O público de aRitmar xa pode votar para elixir as mellores poesías do ano na Galiza e en Portugal, 2022

Antón Baamonde: “Non lembro unha soa idea forza que Feijóo puxese na mesa”

Entrevista de Daniel Salgado a Antón Baamonde en O Salto Galiza:
“(…) – O Salto (S): Precisamente unha das teses centrais dunha Nova Olanda é a concepción de Galicia como cidade única. Pero o localismo, adoito funcional ao centralismo español, é aínda un factor activo.
– Antón Baamonde (AB): España é un país centralista, onde Madrid quere ser París. Pero Barcelona e Bilbo son tamén polos. Aquí había esa idea de Vigo como a Barcelona do Atlántico, ao meu ver errada. España é un país centralista pero foi historicamente policéntrico: a capital, Madrid, era política, pero a economía era Barcelona, Bilbo… E estaban Valencia ou Sevilla.
– S: É unha das grandes disfuncións do Estado español, politicamente centralista pero social, económica ou culturalmente plural.
– AB: Agora queren resolvelo implementando economicamente Madrid. O meu modelo máis ben é o holandés. Historicamente Galicia tamén foi policéntrica. Aquí non hai, nin é previsíbel que vaia haber, unha única cidade rectora. E o universo das comunicacións xa é outro. Cantos exemplos hai, empezando por min e a miña familia, de xente que vive na Coruña pero traballa en Santiago, ou vive en Vigo e traballa en Santiago, ou vai de Vigo a Pontevedra… (…)
– S: Por que esta realidade urbana e policéntrica acaba derivando a miúdo cara á competición e non cara á cooperación?
– AB: A palabra clave é cooperación. Ademais de admitir que o ámbito é Galicia e o norte de Portugal. Do punto de vista da loxística, da distribución… Se che interesa crear un mercado interno, agora que non existe fronteira política con Portugal, é evidente. Porque ves o mapa da Península Ibérica e está clarísimo: o eixe mediterráneo; no centro Madrid; e Galicia e Portugal, de Ferrol a Setúbal. Pero o poder político en Galicia ten que ver coas provincias agrarias. As cidades están gobernadas por binomios progresista e nacionalista.
– S: As cidades e as súas áreas metropolitanas.
– AB: Exacto. Pero o poder na Xunta ten que ver con esa poboación que en número é menor e a súa representación política é o PP.
– S: A relación entre Galicia e Portugal é un dos grandes tópicos da política galega. Todo o arco parlamentario asegura defendela. Pero nunca acaba de concretarse nunha estratexia clara, e logo a alta velocidade a Madrid acaba concentrando todo o debate.
– AB: De entrada, todos os expertos din que o AVE beneficia á cidade central. Un AVE Galicia-Madrid beneficia a Madrid. Segundo, un dos sentidos do meu libro é apuntarse ao modelo da España en rede. Pero o modelo da España en rede significa ter en conta Portugal e o que propón o seu primeiro ministro: conectar Portugal ao sur con Alxeciras e ao norte con Galicia e o Cantábrico. Se Galicia quere protexer a súa unidade de mercado e o seu aspecto estratéxico -no sentido de por exemplo mellorar o tráfico marítimo ou calquera parámetro- teno que facer con Portugal. Debería ser un eixe da política galega compartida polos tres partidos. A continuidade demográfica, económica e social con Portugal é obvia e evidente.
– S: E cultural.
– AB: E cultural, por suposto! Ese lazo é o que pode evitar que Galicia, aínda cun nivel de vida relativamente decente, siga perdendo peso demográfico ou económico.
– S: Por que esta cuestión non se concreta politicamente máis alá da retórica?
– AB: Feijóo é un mal xestor e unha persoa sen ideas. O que quería ser de maior, non sei se aínda está a tempo, era líder da dereita española. Todo o aparato institucional da Xunta e o seu organigrama político cultural púxoos ao servizo de non molestar a mentalidade dominante en Madrid. Este é un aspecto do problema. E logo o programa de goberno da oposición debería ser este, implementar as conexións por estrada, por tren, por avión, con Portugal. Non se trata dunha política de esquerdas ou dereitas, senón de puro medre económico e social. Na miña mente está relacionada cunha idea federal e policéntrica, pero tan sequera tes que ser federalista ou partidario dunha España policéntrica para defender este plan, abonda co puro argumento económico. (…)”

Pontevedra: Culturgal 2021, do 26 ao 28 de novembro

Berta Dávila e Carlos Meixide lanzan o selo editorial independente Rodolfo e Priscila

Desde Nós Diario:
“Os escritores Berta Dávila e Carlos Meixide lanzan neste mes de novembro “Rodolfo e Priscila, editora indecisa“, un novo selo editorial independente cuxos dous primeiros títulos chegarán ás librarías a partir do día 23 de novembro.
A editora inaugura o seu catálogo co libro A poesía como arte insurxente, de Lawrence Ferlinghetti, traída ao galego por vez primeira grazas á tradución do poeta e xornalista Daniel Salgado. A obra é o depósito de aforismos co que Ferlinghetti, icona da xeración Beat, trata de comprender a poesía e, por extensión, a vida, a caixa de ferramentas dun poeta moderno.
A este primeiro título hai que sumar o libro de debuxos Pequeno álbum de Nova York en inverno, que recolle as ilustracións de Dávila acompañadas dos textos de Meixide. Trátase dun relato da viaxe que serviu de sementeira para o proxecto ‘Rodolfo e Priscila, editora indecisa’, unha publicación concibida como carta de presentación do selo, que dá conta dunha historia de amor atravesada pola panorámica íntima da cidade.
“Rodolfo e Priscila nace como editora indecisa, sen compartimentos que determinen de maneira exacta o que cabe nela e o que non, aínda que as coordenadas polas que camiñan os seus intereses veñen determinadas pola brevidade e o contemporáneo na selección de obras e pola lentitude e o coidado persoal para cada título no referido ao proceso de edición. A maquetación e mais o deseño do catálogo corren a cargo de Roi Fernández”.”

Premios da Crítica de Galicia 2021

Compostela: actividades destacadas dos 15 e 16 de maio na Feira do Libro 2021

Os 15 e 16 de maio continúa a Feira do Libro de Santiago de Compostela (no Paseo Central da Alameda), organizada pola Federación de Librarías de Galicia, con horarios de 11:30 a 14:00 h. e de 17:30 a 21:00 h., cos seguintes actos literarios destacados dentro do seu programa para este fin de semana:

Sábado 15
12:00 h. Hortensia Bautista asina Bambán de vento, publicada pola Fundación EDMAIA.
13:00 h. Teresa Ríos asina Non estamos preparados para medrar, publicado por Urutau.
18:00 h. Victoria García (autora) e Laura Cortés (ilustradora) asinan As formiguiñas fiandeiras, publicado por Hércules.
19:00 h. Luís Rodríguez Cao asina As viaxes de Xurxo, publicado por Medulia.
20:00 h. Teresa Moure asina A tribo que conserva o lume, publicado por Através, e Sopas New Campbell, publicado por Cuarto de Inverno.
20:00 h. Susana Sanches Arins asina SuperUlex, publicado por Cuarto de Inverno.

Domingo 16
13:00 h. Ramón Sánchez asina Vagar de náuseas, publicado por Urutau.
18:00 h. Raquel Castro asina Dormente, publicado por Galaxia.
18:00 h. Ledicia Costas asina Os minimortos e A señorita Bubble. Baixo cero, publicados por Xerais.
19:00 h. Arancha Nogueira asina A mestra corremundos, publicado por Cuarto de Inverno, e #hastags para un espazo / confinamento agónico, publicado por Positivas.
19:00 h. Rocío Viéitez Ferro (tradutora) asina Mociñas, de Louisa May Alcott, publicado por Laiovento.
20:00 h. Daniel Salgado asina Os paxaros e outros poemas, publicado por Xerais.
20:00 h. Xosé Carlos Carracedo Porto asina Diario dun confinamento, publicado por Bolanda.

Daniel Salgado: “Ás veces é a historia a que parece que non cambia e a natureza a que se transforma”

Entrevista de Montse Dopico a Daniel Salgado en Praza:
Os paxaros e outros poemas (Xerais) é, como todos os poemarios de Daniel Salgado, un libro atravesado por tensións non resoltas. Desta volta, unha relaciona a transformación incesante da historia cunha suposta –que se revela falsa– inmutabilidade da natureza. Outra é o “marasmo da política emancipadora fronte á hiperactividade do capital”, co mundo do traballo e a organización de clase, “as dificultades de esculcar un horizonte emancipador ou a incapacidade para ler politicamente o presente” de fondo. O autor respondeu as nosas preguntas por correo electrónico.
– Praza (P): Comeza o libro cun poema sobre a realidade que se nos escapa, sobre a humildade da materia que nos vence. Por que?
– Daniel Salgado (DS): O poema, titulado Oración, e os tres poemas da sección final –Coda– funcionan dalgunha maneira en paralelo. Poden lerse como mapa, sumario ou caixa de ferramentas. Ou como todo o contrario. En todo caso, o último verso de Oración -“Vence, digamos, a humildade da materia”- é un verso nuclear para o libro e os seus significados.
– P: Na parte titulada ‘Os paxaros’ están presentes -en realidade, en todo o libro- distintas especies de paxaros. E a voz poética fala de como interromper a ética da aceptación. Da ignorancia sobre o proceso histórico. Coma Dos tempos sombrizos, remite a unha sensación de fracaso, a unha, quizais, parálise da loita de clases, cunha clase obreira en proceso de desintegración. Que ten que ver Os paxaros e outros poemas con isto?
– DS: Os paxaros e outros poemas foise construíndo nun intre que eu percibo como de restauración de certa orde cuestionada tras os sucesos históricos acontecidos entre 2008 e 2012. Ese foi o medio ambiente en que escribín estes poemas. A maiores, neles respira unha conciencia da longa duración histórica. Aí talvez entren consideracións sobre o mundo do traballo e a organización de clase, as dificultades de esculcar un horizonte emancipador ou a incapacidade para ler politicamente o presente. Pero máis que a temática do libro, entendo que eses son elementos do medio ambiente en que o escribín e que tal vez emerxen nos poemas.
– P: Por que tanta presenza dos paxaros?
– DS: Os paxaros que aparecen no libro -paxaros comúns, que se poden ver en calquera lugar do país- son os paxaros que observaba desde a fiestra do cuarto onde traballei en boa parte dos textos. Provocaron os poemas. (…)”

Tabela dos libros. Marzo de 2021

Desde o blogue Criticalia, de Armando Requeixo:
“Velaquí a nova Tabela dos Libros, que ofrece a lista de títulos que Francisco Martínez Bouzas, Inma Otero Varela, Mario Regueira, Montse Pena Presas e eu estimamos como máis recomendables entre os publicados nas últimas semanas.”