-. Manuel Iglesias Turnes, Que non te aten, Xerais.

POESÍA
1º-. María do Cebreiro, O deserto, Apiario.
2º-. Rosalía de Castro, Follas novas, Xerais (edición de Anxo Angueira).
3º-. Ismael Ramos, Os fillos da fame, Xerais.
4º-. VV.AA., 6 poemas 6. Homenaxe a Federico García Lorca, Biblos.
5º-. Manuel María, Terra Chá, Fundación Manuel María.
6º-. VV.AA., Dez anos na Porta, A porta verde do sétimo andar.
7º-. Manuel María, Antoloxía poética, Galaxia.
8º-. Paco Souto, e Caín, Laiovento.

ENSAIO-TEATRO
1º-. Mercedes Queixas, Labrego con algo de poeta. Biografía de Manuel María, Galaxia.
2º-. Jorge Mira, María Canosa, Dani Padrón, ¿A que altura está o ceo?, Alvarellos.
3º-. Manuel Veiga, Manuel María buscando un país, Xerais.
4º-. Mercedes Queixas, De pergamiños, follas voandeiras e libros ao .gal, Xerais.
5º-. Carlos L. Bernárdez, Un pintor que sabía o que facía, Laiovento.

XUVENIL
1º-. Andrea Maceiras, Europa Express, Xerais.
2º-. Carlos Meixide, Ons, autoedición.
3º-. Antonio Manuel Fraga, Tártarus, Xerais.
4º-. Agustín Fernández Paz, A neve interminable, Xerais.
5º-. Francisco Castro, Tes ata as 10, Galaxia.

INFANTIL
1º-. Ledicia Costas – Víctor Rivas, Esmeraldina, a pequena defunta, Xerais.
2º-. Ledicia Costas – Víctor Rivas, Escarlatina, a cociñeira defunta, Xerais.
3º-. Estíbaliz Espinosa, Caer de cu polo universo, Apiario.
4º-. Érica Esmorís, Nena e o mar, Xerais.
5º-. Mariana Ruiz, A viaxe de mamá, Kalandraka.

LIBROS CD-DVD
1º-. Uxía, Uxía canta a Manuel María, Casa-Museo Manuel María.
2º-. Uxía e Magín Blanco, Canta o cuco, Galaxia.
3º-. Margarita LedoManuel María: eu son fala e terra desta miña terra,  Nós Produtora Cinematográfica Galega.
4º-. Pirilampo, Teatro de Guiñol, Galaxia.
5º-. As Maimiñas, Unha viaxe polo mundo, Galaxia.

BANDA DESEÑADA
1º-. René Goscinny, Albert Uderzo, Jean-Yves Ferri e Didier Conrad, (trad. de Xavier Senín e Isabel Soto), O papiro do César, Xerais.
2º-. Luís Davila, O bichero V, Edición do autor.
3º-. Jacobo Fernández Serrano, Marcopola 3, Xerais.”