Arquivos da etiqueta: Edicións Xerais

Xavier Seoane: “Un tópico é unha pedra de toque, que se a fregamos amosa unha realidade moi fonda”

Publicado o por

Entrevista de María Solar a Xavier Seoane na Televisión de Galicia:
“Imaxinación, humor e sentido crítico no Dicionario irreal para un país imposible, de Xavier Seoane, escritor, profesor e comisario de arte. Os tópicos do país ou a nosa idiosincrasia conviven na obra con mitos, persoas, ou feitos que son conceptualizados neste dicionario arredor do que significa ser galego. A entrevista pode verse aquí.”

Trávelin, de Antonio Piñeiro, gañadora do XXVII Premio Manuel Lueiro Rey de Novela Curta

Publicado o por

Desde o Concello do Grove:
“O xurado desta vixésimo sétima edición do Premio Manuel Lueiro Rey de Novela Curta convocado polo Concello do Grove emitiu o seu ditame. Os escritores e críticos literarios Alberto Avendaño, Armando Requeixo, Ánxela Rodríguez, Mario Regueira e Ignacio Vidal Portabales elixiron a novela co título Trávelin, presentada por Manuel Antonio Piñeiro Fernández baixo o pseudónimo ‘Avelaíña’. Trátase dun autor natural de Ribeira que conta no seu haber co Premio García Barros do Concello de Lalín pola obra As Fiandeiras e é ademais editor e director da editorial Bourel, na que se publican libros artesáns cosidos á man.
Piñeiro engade a súa referencia aos anteriores gañadores do Lueiro Rey, elixidos entre un elevado número de participantes que, como cada ano, quixeron optar a este premio. A alta calidade das propostas confírmase ano tras ano, o que converte a convocatoria do Manuel Lueiro Rey nunha das máis importantes do escenario literario galego. Queda pendente da evolución da situación actual a celebración do acto de entrega deste galardón que, ademais dos 3.000 euros, consiste na publicación da obra a través da editorial Edicións Xerais de Galicia.”

Álex Alonso: “Achegueime ao crime con pudor, non quixen recrearme na violencia”

Publicado o por

Entrevista a Álex Alonso no Diario de Pontevedra:
“(…) – Diario de Pontevedra (DP): Para vir do relato curto e ser o seu debut na novela, saíulle un texto extenso.
– Álex Alonso (AA): Iso non é algo que planees. Polo menos, eu. Non comecei a escribir pensando, va, vou facer unha novela longa. Supoño que axudou a que medrara o meu interese por documentar o traballo nas noticias que ía atopando nos xornais, neste caso no Faro de Vigo. Ía seleccionando as informacións a través das que despois facía avanzar a novela. Enseguida me decatei de que a historia medraba rápido e moito. De feito, houbo un momento no que comecei a desbotar novas porque vía que me ía aos mil folios. E é certo que cando chegas a ese punto éntrache o medo de pasarte, de cargar de información a historia, de aburrir o lector. Penso que non hai ese perigo en Granito, que pode parecer longa, pero que quedou axustada. En todo caso, a extensión non foi algo premeditado.
– DP: Mencionaba antes A sangue frío, de Capote, unha referencia clara. Pero de non ficción. Tivo claro dende o principio que o seu ía ser unha recreación ficticia? Non tivo a tentación de facer outra cousa?
– AA: Non, non, que va. Eu non son Manolo Rivas. Non son xornalista nin investigador. Non me vía preguntando por aí, tratando de contactar cos superviventes de todo aquilo, coas testemuñas… Non era o caso e nin sequera sei se me contestarían. Dubídoo moito. Iso que fixo Capote de intimar cos autores do crime é que nin se me pasou pola cabeza. Non se trataba diso para nada. Eu o que atopei foi inspiración para unha novela de ficción. Nada máis.
– DP: Granito emparenta co seu libro anterior, a colección de relatos Tempos de bebidas isotónicas e fast-food, no interese polo retrato da violencia na sociedade actual.
– AA: É curioso porque do meu libro anterior hai quen non se queda coa violencia senón co humor. (…)”