Desde a páxina web de Antonio Reigosa:
“Cunqueiro só foi convidado a visitar a Real Academia Española despois de morto. Nunha ocasión, tres anos despois do seu falecemento, chegou alí da man da escritora Elena Quiroga, cando no seu discurso de ingreso na augusta casa, pronunciado o 8 de abril de 1984, falou de “Presencia y ausencia de Álvaro Cunqueiro”.
Pasarían moitos anos ata que outro académico convocase o seu espírito para lembrar, esta vez con apaixonamento, a grandeza e singularidade da obra do escritor mindoniense. Era o 30 de xuño de 2011 e quen falou con tal devoción da excepcionalidade da obra de Cunqueiro foi Pere Gimferrer. “En el regreso de Álvaro Cunqueiro” era o reclamo co que aquel día debullou o poeta catalán, sen papeis, unha lección maxistral arredor dun escritor illado e único, pois dixo que non tiña antecedentes nin descendentes literarios.
É certo que algo lle debía Gimferrer a Cunqueiro desde o 26 de abril de 1964. Nesta data, no Faro de Vigo que estaba a piques de comezar a dirixir, Cunqueiro, parapetado tras do pseudónimo A. L. (Alvaro Labrada), dedicoulle unha eloxiosa crítica a un dos primeiros libros de poemas do autor catalán. Escribía Cunqueiro que de todo o que lera naqueles tempos, o que máis o sorprendera e espertara fora aquel “Mensaje del Tetrarca” que o mozo de 18 anos chamado entón Pedro Gimferrer acababa de publicar.
Recoñeceu Gimferrer que só Cunqueiro entendeu e comprendeu os seus poemas, e que naquela análise tan favorable estaba o principio de todo canto de bo tivo, que foi moito, a súa excelente carreira literaria. Sigue lendo
Arquivos da etiqueta: Álvaro Cunqueiro
A Coruña: representación de Palabras de víspera, de Álvaro Cunqueiro
O martes 1 de marzo, ás 20:00 horas, no Forum Metropolitano (Parque Europa, s/n), na Coruña, o grupo de teatro da A. C. Alexandre Bóveda representa a obra Palabras de víspera, de Álvaro Cunqueiro.
Cuestionario Proust: Henrique Rabuñal
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Henrique Rabuñal:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
-Téñome por inquieto, activista, atento a (case) todo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A lealdade e a humildade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Que me amen sen desmaio. Máis no erro ca no acerto.
4.– A súa principal eiva?
-Facer unha ducia de cousas a un tempo (e non necesariamente ben).
5.– A súa ocupación favorita?
-Escribir/Ler.
6.– O seu ideal de felicidade?
-A miña felicidade -se existir- depende da que gocen as persoas que máis quero.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Perder. Perder aos que máis quero. Perder a ilusión. Claudicar.
8.– Que lle gustaría ser?
-Algo moi parecido ao que son, con máis tempo e con menos fracasos.
9.– En que país desexaría vivir?
-Amo o meu país pero fáltame unha boa temporada noutro en Europa ou na América do Sur.
10.– A súa cor favorita?
-O vermello da paixón, o vermello da ilusión.
11.– A flor que máis lle gusta?
-Algunha das modalidades da rosa.
12.– O paxaro que prefire?
-Un popular e amical: o merlo.
13.– A súa devoción na prosa?
-Algún dos excelentes narradores latinoamericanos, García Márquez é moitas veces excepcional.
14.– E na poesía?
-Tantas persoas. Cunqueiro emocióname como poucos.
15.– Un libro?
–Percival e outras historias ocupa un lugar sobranceiro na miña primixenia experiencia lectora.
16.– Un heroe de ficción?
-Algunha das versións do mago Merlín.
17.– Unha heroína?
-Algunha das versións de Ofelia, poño por caso.
18.– A súa música favorita?
-A bossa-nova brasileira.
19.– Na pintura?
-Por dicir un nome: Picasso, inmenso, grandioso e ademais algo coruñés e galego.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-As e os anónimos que nos entregaron o mellor de si. Comezando polos máis próximos.
21.– O seu nome favorito?
-Dubidaría entre Marcos e Henrique.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-A soberbia nalgunha das súas patéticas aparicións.
23.– O que máis odia?
-A impostura.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Aquelas que fixeron recuar a humanidade na viaxe á igualdade e dignidade das persoas.
25.– Un feito militar que admire?
-Admiro moito as conquistas da sociedade civil e os heroes e heroínas sen galóns militares.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-A paciencia.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-Estou encontrando unha resposta convincente.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Dispoñibilidade. Para vivir.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Os propios da condición humana que non invadan a liberdade allea.
30.– Un lema na súa vida?
-Anda o teu camiño. Escribe o teu verso.”
A Coruña: XIX Memorial de teatro Ibán Toxeiro, o xoves 5 de novembro
A Asociación Cultural Alexandre Bóveda informa que o vindeiro xoves 5 de novembro, ás 20:30 horas, no Teatro Rosalía de Castro da Coruña, terá lugar o XIX Memorial de teatro Ibán Toxeiro, con entrada gratuíta.
Nesta ocasión tanto o director da gala Lino Braxe, como a propia Asociación Alexandre Bóveda queren render unha fonda homenaxe a tod@s os refuxiad@s que tratan de buscar unha vida mellor.
Na gala participarán:
– Grupo de Teatro da A. C. Alexandre Bóveda, coa obra Xan, o bo conspirador, de Álvaro Cunqueiro.
– Grupo de Teatro Valacar da ONCE, coas pezas O pai de Migueliño de Castelao e Encontro piadoso de A. Gelpí.
– Serearte con A filla de Corto Maltés de A. Gelpí.
– Teatro proscrito coas pezas Cartas a un amigo alemán de A. Camus; e Aixa e Leila de Lino Braxe.
– Música co laúde de Hames Bitar.
– Premio Ibán Toxeiro pola súa aportación ao teatro a Xosé Manuel Rabón.
– Presenta: Isabel Blanco.
– Dirixe: Lino Braxe.
Cuestionario Proust: Xoán C. Rodríguez
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Xoán C. Rodríguez:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
-Ter pouco carácter.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
-A sinceridade.
3.– Que agarda das súas amizades?
-Que estean aí.
4.– A súa principal eiva?
-Ser pousón.
5.– A súa ocupación favorita?
-Pasmar.
6.– O seu ideal de felicidade?
-Non preocuparme de ser feliz.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
-Non poder conducir.
8.– Que lle gustaría ser?
-Non ter oficio nin beneficio.
9.– En que país desexaría vivir?
-No Canadá.
10.– A súa cor favorita?
-Azul turquesa.
11.– A flor que máis lle gusta?
-A do sabugueiro.
12.– O paxaro que prefire?
-O paporroibo.
13.– A súa devoción na prosa?
–Álvaro Cunqueiro.
14.– E na poesía?
-Chus Pato.
15.– Un libro?
– O Decamerón.
16.– Un heroe de ficción?
-Papillón.
17.– Unha heroína?
-A Formiga Atómica.
18.– A súa música favorita?
-Toda agás o reggaetón.
19.– Na pintura?
-Luís Seoane.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
-Na vida real só nos queda a heroína.
21.– O seu nome favorito?
-Luz.
22.– Que hábito alleo non soporta?
-A falta de consideración.
23.– O que máis odia?
-A falta de respecto.
24.– A figura histórica que máis despreza?
-Todos os xenios e figuras en xeral.
25.– Un feito militar que admire?
-A loita do insubmisos contra o Exército Español pola supresión do Servizo Militar.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
-Don de xentes.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
-De repente.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
-Abaixo o Estado!
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
-Todos.
30.– Un lema na súa vida?
-Vive e deixa vivir.”
Gonzalo Hermo: “En Celebración asumo a tradición poética galega, hai moita influencia de Cunqueiro
Entrevista a Gonzalo Hermo na Real Academia Galega:
“(…) – Real Academia Galega (RAG): De que parte da tradición escrita galega considera que bebe máis?
– Gonzalo Hermo (GH): Aínda que non se comentou moito nas críticas que se fixeron do libro, hai moita influencia de Cunqueiro. Escribino despois de ler a Cunqueiro con detemento, moi profundamente. [A crítica] Chus Nogueira si comentou que é un libro bastante cunqueiriano, e tamén eu vexo ese peso forte, esa tradición da poesía que representa Cunqueiro, que é vangardista pero ao mesmo tempo ten tamén unha atención ás formas clásicas. (…)
– RAG: O premio que vén de recibir concédese a autores menores de 31 anos. Cando empezou a escribir Celebración? É froito de distintos momentos vitais ou escribiuno dunha sentada?
– GH: Hai certas obsesións que teñen que ver co cambio, coa mudanza, coa idea de avanzar, coa memoria e o esquecemento que estiveron na miña cabeza durante case un ano. Pero cando sentei a escribir o proceso foi bastante rápido. (…)
– RAG: Alén do que significa para a súa carreira, o premio que vén de recibir é tamén unha boa nova para as letras nunha lingua minorizada. Como o valora neste sentido?
– GH: Encantaríame que fose unha canle para que se descubra o que fai a xente nova, e a xente en xeral, porque moitas veces fóra de Galicia non se coñece a poesía en galego. Autores que ao mellor para nós son canónicos fóra de Galicia non teñen ningún tipo de repercusión, porque non son traducidos, empezando por aí. Gustaríame tamén que dentro do Estado se aprendese a poesía que se fai nas linguas que non son o castelán, en galego, catalán e vasco. Falo por min propio, que tamén teño certo descoñecemento do que se fai nesas realidades; na catalá menos, pero tamén. Sería fantástico que isto servise para abrir ese cancelo que parece pechado. (…)”
Celia Armas: “En Lugo temos grandes figuras e clásicos das letras galegas”
Desde Sermos Galiza:
“O semanario Sermos Galiza estrea serie esta quinta feira, na súa entrega 166, unha sección especial sobre escritores de Lugo que abrirá cun texto de Pilar García Negro sobre Manuel María. A súa coordinadora, Celia Armas, cóntanos desta iniciativa.
– Sermos Galiza (SG): En que consiste ‘Lugo é Letras’?
– Celia Armas (CA): Trátase dun proxecto que pretende lembrar a autores lugueses co obxectivo de atraer novos leitores a obras que pertencen xa aos nosos clásicos, así como relacionalos coa súa terra natal. Trátase de poñer en valor e facer atractivas estas obras e demostrar que están vixentes.
– SG: Que autores vai incluír?
– CA: Pois esta semana comezamos con Manuel María, dado que estes días celebramos o seu aniversario e será o próximo homenaxeado das Letras, e logo continuaremos con Marica Campo, Olga Novo, Lois Diéguez, Lois Pereiro, Uxío Novoneyra, Luz Pozo, Álvaro Cunqueiro e Darío Xohán Cabana.
– SG: Esta iniciativa terá continuidade e ampliarase a máis escritores?
– CA: Pois agardamos que si, porque loxicamente hai moitos máis e non están todos os que son. Esta é unha primeira serie e tamén nos gustaría que se ampliase ao resto do país. No caso dos autores vivos publicarase unha entrevista e no caso dos falecidos, poderá ser unha recensión ou mesmo unha entrevista imaxinaria. Iso dependerá dos autores que se fagan cargo dos textos: por exemplo, Xosé Manuel Pereiro falará de seu irmán Lois; de Novoneyra tocaralle ao seu fillo homónimo…
– SG: Lugo é un territorio ben vizoso no que a literatura se refire, non?
– CA: Pois a verdade é que tendo en conta o contexto do sistema literario galego e a proporción poboacional, en Lugo temos grandes figuras das letras galegas, tanto pola súa calidade como pola súa importancia.”
Cuestionario Proust: Isidro Novo
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Isidro Novo:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– Coido que a lealdade.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– Se non teño unha relación de amizade con elas, delicadeza e discreción.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Gústame ser correspondido, recibir do que dou, como na canción de Drexler, ou sexa que tamén lealdade.
4.– A súa principal eiva?
– Teño un orgullo que para dobregalo hai que poñelo a remollo, como o bacallao.
5.– A súa ocupación favorita?
– Observar, en toda a súa dimensión. Un poeta debe aspirar sempre a ver o que ninguén ve.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A título persoal, síntome satisfeito, pero logo, cando me asomo á fiestra… O ideal sería que os cartos fosen como as patacas, que tivesen que consumirse no ano, para non dar lugar a desigualdades.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Só pensala dáme grima, así que prefiro non pensar.
8.– Que lle gustaría ser?
– Aspiro a ser cada vez máis grande (á miña vista) no que fago.
9.– En que país desexaría vivir?
– Un está coartado polos sentimentos que ten verbo de onde vive a maior parte da súa vida. Posto en evidencia o condicionante, Galiza, claro.
10.– A súa cor favorita?
– Durante anos foi o granate, agora son máis ecléctico.
11.– A flor que máis lle gusta?
– Houbo unha época na que prefería a caléndula, pero non sei se era máis pola súa beleza física ou pola eufonía do seu nome. Hoxe gústame moito a camelia negra.
12.– O paxaro que prefire?
– Sempre tiven debilidade polo merlo que, ademais de ter canto propio, é capaz de imitar o doutros paxaros, é dicir, de facer versións doutros cantantes.
13.– A súa devoción na prosa?
– Non son devoto de case nada, pero entre a moita xente que me merece respecto pola súa escrita, están Valle Inclán, Cunqueiro, Kafka, Camus, Beckett, Rulfo, Mishima … Queda un longo etcétera, pero non quero ser exhaustivo.
14.– E na poesía?
– Ademais dos clásicos e de moitos por fortuna ben vivos da nosa cultura, Li Po, Quevedo, Vallejo, Bukowski, Plath, Szymborska, Mend-Ooyo…
15.– Un libro?
– Amo as palabras, porque o significado de cada unha vén dunha historia, as palabras ademais, serven para escribir historias, ergo, se teño que elixir un único libro, escollo un dicionario.
16.– Un heroe de ficción?
– De pequeno lía El Capitán Trueno, pero se agora teño que decidirme, estou en dúbidas entre Pocoyó e Bob Sponge. En Galiza só os temos reais.
17.– Unha heroína?
– Non sei o que hai de ficción ou de realidade con Pepa a Loba, pero a personaxe, como a de María Castaña, tamén de historia difusa, paréceme moi interesante.
18.– A súa música favorita?
– Hai tempo, fun moito de jazz, antes de pop–rock, logo de folk, de clásica, de rap, de minimal, etc., pero agora escoito moita música africana (Lö, Osibisa, Keita, Évora, Bi Kidude…) De todas as maneiras confeso que non soporto o reggaeton.
19.– Na pintura?
– Eu sempre tiven moi en conta a Seoane e a Lugrís, pero son un amante da pintura de Tino Grandío. De hoxe tería que dicir moitos que ademais son amigos meus, por iso prefiro non citar. Son moito de Dalí, de Paul Klee, de Matisse, de Egon Schiele, de Picabia, de Chagall…
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– Ademais das heroínas citadas dubidosas coa ficción e da moi real María Pita, aquí tivemos a Xan Quinto, a Foucellas, a O Piloto (que o mataron hai medio século) e a Moncho Reboiras (que o executaron hai corenta anos), por citar algo sen saír da casa.
21.– O seu nome favorito?
– Teño asumidos os tres que me puxeron, pero se tivese que pórme eu un, chamaríame Ernesto.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Bah, antes era escrupuloso para algunhas cousas, agora son máis tolerante.
23.– O que máis odia?
– Eu odio pouco, pero hai cousas que me poñen de moi mala hostia. Neste momento, o de Alemaña con Grecia. Habería que facer unha campaña solidaria, en camisetas ou en pancartas, na que se lese o lema: “Quero ser europeo/a, non escravo/a de Alemaña”.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hai un feixe delas. Que non resuciten e que a súa herdanza xenética sexa o menos fértil posíbel.
25.– Un feito militar que admire?
– Aos militares eu só lles vexo utilidade cando axudan a apagar incendios forestais no verán.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– O de comunicarme co mundo vexetal e mineral. Co animal vou amañando.
27. – De que maneira lle gustaría morrer?
– Cos meus arredor, na cama, sen dor e tomando un chanqueiro de tinto.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Adoito ser animoso, pero teño días malos.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os que non lle causan trastorno a outros.
30.– Un lema na súa vida?
– Tratar de convencer a un convencido, é sempre unha perda de tempo.”
Cuestionario Proust: Diana Varela Puñal
Desde o blogue de Ramón Nicolás, Caderno da crítica, este Cuestionario Proust a Diana Varela Puñal:
“1.– Principal trazo do seu carácter?
– A perserveranza.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A bondade e a intelixencia.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Que me queiran.
4.– A súa principal eiva?
– A ansiedade.
5.– A súa ocupación favorita?
– Teño dúas: ler e bañarme no mar cando a auga non está moi fría.
6.– O seu ideal de felicidade?
– Poder vivir da arte.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Din que dá mal agoiro nomear aquilo que non se quer que aconteza…
8.– Que lle gustaría ser?
– Eu, pero mellor.
9.– En que país desexaría vivir?
– En Galicia.
10.– A súa cor favorita?
– O branco.
11.– A flor que máis lle gusta?
– A “vinagreta”, unha flor amarela e de seiva amarga que os nenos de Corme zugabamos nos recreos do colexio.
12.– O paxaro que prefire?
– Un petiño verdoso que un día atopei durmindo nunha beirarrúa da Coruña, entre as zancadas da xente pola mañá cedo para ir a traballar. Collino, leveino para o despacho, démoslle de beber nunha tapiña de botella e recuperouse. O pobre creo que estaba baldado! Lémbrome moitas veces del.
13.– A súa devoción na prosa?
– Scott Fitzgerald.
14.– E na poesía?
– Claudio Rodríguez.
15.– Un libro?
– Xente de aquí e de acolá.
16.– Un heroe de ficción?
– O pai de “O ladrón de bicicletas”.
17.– Unha heroína?
– A nai de “Mamma Roma”.
18.– A súa música favorita?
– O rock e o jazz.
19.– Na pintura?
– Pollock, Rothko e Van Gogh.
20.– Un heroe ou heroína na vida real?
– A xente boa que teima por seguir querendo ser boa.
21.– O seu nome favorito?
– Alexandro e Xermán; os nomes dos meus irmáns.
22.– Que hábito alleo non soporta?
– Calquera que teña que ver co egoísmo ou a ingratitude.
23.– O que máis odia?
– É un sentimento que trato de apartar de min. Creo que a quen máis dana é a quen o leva dentro, como unha couza.
24.– A figura histórica que máis despreza?
– Hai varias, pero pola conta que nos trai, a Franco. Pola súa causa España sumiuse nun medievo a destempo, do que aínda hoxe quedan vestixios.
25.– Un feito militar que admire?
– Máis ca militares, admiro as revolucións populares, armadas ou non. Un dos feitos que máis me conmoven da historia é a afouteza, o convencemento de Rosa Parks. No medio dun autobús cheo de xente non se ergueu do asento para “brancos” no que estaba…, e mira todo o que logrou.
26.– Que don natural lle gustaría ter?
– A paciencia.
27.– De que maneira lle gustaría morrer?
– Tranquila.
28.– Cal é o seu estado de ánimo máis habitual?
– Ando case sempre ilusionada con proxectos novos que se me ocorren día si, día tamén.
29.– Que defectos lle inspiran máis indulxencia?
– Os físicos.
30.– Un lema na súa vida?
– Non fagas aos demais o que non queres que che fagan a ti ou ós teus seres queridos.”